ซาไก
 | บทความนี้ได้รับแจ้งให้ปรับปรุงหลายข้อ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความ หรืออภิปรายปัญหาที่หน้าอภิปราย
|
 | |
| ภาษา | |
|---|---|
| ภาษาซาไก | |
| ศาสนา | |
| ซาไกทุกกลุ่มไม่นับถือศาสนาใดๆ ยกเว้นซาไกกลุ่มกันซิวนับนับถือศาสนาพุทธ |
ซาไก เป็นมนุษย์โบราณที่มีมาตั้งแต่สมัยยุคหิน ประมาณ 15,000–150,000 ปีหรือมากกว่านั้น มีรูปร่างผอมมีผิวดำ ฝีปากหนา ท้องป่อง น่องสั้นเรียว ผมหยิกหยองแต่ไม่ติดศรีศระ อยู่ในชาติพันธุ์ออสตราลอยด์ เช่นเดียวกับ ชาวอะบอริจิ้น ที่ทวีปออสเตรเลีย อยู่กระจายกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ราว 7-60 คน มีอาศัยในรัฐเกอดะฮ์ ประเทศมาเลเซีย ในส่วนลึกของเกาะปาปัว ในประเทศฟิลิปปินส์และหมู่เกาะอันดามัน, ประเทศอินเดีย เรียกตนเองว่า “มานิ” (Mani) ส่วนผู้อื่นเรียกว่า เงาะ เงาะป่า ชาวป่า ซาแก หรือ โอรังอัซลี (Orang Asli) หรือ กอย [2]
เคยมีข้อสันนิฐานเกี่ยวกับชาติพันธุ์ว่ามนุษย์ในกลุ่มนี้เดินทางออกจากทวีปแอฟริกามาก่อนโฮโมซาเปี้ยนในปัจจุบัน มีลักษณะใกล้เคียงกับมนุษย์บนเกาะปาปัว-ปาปัวนิวกินี รวมถึงเผ่าอะบอริจิ้นในประเทศออสเตรเลีย ในประเทศออสเตรเลียเคยวิจัยไว้ว่าเผ่าอะบอริจิ้นได้แยกกลุ่มออกมานานแล้ว ซึ่งพบร่องรอยทางโบราณคดีในทวีปออสเตรเลียเก่าแก่กว่า 60,000 ปี นั่นหมายความถ้าข้อสันนิษฐานนี้เป็นจริง ทั้งในทวีปเอเชียและออสเตรเลียจะอาศัยอยู่มานานไม่ต่ำกว่า 100,000 ปี
เชื่อว่าในช่วงเวลาประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาหลายพันปี น่าจะมีการผสมผสานกับ ชาติพันธุ์ออสโตรเอเชียติค ( ซึ่งเป็นมองโกลลอยด์ ) ที่เดินทางลงมาจากจีนใต้ราวๆ 3,000-5,000 ปีที่แล้ว ก่อให้เกิดกลุ่มชาติพันธุ์มอญ-เขมร ในปัจจุบันนี้
ในต่างประเทศเช่น ประเทศมาเลเซียเรียกประชากรกลุ่มนี้ว่า "Semang" ในปี 2002 มีการสำรวจประชากรอยู่ที่ 2,000-3,000 คน และปัจจุบันคาดว่าอยู่ที่ 4,500-5,000 คน
การแบ่งกลุ่มในประเทศไทย[แก้]
- สำหรับในภาคใต้ของประเทศไทยมีซาไกอยู่ 4 กลุ่ม มีประชากรโดยประมาณ 300 คน
- กันซิว อยู่ในอำเภอธารโต, จังหวัดยะลา
- ยะฮาย อยู่ในอำเภอแว้ง, จังหวัดนราธิวาส
- แตะเดะหรือเยแด อยู่ บริเวณภูเขาสันกาลาคีรีแถบจังหวัดยะลาและอำเภอระแงะ, จังหวัดนราธิวาส
- แต็นเอ็น อยู่บริเวณเขาบรรทัดแถบคลองตง คลองหินแดง บ้านเจ้าพะและถ้ำเขาเขียด อำเภอปะเหลียน, จังหวัดตรัง (ประมาณ 100 คน) จังหวัดพัทลุงและจังหวัดสตูล
ซาไกที่อาศัยอยู่ที่อำเภอธารโต, จังหวัดยะลา ได้รับพระราชทานนามสกุลจากสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี โดยใช้ชื่อสกุลว่า "ศรีธารโต" [3] แต่ปัจจุบันซาไกธารโตส่วนใหญ่ได้อพยพไปอยู่ในมาเลเซีย ด้วยเหตุผลด้านที่ทำกินและวิถีชีวิตที่ดีกว่า ประกอบกับเหตุผลด้านความไม่สงบ [4]
การดำรงชีวิต[แก้]
กลุ่มชนชาวซาไกนิยมกินเผือก, มัน, กลอย, กล้วยป่า, มะละกอ และสัตว์ป่า จับสัตว์น้ำด้วยมือเปล่าหรือเบ็ด นิยมล่าเหยื่อโดยใช้พืชผักผลไม้
วัฒนธรรมสมัยนิยม[แก้]
- เงาะป่า บทพระราชนิพนธ์ร้อยกรองในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในปี พ.ศ. 2448
- เงาะป่า ภาพยนตร์ไทยในปี พ.ศ. 2523 ดัดแปลงมาจากบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
- ภาพยนตร์เรื่อง ซาไกยูไนเต็ด (พ.ศ. 2547) เป็นเรื่องราวของชาวซาไกเข้าแข่งขันและชนะเลิศฟุตบอลชิงถ้วยพระราชทาน
อ้างอิง[แก้]
- The Negrito of Thailand เก็บถาวร 2013-05-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Child dies as malaria outbreak hits Maniq tribal people
- ↑ [https://web.archive.org/web/20110926151725/http://rirs3.royin.go.th/new-search/word-1-search.asp เก็บถาวร 2011-09-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน กอย ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542]
- ↑ หมูบ้านซาไก
- ↑ "รอวันปิดตำนาน 'ซาไก' แห่ง 'ศรีธารโต'" (Press release). สำนักข่าวอามาน. 3 มกราคม พ.ศ. 2553. สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2555.
{{cite press release}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=และ|date=(help)[ลิงก์เสีย]
อื่น ๆ[แก้]
- พระสังข์ทอง คือเจ้าเงาะ