ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ดอนนี เนียเตส"
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขด้วยแอปสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|||
| บรรทัด 23: | บรรทัด 23: | ||
เนียเตสขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ชนะคะแนน วัลเตอร์ ซวยบาเกียว ที่ ฟิลิปปินส์ จากนั้น เนียเตสชกชนะรวดถึง 6 ครั้ง มีเสมอกับเกรก มันกันเพียงครั้งเดียว เนียเตสได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 โดยเป็นฝ่ายชนะน็อค โจเซฟ วีญาซิส ยก 1 ชกชนะอีก 3 ครั้ง ก่อนจะแพ้เป็นครั้งแรกเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2547 โดยไปแพ้คะแนนแองกี้ แองโกตาที่อินโดนีเซีย หลังจากนั้น เนียเตสไม่เคยแพ้ใครอีกเลยจนได้ครองแชมป์ WBO เอเชียรุ่นมินิมัมเวท โดยขึ้นชิงแชมป์ที่ว่าง ชนะน็อคเฮรี อาโมล ยก 2 เมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 2 ครั้ง |
เนียเตสขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ชนะคะแนน วัลเตอร์ ซวยบาเกียว ที่ ฟิลิปปินส์ จากนั้น เนียเตสชกชนะรวดถึง 6 ครั้ง มีเสมอกับเกรก มันกันเพียงครั้งเดียว เนียเตสได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 โดยเป็นฝ่ายชนะน็อค โจเซฟ วีญาซิส ยก 1 ชกชนะอีก 3 ครั้ง ก่อนจะแพ้เป็นครั้งแรกเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2547 โดยไปแพ้คะแนนแองกี้ แองโกตาที่อินโดนีเซีย หลังจากนั้น เนียเตสไม่เคยแพ้ใครอีกเลยจนได้ครองแชมป์ WBO เอเชียรุ่นมินิมัมเวท โดยขึ้นชิงแชมป์ที่ว่าง ชนะน็อคเฮรี อาโมล ยก 2 เมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 2 ครั้ง |
||
ต่อมา ตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBO ว่างลง เนียเตสได้ชิงแชมป์โลกที่ว่างกับพรสวรรค์ ป.ประมุข เมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2550 การชกเป็นไปอย่างสูสี โดยเนียเตสชกพรสวรรค์ลงไปนับแปดได้ในยกที่ 4 และพรสววรค์ถูกตัดคะแนนในยกที่ 10 เพราะชกต่ำกว่าเข็มขัด ในที่สุดเนียเตสเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้อย่างเป็นเอกฉันท์ ได้แชมป์โลกมาครอง และป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 4 ครั้ง จากนั้น เนียเตสได้สละแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท และขึ้นไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBO เมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ชนะคะแนน รามอน การ์เซีย ฮิราเลส ที่ ฟิลิปปินส์ ได้ครองตำแหน่งแชมป์โลก และป้องกันตำแหน่งไว้ได้อย่างยาวนานมากถึง 13 ครั้ง ถือว่ามากที่สุดในบรรดานักมวยฟิลิปปินส์ และได้รับยกย่องให้เป็นแชมป์โลก[[เดอะริง]]อีกด้วย ก่อนจะสละตำแหน่งไปเองในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2559 เพื่อขยับขึ้นไปชกในรุ่นฟลายเวท<ref name=หน้า>หน้า 19 ต่อจากหน้า 17 กีฬา, ''กำชับเอกตะวัน ระวังไอ้งูเหลือม''. '''เดลินิวส์'''ฉบับที่ 24,618: วันพุธที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2560 ขึ้น 11 ค่ำ เดือน 4 ปี |
ต่อมา ตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBO ว่างลง เนียเตสได้ชิงแชมป์โลกที่ว่างกับพรสวรรค์ ป.ประมุข เมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2550 การชกเป็นไปอย่างสูสี โดยเนียเตสชกพรสวรรค์ลงไปนับแปดได้ในยกที่ 4 และพรสววรค์ถูกตัดคะแนนในยกที่ 10 เพราะชกต่ำกว่าเข็มขัด ในที่สุดเนียเตสเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้อย่างเป็นเอกฉันท์ ได้แชมป์โลกมาครอง และป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 4 ครั้ง จากนั้น เนียเตสได้สละแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท และขึ้นไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBO เมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ชนะคะแนน รามอน การ์เซีย ฮิราเลส ที่ ฟิลิปปินส์ ได้ครองตำแหน่งแชมป์โลก และป้องกันตำแหน่งไว้ได้อย่างยาวนานมากถึง 13 ครั้ง ถือว่ามากที่สุดในบรรดานักมวยฟิลิปปินส์ และได้รับยกย่องให้เป็นแชมป์โลก[[เดอะริง]]อีกด้วย ก่อนจะสละตำแหน่งไปเองในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2559 เพื่อขยับขึ้นไปชกในรุ่นฟลายเวท<ref name=หน้า>หน้า 19 ต่อจากหน้า 17 กีฬา, ''กำชับเอกตะวัน ระวังไอ้งูเหลือม''. '''เดลินิวส์'''ฉบับที่ 24,618: วันพุธที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2560 ขึ้น 11 ค่ำ เดือน 4 ปีระกา</ref> |
||
==ฉายา== |
==ฉายา== |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 09:11, 17 มีนาคม 2560
| ดอนนี่ เนียเตส | |
|---|---|
 | |
| ฉายา | Ahas (งู) ไอ้งูเหลือม (ฉายาในประเทศไทย[1]) |
| รุ่น | มินิมัมเวท จูเนียร์ฟลายเวท ฟลายเวท |
| เกิด | 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2525 เมืองมูร์เซีย จังหวัดบาโกโลด |
| ชกทั้งหมด | 39 |
| ชนะ | 26 |
| ชนะน็อก | 22 |
| แพ้ | 1 |
| เสมอ | 4 |
ดอนนี่ เนียเตส (อังกฤษ: Donnie Nietes) นักมวยสากลชาวฟิลิปปินส์ เกิดเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2525 ที่เมืองมูร์เซีย จังหวัดบาโกโลด ถือเป็นนักมวยสากลชาวฟิลิปปินส์ที่ครองตำแหน่งแชมป์โลกด้วยระยะเวลายาวนานที่สุด คือ 8 ปี 11 เดือน [1]
ประวัติ
เนียเตสขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2546 ชนะคะแนน วัลเตอร์ ซวยบาเกียว ที่ ฟิลิปปินส์ จากนั้น เนียเตสชกชนะรวดถึง 6 ครั้ง มีเสมอกับเกรก มันกันเพียงครั้งเดียว เนียเตสได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2547 โดยเป็นฝ่ายชนะน็อค โจเซฟ วีญาซิส ยก 1 ชกชนะอีก 3 ครั้ง ก่อนจะแพ้เป็นครั้งแรกเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2547 โดยไปแพ้คะแนนแองกี้ แองโกตาที่อินโดนีเซีย หลังจากนั้น เนียเตสไม่เคยแพ้ใครอีกเลยจนได้ครองแชมป์ WBO เอเชียรุ่นมินิมัมเวท โดยขึ้นชิงแชมป์ที่ว่าง ชนะน็อคเฮรี อาโมล ยก 2 เมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549 ป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 2 ครั้ง
ต่อมา ตำแหน่งแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBO ว่างลง เนียเตสได้ชิงแชมป์โลกที่ว่างกับพรสวรรค์ ป.ประมุข เมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2550 การชกเป็นไปอย่างสูสี โดยเนียเตสชกพรสวรรค์ลงไปนับแปดได้ในยกที่ 4 และพรสววรค์ถูกตัดคะแนนในยกที่ 10 เพราะชกต่ำกว่าเข็มขัด ในที่สุดเนียเตสเป็นฝ่ายชนะคะแนนได้อย่างเป็นเอกฉันท์ ได้แชมป์โลกมาครอง และป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 4 ครั้ง จากนั้น เนียเตสได้สละแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท และขึ้นไปชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBO เมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2554 ชนะคะแนน รามอน การ์เซีย ฮิราเลส ที่ ฟิลิปปินส์ ได้ครองตำแหน่งแชมป์โลก และป้องกันตำแหน่งไว้ได้อย่างยาวนานมากถึง 13 ครั้ง ถือว่ามากที่สุดในบรรดานักมวยฟิลิปปินส์ และได้รับยกย่องให้เป็นแชมป์โลกเดอะริงอีกด้วย ก่อนจะสละตำแหน่งไปเองในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2559 เพื่อขยับขึ้นไปชกในรุ่นฟลายเวท[1]
ฉายา
ดอนนี่ เนียเตส ได้รับฉายาเป็นภาษาตากาล็อกว่า Ahas แปลว่า งู เนื่องจากในวัยเด็ก ภารกิจของเนียเตสในโรงยิมอาลา คือ การทำความสะอาดบ่อเลี้ยงงู ซึ่งเลี้ยงงูพิษและงูเหลือมขนาดใหญ่ถึง 5 ตัว เนียเตสเป็นเด็กเพียงคนเดียวที่กล้าทำ เนียเตสถูกงูกัดหลายครั้ง จนกระทั่งคุ้นเคยกับงู และไม่เคยถูกกัดอีกเลย และเมื่องูตัวหนึ่งวางไข่ทั้งหมด 11 ฟอง แต่เหลือรอดมาได้เพียงฟองเดียว เนียเตสก็นำมาอนุบาล จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงทำอยู่ จึงเป็นที่มาของชื่อฉายานี้[2]
เกียรติประวัติ
![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
- แชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวท(2547)
- แชมป์ WBO เอเชียแปซิฟิครุ่นมินิมัมเวท
- ชิง 24 พฤศจิกายน 2549 ชนะน็อค เฮรี่ อาโมล ยก 2 ที่ ฟิลิปปินส์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 21 เมษายน 2550 ชนะน็อค ทองไทเล็ก ป.วรสิงห์ ยก 2 ที่ ฟิลิปปินส์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 7 กรกฎาคม 2550 ชนะน็อค แสงเพชร ส.สกุลภัณฑ์ ยก 7 ที่ ฟิลิปปินส์
- แชมป์โลกรุ่นมินิมั่มเวท WBO
- ชิง 30 กันยายน 2550 ชนะคะแนน พรสวรรค์ ป.ประมุข ที่ ฟิลิปปินส์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 30 สิงหาคม 2551 ชนะน็อค เอดดี้ คาสโตร ยก 2 ที่ ฟิลิปปินส์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 28 กุมภาพันธ์ 2552 ชนะคะแนน อีริค รามิเรซ ที่ เม็กซิโก
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 12 กันยายน 2552 ชนะคะแนน มานูเอล วาร์กัส ที่ เม็กซิโก
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4 14 สิงหาคม 2553 ชนะคะแนน มาริโอ โรดริเกวซ ที่ เม็กซิโก
- สละแชมป์
- แชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBO
- ชิง8 ตุลาคม 2554 ชนะคะแนน รามอน การ์เซีย ฮิราเลส ที่ ฟิลิปปินส์
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1 2 มิถุนายน 2555 ชนะคะแนน เฟลิเป ซัลเกโร ที่ ฟิลิปปินส์
- แชมป์ WBO อินเตอร์เนชั่นแนลรุ่นฟลายเวท
- ชิง 24 กันยายน 2559 ชนะคะแนน เอ็ดการ์ โซซ่า ที่ แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
อ้างอิง
- ↑ 1.0 1.1 1.2 หน้า 19 ต่อจากหน้า 17 กีฬา, กำชับเอกตะวัน ระวังไอ้งูเหลือม. เดลินิวส์ฉบับที่ 24,618: วันพุธที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2560 ขึ้น 11 ค่ำ เดือน 4 ปีระกา
- ↑ Henson, Joaquin (4 January 2009). "'Ahas' out to gain recognition". The Philippine Star. p. 20.
- สถิติการชก boxrec.com (อังกฤษ)
