เขตกิตนางลูโซน
เขตกิตนางลูโซน เขตที่ 3 | |
|---|---|
    .jpg) บนสุด: โบสถ์บาราซัวอิน แถวที่ 2: อ่าวบาเลร์, ซีเยร์รามาเดร แถวที่ 3: นครอังเฮเลส, อนุสรณ์สถานแห่งชาติคาปัส แถวที่ 4: ทะเลสาบปีนาตูโบ, อนุสรณ์สถานแห่งชาติเขาซามัต | |
| สมญา: ยุ้งข้าวแห่งฟิลิปปินส์[1] | |
 แผนที่ของประเทศฟิลิปปินส์แสดงที่ตั้งของเขตกิตนางลูโซน | |
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ |
| หมู่เกาะ | เกาะลูซอน |
| ศูนย์กลางการบริหารเขต | ซันเฟร์นันโด (จังหวัดปัมปังกา)[2] |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 22,014.63 ตร.กม. (8,499.90 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (ค.ศ. 2015) | |
| • ทั้งหมด | 11,218,177 คน |
| • ความหนาแน่น | 510 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (PST) |
| จังหวัด | |
| เมือง | |
| เทศบาล | 116 |
| บารังไกย์ | 3,102 |
| ผู้แทนราษฎร | 20 |
| ภาษา | |
กิตนางลูโซน (ฟิลิปีโน: Gitnang Luzon; อังกฤษ: Central Luzon; กาปัมปางัน: Kalibudtarang Luzon; ปังกาซีนัน: Pegley na Luzon; อีโลคาโน: Tengnga a Luzon) หรือ เขตที่ 3 เป็นเขตการปกครองของประเทศฟิลิปปินส์ ครอบคลุมพื้นที่ 7 จังหวัดทางตอนกลางของเกาะลูซอน สภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบกว้างขวางและเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญ โดยเป็นเขตที่ผลิตข้าวได้มากที่สุดของประเทศ[4] จึงได้รับฉายา "ยุ้งข้าวแห่งฟิลิปปินส์"[1] จังหวัดในเขตนี้ได้แก่ จังหวัดเอาโรรา, จังหวัดบาตาอัน, จังหวัดบูลาคัน, จังหวัดนูเวบาเอซีฮา, จังหวัดปัมปังกา, จังหวัดตาร์ลัก และจังหวัดซัมบาเลส[5]
ภาพรวม[แก้]
เขตกิตนางลูโซนตั้งอยู่ทางตอนเหนือของกรุงมะนิลา เมืองหลวงของประเทศ อยู่ติดกับเขตอีโลโคสและเขตลัมบักนางคากายันทางทิศเหนือ, ติดกับเขตเมืองหลวงแห่งชาติ เขตคาลาบาร์โซน และอ่าวมะนิลาทางทิศใต้, ติดกับทะเลจีนใต้ทางทิศตะวันตก และติดกับทะเลฟิลิปปินส์ทางทิศตะวันออก[6] จังหวัดปังกาซีนันเคยเป็นส่วนหนึ่งของเขตนี้ก่อนย้ายไปขึ้นกับเขตอีโลโคสเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน ค.ศ. 1973 ตามคำสั่งของประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ เฟอร์ดินานด์ มาร์กอส[7] ส่วนจังหวัดเอาโรราย้ายมาจากเขตเซาเทิร์นตากาล็อกตามคำสั่งฝ่ายบริหารหมายเลข 103 เมื่อเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2002[8]
เขตนี้มีนครหรือเมืองใหญ่ทั้งหมด 14 แห่ง ได้แก่ อังเฮเลส, บาลังกา, คาบานาตวน, กาปัน, มาบาลาคัต, มาโลโลส, เมคาวายัน, มุญโญซ, โอลองกาโป, ปาลายัน, ซันเฟร์นันโด, ซันโฮเซเดลโมนเต, ซันโฮเซ และตาร์ลัก ศูนย์กลางการบริหารของเขตนี้อยู่ที่เมืองซันเฟร์นันโดในจังหวัดปัมปังกา
เขตการปกครอง[แก้]
เขตกิตนางลูโซนประกอบไปด้วย 7 จังหวัด, 2 นครที่มีความเป็นเมืองสูง, 12 นครองค์ประกอบ, 116 เทศบาล และ 3,102 บารังไกย์[9]
จังหวัด[แก้]
ในวงเล็บ หมายถึง เมืองหลักของจังหวัดนั้น ๆ
- จังหวัดเอาโรรา (บาเลร์)
- จังหวัดบาตาอัน (บาลังกา)
- จังหวัดบูลาคัน (มาโลโลส)
- จังหวัดนูเวบาเอซีฮา (ปาลายัน)
- จังหวัดปัมปังกา (ซันเฟร์นันโด)
- จังหวัดตาร์ลัก (ตาร์ลัก)
- จังหวัดซัมบาเลส (อีบา)
เมืองบาเลร์
เมืองบาลังกา
เมืองมาโลโลส
เมืองปาลายัน
เมืองซันเฟร์นันโด
เมืองตาร์ลัก
เมืองอีบา
.jpg)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Edenhofer, Ottmar; Wallacher, Johannes; Lotze-Campen, Hermann; Reder, Michael; Knopf, Brigitte; Müller, Johannes (2012-06-25). Climate Change, Justice and Sustainability: Linking Climate and Development Policy (ภาษาอังกฤษ). Springer Science & Business Media. p. 206. ISBN 9789400745407.
- ↑ "DILG Region 3 - Regional Management". Department of the Interior and Local Government. สืบค้นเมื่อ May 29, 2016.
- ↑ "Highlights of the Philippine Population 2015 Census of Population (Region 3)". Philippine Statistics Authority. สืบค้นเมื่อ May 29, 2016.
- ↑ "REGION III (Central Luzon)". National Statistical Coordination Board.
- ↑ "Central Luzon, Region III, Philippines". flagspot.net.
- ↑ "Region III, Central Luzon, Geographical Location". evis.net.ph.
- ↑ "Presidential Decree № 224". สืบค้นเมื่อ November 5, 2016.
- ↑ "Executive Order No. 103; Dividing Region IV into Region IV-A and Region IV-B, Transferring the Province of Aurora to Region III and for Other Purposes". Philippine Statistics Authority. 17 May 2002. สืบค้นเมื่อ 29 March 2016.
SECTION 4. The Province of Aurora is hereby transferred to and shall form part of Region III.
- ↑ "List of Regions". National Statistical Coordination Board. สืบค้นเมื่อ 9 January 2011.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: เขตกิตนางลูโซน |
เขตกิตนางลูโซน ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก วิกิท่องเที่ยว
