เอฟเอ็น พี90
 พี90 | |
| พี90 | |
|---|---|
| ชนิด | อาวุธป้องกันประจำบุคคล |
| สัญชาติ |  เบลเยียม
|
| สมัย | |
| การใช้งาน | อาวุธป้องกันประจำบุคคล |
| เป้าหมาย | บุคคล |
| เริ่มใช้ | พ.ศ. 2537-ปัจจุบัน |
| ช่วงผลิต | พ.ศ. 2536-ปัจจุบัน |
| ช่วงการใช้งาน | พ.ศ. 2537-ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | {{{user}}} |
| สงคราม | |
| ขนาดลำกล้อง | |
| ระยะครบรอบเกลียว | {{{Rate_of_twist}}} |
| ความยาวลำกล้อง | 10.4 นิ้ว (263 ม.ม.)[1] 10.4 นิ้ว (256.5 ม.ม.) (รุ่นใหม่) |
| กระสุน | 5.7x28 ม.ม.[2] |
| ซองกระสุน | {{{feed}}} |
| ระบบปฏิบัติการ | {{{action}}} |
| อัตราการยิง | 900 นัดต่อนาที |
| ความเร็วปากลำกล้อง | 715 เมตรต่อวินาที (SS190) 850 เมตรต่อวินาที (SS90) |
| ระยะยิงหวังผล | {{{Effective_range}}} |
| ระยะยิงไกลสุด | {{{Maximum_range}}} |
| น้ำหนัก | 2.54 กิโลกรัม ไม่ใส่แมกกาซีน 3.2 กิโลกรัมพร้อมแมกกาซีน[1] |
| ความยาว | 19.7 นิ้ว (500 ม.ม.) |
| แบบอื่น | |
พี90 คือปืนกลมือที่ออกแบบโดยเบลเยียม ชื่อย่อของอาวุธมาจากโครงการ 90 (Project 90) ซึ่งเจาะจงระบบอาวุธของทศวรรษที่ 1990[3] พี90 ถูกจัดว่าเป็นอาวุธป้องกันประจำบุคคลหรือพีดีดับบลิวและถูกออกบบมาให้เป็นอาวุธขนาดกะทัดรัดแต่ทรงพลังสำหรับพลขับ ผู้ทำงานด้านอาวุธ ผู้ให้การสนับสนุน หน่วยรบพิเศษ และหน่วยต่อต้านผู้ก่อการร้าย
การพัฒนาเริ่มขึ้นระหว่างปีพ.ศ. 2529-2530 ที่ฟาบริก เนชั่นเนล เดอ เฮอร์สตอล (Fabrique Nationale de Herstal) พี90 มีจุดเด่นที่ความกะทัดรัดสไตล์บุลพัพ ด้ามจับแบบสองมือ และโครงสร้างที่ทำการพอลิเมอร์และอัลลอย อาวุธมีวัตกรรมใหม่หลายอย่างรวมทั้งกระสุนขนาด 5.7x28 ม.ม.ที่ออกแบบมาให้เจาะทะลุเกราะกันกระสุนได้มากกว่ากระสุนของปืนพก
พี90 และแบบต่างๆ ถูกใช้โดยกองทัพและตำรวจกว่า 30 ประเทศทั่วโลกและรุ่นสำหรับการกีฬาก็เป็นที่นิยมในหมู่พลเมือง
การพัฒนา[แก้]
พี90 ถูกสร้างขึ้นระหว่างปีพ.ศ. 2529-2530 ในเฮอร์สตอลประเทศเบลเยียม เป้าหมายของมันคือการเข้ามาแทนที่ปืนพกและคาร์บินซึ่งใช้โดยทหารและผู้รักษากฎหมาย เพราะว่าอาวุธเหล่านั้นไม่มีประสิทธิภาพพอในการจัดการเป้าหมายที่สวมเสื้อเกราะกันกระสุน[4]
ปืนถูกออกแบบให้ใช้กระสุนใหม่ขนาด 5.7x28ม.ม.ซึ่งมีการทะลุทะลวงที่ดีกว่า ระยะที่ไกล และการเคลื่อนที่ที่แบนราบมากกว่าปืนพกคาลิเบอร์ที่ใช้กระสุนนาโต้ขนาด 9x19 ม.ม.พาราเบลลลัม เริ่มแรกนั้นอาวุธได้ใช้กระสุนขนาด 5.7x28 ม.ม.และกระสุนอีกหลายชนิด ต้นแบบอันแรกที่ใช้กระสุนนี้สร้างเสร็จในเดือนตุลาคมพ.ศ. 2529 และปืนกลมือมากกว่า 3,000 กระบอกถูกผลิตในรูปแบบนี้จนถึงปีพ.ศ. 2536 ด้วยการผลิตระดับต่ำ
ในขณะเดียวกันเอฟเอ็นได้ทำการแก้ไขกระสุนพร้อมความตั้งใจที่จะใช้มันในปืนพกกึ่งอัตโนมัติรุ่นเอฟเอ็น ไฟว์-เซเว่น กระสุนใหม่นี้มีชื่อว่าเอสเอส190 ที่มีเหล็กและอะลูมิเนียมเป็นตัวเจาะทะลุ หัวกระสุนอื่นๆ หลายแบบยังได้ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับกระสุนใหม่ พี90 รุ่นที่ดัดแปลงแล้วได้ใช้กระสุนแบใหม่ซึ่งปราฎตัวในปีพ.ศ. 2536
ประเทศผู้ใช้งาน[แก้]
ออสเตรเลีย: กองทัพและคอมมานโดของออสเตรเลีย
อาร์เจนตินา: หน่วยยุทธวิธีและหน่วยคอมมานโด
บังกลาเทศ: หน่วยต่อต้านผู้ก่อการร้ายและกองกำลังพิเศษ
เบลเยียม: หน่วยตำรวจกลางพิเศษ[5] และกองกำลังพิเศษ
แคนาดา: ใช้โดยตำรวจในโนวา สโคเทียและกำลังรบเฉพาะกิจร่วมที่ 2
ชิลี: กองทัพบกและนาวิกโยธินชิลี
ไซปรัส: กองกำลังรักษาดินแดนไซปรัสได้ซื้อพี90 จำนวน 350 กระบอกเมื่อปีพ.ศ. 2543 เพื่อใช้กับหน่วยรบพิเศษ ในรายการสั่งซื้อรวมทั้งที่เก็บเสียง เลเซอร์ชี้เป้า และไฟฉายยุทธวิธี[6]
ฝรั่งเศส: ใช้โดยบางหน่วยพิเศษภายในกองทัพบกของฝรั่งเศส อย่างนาวิกโยธินและนาวิกโยธินขนส่งทางอากาศ[7] นอกจากนั้นยังใช้โดยจีไอจีเอ็น[8] และหน่วยเรด (Recherche Assistance Intervention Dissuasion, RAID) ของตำรวจ
เยอรมนี: ใช้โดยตำรวจกลางที่ทำหน้าที่อารักขาบุคคลสำคัญ
กรีซ: ยามชายฝั่งและหน่วยต่อต้านผู้ก่อการร้าย[9]
อินเดีย: กลุ่มป้องกันพิเศษ[10]
ไอร์แลนด์: กองทหารพรานไอริช
อิตาลี: ใช้โดยหน่วยจีไอเอส (Gruppo di Intervento Speciale, GIS) เอ็นโอซีเอส (Nucleo Operativo Centrale di Sicurezza, NOCS) และคอมซูบิน (COMSUBIN)
เลบานอน: ใช้โดยลิพับลิกันการ์ด (Republican Guard Brigade) และหน่วยรักษาความปลอดภัย[ต้องการอ้างอิง]
มาเลเซีย: กองทัพเรือและหน่วยต่อต้านผู้ก่อการร้ายของมาเลเซีย[
เม็กซิโก: กองทัพเรือและหน่วยรบพิเศษของแมกซิโก
โมร็อกโก: หน่วยจีไอเอสจีอาร์ (Groupement d'Intervention et de Sécurité de la Gendarmerie Royale)
เนเธอร์แลนด์: ใช้โดยหน่วยต่อต้านผู้ก่อการร้าย
ปากีสถาน: กองทัพบก หน่วยรบพิเศษ[11] และหน่วยองครักษ์ของปากีสถาน
ปานามา: กองทัพของปานามา
เปรู: หน่วยรบพิเศษและกองทัพเรือเปรู
โปแลนด์: ใช้อย่างจำกัดโดยหน่วยกรอม (GROM)[12]
โปรตุเกส: หน่วยรบพิเศษกองทัพเรือและหน่วยรบพิเศษจีโออี (Grupo de Operações Especiais)
ซาอุดีอาระเบีย: กองกำลังฉุกเฉินพิเศษ
สิงคโปร์: หน่วยคอมมานโดของสิงคโปร์
สเปน: หน่วยจีอีโอของตำรวจสเปน (Grupo Especial de Operaciones)[13] นอกจากนั้นยังใช้โดยกองกำลังติดอาวุธอย่างหน่วยอีเอดีเอ (Escuadron de Apoyo al Despliegue Aereo) และหน่วยอีซีเอพีเอซี (Escuadron de Zapadores Paracaidistas)
ไทย: หน่วยรบพิเศษของกองทัพไทย
สหราชอาณาจักร: ใช้โดยตำรวจในเวสท์มิดแลนด์ที่สนามบินเบอร์มิงแฮมและสนามบินอื่นๆ
สหรัฐ: ใช้โดยองค์กรลับ หน่วยป้องกัน หน่วยผู้อพยพและตรวจสัญชาติ และหน่วยงานรักษากฎหมายอื่นๆ โดยส่วนมากเป็นหน่วยสวาท
อ้างอิง[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่ออื่นๆ เกี่ยวกับ: เอฟเอ็น พี90 |
- ↑ 1.0 1.1 Military Small Arms of the 20th Century, Hogg, Ian, Weeks, John, pages 101-102
- ↑ P90 SUBMACHINE GUN — FNH USA TACTICAL SYSTEMS[ลิงก์เสีย]
- ↑ Paulson, Al (November 1998). "On The Edge With the New FN P90 5.7x28mm". Guns and Weapons for Law Enforcement. สืบค้นเมื่อ 2009-01-14.
- ↑ Doc Random (16 March 2008). "An In-Depth Look at the FN PS90".
- ↑ Vortisch, Hans Christian (2001). "Foreign Agencies". FortuneCity. Archived from the original on 2001-11-24. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.
- ↑ Gourley, S.; Kemp, I (November 2003). "The Duellists". Jane's Defence Weekly (ISSN: 02653818), Volume 40 Issue 21, pp 26-28.
- ↑ "Terre - P90" (ใน (ฝรั่งเศส)). Defense.gouv.fr. สืบค้นเมื่อ 2009-03-13.
- ↑ "Nouvelles tenues et nouveaux moyens pour le GIGN". Les Forces Speciales en Action... (ใน French). สืบค้นเมื่อ 2008-10-27.
- ↑ Milosevic, Milan (2005). "Trojan Horse for Terrorists". Kalibar. สืบค้นเมื่อ 2009-04-04.
- ↑ Unnithan, Sandeep (2008-08-22). "If looks could kill". India Today. สืบค้นเมื่อ 2009-04-04.
- ↑ "The Special Services Group". Haider, Shahnam. 2007. สืบค้นเมื่อ 2009-04-04.
- ↑ Wilk (REMOV), Remigiusz. "Nowe gromy GROM".
- ↑ Web Del Grupo Especial De Operaciones (G.E.O.)
