นูกา
 แท่งนูกา | |
| ประเภท | ขนมหวาน |
|---|---|
| ส่วนผสมหลัก | นูกาขาว: น้ำตาลหรือน้ำผึ้ง, ถั่ว (อัลมอนด์, วอลนัต, พิสตาชีโอ, เฮเซลนัต), ไข่ขาว, บางครั้งใส่ผลไม้แห้ง นูกาดำ: น้ำตาลหรือน้ำผึ้ง, ถั่ว (อัลมอนด์, วอลนัต, พิสตาชีโอ, เฮเซลนัต) นูกาเยอรมันหรือนูกาเวียนนา: น้ำตาล, ถั่ว, ช็อกโกแลต |
| รูปแบบอื่น | แกซ, ตอร์โรเน, ตูร์รอน |
| 398 กิโลแคลอรี (1666 กิโลจูล) | |
นูกา (ฝรั่งเศส: nougat, ออกเสียง: [nuɡa]; อาเซอร์ไบจาน: nuqa; อังกฤษ: nougat, UK: /ˈnuːɡɑː/),[1][2][3] นูกัต (US: /ˈnuːɡət/)[2][3][4] หรือ นูฆอ (เปอร์เซีย: نوقا) เป็นชื่อเรียกขนมหวานกลุ่มหนึ่งที่ทำมาจากน้ำตาลหรือน้ำผึ้ง, ถั่ว (ส่วนมากนิยมใช้อัลมอนด์, วอลนัต, พิสตาชีโอ, เฮเซลนัต และแมคาเดเมีย), ไข่ขาว และบางครั้งใส่ผลไม้แห้ง เนื้อของนูกามีลักษณะเคี้ยวหนึบ และนำมาใช้เป็นส่วนประกอบในขนมแท่งและช็อกโกแลตหลายชนิด คำว่า nougat ในภาษาฝรั่งเศสมาจากวลีในภาษาอุตซิตาว่า pan nogat (ออกเสียง: [ˈpaⁿ nuˈɣat]) ซึ่งน่าจะมาจากวลีภาษาละตินว่า panis nucatus ซึ่งแปลว่า "ขนมปังใส่ถั่ว" (คำคุณศัพท์ nucatum แปลว่า "ที่ใส่ถั่ว" หรือ "ที่มีถั่ว")
มีนูการูปแบบพื้นฐานอยู่สองรูปแบบ รูปแบบแรกคือ นูกาขาว (nougat blanc) หรือ นูกาเปอร์เซีย (nougat perse; หรือที่เรียกว่า แกซ ในอิหร่าน และ ตูร์รอน ในสเปน) มีส่วนผสมของไข่ขาวกับน้ำผึ้ง ปรากฏหลักฐานเก่าแก่ถึงศตวรรษที่ 7 ในอัลอันดะลุส ในเมืองอาลิกันเต ประเทศสเปน ในศตวรรษที่ 16 มีการตีพิมพ์เรื่องแต่งจำนวนมากที่กล่าวถึงของหวานชนิดนี้ เช่น เรื่องสั้นอย่างสั้นเรื่อง ลาเฆเนโรซาปาลิซา ของโลเป เด รูเอดา หรือนวนิยายเรื่องอื่น ๆ ของมิเกล เด เซร์บันเตส[5] รวมถึงในเมืองมงเตลีมาร์ ประเทศฝรั่งเศส ในศตวรรษที่ 18 (ในชื่อนูกามงเตลีมาร์) ส่วนนูการูปแบบที่สองคือ นูกาดำ (nougat noir) หรือ นูกาน้ำตาล (brown nougat; หรือที่เรียกว่า กรอกกันเต ในภาษาอิตาลี ซึ่งแปลว่า "กรอบ") ทำขึ้นโดยไม่มีส่วนผสมของไข่ขาวและมีผิวสัมผัสที่แน่นกว่าและมักจะกรอบ
ประวัติศาสตร์
[แก้]มีหลายตำนานที่บอกเล่าถึงที่มาของนูกา สูตรนูกาขาวยุคแรกเริ่มซึ่งน่าจะรับมาจากเอเชียกลางหรือเปอร์เซีย มีปรากฏหลักฐานในเอกสารฉบับหนึ่งที่พบในกรุงแบกแดด อายุราวศตวรรษที่ 10 นูกาในยุคนั้นเรียกว่า นาฏิฟ (ناطف)[6] หนึ่งในสูตรจากยุคนั้นระบุว่า นาฏิฟ มีที่มาจากนครฮาร์รันซึ่งตั้งอยู่ระหว่างเมืองอูร์ฟา (ปัจจุบันอยู่ในภาคใต้ของประเทศตุรกี) กับเมืองอะเลปโป (ปัจจุบันอยู่ในประเทศซีเรีย) ในปลายศตวรรษที่ 10 อิบน์ เฮาก็อล นักเดินทางและนักภูมิศาสตร์ บันทึกไว้ว่าเขาได้ลิ้มรสของ นาฏิฟ ในเมืองมันบิจญ์ (ปัจจุบันอยูในประเทศซีเรีย) และในเมืองบูฆอรอ (ปัจจุบันอยู่ในประเทศอุซเบกิสถาน)[7]
ความนิยม
[แก้]ในยุโรปใต้ นูกาเป็นส่วนประกอบสำคัญของมื้ออาหารคริสต์มาส[8] ในภูมิภาคนี้นูกามีชื่อเรียกแตกต่างกันไป ได้แก่ ตูเรา ในประเทศโปรตุเกส; ตูร์โรง, ตูร์รอน, ตูร์รอย และ ตูร์โร ในประเทศสเปน; นูกา ในภาคใต้ของประเทศฝรั่งเศส; ตอร์โรเน, มันดอร์ลาโต, กูเปตา และ กุบไบตา ในเกรโมนา, เตารีอาโนวา และซิซิลีในประเทศอิตาลีตามลำดับ;[9] อุบบัยต์ ในประเทศมอลตา และ มันโดลาโต หรือ มันโดลา ในประเทศกรีซ ส่วนในประเทศโรมาเนียเรียกว่า อัลวิตเซอ ในประเทศไต้หวัน นูกาเป็นของฝากสำหรับนักท่องเที่ยว สูตรของไต้หวันมีการเพิ่มมาร์ชเมลโลว์ แครกเกอร์ เนยสด นมผง และผลไม้ เรียกกันติดปากในภาษาไทยว่า "ตังเมไต้หวัน"
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "nougat". OxfordDictionaries.com. Oxford University Press. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 16, 2016. สืบค้นเมื่อ 30 June 2016.
- ↑ 2.0 2.1 "nougat". Cambridge Dictionary Online. Cambridge University Press. สืบค้นเมื่อ 19 August 2013.
- ↑ 3.0 3.1 "nougat". Dictionary.com. สืบค้นเมื่อ 19 August 2013.
- ↑ "nougat". TheFreeDictionary.com. สืบค้นเมื่อ 19 August 2013.
- ↑ Anonymous (2000) [c. 1550]. Majada Neila, Jesús (บ.ก.). Manual de mujeres en el cual se contienen muchas y diversas recetas muy buenas (ภาษาสเปน). Caligrama. ISBN 9788493176341. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-09-24. สืบค้นเมื่อ 2 November 2016 – โดยทาง Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes.
- ↑ "ترجمة ومعنى كلمة ناطف" [Translation and meaning of the word nāṭif]. Almaany.com (ภาษาอาหรับ). สืบค้นเมื่อ 26 June 2016.
- ↑ Moncorgé, Marie Josèphe (2018). "All kinds of nougat, A journey through the Mediterranean history of a confectionery" (ภาษาอังกฤษ). TAMBAO. สืบค้นเมื่อ 8 April 2019.
- ↑ Jessop, Tara. "A Brief History Of Spanish Turrón". Culture Trip. สืบค้นเมื่อ 2017-10-25.
- ↑ "Torrone di Benevento". sito.regione.campania.it (ภาษาอิตาลี). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 February 2016.