บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1938 (86 ปี) (ในชื่อ แอร์สคูลลิมิดเตท) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เริ่มดำเนินงาน | 1 ตุลาคม ค.ศ. 1964 (59 ปี) (ในชื่อ บริติชมิดแลนด์แอร์เวย์) 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2001 (23 ปี) (ในชื่อ บีเอ็มไอบริติชมิดแลนด์) | ||||||
| เลิกดำเนินงาน | 27 ตุลาคม ค.ศ. 2011 (12 ปี) (ผนวกกิจการเข้ากับบริติชแอร์เวย์) | ||||||
| ท่าหลัก | ลอนดอน–ฮีทโธรว์ แมนเชสเตอร์ | ||||||
| สะสมไมล์ | บีเอ็มไอไดมอนด์คลับ | ||||||
| พันธมิตรการบิน | สตาร์อัลไลแอนซ์ (ค.ศ. 2000–2012) | ||||||
| บริษัทลูก | บีเอ็มไอเบบี บีเอ็มไอรีเจียนัล บริติชเมดิเตอร์เรเนียนแอร์เวย์ ลอนดอนซิตีแอร์เวย์ | ||||||
| บริษัทแม่ |
| ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  แคสเซิลโดนิงตัน อังกฤษ สหราชอาณาจักร | ||||||
| บุคลากรหลัก |
| ||||||
| เว็บไซต์ | www | ||||||
บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัล[1] (อังกฤษ: British Midland Airways) หรือชื่อเดิม บริติชมิดแลนด์ และ บีเอ็มไอบริติชมิดแลนด์ ย่อว่า บีเอ็มไอ (BMI) เป็นสายการบินสัญชาติอังกฤษ ที่มีฐานการบินที่ท่าอากาศยานแมนเชสเตอร์และท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์ และมีสำนักงานใหญ่ในโดนิงตันฮอลล์ ใกล้กับท่าอากาศยานอีสต์มิดแลนด์ สายการบินให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทางในยุโรป อเมริกาเหนือ หมู่เกาะแคริบเบียน และเอเชียกลาง ตะวันออกกลาง บีเอ็มไอเป็นสมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2000 ถึงวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 2012[2]
ประวัติ[แก้]
บริติชมิดแลนด์อินเตอร์แนชนัลก่อตั้งขึ้นในปี 1936 ในชื่อ แอร์สคูลลิมิเตท ซึ่งโรงเรียนการบินมีผู้เชี่ยวชาญในด้านการบินที่มห้คำปรึกษาแก่นักบินของกองทัพอากาศ ในปี 1949 บริษัทได้สร้างเดอร์บี้อาวิเอชั่น มีฐานที่เบอร์นาสตันใกล้ๆเดอร์บี้ และวูลฟ์เวอร์แฮมตันอาวิเอชั่นที่มีฐานที่เพนด์ฟอร์ด มีตกลงทางการบินร่วมกันกับ เดอ ฮาวิลแลนด์ เรพิดส์ โดยแลกกับการบำรุงเครื่องบินและค่าคอมมิชชัน
ได้มีการเปิดเที่ยวบินจากเดอร์บี้และวูลฟ์เอร์แฮมตันไปสู่เมืองเจอร์ซี่ย์ โดยใช้เครื่องบินดักลาส ดีซี 3 เข้ามาใช้ ในปี 1955 วูลฟ์เวอร์ตันอาวิเอชั่น ได้รวมกิจการเป็นกิจการเดียวและได้ใช้ฐานเปลี่ยนมาเป็นท่าอากาศยานเบอร์นาตัน การบริการระหว่างประเทศนั้นจึงได้เกิดขึ้นในปีถัดไปโดยบินสู่เมืองออสเตนด์และเที่ยวบินสู่ภาคพื้นทวีปยุโรปได้เริ่มขึ้น บริษัททำข้อตกลงกับบริษัทโรส์รอยส์ซึ่งเป็นผู้ส่งชิ้นส่วนของเครื่องบินให้แก่ลูกค้าทั่วโลก ในปี 1959 บริษัทได้เปลี่ยนชื่อเป็น เดอร์บี้ แอร์เวย์ โดยทำการบินตามกำหนดการของเที่ยวบินภายในประเทศของสหราชอาณาจักรจึงเกิดขึ้นในช่วง 10 ปีนั้น
ในปี 1964 บริษัทได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น บริติชมิดแลนด์แอร์เวย์ หรือ บีเอ็มเอ (BMA) และได้ย้ายฐานปฏิบัติการจากเบอร์นาสตันไปที่ท่าอากาศยานอีสท์ มิดแลนด์ และนำสีฟ้ากับสีขาวเป็นสีประจำสายการบิน เป็นตัวแนะนำเครื่องบินใบพัดตัวแรกของบริษัทแฮนด์เลย์ เพจ เฮรัลด์ด้วย ต่อมาสายการบินทั้งเส้นทางในประเทศและในยุโรปได้มีการขยายตัวอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง และในปี 1970 ได้นำเครื่องบินไอพ่นเข้ามาใช้โดยเริ่มจากรุ่นบีเอซี 1-11 ตามด้วยโบอิง 707 ในปี 1971 จากนั้นได้มีคำสั่งให้ถอนบีเอซี 1-11 จากฝูงบินในปี 1972 และ 707 ให้อยู่ในสัญญาเช่าของสายการบินอื่น ในฐานะที่บีเอ็มเอเป็นศูนย์กลางในการผลิตเครื่องบินใบพัดรุ่นวิคเกอร์ไวเคานท์ ถึงแม้ว่า 707 จะผลิตเพิ่มมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้นำมาใช้ในการบริการหรือให้เช่าจนกระทั่งปี 1981 พวกเขาได้แทนทีให้เป็นเครื่องบินดักลาส ดีซี-9 ซึ่งเปลี่ยนแปลงระบบการบินภายในประเทศและในยุโรปให้เป็นเครื่องยนต์เจ็ทในปี 1976
ในปี 1978 ผู้จัดการบริษัทได้จัดซื้อสายการบินจากมินสเตอร์แอสเซท กลุ่มการเงินนั้นยังประกอบด้วยเซอร์ไมเคิล บิชอฟ ผู้ที่เป็นประธานสายการบินในปัจจุบัน และในปีนั้นเองบริติชมิดแลนด์ได้ร่วมตกลงกันกับสายการบินบริติช แอร์เวย์ในการรวมแชร์เส้นทาง โดยผลออกมาว่ามิดแลนด์แอร์เวย์ต้องยกเลิกเส้นทางภายในทวีประหว่างเบอร์มิงแฮมไปบรัสเซลล์และแฟรงก์เฟิร์ต ส่วนบริติช แอร์เวย์สามารถเปิดเส้นทางจากลิเวอร์พูลไปฮีทโธร์ว,เบลฟาสต์,ดับลิน,เจอร์ซีย์,เกาะแมน และกลาสโกว์ ซึ่งผลทำให้มีผู้โดยสารมากกว่า 1 ล้านคน เป็นครั้งแรกในปี 1976
จุดหมายปลายทาง[แก้]
ข้อตกลงการบินร่วม[แก้]
ณ เดือนตุลาคม ค.ศ. 2012 บีเอ็มไอได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:[3]
ฝูงบิน[แก้]
ฝูงบินสุดท้าย[แก้]
ก่อนการเลิกดำเนินงานบีเอ็มไอมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[5]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| C | Y | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ319-100 | 11 | — | — | 138 | 138 | |
| — | 144 | 144 | ||||
| แอร์บัส เอ320-200 | 7 | — | 22 | 102 | 124 | |
| 20 | 108 | 128 | ||||
| — | 162 | 162 | ||||
| แอร์บัส เอ321-200 | 7 | — | 31 | 118 | 149 | |
| แอร์บัส เอ330-200 | 3 | — | 42 | 156 | 198 | |
| 36 | 196 | 232 | ||||
| รวม | 28 | — | ||||
ฝูงบินในอดีต[แก้]
บีเอ็มไอเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[6][7][8]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Alex Brownsell (14 April 2010). "Bmi to re-introduce British Midland branding". Marketing Magazine. สืบค้นเมื่อ 28 October 2012.
- ↑ "BMI Formally Leaves Star Alliance". Star Alliance. 20 April 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2012. สืบค้นเมื่อ 25 April 2012.
- ↑ "Flights With Other Airlines (Codeshare Flights)". British Midland Airways Ltd. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 October 2012. สืบค้นเมื่อ 11 October 2012.
- ↑ JL (4 April 2012). "British Airways / bmi to Launch Codeshare Service". Airline Route. สืบค้นเมื่อ 16 July 2012.
- ↑ "G-INFO UK Register Database". Civil Aviation Authority. 31 December 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2012. สืบค้นเมื่อ 12 July 2009.
- ↑ "British Midland Fleet Details and History". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2021-04-20.
- ↑ "bmi British Midland Fleet Details and History". www.planespotters.net. สืบค้นเมื่อ 2021-07-08.
- ↑ "Derby Airways / bmi fleet". aerobernie.bplaced.net. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
- ↑ "G-AIPA, G-AMDA, G-AGWE – Registration History". CAA G-INFO. สืบค้นเมื่อ 1 March 2024.
สมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ | ||
|---|---|---|
| สมาชิกปัจจุบัน |  | |
| สมาชิกขนส่งระหว่างรูปแบบ | ||
| สมาชิกคอนเน็กติง | ||
| อดีตสมาชิก | ||