ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ Charles Maurice de Talleyrand-Périgord | |
|---|---|
 | |
| นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส | |
| ดำรงตำแหน่ง 9 กรกฎาคม 1815 – 26 กันยายน 1815 | |
| กษัตริย์ | พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 |
| ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง (ฟูเช ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร) |
| ถัดไป | อาร์ม็อง-แอมานุแอล ดูว์ แปลซี เดอ รีเชอลีเยอ |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1754 ปารีส ราชอาณาจักรฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1838 (84 ปี) ปารีส ราชาธิปไตยเดือนกรกฎาคม |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| วิชาชีพ | มุขนายก, นักการทูต |
| ลายมือชื่อ |  |
| *สาราณุกรมชีวประวัติโลก และ สารานุกรมคาทอลิก ให้ข้อมูลว่าเกิดเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ | |
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ (ฝรั่งเศส: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น เจ้าชายแห่งเบแนว็อง (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผ่านช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเข้าสู่รัชกาลจักรพรรดินโปเลียน และสิ้นสุดในรัชกาลพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่านสนธิสัญญาลูว์เนวีล และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่านสนธิสัญญาอาเมียง แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียและรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาระหว่างปี 1814-15 ด้วย
อ้างอิง
[แก้]- Bernard, J.F. (1973). Talleyrand: A Biography. New York: Putnam. ISBN 0-399-11022-4.; major scholarly biography
- Brinton, Crane. Lives of Talleyrand (1936), 300pp scholarly study
- Cooper, Duff (1932). Talleyrand. New York: Harper. ISBN 0802137679.
- Ferraro, Guglielmo. The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815 (1941)
- Lawday, David (2006). Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand. London: Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-07366-0.
- Orieux, Jean. Talleyrand: The Art of Survival (1974) 677pp; scholarly biography
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |