โมรเดคัย
โมรเดคัย (อังกฤษ: Mordecai หรือ Mordechai, /ˈmɔːrdɪkaɪ, mɔːrdɪˈkeɪaɪ/;[1]; ฮีบรู: מָרְדֳּכַי, ใหม่: Mŏrdoḵay, ไทบีเรียน: Mārdoḵay[a] IPA: [moʁdeˈχaj]) เป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งของหนังสือเอสเธอร์ในคัมภีร์ฮีบรู โมรเดคัยเป็นบุตรชายของยาอีร์แห่งเผ่าเบนยาบิน เป็นทั้งลูกพี่ลูกน้องและผู้อุปถัมป์ของเอสเธอร์ผู้ซึ่งกลายเป็นราชินีแห่งเปอร์เซียในรัชสมัยของกษัตริย์อาหสุเอรัส (เซอร์ซีสที่ 1) ความจงรักภักดีและความกล้าหาญของโมรเดคัยได้รับการขับเน้นในเรื่องราวของหนังสือเอสเธอร์ในฐานะผู้ที่ช่วยเอสเธอร์ในการยับยั้งแผนการของฮามานขุนนางผู้ใหญ่ที่คิดการจะกวาดล้างชาวยิว
กษัตริย์ทรงมอบรางวัลตอบแทนการกระทำของโมรเดคัย และแต่งตั้งให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ โมรเดคัยได้กลายเป็นบุคคลที่เป็นที่นับถือทั้งในหมู่ชาวยิวและชาวเปอร์เซีย อำนาจของโมรเดคัยในราชสำนักถูกใช้เพื่อประโยชน์ของชาวยิว เรื่องราวของโมรเดคัยได้รับการเฉลิมฉลองในเทศกาลปูริมของชาวยิว ซึ่งเป็นเทศกาลเพื่อระลึกถึงชัยชนะของชาวยิวเหนือศัตรูของพวกตน ตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1890 นักวิชาการหลายคน "เห็นพ้องกันที่จะเห็นว่า[หนังสือ]เอสเธอร์มีฐานะเป็นเรื่องปรัมปราหรือพิธีกรรมที่อิงประวัติศาสตร์" และโดยทั่วไปสรุปว่าเทศกาลปูริมมีต้นกำเนิดมาจากเรื่องปรัมปราหรือเทศกาลของบาบิโลเนียหรือเปอร์เซีย (แม้ยังเป็นที่ถกเถียงว่ามาจากของบาบิโลเนียหรือของเปอร์เซีย)[2][3]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ บางครั้งสะกดในภาษาฮีบรูสมัยใหม่ว่า מָרְדְּכַי Mŏrdəḵay
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Mordecai". Random House Webster's Unabridged Dictionary.
- ↑ Moore, Carey A. (2007). Esther. Yale University Press. See section “The Non-Jewish Origins of Purim.” Pages 46-49. “Esther's canonical status may have been opposed by those Jews who saw the book as a defense for a Jewish festival which, as its very name suggests (*the pûr [that is, the lot]", iii 7; see also ix 26), was non-Jewish in origin. Certainly modern scholars have felt the explanation for Purim's name in ix 26 to be strained and unconvincing. Moreover, the ‘secular" character of the feast suggests a pagan origin, that is, no prayers or sacrifices are specified, but drinking to the point of excess is permitted in the Talmud, Megilla 7b… pûrim is a hebraized form of a Babylonian word...Efforts to identify Purim with an earlier Jewish or Greek festival have been neither common nor convincing, and ever since the 1890s, when Heinrich Zimmern and Peter Jensen equated Mordecai and Esther with the Babylonian gods Marduk and Ishtar, and Haman and Vashti with the Elamite gods Humman and Mashti, a Babylonian origin for Purim has been popular. Though scholars like Jensen, Zimmem, Hugo Winckler, Bruno Meissner and others have each picked a different Babylonian myth or festival as the prototype for Purim, namely, the Gilgamesh Epic, the Babylonian Creation Story, the Tammuz-Ishtar Myth, and the Zagmuk Feast, respectively, they all agreed in seeing Esther as a historicized myth or ritual. More recently, however, a Persian origin for Purim has been gaining support among scholars.”
- ↑ Moore, Carey A. “Esther, Book of,” ed. David Noel Freedman, The Anchor Yale Bible Dictionary (New York: Doubleday, 1992), 637-638 “Certainly a pagan origin for Purim would also help to explain the "secular" way in which it was to be celebrated, i.e., with uninhibited and even inebriated behavior (cf. above Meg. 7b). Then too, a pagan origin for the festival would also help to explain the absence of various religious elements in the story…. But even more recently scholars are again looking to Palestine for the origin of the festival… Its Lack of Historicity: [R]are is the 20th-century scholar who accepts the story at face value.”
บรรณานุกรม[แก้]
- Coogan, Michael; Coogan, David (2009). A Brief Introduction to the Old Testament: The Hebrew Bible in Its Context. New York: Oxford University Press. ISBN 0195332725.
- Fox, Michael V. (2010). Character and Ideology in the Book of Esther (2nd ed.). Wipf and Stock. ISBN 978-1-608-99495-3.
- Hahn, Scott; Mitch, Curtis (2019). Tobit, Judith, and Esther. Ignatius Press. ISBN 978-1-621-64185-8.
- Howard, David M. Jr. (2007). An Introduction to the Old Testament Historical Books. Moody Publishers. ISBN 978-1-57567-447-6.
- Johnson, Sara Raup (2005). Historical Fictions and Hellenistic Jewish Identity. University of California Press. ISBN 9780520928435.
- Kalimi, Isaac (2023). The Book of Esther between Judaism and Christianity. Cambridge University Press. ISBN 978-1-009-26609-3.
- Macchi, Jean-Daniel (2019). Esther. Kohlhammer Verlag. ISBN 978-3-170-31028-5.
- Millard, A. R. (1977). "The Persian Names in Esther and the Reliability of the Hebrew Text". Journal of Biblical Literature. 96 (4): 481–488. doi:10.2307/3265987. ISSN 0021-9231. JSTOR 3265987.
- Tucker, Gene M. (2004) [First published 1993]. "Esther, The Book of". ใน Metzger, Bruce M.; Coogan, Michael D. (บ.ก.). The Oxford Companion to the Bible. Oxford University Press. doi:10.1093/acref/9780195046458.001.0001. ISBN 978-0-19-504645-8.
- Moore, Carey A. (1971). Esther. New York: Doubleday.
- White Crawford, Sidnie (2003). "Esther". ใน Walter J. Harrison and Donald Senior (บ.ก.). The New Interpreters Study Bible New Revised Standard Version with the Apocrypha. Nashville: Abingdon Press. ISBN 0687278325.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Jewish Encyclopedia: Mordecai in Esther and in Rabbinical literature
- Modesty and Myrrh: Mordecai in Kabbalah