ข้ามไปเนื้อหา

บาซูกา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บาซูกา
เอ็ม1 บาซูกา
ชนิดอาวุธจรวดต่อต้านรถถังแบบไร้แรงสะท้อนถอยหลัง & เครื่องยิงระเบิดซึ่งขับเคลื่อนด้วยจรวด
แหล่งกำเนิดสหรัฐอเมริกา
บทบาท
ประจำการ1942-present
ผู้ใช้งานSee Users
สงคราม
ประวัติการผลิต
ผู้ออกแบบEdward Uhl[2]
ช่วงการออกแบบ1942
ช่วงการผลิตJune 1942 – May 1945 (2.36 inch bazookas)
จำนวนที่ผลิต112,790 (M1) [3]
59,932 (M1A1) [4]
26,087 (M9)[5]
277,819 (M9A1)[5]
 ? (M20)
1,500 (M25) [6]

M1 บาซูกา เป็นอาวุธเครื่องยิงจรวดต่อสู้รถถังแบบไร้แรงสะท้อนถอยหลังขนาดพกพา ได้ถูกใช้งานอย่างแพร่หลายโดยกองทัพสหรัฐ ยังถูกเรียกอีกว่า"สโตฟไพพ์"(Stovepipe) นวัตกรรมอย่างบาซูกาคืออาวุธต่อต้านรถถังที่ขับเคลื่อนด้วยจรวดรุ่นแรกที่ถูกใช้โดยทหารราบในสนามรบ จุดที่โดดเด่นที่สุดคือจรวดเชื้อเพลิงแข็งสำหรับการขับเคลื่อน มันสามารถใช้ได้กับหัวรบระเบิดแรงสูงต่อต้านรถถังที่จะยิงเข้าใส่กับยานพาหนะหุ้มเกราะ รังปืนกล และป้อมปราการบังเกอร์ที่อยู่ในระยะพิสัยไกลกว่าการขว้างระเบิดมือหรือทุ่นระเบิด ชื่อเล่นของมันที่ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลาย เกิดขึ้นมาจากอาวุธเครื่องยิงจรวดรุ่นเอ็ม1 ที่มีความคล้ายคลึงกับเครื่องดนตรีที่ถูกเรียกว่า "บาซูกา" ซึ่งถูกคิดค้นและเป็นที่นิยมในปี ค.ศ. 1930 นักแสดงตลกชาวสหรัฐ บ็อบ เบิรน์

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพเยอรมันได้ยึดบาซูกามาหลายกระบอกในการทัพแอฟริกาเหนือในช่วงแรก[7][8] และได้เผชิญหน้าในแนวรบด้านตะวันออก และในไม่ช้าวิศวกรรมผันกลับของพวกเขาได้ออกแบบรุ่นที่เป็นของพวกเขาเอง[9] ด้วยการเพิ่มขนาดหัวรบที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 8.8 ซม (แม้ว่าหัวรบอื่นๆจะมีการเปลี่ยนแปลงที่เล็กน้อย) และได้ถูกใช้อย่างหลายที่ถูกเรียกว่า ราเกเทนพันแซร์บืชเซอ "พันแซร์เชร็ค" (รถถังสยอง)[10] เมื่อสงครามใกล้จะยุติลง ญี่ปุ่นได้พัฒนาอาวุธที่มีความคล้ายคลึง เครื่องยิงจรวดต่อต้านรถถัง 70 มม. ไทป์ 4 ซึ่งเป็นระเบิดซึ่งขับเคลื่อนด้วยจรวดที่การออกแบบแตกต่างกัน[11]

คำว่า "บาซูกา" ยังคงเห็นว่าถูกใช้อย่างไม่เป็นทางการซึ่งเป็นศัพท์ทั่วไปที่อ้างถึงอาวุธขีปนาวุธที่ยิงด้วยการประทับบ่าจากภาคพื้นดินต่อภาคพื้นดิน (ส่วนใหญ่เป็นเครื่องยิงระเบิดซึ่งขับเคลื่อนด้วยจรวดหรือปืนไรเฟิลแบบไร้แรงสะท้อนถอย)

ผู้ใช้

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 David Campbell (2016). Israeli Soldier vs Syrian Soldier : Golan Heights 1967–73. Combat 18. illustrated by Johnny Shumate. Osprey Publishing. p. 78. ISBN 9781472813305.
  2. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ UHL
  3. Rottman 2012, p. 17.
  4. Rottman 2012, p. 19.
  5. 5.0 5.1 Rottman 2012, p. 20.
  6. Rottman 2012, p. 29.
  7. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ MC 2008
  8. With cheap cost per use and which any 'farm peasant can be trained to fire', the AT4 CS is the modern-day descendant of the Bazooka (paraphrased conclusion).
  9. MC 2008
  10. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ MC 20083
  11. Gordon L. Rottman (2014). Panzerfaust and Panzerschreck. Osprey Publishing. ISBN 1782007881.
  12. 12.00 12.01 12.02 12.03 12.04 12.05 12.06 12.07 12.08 12.09 12.10 12.11 12.12 12.13 12.14 12.15 12.16 12.17 12.18 12.19 12.20 12.21 12.22 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Rottman 2012 71
  13. 13.0 13.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ SupicaNahas2022
  14. Wiener 1987, p. 478.
  15. Maximiano, Cesar; Bonalume, Ricardo N (2011). Brazilian Expeditionary Force in World War II. Men at Arms 465. Osprey Publishing. p. 45. ISBN 9781849084833.
  16. J 1996, p. 300.
  17. 17.0 17.1 17.2 17.3 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Rottman 2012 38
  18. 18.0 18.1 18.2 18.3 18.4 18.5 18.6 18.7 Gander, Terry J.; Cutshaw, Charles Q., บ.ก. (2001). Jane's Infantry Weapons 2001/2002 (27th ed.). Coulsdon: Jane's Information Group. ISBN 9780710623171.
  19. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ appleman17_18
  20. Rottman, Gordon L. (December 2002). Korean War Order of Battle: United States, United Nations, and Communist Ground, Naval, and Air Forces, 1950-1953. Praeger. p. 199. ISBN 978-0-275-97835-8.
  21. Small Arms Survey (2015). "Red Flags and Buicks: Global Firearms Stockpiles". Small Arms Survey 2002: Counting the Human Cost. Oxford University Press. p. 71. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-03-03. สืบค้นเมื่อ 2019-07-03.
  22. 22.0 22.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Rottman 2012 70
  23. de Quesada, Alejandro (10 Jan 2009). The Bay of Pigs: Cuba 1961. Elite 166. pp. 41, 60. ISBN 9781846033230.
  24. Rottman 2012, p. 4.
  25. Wiener 1987, p. 308.
  26. Wiener 1987, p. 300.
  27. Wu, Shang-su (2016). The Defence Capabilities of Small States: Singapore and Taiwan’s Responses to Strategic Desperation. Critical Studies of the Asia-Pacific. Palgrave Macmillan UK. p. 90. doi:10.1057/9781137497161. ISBN 978-1-137-49716-1.
  28. Malkin, Elisabeth (1 October 2018). "50 Years After a Student Massacre, Mexico Reflects on Democracy". The New York Times.
  29. Anthony Cordesman (2016). After The Storm: The Changing Military Balance in the Middle East. Bloomsbury Publishing. p. 112. ISBN 978-1-4742-9257-3.
  30. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Arnold2022
  31. Martien Talens. De ransel op de rug, deel 2 (ภาษาดัตช์). Brabantia Nostra. p. 392.
  32. Martien Talens. De ransel op de rug, deel 2 (ภาษาดัตช์). Brabantia Nostra. p. 394.
  33. Jowett, Philip (2016). Modern African Wars (5) : The Nigerian-Biafran War 1967-70. Oxford: Osprey Publishing Press. p. 20. ISBN 978-1472816092.
  34. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ DPRK
  35. Wiener 1987, p. 269.
  36. Neil Grant (2015). Rhodesian Light Infantryman: 1961-1980. Osprey Publishing. p. 22. ISBN 1472809629.
  37. Wiener 1987, p. 337.
  38. Gordon L. Rottman (2010). Army of the Republic of Vietnam 1955–75. Vol. Men-at-Arms 458. Osprey Publishing. p. 7. ISBN 9781849081818.
  39. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Vietnam