ข้ามไปเนื้อหา

อับดุล ราซัก ฮุซเซน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อับดุล ราซัก ฮุซเซน
عبد الرزاق حسين
ภาพถ่าย ก่อน ค.ศ. 1963
นายกรัฐมนตรีมาเลเซีย คนที่ 2
ได้รับเกียรติเป็น
บิดาแห่งการพัฒนา
Bapa Pembangunan
باڤ ڤمباڠونن
ดำรงตำแหน่ง
22 กันยายน 1970 – 14 มกราคม 1976
กษัตริย์
รอง
ก่อนหน้าตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ถัดไปฮุซเซน อนน์
รองนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย คนที่ 1
ดำรงตำแหน่ง
31 สิงหาคม 1957 – 22 กันยายน 1970
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ก่อนหน้าก่อตั้งตำแหน่ง
ถัดไปอิซมาอิล อับดุล ระฮ์มัน
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ดำรงตำแหน่ง
1974–1976
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีอับดุล ราซัก ฮุซเซน
ก่อนหน้ามุซตาฟา ฮารุน
ถัดไปฮุซเซน อนน์
ดำรงตำแหน่ง
31 สิงหาคม 1957 – 22 กันยายน 1970
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ก่อนหน้าก่อตั้งตำแหน่ง
ถัดไปฮัมซะฮ์ อาบู ซามะฮ์
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง
ดำรงตำแหน่ง
1974–1974
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีอับดุล ราซัก ฮุซเซน
ก่อนหน้าTan Siew Sin
ถัดไปฮุซเซน อนน์
ดำรงตำแหน่ง
1969–1970
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ก่อนหน้าTan Siew Sin
ถัดไปTan Siew Sin
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
ดำรงตำแหน่ง
23 กันยายน 1970 – 12 สิงหาคม 1975
กษัตริย์อับดุล ฮาลิม
นายกรัฐมนตรีอับดุล ราซัก ฮุซเซน
ก่อนหน้าตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ถัดไปเติงกู อะฮ์มัด รีตาอุดดีน เติงกู อิซมาอิล
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาชาติและชนบท
ดำรงตำแหน่ง
31 สิงหาคม 1957 – 22 กันยายน 1970
กษัตริย์
นายกรัฐมนตรีตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ก่อนหน้าก่อตั้งตำแหน่ง
ถัดไปอับดุล ฆาฟา บาบา
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย
ดำรงตำแหน่ง
1 มิถุนายน 1967 – 20 พฤษภาคม 1969
กษัตริย์อิซมาอิล นาซีรุดดิน
นายกรัฐมนตรีตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ก่อนหน้าอิซมาอิล อับดุล ระฮ์มัน
ถัดไปอิซมาอิล อับดุล ระฮ์มัน
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
ดำรงตำแหน่ง
1955–1957
กษัตริย์สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
ข้าหลวงใหญ่ดอนัลด์ แมคกิลลิฟเรย์
ก่อนหน้าก่อตั้งตำแหน่ง
ถัดไปคีร์ โจฮารี
เมินเตอรีเบอซาร์แห่งรัฐปะหัง คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง
1 กุมภาพันธ์ 1955 – 15 มิถุนายน 1955
กษัตริย์อาบู บาการ์
ก่อนหน้าเติงกู โมฮามัด ซุลตัน อะฮ์มัด
ถัดไปเติงกู โมฮามัด ซุลตัน อะฮ์มัด
ประธานองค์การมลายูรวมแห่งชาติ คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง
25 มิถุนายน 1972 – 14 มกราคม 1976
ก่อนหน้าตุนกู อับดุล ระฮ์มัน
ถัดไปฮุซเซน อนน์
หัวหน้าฝ่ายยุวชนคนที่ 2 ของ
องค์การมลายูรวมแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง
1951–1951
ประธานาธิบดีอนน์ จะอ์ฟาร์
ก่อนหน้าฮุซเซน อนน์
ถัดไปซาร์ดน จูบีร์
สมาชิกรัฐสภามาเลเซียจากเปอกัน
(รัฐสภาถูกระงับในวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 1969 – 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1971)
ดำรงตำแหน่ง
11 กันยายน 1959 – 14 มกราคม 1976
ก่อนหน้าก่อตั้งเขตเลือกตั้ง
ถัดไปนาจิบ ราซัก
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
Abdul Razak bin Hussein

11 มีนาคม ค.ศ. 1922(1922-03-11)
เปอกัน รัฐปะหัง สหพันธรัฐมลายู บริติชมาลายา (ปัจจุบันคือมาเลเซีย)
เสียชีวิต14 มกราคม ค.ศ. 1976(1976-01-14) (53 ปี)
ลอนดอน สหราชอาณาจักร
ที่ไว้ศพมากัมปะฮ์ลาวัน มัสยิดเนอการา กัวลาลัมเปอร์
สัญชาติมาเลเซีย
พรรคการเมืององค์การมลายูรวมแห่งชาติ
การเข้าร่วม
พรรคการเมืองอื่น
พรรคแรงงาน (1947–1950)
พรรคพันธมิตร (1955–1973)
แนวร่วมแห่งชาติ (1973–1976)
คู่สมรสราฮะฮ์ โนอาฮ์ (สมรส 1952)
บุตร5 (รวมนาจิบและนาซีร์)
การศึกษาวิทยาลัยมลายูกัวลากังซาร์
ศิษย์เก่าวิทยาลัยราฟเฟิลส์ (ไม่จบ)
Lincoln's Inn (LLB)
วิชาชีพทนาย
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้ รัฐปะหัง
สังกัดอัซการ์วาตานียะฮ์ปะหัง
ประจำการ1941–1945
ยศกัปตัน
หน่วยกองกำลัง 136
ผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่สอง

ตุน ฮาจี อับดุล ราซัก บิน ดาโตะก์ ฮาจี ฮุซเซน (มลายู: Tun Haji Abdul Razak bin Dato' Haji Hussein, ยาวี: عبد الرزاق بن حسين; 11 มีนาคม ค.ศ. 1922 – 14 มกราคม ค.ศ. 1976) เป็นนักการเมืองชาวมาเลเซียที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาเลเซียคนที่ 2 ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1970 จนกระทั่งเสียชีวิตในเดือนมกราคม ค.ศ. 1976 เขายังดำรงตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีมาเลเซียคนแรกในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1957 ถึงกันยายน ค.ศ. 1970 เขาได้รับการกล่าวถึงในฐานะบิดาแห่งการพัฒนา

อับดุล ราซักมีส่วนเกี่ยวข้องต่อการจัดตั้งแนวร่วมแห่งชาติ ซึ่งเป็นพรรคการเมืองรัฐบาลผสมที่มีอำนาจในประเทศมาเลเซีย อับดุล ราซัดยังมีชื่อเสียงจากการเปิดตัวนโยบายเศรษฐกิจใหม่มาเลเซีย (MNEP)

นาจิบ ราซัก ลูกชายคนแรกของเขา กลายเป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 6 ใน ค.ศ. 2009 นาจิบกลายเป็นนายกรัฐมนตรีมาเลเซียคนแรกที่เป็นผู้สืบสันดานของอดีตนายกรัฐมนตรี

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]

อับดุล ราซักเกิดที่หมู่บ้านกัมปุงปูเลาเกอลาดี ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเปอกัน รัฐปะหัง ในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1922[1] โดยเป็นลูกคนแรกจากสองคนของยังดีโฮร์มัต โอรังกายา อินเดรา ชะฮ์บันดาร์ เกอ-9, ดาโตะก์ ฮุซเซน บิน โมฮ์ด ตาอิบ กับดาติน ฮาจะฮ์ เตะฮ์ ฟาตีมะฮ์ บินต์ ดาวุด ชนชั้นสูงที่สืบตระกูลจาก โอรังกายา อินเดรา ชะฮ์บันดาร์ อับดุล ราซักศึกษาที่วิทยาลัยมลายูกัวลากังซาร์

หลังเข้าร่วมบริการการจัดการมาเลย์ (Malay Administrative Service) ใน ค.ศ. 1939 เขาได้รับรางวัลทุนการศึกษาที่วิทยาลัยราฟเฟิลส์ในสิงคโปร์เมื่อ ค.ศ. 1940 แต่ต้องหยุดเรียนในช่วงเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงสงคราม เขาช่วยจัดการหน่วยต่อต้านวาตานียะฮ์ในรัฐปะหัง[2]

หลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง อับดุล ราซักเดินทางออกจากสหราชอาณาจักรใน ค.ศ. 1947 เพื่อศึกษากฎหมาย ใน ค.ศ. 1950 เขาได้รับปริญญาทางกฎหมายและมีคุณสมบัติเป็นทนายความที่ Lincoln's Inn ในลอนดอน ในช่วงที่ศึกษาในอังกฤษ อับดุล ราซักเข้าเป็นสมาชิกพรรคแรงงานอังกฤษแลพเป็นหัวหน้านักศึกษาคนสำคัญในสมาคมมลายูแห่งบริเตนใหญ่ (Malay Association of Great Britain) เขายังเป็นผู้จัดตั้งมาลายันฟอรัมด้วย

เสียชีวิต

[แก้]

อับดุล ราซักได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว แต่เก็บไว้เป็นความลับตั้งแต่ ค.ศ. 1969

ตอนที่กำลังหาวิธีการรักษาทางการแพทย์ในลอนดอนนั้น อับดุล ราซักเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่งในวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 1976[1] เขาได้รับฉายาหลังเสียชีวิตว่า บาปะเปิมบางูนัน ('บิดาแห่งการพัฒนา') จากนั้นจึงมีการฝังศพของเขาที่สุสานวีรบุรุษ (มลายู: Makam Pahlawan) ใกล้มัสยิดเนอการา กัวลาลัมเปอร์.

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 Hoiberg, Dale H., บ.ก. (2010). "Abdul Razak bin Hussein, Tun Haji". Encyclopædia Britannica. Vol. I: A-ak Bayes (15th ed.). Chicago, Illinois: Encyclopædia Britannica Inc. pp. 21. ISBN 978-1-59339-837-8.
  2. "1967 Ramon Magsaysay Award for Community Leadership – Tun Abdul Razak". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2007. สืบค้นเมื่อ 17 August 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]