ข้ามไปเนื้อหา

ศูนย์ประชุม

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ศูนย์แสดงนิทรรศการฮาโนเวอร์ ในเมืองฮันโนเวอร์ ประเทศเยอรมนี

ศูนย์ประชุม หรือ ศูนย์การประชุม (อังกฤษ: Convention center (แบบอเมริกัน), Conference centre (แบบอังกฤษ))[1] เป็นอาคารขนาดใหญ่ที่ออกแบบมาเพื่อจัดการประชุม ซึ่งบุคคลและกลุ่มต่าง ๆ มารวมตัวกันเพื่อส่งเสริมและแบ่งปันความสนใจร่วมกัน โดยทั่วไปแล้วศูนย์ประชุมจะมีพื้นที่เพียงพอสำหรับรองรับผู้เข้าร่วมประชุมได้หลายพันคน สถานที่ที่ขนาดใหญ่มาก เหมาะสำหรับงานแสดงสินค้าสำคัญ บางครั้งอาจเรียกว่า ศูนย์แสดงสินค้า (อังกฤษ: Exhibition center, Exhibition Hall) โดยทั่วไปแล้วศูนย์ประชุมจะมีหอประชุมอย่างน้อยหนึ่งแห่ง และอาจมีโถงคอนเสิร์ต ห้องบรรยาย ห้องประชุมเล็ก และห้องประชุมใหญ่อีกด้วย นอกจากนี้ยังมีศูนย์การประชุมภายในโรงแรมในพื้นที่สถานพักตากอากาศขนาดใหญ่บางแห่ง

ประเภท

[แก้]
ทางเข้าด้านใต้ของศูนย์ประชุมและนิทรรศการเฮลซิงกิ ในปาซิลา เฮลซิงกิ ฟินแลนด์
  • สิ่งอำนวยความสะดวกในการประชุมพร้อมที่พัก : โรงแรมที่มีพื้นที่จัดการประชุมของตนเองนอกเหนือจากที่พักและสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง เรียกว่าโรงแรมสำหรับการประชุม
  • สิ่งอำนวยความสะดวกในการประชุมที่ไม่มีที่พัก : เป็นศูนย์การประชุมที่ไม่มีที่พัก มักตั้งอยู่ติดหรือใกล้กับโรงแรม[2]
  • อื่น ๆ : สิ่งอำนวยความสะดวกในการประชุมเล็กและการประชุมใหญ่ใด ๆ ที่ออกแบบมาเพื่อจุคนจำนวนมาก สามารถอยู่ได้โดยลำพัง (เช่น สนามกีฬา สนามกีฬา สวนสาธารณะ ฯลฯ) หรือภายในโครงสร้างอื่น ๆ (เช่น หอประชุมมหาวิทยาลัย พิพิธภัณฑ์ โรงละคร) มักจะไม่รวมค่าที่พัก

ประวัติ

[แก้]

ศูนย์ประชุมหรือห้องโถงนั้นเดิมตั้งอยู่ในปราสาทและพระราชวัง เดิมทีห้องโถงในปราสาทจะได้รับการออกแบบเพื่อให้กลุ่มขุนนาง อัศวิน และข้าราชการกลุ่มใหญ่เข้าร่วมการประชุมที่สำคัญกับกษัตริย์ ประเพณีเก่าแก่กว่าจะให้กษัตริย์หรือขุนนางตัดสินข้อพิพาทในหมู่ประชาชนของเขา การดำเนินการด้านการบริหารเหล่านี้จะทำในห้องโถงเอก และจะแสดงภูมิปัญญาของกษัตริย์ในฐานะผู้พิพากษาต่อประชาชนทั่วไป

การพังทลายของศูนย์การประชุมที่มีชื่อเสียงที่สุดครั้งหนึ่งเกิดขึ้นในฝรั่งเศสเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1789 พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ทรงคุมขังกลุ่มที่รู้จักกันในชื่อ "ฐานันดรที่สาม" และนำออกจากห้องประชุมเล็กในแวร์ซาย สิ่งนี้นำไปสู่เหตุการณ์ที่กลุ่มปฏิวัติจัดการประชุมในสนามเทนนิสในร่ม ถือเป็นศูนย์การประชุมประชาธิปไตยสมัยใหม่แหงแรกและนำไปสู่คำปฏิญาณสนามเทนนิส[3] และการปฏิวัติฝรั่งเศส

ในประเทศไทย

[แก้]

การประชุมต่าง ๆ ในประเทศไทยในอดีต ส่วนใหญ่จะจัดขึ้นที่ศูนย์ประชุมภายในโรงแรมหรูในกรุงเทพมหานคร เนื่องจากประเทศไทยไม่มีศูนย์ประชุมอิสระหรือสิ่งอำนวยความสะดวกที่ให้บริการในระดับเดียวกับโรงแรม จนกระทั่งคณะกรรมการบริหารธนาคารโลก ได้เลือกให้ประเทศไทยเป็นเจ้าภาพการประชุมประจำปีสภาผู้ว่าการธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศครั้งที่ 46 รัฐบาลไทยจึงมีมติเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2532 ให้ก่อสร้างสถานที่จัดงานประชุมแห่งชาติมาตรฐานสากลแห่งแรกของประเทศไทยขึ้น เพื่อรองรับการประชุมครั้งสำคัญดังกล่าว เป็นที่มาของโครงการก่อสร้างศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ซึ่งถือเป็นศูนย์การประชุมอย่างเป็นทางการแห่งแรกของประเทศไทย การก่อสร้างและตกแต่งภายในแล้วเสร็จเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2534[4] จากนั้นพระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เสด็จพระราชดำเนินมาทรงเปิดศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์อย่างเป็นทางการในวันที่ 29 สิงหาคมปีเดียวกัน[5] และได้รับพระมหากรุณาธิคุณจากสมเด็จพระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระราชทานพระราชานุญาตให้ใช้พระนามเป็นชื่อของศูนย์การประชุม เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 5 รอบ 12 สิงหาคม 2535

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "English definition of "convention centre"". Cambridge Dictionaries Online. สืบค้นเมื่อ 13 March 2015.
  2. Wood, Roy C.; Brotherton, Bob (2008). The SAGE Handbook of Hospitality Management. London: SAGE Publications Ltd. pp. 413–414. ISBN 978-1-4129-0025-6.
  3. "Tennis Court Oath | Summary & Facts". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-10-15.
  4. Pongcharoenkiat, Nongluk (1992-05-18). "กรณีศึกษา : ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์". สถาบันเทคโนโลยีโรเชสเตอร์ (ภาษาอังกฤษ): 3–4. สืบค้นเมื่อ 2022-08-19 – โดยทาง งานวิชาการ.
  5. "ในหลวงทรงเปิดศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์". ยูทูบ. 2013-10-11. สืบค้นเมื่อ 2022-11-19.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]