ข้ามไปเนื้อหา

เยฟเกนี ปรีโกจีน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เยฟเกนี ปรีโกจีน
ปรีโกจีนเมื่อปี 2023
ชื่อพื้นเมือง
Евгений Пригожин
ชื่อเล่น"หัวหน้าคนครัวของปูติน"
เกิด1 มิถุนายน ค.ศ. 1961
เลนินกราด รัสเซียโซเวียต สหภาพโซเวียต
เสียชีวิต23 สิงหาคม ค.ศ. 2023(2023-08-23) (62 ปี)[1]
คูเจียนคีโน, เขตโบโลกอฟสกี, แคว้นตเวียร์, ประเทศรัสเซีย
รับใช้รัสเซีย
บังคับบัญชากลุ่มวากเนอร์
การยุทธ์
บำเหน็จ
คู่สมรสLyubov Valentinovna Prigozhina
บุตร3
ข้อมูลธุรกิจ
องค์การ
Criminal information
สถานะทางคดีต้องหาโดยเอฟบีไอ ฐานยุแยงการเลือกตั้ง
บทลงโทษ
  • ถูกเลื่อนออกไป (1979)
  • จำคุก 12 ปี (1981–1990)

เยฟเกนี วิคโตโรวิช ปรีโกจีน (รัสเซีย: Евге́ний Ви́кторович Приго́жин; สัทอักษรสากล: [prʲɪˈɡoʐɨn]; 1 มิถุนายน 1961 – 23 สิงหาคม 2023)[5][6] เป็นออลิการ์กรัสเซีย[7]และผู้นำบริษัททหารเอกชนที่ชื่อว่า วากเนอร์ เขาเป็นคนสนิทใกล้ชิดของวลาดีมีร์ ปูติน ประธานาธิบดีรัสเซีย จนกระทั่งเขาได้เริ่มก่อการกบฏในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2023[8] ปรีโกจีนบางครั้งถูกขนามนามว่าเป็น "หัวหน้าคนครัวของปูติน" ("Putin's chef") เพราะเขาเป็นเจ้าของร้านอาหารและบริษัทประกอบอาหารจำนวนหนึ่งที่มีให้บริการแก่เครมลิน[9] ครั้งหนึ่งเคยเป็นนักโทษในสหภาพโซเวียต[10] ปรีโกจีนได้ควบคุมเครื่อข่ายของบริษัทที่ทรงอิทธิพลของเขาเอง ซึ่งได้ดำเนินการตามข้อมูลการตรวจสอบ ค.ศ. 2022 "ได้ประสานกันอย่างแนบแน่นกับกระทรวงกลาโหมรัสเซียและหน่วยจีอาร์ยู หน่วยข่าวกรองหลักของรัสเซีย"[11]

ชีวิตวัยเด็กและการศึกษา

[แก้]

ปริโกจีนเกิดเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 1961 ณ เมือง เลนินกราด สหภาพโซเวียต ซึ่งปัจจุบันคือเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กประเทศรัสเซีย[12] แม่เป็นพยาบาล[13][14] พ่อของเขาเป็นวิศวกรเหมืองแร่ชาวยิว ซึ่งเสียชีวิตตอนที่เขาอายุ 9 ขวบ [15][14] ปู่ของเค้าเป็นทหารในกองทัพแดงสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ได้รับเหรียญกล้าหาญจากการรบในสมรภูมิรซเฮฟ (Rhzev) [16][17] ซึ่งต่อมาเขาได้ออกทุนสนับสนุนหนังสงคราม Rhzev ที่ฉายเมื่อปี 2020 ซึ่งเนื้อเรื่องได้มีการเชิดชูเกียรติปู่ของเขา [18]

ปริโกจีนเป็นญาติกับ เยฟิล์ม อิลยิช ปริโกจีน [19] ซึ่งเขาได้อาศัยอยู่ด้วยเป็นเวลาหลายปี โดยทำงานในเหมืองยูเรเนียม[19] ในเมือง โซฟติ โวดี้ ประเทศยูเครน

พ่อเลี้ยงของปริโกจีนชื่อ ซามูอิล ฟริดมาโนวิช ซาคอย เป็นครูสอนสกีเชื้อสายยิวซึ่งครั้งหนึ่งได้จุดประกายให้เขาสนใจและเข้าสู่เส้นทางการเป็นนักสกีมืออาชีพ [20]เขาจบการศึกษาจากโรงเรียนกีฬาเมื่อปี 1977 [13] ก่อนจะล้มเลิกเส้นทางนักกีฬาภายหลังการบาดเจ็บ[21][15] และหันมาทำงานเป็นเทรนเนอร์ฟิตเนสที่โรงเรียนกีฬาเด็ก [15]

อาชญากรรมและถูกจำคุก

[แก้]

ในปี ค.ศ. 1979 เขาถูกจับในข้อหาลักขโมยและถูกตัดสินจำคุก 2 ปี 6 เดือน โดยได้รอลงอาญา และต้องทำงานชดใช้โทษในโรงงานเคมีใน เวลิกี้ โนโวโกรอด [22]

ในปี ค.ศ. 1980 เขาได้กลับมาเข้ากลุ่มแก๊งอาชญากรรมตระเวรขโมยทั่วเมืองเลนินกราด[23][22] ก่อนจะถูกจับหลังจากที่ได้การปล้นและทำร้ายร่างกายผู้หญิงบนถนน [22]เข้าถูกตัดสินจำคุก ค.ศ.1981 เป็นเวลา 12 ปีในคุกสำหรับนักโทษคดีอาชญากรรม

ในปี 1985 ปริโจกินได้ถูกย้ายไปจำคุกกับนักโทษทั่วไป และ ณ ตอนนั้นเขาได้อ่านหนังสืออย่างมาก และได้เรียนงานช่าง ได้ทำงานเป็นช่างกลึง คนขับรถแทรกเตอร์ และ ช่างทำตู้ [24]

ในปี 1988 ศาลฎีกาได้มีการลดโทษเหลือ 10 ปี จากความประพฤที่ดีระหว่างอยู่ในเรือนจำ และย้ายมาอยู่เรือนจำทั่วไป ในที่สุดเมื่อปี 1990 [25]เข้าได้พ้นโทษ ทันทีเมือเขาพ้นโทษออกมาก็ได้สมัครเรียนต่อที่สถาบันเคมีและเภสัชกรรมเลนินกราดแต่เรียนไม่จบการศึกษา [26] ในภายหลังปริโกจีนใช้ภูมิหลังในการเป็นนักโทษในการโน้มนาวนักโทษเพื่อเข้่าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างวากเนอร์ [27]

เส้นทางนักธุรกิจ

[แก้]

ภายหลังจากการพ้นโทษเขาได้ออกมาขายฮอตดอกกับแม่และพ่อเลี้ยงของเขาในตลาด เมืองเลนินกราด [28] หลังจากที่โซเวียตล่มสลาย เขาได้เริ่มประกอบธุรกิจหลายอย่าง ในช่วงปี 1991 ถึงปี 1997 เขาได้ธุรกิจค้าปลีก และเป็นหุ้นส่วน 15% ของเชนธุรกิจค้าปลีก Contrast ในเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กซึ่งก่อตั้งโดยเพื่อนร่วมชั้นของเขานามว่าบอริส สเกปเตอร์ [29]

ในช่วงเวลาเดียวกันเขาได้ทำธุรกิจเกี่ยวกับการพนัน ปริโจกิน บอริส และ อิกอร์ โกเบนโก ได้สร้างคาสิโนแห่งแรกในเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก [30][31] และอีกหลากหลายธุรกิจ เช่น ธุรกิจก่อสร้าง วิจัยการตลาด การค้าขายกับต่างประเทศ เป็นไปได้ว่าช่วงเวลาตรงนี้อาจจะเป็นช่วงที่ปริโจกินได้พบปูตินที่กำลังดำรงตำแหน่งเลขาธิการกรรมการว่าด้วยกิจการและธุรกิจการพนันตั้งแต่ปี 1991 [32]

ในปี 1995 หลังจากที่รายได้จากธุรกิจต่างเริ่มลดลง เขาได้ชักชวน คิริล ซิมินอฟซึ่งทำงานอยู่ที่เชนธุรกิจค้าปลีก Contrast มาร่วมเปิดร้านอาหาร โดยร้านอาหารแรกของปริโจกินมีชื่อว่า Old Custom House (Старая Таможня) ที่เมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก หลังจากนั้นเมือปี 1997 เขาและหุ่นส่วนได้บูรณะเรือเก่าโดยใช้เงินกว่า 400,000 ดอลลาร์สหรัฐ ให้กลายเป็นร้านอาหารลอยน้ำที่มีชื่อว่า New Island ซึ่งได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก [33]

ในปี 2001 เขาได้เสริฟอาหารให้ประธานาธิบดีปูตินและฝรั่งเศสในขณะนั้นด้วยตัวเอง นอกจาก ปริโจกินยังเป็นเจ้าภาพต้อนรับประธานาธิบดีจอร์จดับเบิ้ลยูบุชเมื่อปี 2002 และ ในปี 2003 ปูตินได้เฉลิมฉลองวันเกิดตัวเองที่ร้าน New Island อีกด้วย [34]

ในปี 2000 เขาเริ่มมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกลับปูตินมากขึ้นเรื่อย ในปี 2003 เขาได้แยกเปิดบริษัทใหม่อันโด่งดังชื่อว่า คอนคอรด แคเทอริ่ง บริษัทอาหารที่ชนะการประมูลของภาครัฐมากมาย ไม่ว่าจะเป็นประมูลอาหารกลางสำหรับโรงเรียนและพนักงานรัฐ [35][36] ในปี 2012 เขาได้ชนะประมูลในการผลิตอาหารสำหรับกองทัพรัสเซียมูลค่ากว่า 1.2 ล้านล้านบาทต่อปี เงินที่ได้ส่วนนี้เขาได้เอามาใช้ในการสร้างบริษัทเทคโนโลยีที่ชื่อ สำนักการวิจัยอินเทอร์เน็ต [37] ซึ่งถูกกล่าวหาว่าอยู่เบื้องหลังการแทรกแซงการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐเมื่อปี 2016

ในปี 2018 บริษัท Msk LLC ได้รับจัดงานเลี้ยงประจำปี “วีรบุรุษแห่งปิตุภูมิ” ณ วังเครมลินเป็นมูลค่ากว่า 2.5 ล้านรูเบิล โดยบริษัทดังกล่าวได้อ้างว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับ คอนคอร์ด แคเทอริ่ง ของปริโกจีน แต่กลับมีเบอร์โทรศัพท์บริษัทเหมือนกัน ในปีต่อมาบริษัทก็ยังได้รับการจ้างจัดเลี้ยงจากทางการเป็นมูลค่ากว่า 4.1 ล้านรูเบิล [38]

ในปี ค.ศ. 2021 ปริโกจีนได้ย้ายครอบครัวไปยังคฤหาศน์ในเมืองเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก โดยภายในมีสนามบาสเก็ตบอล ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ เขายังครอบครับเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว และ เรือยอร์ชขนาด 115 ฟุต [39] อเล็กซี่ นาวาลนี่ได้กล่าวหาปริโจกินว่ามีความเชื่อมโยงกับบริษัท โมกอฟสกี้ ชโกลนิก หรือ มอสโกว สคูลบอย ที่เคยขายอาหารแก่โรงเรียนในคุณภาพต่ำและเป็นต้นเหตุให้เกิดการระบาดของโรคบิดในปี 2019 [40][41] เครือข่ายผู้สื่อข่าวที่รายงานเกี่ยวกับองค์กรอาชญากรรมและการทุจริตเคยประกาศให้ปริโจกินเป็นผู้ทุจริตคอรัปชั่นแห่งปี [42]

วากเนอร์

[แก้]

ใน ค.ศ. 2014 เขาได้ก่อตั้งบริษัททหารเอกชนที่เรียกว่า วากเนอร์กรุ๊ป[43][44][45] เพื่อสนับสนุนกองกำลังกึ่งทหารที่สนับสนุนรัสเซียในยูเครน ได้รับทุนจากรัฐรัสเซีย มันได้ดำเนินบทบาทที่สำคัญในการบุกครองยูเครนของรัสเซีย และสนับสนุนผลประโยชน์ของรัสเซียในตะวันออกกลางและในแอฟริกา ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2022 ปรีโกจีนยังได้ยอมรับถึงการแทรกแซงของบริษัทของเขาในการเลือกตั้งสหรัฐ[46] ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2023 เขาได้ยืนยันว่าเขาเป็นผู้ก่อตั้งและเป็นผู้จัดการมาเป็นเวลายาวนานของสำนักการวิจัยอินเทอร์เน็ต บริษัทรัสเซียถูกตะวันตกกล่าวหาว่าได้ดำเนินการโฆษณาชวนเชื่อทางออนไลน์และการรณรงค์ที่บิดเบือนข้อมูล

บริษัทของปรีโกจีนและผู้ร่วมงาน และแต่เดิมปรีโกจีนเองตกอยู่ภายใต้การคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจและข้อหาทางอาญาในสหรัฐ[47] และสหราชอาณาจักร[48] ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2020 สหภาพยุโรป (EU) ได้กำหนดการคว่ำบาตรต่อปรีโกจีน เนื่องจากเขาได้จัดหาเงินทุนในกิจกรรมของวากเนอร์กรุ๊ปในลิเบีย ในเดือนเมษายน ค.ศ. 2022 อียูได้กำหนดการคว่ำบาตรเพิ่มเติมต่อเขาสำหรับบทบาทของเขาในรัสเซียบุกครองยูเครน[49] เอฟบีไอได้เสนอเงินรางวัลสูงถึง 250,000 ดอลลาร์สหรัฐสำหรับข้อมูลที่นำไปสู่การจับกุมปรีโกจีน[50][51]

ปรีโกจีนได้วิพากษ์วิจารณ์อย่างเปิดเผยต่อกระทรวงกลาโหมรัสเซียด้วยเรื่องการคอร์รัปชั่นและการจัดการที่ผิดพลาดในสงครามกับยูเครน ในที่สุด เขาได้กล่าวว่าเหตุผลที่พวกเขาได้ให้ไว้สำหรับการรุกรานเป็นความเท็จ[52] วันที่ 23 มิถุนายน ค.ศ. 2023 เขาได้ริเริ่มก่อการกบฏต่อผู้นำกองทัพรัสเซีย กองกำลังวากเนอร์ได้เข้ายึดรอสตอฟ-ออน-ดอนและรุกคืบไปยังมอสโก[53] การก่อกบฏได้ถูกล้มเลิกในวันถัดมา และข้อกล่าวหาทางอาญาของปรีโกจีนได้ถูกยกเลิก ภายหลังจากได้ตกลงที่จะย้ายกองกำลังของเขาไปยังเบลารุส[54]

การเสียชีวิต

[แก้]

วันที่ 23 สิงหาคม ค.ศ. 2023 สองเดือนภายหลังการก่อกบฎ[55] ปรีโกจีนถูกสันนิษฐานว่าเสียชีวิตจากเครื่องบินตกในแคว้นตเวียร์ ทางเหนือของมอสโก พร้อมกับคนอื่น ๆ อีกเก้าคน[56] การเสียชีวิตของเขาได้รับการยืนยันอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 2023 หลังจากการวิเคราะห์ทางพันธุกรรมที่ดำเนินการกับศพที่เก็บมาจากซากเครื่องบิน[57] ปูตินกล่าวในถ้อยแถลงต่อสาธารณะครั้งแรกเกือบ 24 ชั่วโมงหลังเหตุการณ์ดังกล่าว กล่าวถึงปริโกจีนว่าเป็น “บุคคลที่มีความสามารถ” ซึ่ง “เคยทำผิดพลาดร้ายแรงในชีวิตแต่กลับประสบความสำเร็จ”[58][59]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Рогов подтвердил гибель Пригожина и Уткина". vesti.ru (ภาษารัสเซีย). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 August 2023. สืบค้นเมื่อ 23 August 2023.
  2. ↑ Myre, Greg (30 January 2019). "'Putin's Chef' Has His Fingers In Many Pies, Critics Say". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2021. สืบค้นเมื่อ 26 February 2021.
  3. ↑ Maglov, Mikhail; Olevsky, Timur; Treshchanin, Dmitry (27 February 2019). "Investigation Charts Massive Haul For State Deals By Companies Linked To 'Putin's Chef'". Radio Free Europe/Radio Liberty. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 March 2021. สืบค้นเมื่อ 26 February 2021.
  4. ↑ Eltagouri, Marwa (17 February 2018). "The rise of 'Putin's chef,' the Russian oligarch accused of manipulating the U.S. election". The Washington Post. ISSN 0190-8286. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 February 2021. สืบค้นเมื่อ 26 February 2021.
  5. ↑ Knight, Mariya (23 August 2023). "Russian transport agency says Prigozhin was on board plane that crashed". CNN. สืบค้นเมื่อ 23 August 2023.
  6. ↑ Krebs, Katharina; Pennington, Josh; Knight, Mariya (23 August 2023). "Wagner-linked social media channel says Prigozhin has been killed". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 August 2023. สืบค้นเมื่อ 23 August 2023.
  7. ↑ "The oil field carnage that Moscow doesn't want to talk about". CNN. 18 February 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 February 2018. สืบค้นเมื่อ 24 February 2018.
  8. ↑ "Navalny asks FSB to investigate Putin's cook". Crime Russia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2019. สืบค้นเมื่อ 16 February 2018.
  9. ↑ "Thousands of Russian private contractors fighting in Syria". AP News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 December 2021. สืบค้นเมื่อ 12 December 2017.
  10. ↑ "Право на забвение Евгения Пригожина: Что хочет скрыть о себе ресторатор, обслуживавший президентов России — Meduza". Meduza (ภาษารัสเซีย). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 December 2021. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.
  11. ↑ Bellingcat Investigation Team (14 August 2020). "Putin Chef's Kisses of Death: Russia's Shadow Army's State-Run Structure Exposed". Bellingcat. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 August 2020. สืบค้นเมื่อ 23 August 2020.
  12. ↑ "Последние новости дня в России и мире сегодня - свежие новости на РБК". РБК (ภาษารัสเซีย).
  13. ↑ 13.0 13.1 "Новости дня в России и мире — РБК". web.archive.org. 2021-10-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-07. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  14. ↑ 14.0 14.1 "Hacked Resume Gives Inside Look at Wagner Group Founder Yevgeny Prigozhin". web.archive.org. 2023-06-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-24. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  15. ↑ 15.0 15.1 15.2 "The Rise of the Troll King: How Yevgeny Prigozhin Came to Power". web.archive.org. 2023-06-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-30. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  16. ↑ "Художники создали несколько граффити с изображением Ржевского мемориала / ИА REX". web.archive.org. 2023-06-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-30. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  17. ↑ "«Сашка». Вячеслав Кондратьев отразил в повестях характер советского солдата | ОБЩЕСТВО: Люди | ОБЩЕСТВО | АиФ Тверь". web.archive.org. 2023-06-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-30. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  18. ↑ "Вклад в сохранение памяти: фильм «Ржев» Евгения Пригожина и молодежные проекты помогают увековечивать имена героических предков » FederalCity.ru". web.archive.org. 2023-06-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-30. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  19. ↑ 19.0 19.1 Приходько, Александр (2022-10-25). ""Жил в Желтых Водах": Пригожин рассказал о детстве на Украине". Правда.Ру (ภาษารัสเซีย).
  20. ↑ "Евгений Пригожин биография. Биография Евгений Пригожин. Личная жизнь Евгений Пригожин. - Свободная Пресса". web.archive.org. 2023-06-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-26. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  21. ↑ ""Большое меню" любимого повара Путина". web.archive.org. 2023-06-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-06-30. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 "Бурная молодость «кремлевского ресторатора»". Росбалт (ภาษารัสเซีย).
  23. ↑ Speri, Alice (2023-03-02). "Hacked Private Documents Shed New Light on Unlikely Rise of 'Putin's Chef' From the Shadows of the Kremlin". The Intercept (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  24. ↑ Speri, Alice (2023-03-02). "Hacked Private Documents Shed New Light on Unlikely Rise of 'Putin's Chef' From the Shadows of the Kremlin". The Intercept (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  25. ↑ "Расследование: как личный кулинар Путина накормит армию за 92 млрд рублей". Forbes.ru (ภาษารัสเซีย). 2013-03-17.
  26. ↑ "Ресторатор и его ученики: кто поставляет 90% обедов в московские школы". РБК (ภาษารัสเซีย). 2016-07-18.
  27. ↑ "«Конечно, он пахан»: бывшие заключенные оценили уголовные повадки Пригожина". www.mk.ru (ภาษารัสเซีย). 2023-06-27.
  28. ↑ "Evgeny Prigozhin's right to be forgotten: What does Vladimir Putin's favorite chef want to hide from the Internet? — Meduza". web.archive.org. 2018-02-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-17. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  29. ↑ "Evgeny Prigozhin's right to be forgotten: What does Vladimir Putin's favorite chef want to hide from the Internet? — Meduza". web.archive.org. 2018-02-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-17. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  30. ↑ "Пригожин Евгений Викторович - компромат, биография, образование, национальность". zampolit.com.
  31. ↑ "Опригоживание Трезини". neva.versia.ru (ภาษารัสเซีย).
  32. ↑ "Thousands of Russian private contractors fighting in Syria". AP News (ภาษาอังกฤษ). 2017-12-12.
  33. ↑ "Evgeny Prigozhin's right to be forgotten: What does Vladimir Putin's favorite chef want to hide from the Internet? — Meduza". web.archive.org. 2018-02-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-17. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  34. ↑ MacFarquhar, Neil (2018-02-16). "Yevgeny Prigozhin, Russian Oligarch Indicted by U.S., Is Known as 'Putin's Cook'". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  35. ↑ "Империя Пригожина взяла военные городки (фото)". fontanka.ru - новости Санкт-Петербурга (ภาษารัสเซีย). 2016-01-12.
  36. ↑ Graff, Garrett M. "Inside the Mueller Indictment: A Russian Novel of Intrigue". Wired (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 1059-1028. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  37. ↑ "Сотни троллей за миллионы - Новости Санкт-Петербурга - Фонтанка.Ру". web.archive.org. 2014-05-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-29. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  38. ↑ "Новости Руспрес - Повар Путина взвинтил цены на кремлевский банкет". web.archive.org. 2019-12-20. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-12-20. สืบค้นเมื่อ 2023-09-18.
  39. ↑ "ФБК :: Он повар Путина. Он тролль Путина. Он миллиардер". web.archive.org. 2017-03-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-03-07. สืบค้นเมื่อ 2023-09-19.
  40. ↑ AFP (2020-08-26). "Kremlin-Linked Businessman Prigozhin Vows to Ruin Navalny". The Moscow Times (ภาษาอังกฤษ).
  41. ↑ "Parents sue tycoon's firm over dysentery outbreak in Moscow | Financial Post". web.archive.org. 2020-11-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-29. สืบค้นเมื่อ 2023-09-19.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  42. ↑ "Yevgeny Prigozhin - OCCRP". web.archive.org. 2022-12-29. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-12-29. สืบค้นเมื่อ 2023-09-19.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  43. ↑ "Sanctioned Putin Ally Says He Created Russian Mercenary Group". Bloomberg. 26 September 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 September 2022. สืบค้นเมื่อ 26 September 2022.
  44. ↑ "Russian oligarch Yevgeny Prigozhin admits he created the mercenary Wagner Group". Politico. 26 September 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2022. สืบค้นเมื่อ 26 September 2022.
  45. ↑ "Putin's 'chef' Prigozhin admits creating Wagner mercenary outfit in 2014". CNN. 26 September 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 January 2023. สืบค้นเมื่อ 26 September 2022.
  46. ↑ "Russia's Prigozhin admits interfering in U.S. Elections". Reuters. 7 November 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 November 2022. สืบค้นเมื่อ 17 November 2022.
  47. ↑ William Echols (4 October 2019). "New Sanctions Against 'Putin's Chef' Prompt Latest Russian Election Meddling Denial". Polygraph.info. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2019. สืบค้นเมื่อ 5 October 2019.
  48. ↑ Fitzpatrick, Jim (7 February 2023). "MPs grill minister over decision to let warlord sue reporter". openDemocracy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 February 2023. สืบค้นเมื่อ 9 February 2023.
  49. ↑ "Switzerland Imposed Sanctions on Wagner Group". European Pravda. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 April 2023. สืบค้นเมื่อ 24 June 2023.
  50. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ FBI-2021
  51. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :14
  52. ↑ "Wagner chief accuses Moscow of lying to public about Ukraine". The Guardian. 23 June 2023.
  53. ↑ Trofimov, Yaroslav (23 June 2023). "Russia Issues Arrest Warrant for Wagner Chief on Charges of Mutiny". Wall Street Journal (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0099-9660. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 June 2023. สืบค้นเมื่อ 24 June 2023.
  54. ↑ Chernova, Anna (24 June 2023). "Case against Prigozhin will be dropped and he will be sent to Belarus, Kremlin spokesperson says". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 June 2023. สืบค้นเมื่อ 24 June 2023.
  55. ↑ Russell, Graham (24 August 2023). "Biden points finger at Putin as Prigozhin's reported death seen as a warning to 'elites'". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 August 2023. สืบค้นเมื่อ 24 August 2023 – โดยทาง The Guardian.
  56. ↑ "Wagner chief Yevgeny Prigozhin presumed dead after Russia plane crash". BBC News. 23 August 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 August 2023. สืบค้นเมื่อ 23 August 2023.
  57. ↑ "Prigozhin confirmed dead after genetic tests - Moscow". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2023-08-27. สืบค้นเมื่อ 2023-08-27.
  58. ↑ "Putin Expresses 'Condolences' Over Prigozhin Plane Crash". The Moscow Times. 24 August 2023. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 August 2023. สืบค้นเมื่อ 25 August 2023.
  59. ↑ Lukiv, Jaroslav (24 August 2023). "Putin breaks silence over Prigozhin's reported death". BBC News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 August 2023. สืบค้นเมื่อ 25 August 2023.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เยฟเกนี_ปรีโกจีน&oldid=11885613"