ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กรณีมายาเกวซ"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
||
{{Infobox Military Conflict |
{{Infobox Military Conflict |
||
| conflict = กรณี''มายาเก |
| conflict = กรณี ''มายาเกวซ'' |
||
| partof = [[สงครามเวียดนาม]] |
| partof = [[สงครามเวียดนาม]] |
||
| image = [[ไฟล์:MayagüezIncident1.jpg|300px]] |
| image = [[ไฟล์:MayagüezIncident1.jpg|300px]] |
||
| caption = เรือ[[เอสเอส มายาเก |
| caption = เรือ[[เอสเอส มายาเกวซ|เอสเอส ''มายาเกวซ'']] ขณะถูกเรือปืนของเขมรแดงล้อม |
||
| date = |
| date = 13–15 พฤษภาคม ค.ศ. 1975 |
||
| place = [[เกาะตาง]] [[กัมพูชาประชาธิปไตย]] |
| place = [[เกาะตาง]] [[กัมพูชาประชาธิปไตย]] |
||
| territory = |
| territory = |
||
| result = สหรัฐ |
| result = สหรัฐได้รับชัยชนะ โดยยึดเรือและตัวประกันกลับคืนมาได้ |
||
| status = |
| status = |
||
| combatant1 = [[ไฟล์:Flag of United States.svg|border|25px]] [[สหรัฐ |
| combatant1 = [[ไฟล์:Flag of United States.svg|border|25px]] [[สหรัฐ]] |
||
| combatant2 = [[ไฟล์:Flag of Democratic Kampuchea.svg|border|25px]] กัมพูชาประชาธิปไตย |
| combatant2 = [[ไฟล์:Flag of Democratic Kampuchea.svg|border|25px]] กัมพูชาประชาธิปไตย |
||
| combatant3 = |
| combatant3 = |
||
บรรทัด 19: | บรรทัด 19: | ||
| strength2 = 85-100 |
| strength2 = 85-100 |
||
| strength3 = |
| strength3 = |
||
| casualties1 = เสียชีวิต 15<br>บาดเจ็บ 41<br>สูญหาย 3 (เสียชีวิต)<br>[[ซีเอช-53 ซีสตัลเลียน]] 3 ลำถูกยิงตก<ref>[http://www.yimwhan.com/board/show.php?user=RFAC&topic=129&Cate=1 33 ปี.. นาวิกฯ อีกคนเพิ่งได้กลับจากกัมพูชา]</ref> |
| casualties1 = เสียชีวิต 15 คน<br>บาดเจ็บ 41 คน<br>สูญหาย 3 คน (เสียชีวิต)<br>[[ซีเอช-53 ซีสตัลเลียน]] 3 ลำถูกยิงตก<ref>[http://www.yimwhan.com/board/show.php?user=RFAC&topic=129&Cate=1 33 ปี.. นาวิกฯ อีกคนเพิ่งได้กลับจากกัมพูชา]</ref> |
||
| casualties2 = เสียชีวิต |
| casualties2 = เสียชีวิต 13–25 คน<br>บาดเจ็บ 15 คน<br>เรือปืนจมลง 3 ลำ |
||
| casualties3 = |
| casualties3 = |
||
| notes = |
| notes = |
||
}} |
}} |
||
'''กรณี''มายาเก |
'''กรณี''มายาเกวซ''''' ({{lang-en|''Mayaguez'' incident}}) เป็น[[ปฏิบัติการทางทหาร]]ของ[[สหรัฐ]]ที่รวดเร็ว และเกิดขึ้นเพียง 3 วัน ระหว่างวันที่ 13–15 พฤษภาคม ค.ศ. 1975 แต่ได้ส่งผลกระทบต่อ[[การเมือง]]ยังภูมิภาค[[อินโดจีน]] |
||
เวลาประมาณ 15.20 น. ของวันที่ 12 พฤษภาคม เรือบรรทุกสินค้า |
เวลาประมาณ 15.20 น. ของวันที่ 12 พฤษภาคม เรือบรรทุกสินค้าซึ่งใช้บรรทุกเวชภัณฑ์และเสบียงสัญชาติ[[อเมริกัน]]ชื่อ [[เอสเอส มายาเกวซ|เอสเอส ''มายาเกวซ'']] (SS ''Mayaguez'') ซึ่งแล่นระหว่าง[[ฮ่องกง]]กับ[[ประเทศไทย]] ขณะที่แล่นอยู่ห่างจาก[[ชายฝั่ง]]ของ[[ประเทศกัมพูชา]]เพียง 60 ไมล์ ซึ่งถือเป็นเขตน่านน้ำสากล ได้ถูกเรือปืนจำนวนหลายลำของ[[กัมพูชาประชาธิปไตย]] ([[เขมรแดง]]) เข้าล้อมและบุกยึด จับตัวประกันซึ่งเป็นกัปตันและลูกเรือไว้ได้ทั้งหมด 39 คน จากนั้นได้ลากไปจอดลอยลำทิ้งสมอไว้ที่[[เกาะตาง]] ใกล้กับเมือง[[กัมปงโสม]] (เมืองพระสีหนุในปัจจุบัน) |
||
การกระทำดังกล่าวถือว่าเป็นการหยามหน้ารัฐบาลสหรัฐ |
การกระทำดังกล่าวถือว่าเป็นการหยามหน้ารัฐบาลสหรัฐอย่างรุนแรง และด้วยขณะนั้น[[สงครามเวียดนาม]]เพิ่งยุติลงได้เพียงไม่กี่วัน เนื่องจากการที่กองทัพเขมรแดงและ[[เวียดนามเหนือ]]สามารถ[[การยึดกรุงไซ่ง่อน|บุกยึด]][[ไซง่อน|กรุงไซง่อน]] [[ประเทศเวียดนามใต้]] และ[[กรุงพนมเปญ]] ประเทศกัมพูชา ได้อย่างเบ็ดเสร็จ ถือเป็นชัยชนะครั้งใหญ่ของ[[ลัทธิคอมมิวนิสต์]] และเป็นความพ่ายแพ้ครั้งประวัติศาสตร์ของกองทัพสหรัฐ |
||
รัฐบาลสหรัฐ |
รัฐบาลสหรัฐโดย[[ประธานาธิบดีสหรัฐ|ประธานาธิบดี]][[เจอรัลด์ ฟอร์ด]] ได้ตัดสินใจอย่างเร่งด่วนส่งกองกำลังทหารซึ่งส่วนมากเป็น[[United States Marine Corps|นาวิกโยธิน]]ประมาณ 1,000 นาย จาก[[เกาะโอะกินะวะ|เกาะโอกินาวะ]]และ[[Subic Bay|อ่าวซูบิก]] เข้าประจำการที่[[สนามบินอู่ตะเภา]]ในพื้นที่ของประเทศไทย เพื่อใช้เป็นฐานในการปฏิบัติการบุกยึดเรือและตัวประกันคืน ในวันที่ 13 พฤษภาคม โดยปฏิบัติการเริ่มขึ้นในเช้ามืดของวันที่ 14 พฤษภาคม โดยมีเครื่องบินรบจากฐานทัพอเมริกันที่[[จังหวัดอุดรธานี]]และ[[นครราชสีมา]]ออกปฏิบัติการร่วมด้วย และประสบความสำเร็จในเวลาประมาณ 11.00 น. โดยสามารถจมเรือปืนของเขมรแดงลงได้ 3 ลำ มีความสูญเสียด้วยกันของทั้งสองฝ่าย แต่สามารถช่วยเหลือตัวประกัน รวมถึงลูกเรือประมงของไทยจำนวน 5 คนออกมาได้ |
||
ทว่า |
ทว่าปฏิบัติการดังกล่าว ทางสหรัฐมิได้กระทำการแจ้งอย่างเป็นทางการแก่รัฐบาลไทย อันถือเป็นการละเมิดอธิปไตยของไทย ในวันที่ 17 พฤษภาคม ได้มีกลุ่มนักศึกษาและประชาชนจำนวน 10,000 คน และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็น 30,000 คน นำโดย[[ธีรยุทธ บุญมี]] ทำการประท้วงที่หน้า[[สถานเอกอัครราชทูตสหรัฐประจำประเทศไทย]] [[ถนนวิทยุ]] อย่างรุนแรง โดยประณามการกระทำของสหรัฐว่าเป็น[[จักรวรรดินิยม]]อเมริกันที่คุกคามภูมิภาคแถบนี้ ซึ่งก่อนหน้านั้นได้มีการชุมนุมลักษณะเช่นนี้และมีความพยายามเคลื่อนไหวที่จะให้มีการถอนกำลังทหารของสหรัฐออกจากประเทศไทยมาแล้ว โดยรัฐบาลไทยได้ขีดเส้นตายว่า สหรัฐต้องถอนกำลังทหารออกจากประเทศไทยให้หมดภายใน 18 เดือน และการชุมนุมประท้วงครั้งนี้นับว่าเป็นการเคลื่อนไหวของภาคประชาชนครั้งใหญ่ที่สุดหลังจาก[[เหตุการณ์ 14 ตุลา]] เมื่อ 2 ปีก่อน |
||
รัฐบาลไทย |
รัฐบาลไทยโดย[[นายกรัฐมนตรีไทย|นายกรัฐมนตรี]][[หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช]] ได้ตอบโต้สหรัฐด้วยการขอให้ทางการสหรัฐทำหนังสือขอโทษมาอย่างเป็นทางการ และจะมีการพิจารณาทบทวนข้อตกลงต่าง ๆ ระหว่างกัน และพลตรี [[ชาติชาย ชุณหะวัณ]] รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ได้มีคำสั่งเรียกตัว[[อานันท์ ปันยารชุน]] เอกอัครราชทูตไทยประจำสหรัฐกลับด่วน |
||
ที่สุดเหตุการณ์จบลงในวันที่ 19 พฤษภาคม หลังจากการชุมนุมยืดเยื้อนานถึง 3 วัน เมื่ออุปทูตสหรัฐ |
ในที่สุดเหตุการณ์จบลงในวันที่ 19 พฤษภาคม หลังจากการชุมนุมยืดเยื้อนานถึง 3 วัน เมื่ออุปทูตสหรัฐประจำประเทศไทยได้ส่งสาสน์แสดงความเสียใจต่อการกระทำดังกล่าว ต่อมา ในเดือนธันวาคมปีเดียวกัน [[เครื่องบินรบ]]รุ่น [[เอฟ-4 แฟนทอม 2|เอฟ-4]] ลำสุดท้ายก็ได้บินออกจากสนามบินกองทัพอากาศอุดรธานี ถือเป็นการปิดฉากการประจำการทางทหารของสหรัฐในประเทศไทยอย่างเด็ดขาด<ref>กระแสต้าน "จักรวรรดินิยมอเมริกัน" ''นักศึกษาชุมนุมประท้วงการใช้ฐานทัพอากาศในไทย โดยไม่ขออนุญาต'' หน้า 149, ''กาลานุกรมสยามประเทศไทย 2485-2554'' โดย [[ชาญวิทย์ เกษตรศิริ]] ISBN 978-974-228-070-3</ref><ref>Walter LaFeber, ''America, Russia, and the Cold War, 1945-1990'', (McGraw - Hill, Inc., 1991), pp. 281 – 282.</ref> |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Mayaguez incident}} |
{{คอมมอนส์-หมวดหมู่|Mayaguez incident|กรณี''มายาเกวซ''}} |
||
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
== แหล่งข้อมูลอื่น == |
||
* [http://www.kohtang.com Koh Tang Beach Vets/ เว็บไซต์สีหนุวิลล์ "กรณีมายาเก |
* [http://www.kohtang.com Koh Tang Beach Vets/ เว็บไซต์สีหนุวิลล์ "กรณีมายาเกวซ" {{en}}] |
||
{{Coord|10|18|7|N|103|8|3|E|type:isle|display=title}} |
{{Coord|10|18|7|N|103|8|3|E|type:isle|display=title}} |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 06:43, 2 มิถุนายน 2563
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
กรณี มายาเกวซ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ สงครามเวียดนาม | |||||||
เรือเอสเอส มายาเกวซ ขณะถูกเรือปืนของเขมรแดงล้อม | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
สหรัฐ | กัมพูชาประชาธิปไตย | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
เรนเดลล์ ดับเบิลยู. ออสติน | เอ็ม ซอน | ||||||
กำลัง | |||||||
220 | 85-100 | ||||||
ความสูญเสีย | |||||||
เสียชีวิต 15 คน บาดเจ็บ 41 คน สูญหาย 3 คน (เสียชีวิต) ซีเอช-53 ซีสตัลเลียน 3 ลำถูกยิงตก[1] |
เสียชีวิต 13–25 คน บาดเจ็บ 15 คน เรือปืนจมลง 3 ลำ |
กรณีมายาเกวซ (อังกฤษ: Mayaguez incident) เป็นปฏิบัติการทางทหารของสหรัฐที่รวดเร็ว และเกิดขึ้นเพียง 3 วัน ระหว่างวันที่ 13–15 พฤษภาคม ค.ศ. 1975 แต่ได้ส่งผลกระทบต่อการเมืองยังภูมิภาคอินโดจีน
เวลาประมาณ 15.20 น. ของวันที่ 12 พฤษภาคม เรือบรรทุกสินค้าซึ่งใช้บรรทุกเวชภัณฑ์และเสบียงสัญชาติอเมริกันชื่อ เอสเอส มายาเกวซ (SS Mayaguez) ซึ่งแล่นระหว่างฮ่องกงกับประเทศไทย ขณะที่แล่นอยู่ห่างจากชายฝั่งของประเทศกัมพูชาเพียง 60 ไมล์ ซึ่งถือเป็นเขตน่านน้ำสากล ได้ถูกเรือปืนจำนวนหลายลำของกัมพูชาประชาธิปไตย (เขมรแดง) เข้าล้อมและบุกยึด จับตัวประกันซึ่งเป็นกัปตันและลูกเรือไว้ได้ทั้งหมด 39 คน จากนั้นได้ลากไปจอดลอยลำทิ้งสมอไว้ที่เกาะตาง ใกล้กับเมืองกัมปงโสม (เมืองพระสีหนุในปัจจุบัน)
การกระทำดังกล่าวถือว่าเป็นการหยามหน้ารัฐบาลสหรัฐอย่างรุนแรง และด้วยขณะนั้นสงครามเวียดนามเพิ่งยุติลงได้เพียงไม่กี่วัน เนื่องจากการที่กองทัพเขมรแดงและเวียดนามเหนือสามารถบุกยึดกรุงไซง่อน ประเทศเวียดนามใต้ และกรุงพนมเปญ ประเทศกัมพูชา ได้อย่างเบ็ดเสร็จ ถือเป็นชัยชนะครั้งใหญ่ของลัทธิคอมมิวนิสต์ และเป็นความพ่ายแพ้ครั้งประวัติศาสตร์ของกองทัพสหรัฐ
รัฐบาลสหรัฐโดยประธานาธิบดีเจอรัลด์ ฟอร์ด ได้ตัดสินใจอย่างเร่งด่วนส่งกองกำลังทหารซึ่งส่วนมากเป็นนาวิกโยธินประมาณ 1,000 นาย จากเกาะโอกินาวะและอ่าวซูบิก เข้าประจำการที่สนามบินอู่ตะเภาในพื้นที่ของประเทศไทย เพื่อใช้เป็นฐานในการปฏิบัติการบุกยึดเรือและตัวประกันคืน ในวันที่ 13 พฤษภาคม โดยปฏิบัติการเริ่มขึ้นในเช้ามืดของวันที่ 14 พฤษภาคม โดยมีเครื่องบินรบจากฐานทัพอเมริกันที่จังหวัดอุดรธานีและนครราชสีมาออกปฏิบัติการร่วมด้วย และประสบความสำเร็จในเวลาประมาณ 11.00 น. โดยสามารถจมเรือปืนของเขมรแดงลงได้ 3 ลำ มีความสูญเสียด้วยกันของทั้งสองฝ่าย แต่สามารถช่วยเหลือตัวประกัน รวมถึงลูกเรือประมงของไทยจำนวน 5 คนออกมาได้
ทว่าปฏิบัติการดังกล่าว ทางสหรัฐมิได้กระทำการแจ้งอย่างเป็นทางการแก่รัฐบาลไทย อันถือเป็นการละเมิดอธิปไตยของไทย ในวันที่ 17 พฤษภาคม ได้มีกลุ่มนักศึกษาและประชาชนจำนวน 10,000 คน และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็น 30,000 คน นำโดยธีรยุทธ บุญมี ทำการประท้วงที่หน้าสถานเอกอัครราชทูตสหรัฐประจำประเทศไทย ถนนวิทยุ อย่างรุนแรง โดยประณามการกระทำของสหรัฐว่าเป็นจักรวรรดินิยมอเมริกันที่คุกคามภูมิภาคแถบนี้ ซึ่งก่อนหน้านั้นได้มีการชุมนุมลักษณะเช่นนี้และมีความพยายามเคลื่อนไหวที่จะให้มีการถอนกำลังทหารของสหรัฐออกจากประเทศไทยมาแล้ว โดยรัฐบาลไทยได้ขีดเส้นตายว่า สหรัฐต้องถอนกำลังทหารออกจากประเทศไทยให้หมดภายใน 18 เดือน และการชุมนุมประท้วงครั้งนี้นับว่าเป็นการเคลื่อนไหวของภาคประชาชนครั้งใหญ่ที่สุดหลังจากเหตุการณ์ 14 ตุลา เมื่อ 2 ปีก่อน
รัฐบาลไทยโดยนายกรัฐมนตรีหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้ตอบโต้สหรัฐด้วยการขอให้ทางการสหรัฐทำหนังสือขอโทษมาอย่างเป็นทางการ และจะมีการพิจารณาทบทวนข้อตกลงต่าง ๆ ระหว่างกัน และพลตรี ชาติชาย ชุณหะวัณ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ได้มีคำสั่งเรียกตัวอานันท์ ปันยารชุน เอกอัครราชทูตไทยประจำสหรัฐกลับด่วน
ในที่สุดเหตุการณ์จบลงในวันที่ 19 พฤษภาคม หลังจากการชุมนุมยืดเยื้อนานถึง 3 วัน เมื่ออุปทูตสหรัฐประจำประเทศไทยได้ส่งสาสน์แสดงความเสียใจต่อการกระทำดังกล่าว ต่อมา ในเดือนธันวาคมปีเดียวกัน เครื่องบินรบรุ่น เอฟ-4 ลำสุดท้ายก็ได้บินออกจากสนามบินกองทัพอากาศอุดรธานี ถือเป็นการปิดฉากการประจำการทางทหารของสหรัฐในประเทศไทยอย่างเด็ดขาด[2][3]
อ้างอิง
- ↑ 33 ปี.. นาวิกฯ อีกคนเพิ่งได้กลับจากกัมพูชา
- ↑ กระแสต้าน "จักรวรรดินิยมอเมริกัน" นักศึกษาชุมนุมประท้วงการใช้ฐานทัพอากาศในไทย โดยไม่ขออนุญาต หน้า 149, กาลานุกรมสยามประเทศไทย 2485-2554 โดย ชาญวิทย์ เกษตรศิริ ISBN 978-974-228-070-3
- ↑ Walter LaFeber, America, Russia, and the Cold War, 1945-1990, (McGraw - Hill, Inc., 1991), pp. 281 – 282.