กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น

บทความนี้เกี่ยวกับสนามกีฬาแห่งชาติญี่ปุ่นในปัจจุบัน สำหรับสนามกีฬาที่รื้อถอนแล้ว ดูที่ สนามกีฬาโอลิมปิก (โตเกียว)

กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น

国立競技場
ภาพถ่ายมุมสูงของกรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น พ.ศ. 2564 (ขวามือ)
ชื่อเต็ม	กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น
ที่ตั้ง	เขตชินจูกุ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
พิกัด	35°40′41″N 139°42′53″E
เจ้าของ	สภากีฬาประเทศญี่ปุ่น
ผู้ดำเนินการ	สภากีฬาประเทศญี่ปุ่น
ที่นั่งพิเศษ	500 ที่นั่ง (สำหรับผู้มีความพิการ)
ความจุ	68,000 (โอลิมปิกฤดูร้อน 2020) 80,016 (เก้าอี้เสริม)
ขนาดสนาม	107 × 71 เมตร
พื้นที่	ฟุตบอลทีมชาติญี่ปุ่น (พ.ศ. 2563) รักบี้ยูเนียนทีมชาติญี่ปุ่น (พ.ศ. 2563)
พื้นผิว	หญ้า
ป้ายแสดงคะแนน	พานาโซนิค
การก่อสร้าง
ลงเสาเข็ม	11 ธันวาคม 2559
ก่อสร้าง	ธันวาคม 2559 - 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562
เปิดใช้สนาม	21 ธันวาคม 2562
งบประมาณในการก่อสร้าง	1.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (157 พันล้านเยน)
สถาปนิก	เค็งโงะ คูมะ บริษัทออกแบบเทเซ บริษัทออกแบบอาซูซะ เซกเกะ
การใช้งาน
โอลิมปิกฤดูร้อน 2020 พาราลิมปิกฤดูร้อน 2020 ฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทานสมเด็จพระจักรพรรดิ

กรีฑาสถานแห่งชาติ (ญี่ปุ่น: 国立競技場) สนามกีฬาแห่งชาติใหม่ของประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่ในเขตชินจูกุ กรุงโตเกียว เป็นสนามกีฬาเอนกประสงค์ตั้งอยู่บนพื้นที่ของสนามกีฬาแห่งชาติเดิม ใช้สำหรับจัดกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ที่กรุงโตเกียวเป็นเจ้าภาพ

การแข่งขันรักบี้ชิงแชมป์มหาวิทยาลัยแห่งชาติญี่ปุ่นครั้งที่ 56 รอบชิงชนะเลิศ ระหว่าง สโมสรมหาวิทยาลัยเมจิ กับ สโมสรมหาวิทยาลัยวาเซดะ

ประวัติ

สนามกีฬาแห่งชาติเดิมถูกรื้อทิ้งแล้วเสร็จในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2558 และในอีกสองเดือนถัดมา นายกรัฐมนตรีอาเบะประกาศปรับดีไซน์ใหม่ของสนามกีฬาหลังดีไซน์เดิมต้องใช้งบประมาณก่อสร้างสูงมาก ดีไซน์โดยสถาปนิกเค็งโงะ คูมะ ได้รับอนุมัติในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2558 และมีกำหนดก่อสร้างแล้วเสร็จในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2562

รายละเอียดสนาม

สนามกีฬาแห่งนี้มีความแปลกตรงที่ไม้ถูกนำมาใช้เป็นส่วนประกอบหลักของโครงสร้าง โดยทั้งหมดได้มาจากประเทศญี่ปุ่นเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม องค์ประกอบไม้หลายชิ้นอยู่ในรูปแบบโมดูลาร์ ซึ่งสามารถทดแทนได้เมื่อไม้เสื่อมสภาพ ไม้ที่ได้รับการรับรองนั้นได้มาจากทั้ง 47 จังหวัดของญี่ปุ่นตามประเพณีที่เริ่มต้นโดยศาลเจ้าเมจิ การออกแบบชายคาได้รับแรงบันดาลใจจากวัดโฮริวจิ และรวมเอาช่องว่างอากาศที่ใช้ประโยชน์จากสภาพลมที่พัดเข้ามาเพื่อระบายอากาศภายในพื้นที่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ส่วนหนึ่งของหลังคาประกอบด้วยแผงโซลาร์เซลล์โปร่งใส และน้ำฝนจะถูกเก็บในถังเก็บน้ำใต้ดิน และใช้ในการชลประทานสนามหญ้าในสนามกีฬาตลอดจนพืชพรรณนานาชนิดบนทางเดินเล่นชั้นบนสุด การเข้าถึงเป็นปัญหาสำคัญ ส่งผลให้มีสถานที่สำหรับผู้ใช้รถเข็นมากกว่า 450 แห่ง รวมถึงห้องน้ำที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุด

สมุดภาพ

การก่อสร้าง

• 
  พฤศจิกายน 2559
  พื้นที่สนามก่อนการก่อสร้าง
• 
  พฤษภาคม 2560
• 
  กรกฎาคม 2560
• 
  กันยายน 2560
• 
  พฤศจิกายน 2560
• 
  ธันวาคม 2560
• 
  มีนาคม 2561

• 
  สิงหาคม 2561
• 
  ตุลาคม 2561
• 
  มกราคม 2562
• 
  มีนาคม 2562
• 
  พฤษภาคม 2562
• 
  กันยายน 2562
• 
  ธันวาคม 2562
• 
  ธันวาคม 2562
• 
  ธันวาคม 2562
• 
  ธันวาคม 2562

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ทางการ(ในภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษ)
• Japan National Stadium — Architecture | Kengo Kuma and Associates

ก่อนหน้า		กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น		ถัดไป
สนามกีฬามารากานัง รีโอเดจาเนโร		โอลิมปิกฤดูร้อน พิธีเปิดและพิธีปิด (สนามกีฬาโอลิมปิก) (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส
สนามกีฬาโอลิมปิกนิลตง ซังตุส รีโอเดจาเนโร		กีฬากรีฑา สนามกีฬาหลัก (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส
สนามกีฬาโอลิมปิกนิลตง ซังตุส รีโอเดจาเนโร		กีฬากรีฑาพาราลิมปิก สนามกีฬาหลัก (2020)		สตาดเดอฟร็องส์ ปารีส