ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ"
ล r2.7.3) (Robot: Modifying el:Γουλιέλμος Γ' της Αγγλίας to el:Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας; ปรับแต่งให้อ่านง่าย |
ล replaceViaSearch: ประสูติ |
||
บรรทัด 19: | บรรทัด 19: | ||
}} |
}} |
||
[[ไฟล์:WilliamIII Sig.svg|thumb|ลายเซ็นของพระองค์]] |
[[ไฟล์:WilliamIII Sig.svg|thumb|ลายเซ็นของพระองค์]] |
||
'''พระเจ้าวิลเลียมที่ 3<ref>ราชบัณฑิตยสถาน, ''สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 251</ref> แห่งอังกฤษ''' ({{lang-en|William III of England}}; [[14 พฤศจิกายน]] [[พ.ศ. 2193]] — [[8 มีนาคม]] [[พ.ศ. 2245]]) ทรงเป็นที่รู้จักกันในนามว่า '''วิลเลียมที่ 2 แห่งสกอตแลนด์''' และ '''วิลเลียมที่ 3 แห่งออเรนจ์ ''' ทรงเป็นขุนนางดัทช์ชั้นสูง และทรงเป็นศาสนิกชนนิกายโปรแตสแตนต์ เป็นพระราชโอรสของ[[วิลเลียมที่ 2 แห่งออเรนจ์|เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์]]และ[[เจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารีและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์|เจ้าหญิงแมรี สจวต]] |
'''พระเจ้าวิลเลียมที่ 3<ref>ราชบัณฑิตยสถาน, ''สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 251</ref> แห่งอังกฤษ''' ({{lang-en|William III of England}}; [[14 พฤศจิกายน]] [[พ.ศ. 2193]] — [[8 มีนาคม]] [[พ.ศ. 2245]]) ทรงเป็นที่รู้จักกันในนามว่า '''วิลเลียมที่ 2 แห่งสกอตแลนด์''' และ '''วิลเลียมที่ 3 แห่งออเรนจ์ ''' ทรงเป็นขุนนางดัทช์ชั้นสูง และทรงเป็นศาสนิกชนนิกายโปรแตสแตนต์ เป็นพระราชโอรสของ[[วิลเลียมที่ 2 แห่งออเรนจ์|เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์]]และ[[เจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารีและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์|เจ้าหญิงแมรี สจวต]]ประสูติที่ The Hague ภายหลัง 8 วันจากที่พระองค์ประสูติ พระบิดาของพระองค์ก็ทรงสวรรคตด้วยไข้ทรพิษ ดังนั้นจึงทำให้พระเจ้าวิลเลียมทรงกลายเป็นเจ้าชายผู้ทรงอำนาจสูงสุดนับตั้งแต่ถือกำเนิดเลยทีเดียวก็ว่าได้ |
||
ต่อมาเมื่อวันที่ [[23 กันยายน]] [[พ.ศ. 2203]] เมื่อพระเจ้าวิลเลียมทรงมีพระชนมายุได้ราวสิบกว่าพรรษา พระราชมารดาก็ทรงสวรรคตด้วยไข้ทรพิษในระหว่างที่ทรงเยี่ยม[[พระเจ้าชาลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ]]พระเชษฐาของพระองค์ โดยก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ลงได้ทรงตัดสินใจให้พระเจ้าชาลส์เป็นผู้ปกครอง โดยพระเจ้าชาลส์นั้นได้ทรงมอบหน้าที่ให้เป็นของเจ้าหญิงอมาเลีย เนื่องจากทรงเข้าใจในพระราชประสงค์ของพระเจ้าชาลส์เป็นอย่างดี และพระองค์ก็มิได้ทรงละเลยในการเขียนจดหมายติดต่อถึงหลานชายแต่อย่างใด |
ต่อมาเมื่อวันที่ [[23 กันยายน]] [[พ.ศ. 2203]] เมื่อพระเจ้าวิลเลียมทรงมีพระชนมายุได้ราวสิบกว่าพรรษา พระราชมารดาก็ทรงสวรรคตด้วยไข้ทรพิษในระหว่างที่ทรงเยี่ยม[[พระเจ้าชาลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ]]พระเชษฐาของพระองค์ โดยก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ลงได้ทรงตัดสินใจให้พระเจ้าชาลส์เป็นผู้ปกครอง โดยพระเจ้าชาลส์นั้นได้ทรงมอบหน้าที่ให้เป็นของเจ้าหญิงอมาเลีย เนื่องจากทรงเข้าใจในพระราชประสงค์ของพระเจ้าชาลส์เป็นอย่างดี และพระองค์ก็มิได้ทรงละเลยในการเขียนจดหมายติดต่อถึงหลานชายแต่อย่างใด |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:51, 12 กันยายน 2555
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ | |
---|---|
พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 | |
พระมหากษัตริย์อังกฤษ | |
ครองราชย์ | ค.ศ. 1625 – ค.ศ. 1649 |
รัชกาลก่อนหน้า | พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 แห่งอังกฤษ |
รัชกาลถัดไป | พระเจ้าวิลเลียมที่ 4 แห่งอังกฤษ |
ประสูติ | 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1600 |
สวรรคต | 30 มกราคม ค.ศ. 1649 | (48 ปี)
พระมเหสี | พระราชินีนาถแมรีที่ 2 |
พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 | |
ราชวงศ์ | ออเรนจ์-นัสเซา |
พระราชบิดา | วิลเลียมที่ 2 เจ้าชายแห่งออเรนจ์ |
พระราชมารดา | เจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารีและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ |
พระเจ้าวิลเลียมที่ 3[1] แห่งอังกฤษ (อังกฤษ: William III of England; 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2193 — 8 มีนาคม พ.ศ. 2245) ทรงเป็นที่รู้จักกันในนามว่า วิลเลียมที่ 2 แห่งสกอตแลนด์ และ วิลเลียมที่ 3 แห่งออเรนจ์ ทรงเป็นขุนนางดัทช์ชั้นสูง และทรงเป็นศาสนิกชนนิกายโปรแตสแตนต์ เป็นพระราชโอรสของเจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์และเจ้าหญิงแมรี สจวตประสูติที่ The Hague ภายหลัง 8 วันจากที่พระองค์ประสูติ พระบิดาของพระองค์ก็ทรงสวรรคตด้วยไข้ทรพิษ ดังนั้นจึงทำให้พระเจ้าวิลเลียมทรงกลายเป็นเจ้าชายผู้ทรงอำนาจสูงสุดนับตั้งแต่ถือกำเนิดเลยทีเดียวก็ว่าได้
ต่อมาเมื่อวันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2203 เมื่อพระเจ้าวิลเลียมทรงมีพระชนมายุได้ราวสิบกว่าพรรษา พระราชมารดาก็ทรงสวรรคตด้วยไข้ทรพิษในระหว่างที่ทรงเยี่ยมพระเจ้าชาลส์ที่ 2 แห่งอังกฤษพระเชษฐาของพระองค์ โดยก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ลงได้ทรงตัดสินใจให้พระเจ้าชาลส์เป็นผู้ปกครอง โดยพระเจ้าชาลส์นั้นได้ทรงมอบหน้าที่ให้เป็นของเจ้าหญิงอมาเลีย เนื่องจากทรงเข้าใจในพระราชประสงค์ของพระเจ้าชาลส์เป็นอย่างดี และพระองค์ก็มิได้ทรงละเลยในการเขียนจดหมายติดต่อถึงหลานชายแต่อย่างใด
ในปี พ.ศ. 2217 พระองค์ได้มีความพยายามในการที่จะสมรสกับแมรีหลานสาวของพระองค์เอง ซึ่งแมรี่เป็นธิดาของพระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ การสมรสนี้แม้นว่าเป็นไปอย่างยาก ลำบากมากก็ตาม แต่ในที่สุดก็ทรงได้เข้าพิธีอภิเษกสมรสในปี พ.ศ. 2220
พระองค์ได้ทรงเข้าไปมีส่วนร่วมในสงครามที่ต่อต้านอำนาจพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศสหลายต่อหลายครั้งด้วยกัน เหล่าสมาชิกนิกายโปรแตสแตนต์ถึงกับได้มอบเหรียญตราและเครื่องราชอิสริยาภรณ์เนื่องจากเลื่อมใสศรัทธาในพระองค์ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่บางส่วนเท่านั้น ชื่อเสียงและกิตติศัพท์ของพระองค์ทำให้พระองค์ทรงได้รับการสถาปนาเป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษในเวลาต่อมา ถึงแม้ว่าจะมีเหตุผลอื่น ในการประสบความสำเร็จของพระองค์จะเป็นในด้านการทหาร หรือกองเรือรบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดก็ตาม
พระองค์ทรงสวรรคตในปี พ.ศ. 2245 ด้วยโรคปอดอักเสบ อันเนื่องจากการที่พระองค์ทรงตกจากม้าของพระองค์เอง และเป็นที่เชื่อกันว่าม้าของพระองค์ นั้นได้ก้าวเท้าพลาดไปสะดุดกับรังของตัวตุ่นเข้า และนี่คงเป็นเหตุผลหนึ่งของที่มา ในการดื่มอวยพร Make a toasted ซึ่งมักจะมีการนิยมกล่าวกันในระหว่างที่ดื่มอวยพรว่า "the little gentleman in the black velvet waistcoat." และในปีถัดมา ท่านเซอร์วินสตัน เชอร์ชิล ก็ได้เพิ่มเติมลงไปอีกว่า "opened the trapdoor to a host of lurking foes".
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 251
ก่อนหน้า | พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้าเจมส์ที่ 2 แห่งอังกฤษ | พระมหากษัตริย์อังกฤษ พระมหากษัตริย์ไอร์แลนด์ (ราชวงศ์ออเรนจ์-นัสเซา) (ค.ศ. 1689 – ค.ศ. 1702 ร่วมกับพระราชินีนาถแมรีที่ 2 (ค.ศ. 1689 – ค.ศ. 1694) ) |
พระราชินีนาถแอนน์ | ||
ว่าง | พระมหากษัตริย์สกอตแลนด์ (ราชวงศ์ออเรนจ์-นัสเซา) (ค.ศ. 1689 – ค.ศ. 1702 ร่วมกับพระราชินีนาถแมรีที่ 2 (ค.ศ. 1689 – ค.ศ. 1694) ) |
ว่าง | ||
วิลเลียมที่ 2 เจ้าชายแห่งออเรนจ์ | เจ้าชายแห่งออเรนจ์ (ราชวงศ์ออเรนจ์-นัสเซา) (ค.ศ. 1650 – ค.ศ. 1702) |
โยฮัน วิลเลม ฟรีโซ เจ้าชายแห่งออเรนจ์ |