ข้ามไปเนื้อหา

จังหวัดบั๊กซาง

พิกัด: 21°20′N 106°20′E / 21.333°N 106.333°E / 21.333; 106.333
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จังหวัดบั๊กซาง

Tỉnh Bắc Giang
เมืองบั๊กซาง
เมืองบั๊กซาง
สมญา: 
เหนือแม่น้ำ
ที่ตั้งของจังหวัดบั๊กซาง (สีแดง) ในเวียดนาม
ที่ตั้งของจังหวัดบั๊กซาง (สีแดง) ในเวียดนาม
แผนที่
พิกัด: 21°20′N 106°20′E / 21.333°N 106.333°E / 21.333; 106.333
ประเทศ เวียดนาม
ภูมิภาคภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
เมืองหลักบั๊กซาง
การปกครอง
 • ประธานสภาประชาชนเหงียน โกว๊ก เกื่อง
 • ประธานคณะกรรมการประชาชนด่าว ซวน เกิ่น
พื้นที่
 • ทั้งหมด3,827.45 ตร.กม. (1,477.79 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (ค.ศ. 2021)
 • ทั้งหมด1,902,238 คน
 • ความหนาแน่น500 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์)
ประชากรศาสตร์
 • กลุ่มชาติพันธุ์เวียดนาม, หนุ่ง, ซ้านจัย, ซ้านสี่ว, ฮวา, ตั่ย
เขตเวลาUTC+7 (ICT)
รหัสพื้นที่204
รหัส ISO 3166VN-54
เว็บไซต์www.bacgiang.gov.vn/default.aspx?1.2

บั๊กซาง (เวียดนาม: Bắc Giang) เป็นจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเวียดนาม ตั้งอยู่ห่างจากฮานอยไปประมาณ 50 กิโลเมตร (31 ไมล์) จังหวัดมีเนื้อที่ 3,827.45 ตารางกิโลเมตร ใน ค.ศ. 2019 มีประชากร 1,803,950 คน[1]

จังหวัดบั๊กซางตั้งอยู่บริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดง มีอาณาเขตจรดจังหวัดกว๋างนิญทางทิศตะวันออก จรดจังหวัดหลั่งเซินทางทิศเหนือ จรดจังหวัดท้ายเงวียนและอำเภอซ้อกเซินของเทศบาลนครฮานอยทางทิศตะวันตก จรดจังหวัดบั๊กนิญและจังหวัดหายเซืองทางทิศใต้

ลิ้นจี่

[แก้]

ลิ้นจี่เป็นพืชผลไม้ที่โดดเด่นของจังหวัดบั๊กซาง โดยมีผลผลิตคิดเป็นเป็น 20,248 ตัน พันธุ์นี้มีต้นกำเนิดมาจาก จังหวัดหายเซือง โดยได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์[2] และได้รับการปลูกฝังในเชิงพาณิชย์ในอำเภอหลุกหงั่น อำเภอหลุกนาม และอำเภอเอียนเท้ของจังหวัดนอกเหนือจากจังหวัดอื่น ๆ "ลิ้นจี่ บั๊กซาง" เป็นลิ้นจี่ที่มีลักษณะพิเศษตรงที่มีขนาดใหญ่ และความหวานมากกว่าลิ้นจี่ในแหล่งเพาะปลูกอื่น ๆ ของเวียดนาม  นอกจากส่งขายเป็นลิ้นจี่สดแล้ว ยังส่งขายในรูปแบบลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผล และลิ้นจี้แช่แข็งที่ปอกเปลือกกับเอาเมล็ดออกแล้ว  ลิ้นจี่ บั๊กซาง ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่เวียดนามเมื่อปี 2008 และในปี 2020 ผลบังคับใช้จากข้อตกลงการค้าเสรีระหว่างสหภาพยุโรป-เวียดนาม (EVFTA) ทำให้ได้รับการอนุรักษ์เป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ใน EU ด้วยเช่นกัน

"ลิ้นจี่ บั๊กซาง" ใช้สายพันธุ์ "Thieu" และต้องมาจากการขยายพันธุ์โดยไม่ใช้เพศจากต้นลิ้นจี่ลักษณะดีในพื้นที่แหล่งผลิตเท่านั้น  วิธีเพาะปลูก ทำโดยตัดแต่งกิ่งเกือบทั้งหมดหลังเก็บเกี่ยว รวมทั้งกิ่งใหญ่ ๆ ด้วย  สำหรับเกณฑ์ส่งขาย สามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจนเท่านั้น ส่วนลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผล จะสามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจน มีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ เกาะติดผิวนอกผล ผลแข็ง และแต่ละผลแยกออกจากกัน  และลิ้นจี้แช่แข็งที่ปอกเปลือกกับเอาเมล็ดออกแล้ว สามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจน มีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ เกาะติดผิวนอกผล ผลแข็ง และแต่ละผลแยกออกจากกัน

แหล่งผลิตมีภูมิประเทศเป็นแผ่นดินแอ่งที่มีพื้นที่ภูเขาล้อมรอบ ภูมิประเทศนี้ทำให้เกิดฤดูหนาวแห้งแล้งยาวนานที่มีลักษณะเฉพาะประจำถิ่น เดือน ก.พ. เป็นช่วงที่อุณหภูมิต่ำสุดโดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 15.2℃ ซึ่งอุณหภูมิต่ำช่วงฤดูหนาวนี้เองคือเงื่อนไขเหมาะสมสำหรับให้ลิ้นจี่ Luc Ngan ออกดอกและติดผล  นอกจากนี้ปริมาณน้ำฝนก็พอเหมาะกับลำดับขั้นการเติบโตและระยะเวลาเติบโตของลิ้นจี่ด้วย ขณะเดียวกันยังมีลักษณะพิเศษด้านภูมิศาสตร์ นั่นคือเมื่อเข้าระยะที่ผลเติบโต (เดือน มี.ค.-มิ.ย. ของปีถัดไป) ช่วงกลางวันของ บั๊กซาง จะยาวกว่าของแหล่งเพาะปลูกลิ้นจี่พันธุ์ Thieu แห่งอื่น ๆ  ลิ้นจี่ บั๊กซางสามารถปลูกได้อย่างหนาแน่นบนพื้นที่เนินเขาที่มีหินกรวดเยอะ ภูมิประเทศเนินเขาสามารถเก็บน้ำใต้ดินได้น้อย จึงทำให้ผลิตลิ้นจี่ที่มีรสหวานมากได้  ลิ้นจี่บั๊กซาง ถูกผลิตในเชิงพาณิชย์ตั้งแต่ปี 1960 อย่างต่อเนื่องเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน รวมเวลา 60 ปี เกษตรกรผู้ผลิตใน บั๊กซาง ต่างใช้เทคนิคตัดแต่งกิ่งหลังเก็บเกี่ยวตลอดมาในช่วงเวลา 60 ปีนี้  ลิ้นจี่ บั๊กซาง จำหน่ายกว้างขวางทั่วทุกแห่งในเวียดนาม และส่งออกไปขายยังประเทศต่างๆ มากมาย รวมทั้งจีน, สหรัฐอเมริกา, รัสเซีย, สหภาพ EU และญี่ปุ่น ปริมาณส่งออกลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผลสู่ญี่ปุ่นในตอนนี้อยู่ที่ประมาณปีละ 5-6 ตัน ปัจจุบันลิ้นจี่สดเองก็กระจายส่งขายไปทั่วญี่ปุ่นเช่นกัน

เขตการปกครอง

[แก้]

จังหวัดบั๊กซางแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 1 นครและ 9 อำเภอ[1] ได้แก่

ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาเวียดนาม ประชากร (ค.ศ. 2019)
นครบั๊กซาง Bắc Giang 174,229
อำเภอเซินด่ง Sơn Động 76,106
อำเภอเตินเอียน Tân Yên 177,265
อำเภอหลั่งซาง Lạng Giang 216,996
อำเภอหลุกนาม Lục Nam 226,194
อำเภอหลุกหงั่น Lục Ngạn 226,540
อำเภอเหวียตเอียน Việt Yên 205,900
อำเภอเหียปฮหว่า Hiệp Hòa 247,460
อำเภอเอียนเท้ Yên Thế 101,135
อำเภอเอียนสุง Yên Dũng 152,125

ระเบียงภาพ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 สำนักงานสถิติแห่งประเทศเวียดนาม. "KẾT QUẢ TOÀN BỘ TỔNG ĐIỀU TRA DÂN SỐ VÀ NHÀ Ở NĂM 2019 COMPLETED RESULTS OF THE 2019 VIET NAM POPULATION AND HOUSING CENSUS" (PDF). สืบค้นเมื่อ 18 February 2024.
  2. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-02-03. สืบค้นเมื่อ 2023-05-06.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]