แขวงหลวงน้ำทา
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
แขวงหลวงน้ำทา ແຂວງຫຼວງນໍ້າທາ | |
---|---|
![]() ภูมิทัศน์ของแขวงหลวงน้ำทา | |
![]() แผนที่แขวงหลวงน้ำทา | |
![]() แผนที่ประเทศลาวเน้นแขวงหลวงน้ำทา | |
พิกัดภูมิศาสตร์: 20°57′25″N 101°23′42″E / 20.956944°N 101.395°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 20°57′25″N 101°23′42″E / 20.956944°N 101.395°E | |
ประเทศ | ![]() |
เมืองเอก | หลวงน้ำทา |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 9,325 ตร.กม. (3,600 ตร.ไมล์) |
ประชากร (สำมะโนเดือนมีนาคม 2548) | |
• ทั้งหมด | 145,289 คน |
• ความหนาแน่น | 16 คน/ตร.กม. (40 คน/ตร.ไมล์) |
เขตเวลา | UTC+07 |
รหัสไอเอสโอ 3166 | LA-XI |
หลวงน้ำทา (ลาว: ຫຼວງນໍ້າທາ, ຫລວງນໍ້າທາ) เป็นหนึ่งในแขวงของประเทศลาว ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือสุดของประเทศ ทิศเหนือติดกับประเทศจีน ทิศใต้ติดกับแขวงบ่อแก้ว ทิศตะวันออกติดกับแขวงอุดมไซ และทิศตะวันตกติดกับประเทศพม่า
ประวัติ[แก้]
พื้นที่แขวงนี้เดิมเป็นส่วนหนึ่งของแขวงหัวของ ต่อมาแขวงหัวของถูกยุบลงและแยกออกเป็น 2 แขวง บริเวณศูนย์กลางของแขวงหัวของเดิมได้เปลี่ยนชื่อเป็นแขวงบ่อแก้ว ส่วนพื้นที่ทางเหนือของแขวงหัวของเดิมกลายเป็นแขวงใหม่คือแขวงหลวงน้ำทาในปัจจุบัน
ประชากรส่วนใหญ่ของแขวงหลวงน้ำทาเป็นชาวไทลื้อ เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรเชียงแขง (เชียงลาบ) ซึ่งเป็นอาณาจักรของชาวไทลื้อ มีพื้นที่ครอบคลุมสองฝั่งของแม่น้ำโขง คือบริเวณเมืองยอง รัฐฉาน ประเทศพม่า กับเมืองสิงห์ แขวงหลวงน้ำทาของลาวในปัจจุบัน เมื่อฝรั่งเศสขยายอิทธิพลเข้ามาบริเวณนี้ จึงได้ตกลงกับอังกฤษแบ่งเมืองเชียงแขงออกเป็นสองส่วน ฝั่งขวาแม่น้ำโขงเป็นของอังกฤษ ส่วนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงเป็นของฝรั่งเศสและตกเป็นของประเทศลาวในเวลาต่อมา
ระหว่างปี พ.ศ. 2498–2518 พื้นที่แถบนี้เคยเป็นสมรภูมิรบระหว่างขบวนการปะเทดลาวและกลุ่มกองโจรของพวกชาวเขา ส่วนใหญ่เป็นชาวม้งที่ได้รับการหนุนหลังจากสำนักข่าวกรองกลางของสหรัฐอเมริกา ส่งผลให้ตัวเมืองถูกทำลายจนไม่สามารถซ่อมแซมได้ ต้องย้ายไปสร้างเมืองใหม่ที่ริมฝั่งแม่น้ำทา ห่างจากที่ตั้งเดิมไปทางเหนือ 7 กิโลเมตร ใกล้กับทางหลวงที่ใช้ไปยังเมืองสิงห์ อุดมไซ และบ่อเต็น
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
แผนที่ | รหัสเมือง | เมือง (ไทย) | เมือง (ลาว) | เมือง (อังกฤษ) |
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
03-01 | หลวงน้ำทา | ຫຼວງນໍ້າທາ | Namtha | |
03-02 | สิงห์ | ສີງ | Sing | |
03-03 | ลอง | ລອງ | Long | |
03-04 | เวียงภูคา | ວຽງພູຄາ | Viangphoukha | |
13-05 | นาแล | ນາແລ | Nale |
หลวงน้ำทา. ภูมิประเทศ เป็นเทือกเขาสลับซับซ้อน จึงเป็นที่อยู่อาศัยของชาวเขาเผ่าต่าง ๆ ได้แก่ ม้ง ขมุ ไทเหนือ ไทดำ ไทแดง ไทขาว ไทยวน ไทลื้อ ละวิด ละเมด สีดา อีก้อ มูเซอ กะลอม ไทใหญ่ ฯลฯ
การท่องเที่ยว[แก้]
แม้ว่าทางการจะย้ายเมืองหลวงใหม่ไปแล้วก็ตาม แต่สถานที่ท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะอยู่ในเมืองเก่า ชาวหลวงน้ำทาเรียกเขตนี้ว่า เมือง และเรียกเขตที่สร้างใหม่ว่า แขวง นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะเข้ามาแวะพักเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองสิงห์ แขวงบ่อแก้ว หรือไม่ก็ไปจีน ภายตัวเมืองหลวงน้ำทามีที่พักค่อนข้างมาก ปัจจุบันหลวงน้ำทามีถนนสายกว้าง ถ้าเดินมาทางเชิงสะพานด้านตะวันออกของถนนสายหลักในยามเช้า จะเห็นผู้คนออกมาจับจ่ายซื้อของที่ตลาดซึ่งอยู่ทางตอนใต้ของสถานีขนส่ง ถัดจากเมืองประมาณ 2 กิโลเมตรไปตามเส้นทางเมืองสิงห์ จะพบศูนย์หัตถกรรมหลวงน้ำทาซึ่งสหภาพยุโรปเป็นผู้ออกเงินสร้างเพื่อให้เป็นที่จำหน่ายสินค้าหัตถกรรมของชาวบ้าน
แหล่งท่องเที่ยว[แก้]
- วัดหลวงบ้านเชียงใจ
- วัดพระธาตุเชียงตึง
- วัดพระธาตุเมืองสิงห์
- เรือนพญาเซกอง
- ตลาดใหญ่
- พระธาตุหลวงน้ำทา
- ตลาดมืด
- พระธาตุปูมปุก
- น้ำตกตาด พูเพชร-พูคำ
- สวนน้ำห้า-ปาคำ
- ตาดน้ำดี
- วัดเวียงเหนือ ไชยราม
- วัดท่าอ้อ
- วัดน้ำทุ่ง
- วัดสามักคีไช
- วัดหลวงขอน
การเดินทาง[แก้]
การเดินทางมายังหลวงน้ำทา มีรถประจำทางไว้บริการจากหลวงพระบางและห้วยทรายทุกวัน และจากหลวงน้ำทาก็มีรถประจำทางมายังเมืองสิงห์เช่นกัน ระยะทางประมาณ 59 กิโลเมตร ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 30 นาที