จังหวัดบั๊กซาง
จังหวัดบั๊กซาง Tỉnh Bắc Giang | |
|---|---|
 เมืองบั๊กซาง | |
| สมญา: เหนือแม่น้ำ | |
 ที่ตั้งของจังหวัดบั๊กซาง (สีแดง) ในเวียดนาม | |
 | |
| พิกัด: 21°20′N 106°20′E / 21.333°N 106.333°E | |
| ประเทศ |  เวียดนาม |
| ภูมิภาค | ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ |
| เมืองหลัก | บั๊กซาง |
| การปกครอง | |
| • ประธานสภาประชาชน | เหงียน โกว๊ก เกื่อง |
| • ประธานคณะกรรมการประชาชน | ด่าว ซวน เกิ่น |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 3,827.45 ตร.กม. (1,477.79 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (ค.ศ. 2021) | |
| • ทั้งหมด | 1,902,238 คน |
| • ความหนาแน่น | 500 คน/ตร.กม. (1,300 คน/ตร.ไมล์) |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • กลุ่มชาติพันธุ์ | เวียดนาม, หนุ่ง, ซ้านจัย, ซ้านสี่ว, ฮวา, ตั่ย |
| เขตเวลา | UTC+7 (ICT) |
| รหัสพื้นที่ | 204 |
| รหัส ISO 3166 | VN-54 |
| เว็บไซต์ | www |
บั๊กซาง (เวียดนาม: Bắc Giang) เป็นจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเวียดนาม ตั้งอยู่ห่างจากฮานอยไปประมาณ 50 กิโลเมตร (31 ไมล์) จังหวัดมีเนื้อที่ 3,827.45 ตารางกิโลเมตร ใน ค.ศ. 2019 มีประชากร 1,803,950 คน[1]
จังหวัดบั๊กซางตั้งอยู่บริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดง มีอาณาเขตจรดจังหวัดกว๋างนิญทางทิศตะวันออก จรดจังหวัดหลั่งเซินทางทิศเหนือ จรดจังหวัดท้ายเงวียนและอำเภอซ้อกเซินของเทศบาลนครฮานอยทางทิศตะวันตก จรดจังหวัดบั๊กนิญและจังหวัดหายเซืองทางทิศใต้
ลิ้นจี่[แก้]
 | บทความนี้อาจต้องเขียนใหม่ทั้งหมดเพื่อให้เป็นไปตามมาตรฐานคุณภาพของวิกิพีเดีย หรือกำลังดำเนินการอยู่ คุณช่วยเราได้ หน้าอภิปรายอาจมีข้อเสนอแนะ |
ลิ้นจี่เป็นพืชผลไม้ที่โดดเด่นของจังหวัดบั๊กซาง โดยมีผลผลิตคิดเป็นเป็น 20,248 ตัน พันธุ์นี้มีต้นกำเนิดมาจาก จังหวัดหายเซือง โดยได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์[2] และได้รับการปลูกฝังในเชิงพาณิชย์ในอำเภอหลุกหงั่น อำเภอหลุกนาม และอำเภอเอียนเท้ของจังหวัดนอกเหนือจากจังหวัดอื่น ๆ "ลิ้นจี่ บั๊กซาง" เป็นลิ้นจี่ที่มีลักษณะพิเศษตรงที่มีขนาดใหญ่ และความหวานมากกว่าลิ้นจี่ในแหล่งเพาะปลูกอื่น ๆ ของเวียดนาม นอกจากส่งขายเป็นลิ้นจี่สดแล้ว ยังส่งขายในรูปแบบลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผล และลิ้นจี้แช่แข็งที่ปอกเปลือกกับเอาเมล็ดออกแล้ว ลิ้นจี่ บั๊กซาง ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่เวียดนามเมื่อปี 2008 และในปี 2020 ผลบังคับใช้จากข้อตกลงการค้าเสรีระหว่างสหภาพยุโรป-เวียดนาม (EVFTA) ทำให้ได้รับการอนุรักษ์เป็นสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ใน EU ด้วยเช่นกัน
"ลิ้นจี่ บั๊กซาง" ใช้สายพันธุ์ "Thieu" และต้องมาจากการขยายพันธุ์โดยไม่ใช้เพศจากต้นลิ้นจี่ลักษณะดีในพื้นที่แหล่งผลิตเท่านั้น วิธีเพาะปลูก ทำโดยตัดแต่งกิ่งเกือบทั้งหมดหลังเก็บเกี่ยว รวมทั้งกิ่งใหญ่ ๆ ด้วย สำหรับเกณฑ์ส่งขาย สามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจนเท่านั้น ส่วนลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผล จะสามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจน มีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ เกาะติดผิวนอกผล ผลแข็ง และแต่ละผลแยกออกจากกัน และลิ้นจี้แช่แข็งที่ปอกเปลือกกับเอาเมล็ดออกแล้ว สามารถส่งขายได้เฉพาะผลที่ไม่มีบาดแผลหรือความเสียหายชัดเจน มีชั้นน้ำแข็งบาง ๆ เกาะติดผิวนอกผล ผลแข็ง และแต่ละผลแยกออกจากกัน
แหล่งผลิตมีภูมิประเทศเป็นแผ่นดินแอ่งที่มีพื้นที่ภูเขาล้อมรอบ ภูมิประเทศนี้ทำให้เกิดฤดูหนาวแห้งแล้งยาวนานที่มีลักษณะเฉพาะประจำถิ่น เดือน ก.พ. เป็นช่วงที่อุณหภูมิต่ำสุดโดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 15.2℃ ซึ่งอุณหภูมิต่ำช่วงฤดูหนาวนี้เองคือเงื่อนไขเหมาะสมสำหรับให้ลิ้นจี่ Luc Ngan ออกดอกและติดผล นอกจากนี้ปริมาณน้ำฝนก็พอเหมาะกับลำดับขั้นการเติบโตและระยะเวลาเติบโตของลิ้นจี่ด้วย ขณะเดียวกันยังมีลักษณะพิเศษด้านภูมิศาสตร์ นั่นคือเมื่อเข้าระยะที่ผลเติบโต (เดือน มี.ค.-มิ.ย. ของปีถัดไป) ช่วงกลางวันของ บั๊กซาง จะยาวกว่าของแหล่งเพาะปลูกลิ้นจี่พันธุ์ Thieu แห่งอื่น ๆ ลิ้นจี่ บั๊กซางสามารถปลูกได้อย่างหนาแน่นบนพื้นที่เนินเขาที่มีหินกรวดเยอะ ภูมิประเทศเนินเขาสามารถเก็บน้ำใต้ดินได้น้อย จึงทำให้ผลิตลิ้นจี่ที่มีรสหวานมากได้ ลิ้นจี่บั๊กซาง ถูกผลิตในเชิงพาณิชย์ตั้งแต่ปี 1960 อย่างต่อเนื่องเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน รวมเวลา 60 ปี เกษตรกรผู้ผลิตใน บั๊กซาง ต่างใช้เทคนิคตัดแต่งกิ่งหลังเก็บเกี่ยวตลอดมาในช่วงเวลา 60 ปีนี้ ลิ้นจี่ บั๊กซาง จำหน่ายกว้างขวางทั่วทุกแห่งในเวียดนาม และส่งออกไปขายยังประเทศต่างๆ มากมาย รวมทั้งจีน, สหรัฐอเมริกา, รัสเซีย, สหภาพ EU และญี่ปุ่น ปริมาณส่งออกลิ้นจี่แช่แข็งทั้งผลสู่ญี่ปุ่นในตอนนี้อยู่ที่ประมาณปีละ 5-6 ตัน ปัจจุบันลิ้นจี่สดเองก็กระจายส่งขายไปทั่วญี่ปุ่นเช่นกัน
เขตการปกครอง[แก้]
จังหวัดบั๊กซางแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 1 นครและ 9 อำเภอ[1] ได้แก่
| ชื่อภาษาไทย | ชื่อภาษาเวียดนาม | ประชากร (ค.ศ. 2019) |
|---|---|---|
| นครบั๊กซาง | Bắc Giang | 174,229 |
| อำเภอเซินด่ง | Sơn Động | 76,106 |
| อำเภอเตินเอียน | Tân Yên | 177,265 |
| อำเภอหลั่งซาง | Lạng Giang | 216,996 |
| อำเภอหลุกนาม | Lục Nam | 226,194 |
| อำเภอหลุกหงั่น | Lục Ngạn | 226,540 |
| อำเภอเหวียตเอียน | Việt Yên | 205,900 |
| อำเภอเหียปฮหว่า | Hiệp Hòa | 247,460 |
| อำเภอเอียนเท้ | Yên Thế | 101,135 |
| อำเภอเอียนสุง | Yên Dũng | 152,125 |
ระเบียงภาพ[แก้]
-
เมืองบั๊กซาง -
เมืองบั๊กซาง -
เมืองบั๊กซาง -
เมืองบั๊กซาง -
เมืองบั๊กซาง -
ทางหลวงในจังหวัดบั๊กซาง -
อำเภอเหวียตเอียน -
อำเภอเหวียตเอียน
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 สำนักงานสถิติแห่งประเทศเวียดนาม. "KẾT QUẢ TOÀN BỘ TỔNG ĐIỀU TRA DÂN SỐ VÀ NHÀ Ở NĂM 2019 COMPLETED RESULTS OF THE 2019 VIET NAM POPULATION AND HOUSING CENSUS" (PDF). สืบค้นเมื่อ 18 February 2024.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-02-03. สืบค้นเมื่อ 2023-05-06.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- เว็บไซต์จังหวัดบั๊กซาง เก็บถาวร 2018-12-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
สถานที่ใกล้เคียงกับจังหวัดบั๊กซาง | |
|---|---|
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ภูมิศาสตร์ | |
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |