ข้ามไปเนื้อหา

ตังเกี๋ย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Tonkin)
อาณานิคมตังเกี๋ย

Bắc Kỳ
พ.ศ. 2427 - 2488

พ.ศ. 2488 - 2492
ธงชาติตังเกี๋ย
ธงชาติ
ตังเกี๋ยอยู่ทางตอนเหนือของเวียดนามแสดงด้วยสีส้ม
ตังเกี๋ยอยู่ทางตอนเหนือของเวียดนามแสดงด้วยสีส้ม
สถานะดินแดนในอารักขาของ ฝรั่งเศส
เมืองหลวงฮานอย
ภาษาทั่วไปภาษาฝรั่งเศส, ภาษาเวียดนาม
ศาสนา
พุทธมหายาน, ลัทธิขงจื๊อ
ยุคประวัติศาสตร์จักรวรรดินิยมใหม่
 ก่อตั้ง
พ.ศ. 2427
 สิ้นสุด
พ.ศ. 2492
สกุลเงินFrench Indochinese piastre
ก่อนหน้า
ถัดไป
ราชวงศ์เหงียน
ราชวงศ์ชิง
จักรวรรดิเวียดนาม
จักรวรรดิเวียดนาม
สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม
รัฐเวียดนาม
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ เวียดนาม

อาณานิคมตังเกี๋ย (เวียดนาม: Bắc Kỳ บั๊กกี่; อังกฤษ: Tonkin, Tongkin, Tonquin หรือ Tongking) เอกสารไทยเก่าเรียก ญวนเหนือ[1] หรือ แคว้นจุฬนี[2] เป็นส่วนที่อยู่ทางเหนือสุดของประเทศเวียดนาม มีอาณาเขตติดต่อกับเขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วงและมณฑลยูนนานของจีนทางเหนือ ทางตะวันตกติดต่อกับลาว และทางตะวันออกติดต่อกับอ่าวตังเกี๋ย ตังเกี๋ยตั้งอยู่บริเวณสามเหลี่ยมแม่น้ำแดงอันอุดมสมบูรณ์ และนับเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญ

ประวัติศาสตร์

[แก้]

บริเวณดังกล่าวเคยถูกเรียกว่าวันลาง โดยบรรพบุรุษชาวเวียดนามเมื่อ 2000-100 ปีก่อนคริสตกาล หลักฐานของการตั้งถิ่นฐานที่เก่าแก่ที่สุดนอกเหนือไปจากแหล่งวัฒนธรรมดงเซินแล้ว ทางตอนเหนือของเวียดนามยังพบแหล่งอารยธรรมในโก๋ลัว ซึ่งเป็นเมืองโบราณตั้งอยู่ใกล้กับเมืองฮานอยในปัจจุบัน ตามตำนานของเวียดนามกล่าวว่า ชาวเวียดนามยุคแรกสืบเชื้อสายจากพญามังกร หลากองเกวิน และนางฟ้าอมตะ เอิงเกอ หลากองเกวินและเอิงเกอมีบุตรชายทั้งสิ้น 100 คนก่อนที่ทั้งสองจะแยกทางกัน บุตรชาย 50 คนอาศัยอยู่กับมารดาในบริเวณภูเขา และอีก 50 คนอาศัยอยู่กับบิดาบริเวณทะเล บุตรชายคนแรกได้กลายมาเป็นเชื้อสายพระมหากษัตริย์เวียดนามในยุคแรกสุด ซึ่งรู้จักกันโดยทั่วไปว่า พระมหากษัตริย์หุ่ง (หุ่งเวืองหรือราชวงศ์โฮงบ่าง) พระมหากษัตริย์หุ่งได้เรียกประเทศ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณสามเหลี่ยมแม่น้ำแดงทางตอนเหนือของเวียดนามในปัจจุบัน ว่า วันลาง ชาววันลางจะถูกเรียกว่า หลาเวียด

รัฐในอารักขาฝรั่งเศส

[แก้]

ฝรั่งเศสได้ครอบครองดินแดนเวียดนามหลังจากสงครามจีน-ฝรั่งเศส (ค.ศ. 1884-85) รัฐบาลอาณานิคมฝรั่งเศสได้แบ่งเวียดนามออกเป็นเขตการปกครอง 3 แห่ง ได้แก่ ตังเกี๋ย (ทางตอนเหนือ) อันนัม (ทางตอนกลาง) และโคชินไชนา (ทางตอนใต้) ดินแดนเหล่านี้มีความแตกต่างกันมากในขอบเขตทางภูมิศาสตร์ ชาวเวียดนามส่วนใหญ่เห็นว่าประเทศของตนควรเป็นหนึ่งเดียวกันและต่อสู้เพื่อรวมชาติเป็นเวลานานกว่า 90 ปี การปกครองของฝรั่งเศสส่วนใหญ่มีก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ระหว่างสงคราม ญี่ปุ่นได้ยึดครองดินแดนดังกล่าว จนกระทั่งสงครามยุติ ภาคเหนือของเวียดนามได้ยอมจำนนและตกเป็นของจีน ส่วนภาคใต้ยอมจำนนต่ออังกฤษ ดังที่ทรูแมนตัดสินใจในการประชุมพ็อทซ์ดัมโดยประกาศเจตนาที่จะยกดินแดนคืนให้อยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสเช่นเดิม อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1954 กองทัพเวียดมินห์สามารถเอาชนะกองทัพฝรั่งเศสได้ในยุทธการที่เดียนเบียนฟู โฮจิมินห์ประกาศว่าตังเกี๋ยเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (DRV) ที่จัตุรัสบาดิงห์ในปีเดียวกัน

  1. กระทรวงมหาดไทย. การปกครองแคว้นลาวและเขมรของฝรั่งเศส (สังเขป). ม.ป.ท., 2483, หน้า 1
  2. เติม สิงหัษฐิต. ฝั่งขวาแม่น้ำโขง. พระนคร : คลังวิทยา, 2490, หน้า 224