ข้ามไปเนื้อหา

เรือพระที่นั่งบริแทนเนีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย)
เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย
เรือพระที่นั่งบริแทนเนีย เดินทางออกจากคาร์ดิฟฟ์เป็นครั้งสุดท้าย
ประวัติ
สหราชอาณาจักร
ชื่อเอชเอ็มวาย บริแทนเนีย (HMY Britannia)
เจ้าของThe Royal Yacht Britannia Trust[1]
Ordered5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1952
อู่เรือจอห์น บราวน์ แอนด์ คอมพานี
Yard number691
ปล่อยเรือ16 มิถุนายน ค.ศ. 1952
เดินเรือแรก16 เมษายน ค.ศ. 1953
เข้าประจำการ11 มกราคม ค.ศ. 1954
ปลดระวาง11 ธันวาคม ค.ศ. 1997
รหัสระบุหมายเลข IMO: 8635306
สถานะพิพิธภัณฑ์เรือ เปิดให้สาธารณชนเข้าชม
ลักษณะเฉพาะ
ขนาด (ตัน): 5,769 ตันกรอส (GT)
ความยาว: 126 เมตร (412 ฟุต)
ความกว้าง: 17 เมตร (55 ฟุต)
ความสูง: 37 เมตร (123 ฟุต)
กินน้ำลึก: 4.6 เมตร (15 ฟุต)
ระบบขับเคลื่อน: กังหันไอน้ำ Pametrada จำนวน 2 เครื่อง, กำลัง 12,000 แรงม้า (8,900 กิโลวัตต์)
ความเร็ว: 21.5 นอต (39.8 กม./ชม. 24.7 ไมล์/ชม.)
พิสัยเชื้อเพลิง: 2,400 ไมล์ทะเล (4,400 กม.)
ความจุ: 250 คน
ลูกเรือ:
  • เจ้าหน้าที่ 21 นาย
  • ทหารเรือหลวง 250 นาย

เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย (อังกฤษ: HMY Britannia) หรือชื่อเต็มคือ เรือพระที่นั่งบริแทนเนีย (อังกฤษ: Her Majesty's Yacht Britannia) เป็นอดีตเรือพระที่นั่งประจำราชวงศ์อังกฤษ ประจำการตั้งแต่ปี ค.ศ. 1954–1997 เป็นเรือพระที่นั่งลำที่ 83 นับตั้งแต่พระเจ้าชาลส์ที่ 2 เสด็จเถลิงราชย์ในปี ค.ศ. 1660 และเป็นเรือพระที่นั่งของราชวงศ์ลำที่สองที่ใช้ชื่อนี้ โดยลำแรกเป็นเรือแข่งที่สร้างขึ้นสำหรับเจ้าชายแห่งเวลส์ในปี ค.ศ. 1893 ตลอดระยะเวลาการประจำการ 43 ปี เรือลำนี้ได้เดินทางไปทั่วโลกกว่าหนึ่งล้านไมล์ทะเล เยือนท่าเรือต่าง ๆ มากกว่า 600 แห่งใน 135 ประเทศ ปัจจุบัน เรือบริแทนเนียได้ถูกปลดประจำการแล้ว และถูกจัดแสดงอย่างถาวรที่โอเชียนเทอร์มินอล ในเมืองลีธ เอดินบะระ ประเทศสกอตแลนด์ โดยกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ มีผู้เข้าชมมากกว่า 300,000 คนต่อปี

การก่อสร้าง

[แก้]

เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย ถูกสร้างขึ้นที่อู่ต่อเรือจอห์น บราวน์ แอนด์ คอมพานี (John Brown & Company) ใน ไคลด์แบงค์, ดันบาร์ตันเชียร์ สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 เสด็จมาทรงปล่อยเรือลงน้ำ เมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ. 1953 และเข้าประจำการเมื่อวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 1954 เรือได้รับการออกแบบให้มีเสากระโดงทั้งหมดสามเสา: เสาหน้าสูง 41 เมตร (133 ฟุต), เสากลางสูง 42 เมตร (139 ฟุต), และเสาท้ายสูง 36 เมตร (118 ฟุต) เสาอากาศของเสากระโดงหน้าและกลาง สูง 6.1 เมตร (20 ฟุต) ถูกออกแบบมาให้สามารถพับเพื่อให้เรือลอดใต้สะพานได้

เรือบริแทนเนีย ได้รับการออกแบบให้สามารถดัดแปลงเป็นเรือพยาบาลในยามสงคราม [2] แม้ว่าการออกแบบนี้จะไม่เคยถูกใช้ก็ตาม ในกรณีถ้าเกิดสงครามนิวเคลียร์ สมเด็จพระราชินีและเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ ทรงมีพระประสงค์ให้ลี้ภัยบนเรือบริแทนนีย ที่นอกชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของสกอตแลนด์ [3]

บุคลากร

[แก้]
ตราประจำเรือพระที่นั่งบริแทนเนีย

นายทหารราชนาวี ได้รับการแต่งตั้งให้ประจำการบนเรือเป็นเวลาถึงสองปี ลูกเรือเป็นอาสาสมัครจากบริการทั่วไปของกองทัพเรือ หลังจากประจำการครบ 365 วัน พวกเขาสามารถเข้าประจำการถาวรใน Royal Yacht Service ในฐานะ Royal Yachtsmen และให้บริการจนกว่าพวกเขาจะเลือกออกจากบริการหรือถูกไล่ออกด้วยเหตุผลทางการแพทย์หรือทางวินัย เป็นผลให้บางคนทำหน้าที่เป็นเวลา 20 ปีขึ้นไป ลูกเรือยังรวมถึงกองนาวิกโยธิน [4] สมาชิกของ วงดุริยางค์นาวิกโยธิน จะออกเดินทางไปด้วย ถ้าเมื่อใดก็ตามที่เรือบริแทนเนีย ปฏิบัติหน้าที่ห่างจากท่าเรือบ้านเกิด [5]

ประวัติ

[แก้]

เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย ออกเดินทางครั้งแรกจากพอร์ตสมัท ไปยังแกรนด์ฮาร์เบอร์ ประเทศมอลตา เมื่อวันที่ 14–22 เมษายน ค.ศ. 1954 และได้นำเจ้าฟ้าชายชาร์ลส์ และเจ้าหญิงแอนน์ ไปยังมอลตาเพื่อไปเข้าเฝ้าสมเด็จพระราชินีนาถและดยุคแห่งเอดินบะระเมื่อสิ้นสุดการทัวร์เครือจักรภพ สมเด็จพระราชินีนาถและดยุกแห่งเอดินบะระเสด็จขึ้นเรือบริแทนเนียเป็นครั้งแรกที่เมืองโทบรุค เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1954 [6]

เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย บนคลองเวลล์แลนด์ ในแคนาดา ระหว่างทางไปชิคาโกเมื่อปี 1959 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลองการเปิดเส้นทางเดินเรือเซนต์ลอว์เรนซ์
เรือบริแทนเนีย ที่ Spithead Fleet Review ในพระราชพิธีรัชดาภิเษกในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 เมื่อปี ค.ศ. 1977

เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1959 บริแทนเนีย ได้ล่องเรือบนเส้นทางเดินเรือเซนต์ลอว์เรนซ์ ที่เพิ่งเปิดใหม่ระหว่างเดินทางไปยังเมืองชิคาโก ซึ่งเมื่อเรือเทียบท่า ทำให้สมเด็จพระราชินีเป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษพระองค์แรกที่เสด็จเยือนเมืองนี้ ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์ อยู่บนเรือบริแทนเนีย เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการล่องเรือนี้ ประธานาธิบดีเจอรัลด์ ฟอร์ด, โรนัลด์ เรแกน, และ บิล คลินตัน ได้รับการต้อนรับบนเรือในปีถัดมา เจ้าหญิงแอนน์และมาร์ค ฟิลลิปส์ ฮันนีมูนบนเรือนี้ในปี 1973 ส่วนเจ้าฟ้าชายชาลส์ได้ฮันนีมูนกับเจ้าหญิงไดอาน่าในปี 1981 เรือได้อพยพผู้ลี้ภัยกว่า 1,000 คนจากสงครามกลางเมืองในเอเดน ในปี 1986 [7] เรือลำดังกล่าวแล่นไปยังแคนาดา ในปี 1991 และจอดเทียบท่าในเมืองโตรอนโต และคิงส์ตัน รัฐออนแทรีโอ

เอชเอ็มวาย บริแทนเนีย จะมีเรือรบของราชนาวีคุ้มกัน เมื่อมีพระราชกรณียกิจ เรือลำนี้เป็นที่พบเห็นเป็นประจำที่งาน Cowes Week ในช่วงต้นเดือนสิงหาคม และโดยปกติแล้วในช่วงที่เหลือของเดือน จะเป็นบ้านของสมเด็จพระราชินีนาถและราชวงศ์สำหรับการล่องเรือประจำปีรอบเกาะต่างๆ ที่นอกชายฝั่งตะวันตกของสกอตแลนด์ (เรียกว่า "ทัวร์เกาะตะวันตก")

ในช่วงการประจำการในฐานะ เรือยอทช์หลวง บริแทนเนีย ได้ส่งเสด็จสมเด็จพระราชินี สมาชิกราชวงศ์ และบุคคลสำคัญต่างๆ ในการเยือนต่างประเทศทั้งหมด 696 ครั้ง และ 272 ครั้ง ในน่านน้ำของอังกฤษ และได้ล่องเรือไปเป็นระยะทางทั้งหมด 1,087,623 ไมล์ทะเล (2,014,278 กิโลเมตร)[8]

ปลดประจำการ

[แก้]
เรือบริแทนเนีย ที่ลอนดอน ในปี 1997

ในปี ค.ศ. 1994 รัฐบาลอนุรักษ์นิยม ได้ประกาศการปลดประจำการเรือยอทช์หลวง:

เรือยอทช์หลวงได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ครั้งสุดท้ายในปี 1987 การซ่อมแซมเพิ่มเติมโดยมีค่าใช้จ่ายประมาณ 17 ล้านปอนด์จะมีความจำเป็นในปี 1996–97 แต่จะยืดอายุของเรือไปได้อีกห้าปีเท่านั้น เมื่อพิจารณาจากอายุของเรือแล้ว แม้หลังจากการบูรณะแล้ว เรือก็ยังดูแลรักษายากและมีราคาแพงในการเดินทาง จึงมีการตัดสินใจให้ปลดประจำการเรือยอทช์หลวง "บริแทนเนีย" ในปี 1997 รัฐบาลจะพิจารณาคำถามว่าจะมีเรือที่จะมาแทนที่เรือ "บริแทนเนีย" หรือไม่

— ไวเคานต์แครนบอร์น, สภาขุนนาง Hansard: 23 มิถุนายน 1994

ในเดือนมกราคม 1997 รัฐบาลมีความมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนเรือพระที่นั่งหากได้รับเลือกตั้งใหม่ [9] ช่วงเวลาของการประกาศนั้นใกล้กับช่วงของการเลือกตั้งทั่วไป The Guardian Weekly เรียกมันว่า "เป็นส่วนหนึ่งของประชานิยมที่เรียกร้องให้ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ส.ส. ลังเลใจในช่วงก่อนการเลือกตั้งทั่วไป" และรายงานว่า "สมเด็จพระราชินีทรงโกรธ ที่ราชวงศ์ถูกลากเข้าไปในการหาเสียงเลือกตั้ง เพียงแค่เพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์ต่อสาธารณชน" [10] เซอร์เอ็ดเวิร์ด ฮีธ คัดค้านการจัดการปัญหาของรัฐบาลอย่างเปิดเผย โดยระบุว่า "พรรคอนุรักษ์นิยม เหนือสิ่งอื่นใดต้องเป็นพรรคที่มีเกียรติ และฉันไม่เชื่อว่าการกระทำที่ได้ดำเนินการไปแล้วนั้นเป็นสิ่งที่น่ายกย่องและไม่ควรถูกดำเนินการในลักษณะนี้" [11]

รัฐบาลแย้งว่าค่าใช้จ่ายดังกล่าวได้รับการพิสูจน์โดยบทบาทในนโยบายต่างประเทศและการส่งเสริมผลประโยชน์ของอังกฤษในต่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการประชุมที่จัดขึ้นโดย British Invisibles ซึ่งเดิมคือคณะกรรมการการส่งออกที่มองไม่เห็น คณะกรรมการการค้าต่างประเทศประเมินว่ากิจกรรมที่จัดขึ้นบนเรือยอทช์หลวงช่วยเพิ่มเงิน 3 พันล้านปอนด์ สำหรับกระทรวงการคลัง ระหว่างปี 1991 ถึง 1995 [12]

ฝ่ายค้านพรรคแรงงาน ประกาศว่าจะไม่ผูกมัดการใช้เงินทุนสาธารณะสำหรับเรือทดแทนเป็นเวลาอย่างน้อยสองปีแรกของรัฐบาลแรงงานชุดใหม่ [13] หลังจากได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งในเดือนพฤษภาคม 1997 รัฐบาลชุดใหม่ได้พิจารณาทางเลือกหลายทางสำหรับอนาคตของเรือยอทช์หลวง แต่ได้ข้อสรุปในเดือนตุลาคมของปีนั้นว่าจะไม่มีการแทนที่เรือบริแทนเนีย:

เราขอประกาศอย่างชัดเจนว่าเราจะไม่ใช้เงินสาธารณะไปกับเรือยอชท์หลวง และเราจะรักษาสัญญานั้น พวกเราในกระทรวงกลาโหมจำเป็นต้องปรับเงินทุกบาททุกสตางค์ของผู้เสียภาษีที่เราใช้ไป และในกรณีนี้ ข้าพเจ้าไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง - ตามที่สมเด็จพระราชินีทรงตรัสอย่างชัดเจน - เนื่องจากเรือยอทช์ไม่จำเป็นสำหรับการเดินทางของราชวงศ์ เราได้พิจารณารายละเอียดเกี่ยวกับทางเลือกทางการเงินส่วนบุคคลทั้งหมด แต่สิ่งเหล่านี้จะเป็นไปได้ด้วยเงินอุดหนุนรายปีจำนวนมากจากกองทุนสาธารณะเท่านั้น

— จอร์จ โรเบิร์ตสัน, ปลัดกระทรวงกลาโหม, [14]

ภารกิจครั้งสุดท้ายของเรือยอทช์หลวง คือการนำผู้สำเร็จราชการฮ่องกงคนสุดท้าย คริส แพทเทน และเจ้าชายแห่งเวลส์กลับจากฮ่องกง หลังจากการโอนอำนาจอธิปไตยของฮ่องกงให้กับสาธารณรัฐประชาชนจีนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 เรือบริแทนเนีย ปลดประจำการเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 1997 มีรายงานว่าสมเด็จพระราชินีนาถทรงหลั่งน้ำตาในพิธีปลดประจำการ ซึ่งมีสมาชิกอาวุโสส่วนใหญ่ของราชวงศ์เข้าร่วม [15]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "The Royal Yacht Britannia – The Trust". สืบค้นเมื่อ 7 March 2014.
  2. ↑ "1953: Queen launches Royal Yacht Britannia". On This Day. BBC. 16 April 1953. สืบค้นเมื่อ 17 August 2011.
  3. ↑ Simon Johnson (12 July 2010). "Floating bunker plan to help Queen escape nuclear attack". The Telegraph. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 January 2022.
  4. ↑ "Dedicated Crew". www.royalyachtbritannia.co.uk (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-04-11.
  5. ↑ Tuohy, William (1993-02-06). "BRITAIN : Finances May Sink the Royal Yacht : The Britannia was used just 31 days in 1991 at a cost of $18 million". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2021-04-11.
  6. ↑ Richard Johnstone-Bryden (2003). The Royal Yacht Britannia: The Official History. Conway Maritime. pp. 30–33. ISBN 978-0-85177-937-9.
  7. ↑ Aden: British Evacuation เก็บถาวร 2021-06-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Hansard HL Deb 21 January 1986 vol 470 cc131-4.
  8. ↑ Johnstone-Bryden, p. 298.
  9. ↑ Evans, Michael; Landale, James (23 January 1997). "Taxpayers to fund Pounds 60m replacement for Britannia". The Times. London.
  10. ↑ "Royal family dragged into yacht row". Guardian Weekly. London. 2 February 1997.
  11. ↑ Parker, Andrew (28 January 1997). "Public against paying for new Royal yacht". The Scotsman. Edinburgh.
  12. ↑ "Great British Ambassador". The Royal Yacht Britannia Trust. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-30. สืบค้นเมื่อ 23 January 2016.
  13. ↑ Brown, Colin (28 January 1997). "Poll shows that yacht plan is a vote loser". The Independent. London. สืบค้นเมื่อ 2020-06-08.
  14. ↑ "BBC News | Special Report | Britannia says goodbye to nation".
  15. ↑ "Pay for your own yacht, PM tells Queen". The Age. 17 January 2012. สืบค้นเมื่อ 17 January 2012.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เรือพระที่นั่งบริแทนเนีย&oldid=11530215"