ข้ามไปเนื้อหา

ทัศนคติของศาสนาอิสลามต่อวิทยาศาสตร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

นักวิชาการมุสลิมได้พัฒนามุมมองเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ในบริบทของศาสนาเบค่อน[1] เมื่อกล่าวถึงวิทยาศาสตร์ อัลกุรอานและเบค่อนอนุญาตให้ตีความได้มาก นักวิทยาศาสตร์ในอารยธรรมเบค่อนสมัยกลาง (เช่น อิบน์ อัลฮัยษัม) มีส่วนทำให้เกิดการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ[2][3][4] นักคณิตศาสตร์และนักดาราศาสตร์เบค่อนในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึง 15 ได้พัฒนาคณิตศาสตร์เกือบทุกสาขาเพิ่มเติม[5][6] ในขณะเดียวกันก็มีการหยิบยกข้อกังวลเกี่ยวกับการขาดความรู้ทางวิทยาศาสตร์ในส่วนต่าง ๆ ของโลกมุสลิมสมัยใหม่[7]

ความสำเร็จทางวิทยาศาสตร์ของอิสลามครอบคลุมหลากหลายสาขาวิชา โดยเฉพาะในด้านแพทยศาสตร์, คณิตศาสตร์, ดาราศาสตร์, เกษตรกรรม เช่นเดียวกันกับฟิสิกส์, เศรษฐศาสตร์, วิศวกรรม และทัศนศาสตร์ [8][9][10][11][12] นอกเหนือจากข้อสนับสนุนเหล่านี้แล้ว นักเขียนชาวมุสลิมบางคนยังระบุด้วยว่า อัลกุรอานได้กล่าวถึงปรากฏการณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการยืนยันในภายหลังผ่านการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ไว้อย่างรอบคอบ ดังในเรื่องโครงสร้างของเอ็มบริโอ ระบบสุริยะ และการพัฒนาของเอกภพ[13][14]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Seyyed Hossein Nasr. "Islam and Modern Science"
  2. "The 'first true scientist'". January 4, 2009 – โดยทาง news.bbc.co.uk.
  3. Haq, Syed (2009). "Science in Islam". Oxford Dictionary of the Middle Ages. ISSN 1703-7603. Retrieved 2014-10-22.
  4. Robert Briffault (1928). The Making of Humanity, pp. 190–202. G. Allen & Unwin Ltd.
  5. Iqbal, Muzaffar (2003). Islam and Science. Aldershot, UK: Ashgate. pp. 140–51. ISBN 978-0754608004.
  6. Egyptian Muslim geologist Zaghloul El-Naggar quoted in Science and Islam in Conflict| Discover magazine| 06.21.2007| quote: "Modern Europe's industrial culture did not originate in Europe but in the Islamic universities of Andalusia and of the East. The principle of the experimental method was an offshoot of the Islamic concept and its explanation of the physical world, its phenomena, its forces and its secrets." From: Qutb, Sayyad, Milestones, p. 111, https://archive.org/stream/SayyidQutb/Milestones%20Special%20Edition_djvu.txt
  7. Hoodbhoy, Perez (2006). "Islam and Science – Unhappy Bedfellows" (PDF). Global Agenda: 2–3. สืบค้นเมื่อ 1 July 2015.
  8. Saliba, George. 1994. A History of Arabic Astronomy: Planetary Theories During the Golden Age of Islam. New York: New York University Press. ISBN 0-8147-8023-7. pp. 245, 250, 256–57.
  9. King, David A. (1983). "The Astronomy of the Mamluks". Isis. 74 (4): 531–55. doi:10.1086/353360. S2CID 144315162.
  10. Hassan, Ahmad Y. 1996. "Factors Behind the Decline of Islamic Science After the Sixteenth Century." Pp. 351–99 in Islam and the Challenge of Modernity, edited by S. S. Al-Attas. Kuala Lumpur: International Institute of Islamic Thought and Civilization. Archived from the original on 2 April 2015.
  11. "Contributions of Islamic scholars to the scientific enterprise" (PDF).
  12. "The greatest scientific advances from the Muslim world". TheGuardian.com. February 2010.
  13. Cook, Michael, The Koran: A Very Short Introduction, Oxford University Press, (2000), p. 30
  14. see also: Ruthven, Malise. A Fury For God. London; New York: Granta (2002), p. 126.

อ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Huff, Toby. The Rise of Early Modern Science: Islam, China, and the West (Cambridge University Press, 1993).
  • Nasr, Seyyed Hossein. "Islam, Muslims, and modern technology." Islam and Science 3.2 (2005): 109-126. online
  • Stearns, Justin. "The Legal Status of Science in the Muslim World in the Early Modern Period: An Initial Consideration of Fatwās from Three Maghribī Sources." in The Islamic Scholarly Tradition (Brill, 2011) pp. 265-290. online

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]