เพลแลกรา
| เพลแลกรา | |
|---|---|
 | |
| อาการทางผิวหนังของเพลแลกรา ผิวหนังลอก, แดง และหนาตัวตรงส่วนที่โดนแดด | |
| สาขาวิชา | ตจวิทยา |
| อาการ | ผิวหนังอักเสบ, ท้องเสีย, ภาวะสมองเสื่อม, เจ็บปาก[1] |
| ประเภท | ปฐมภูมิ, ทุติยภูมิ[1] |
| สาเหตุ | ร่างกายมีไนอาซินไม่เพียงพอ[2] |
| วิธีวินิจฉัย | Based on symptoms[3] |
| โรคอื่นที่คล้ายกัน | ควาชิออร์คอร์, เพมฟีกัส, โฟโตเดอร์มาทิทิส, พอร์ฟัยเรีย[3] |
| การป้องกัน | ขจัดความยากจน[3] |
| การรักษา | ให้เสริมไนอาซินหรือนิโคทินาไมด์[1] |
| พยากรณ์โรค | ดี (หากได้รับการรักษา), เสียชีวิตใน ~ 5 ปี (ไม่ได้รับการรักษา)[3] |
| ความชุก | พบยาก (ประเทศพัฒนาแล้ว), ค่อนข้างทั่วไป (ประเทศกำลังพัฒนา)[3] |
เพลแลกรา หรือ เพลลากรา (อังกฤษ: Pellagra) เป็นโรคที่เกิดจากการขาดไนอาซิน (วิตามิน บี3)[2] อาการประกอบด้วยการอักเสบของผิวหนัง, ท้องเสีย, ภาวะสมองเสื่อม และความเจ็บปวดในปาก[1] โดยผิวหนังส่วนที่เสียดสีบ่อยหรือโดนแดดจะแสดงอาการก่อน[1] เมื่อเวลาผ่านไปผิวหนังอาจเข้มลง หลุดลอก หรือแดงขึ้น[1][3]
เพลแลกราแบ่งออกเป็นสองชนิด ปฐมภูมิ และ ทุติยภูมิ[1] แบบปฐมภูมิเกิดจากอาหารการกินที่มีไนอาซินกับทริพโทแฟนไม่เพียงพอ[1] แบบทุติยภูมิเกิดจากความสามารถในการเอาไนอาซินจากอาหารออกมาใช้โดยร่างกาย.[1] อาจเป้นผลจากการติดสุรา, ท้องเสียยาวนาน, โรคคาร์ซินอยด์, โรคฮาร์ทนัพ หรือยาเช่นไอโซไนอาซิด[1] การตรวจโรคนั้นประเมินตามอาการแสดงและอาจตรวจปัสสาวะร่วมด้วย[3]
การรักษาสามารถทำด้วยการเสริมไนอาซินหรือนิโคทินาไมด์[1] อาการจะดีขึ้นได้ในเวลาเพียงไม่กี่วันหรือหนึ่งอาทิตย์[1] รวมถึงมักแนะนำให้ประบอาหารการกินควบคู่ไปด้วย[3] การลดการเผชิญกับแสดงแดดด้วยการทาครีมกันแดดหรือสวมใส่เสื้อผ้าที่ปกปิดนั้นจำเป็นเพื่อให้ผิวหนังค่อย ๆ รักษาอาการ[1] และเป้นอันตรายถึงชีวิตได้หากไม่ได้รับการรักษา[3] โรคนี้พบได้มากที่สุดในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะในแอฟริกาแถบซับซาฮารา[3]
ระบาดวิทยา[แก้]
เพลลากราอาจพบได้ทั่วไปในผู้คนที่มีแหล่งพลังงานหลักจากการกินข้าวโพด โดยเฉพาะในแถบอเมริกาใต้ ที่ซึ่งข้าวโพดเป็นอาหารหลัก หากข้าวโพดไม่ได้ถูกนำไปผ่านกระบวนการนิกซ์ทามาไลส์จะทำให้ขาดทริพโทแฟนเช่นเดียวกับไนอาซิน นอกจากนี้ในอดีต เพลลากราเคยเป็นโรคระบาดในรัฐที่ยากจนของสหรัฐ เช่นมิสซิสซิพพี กับ อะลาแบมา ที่ซึ่งปรากฏอาการของเพลลากราเป็นวงจรเสมอ ๆ ทุก ๆ ฤดูใบไม้ร่วงหลังผ่านพ้นฤดูหนาวซึ่งมีแต่เนื้อสัตว์เป็นอาหารหลัก จนโรคนี้เป็นที่รู้จักในเวลานั้นว่า "โรคฤดูใบไม้ร่วง" (spring sickness) รวมถึงในทัณฑสถานและสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า ตามที่ได้ศึกษาโดย ดร. จอเซฟ โกลด์เบอร์เยอร์[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 Ngan, Vanessa (2003). "Pellagra". DermNet New Zealand (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 April 2017. สืบค้นเมื่อ 10 June 2017.
- ↑ 2.0 2.1 "Orphanet: Pellagra". orpha.net (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 April 2017. สืบค้นเมื่อ 10 June 2017.
- ↑ 3.00 3.01 3.02 3.03 3.04 3.05 3.06 3.07 3.08 3.09 Pitche P (2005). "Pellagra". Santé. 15 (3): 205–08. PMID 16207585.
- ↑ Spark, Arlene (2007). Nutrition in Public Health: Principles, Policies, and Practice. CRC Press. p. 79. ISBN 978-0-203-50788-9. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2017.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Hampl JS, Hampl WS (1 November 1997). "Pellagra and the origin of a myth: evidence from European literature and folklore". Journal of the Royal Society of Medicine. 90 (11): 636–39. doi:10.1177/014107689709001114. PMC 1296679. PMID 9496281.
- "Reports and Resolutions of the General Assembly of the State of South Carolina, Regular Session Commencing January 11, 1916". Annual Report of the State Board of Health (1915–1916). Columbia, S.C.: Gonzales and Bryan, state printers. 4. 1916.
- Beardsley E (2006). The Spartanburg Pellagra Hospital. In: The South Carolina Encyclopedia. Columbia, S.C: University of South Carolina Press. ISBN 1-57003-598-9.
- Swain CP, Tavill AS, Neale G (September 1976). "Studies of tryptophan and albumin metabolism in a patient with carcinoid syndrome, pellagra, and hypoproteinemia". Gastroenterology. 71 (3): 484–89. doi:10.1016/s0016-5085(76)80460-x. PMID 133045.
- Hendrick, Burton J. (April 1916). "The Mastery of Pellagra: The Mysterious Disease, Almost Unknown in This Country Fifteen Years Ago, That Now Claims 7,500 Victims A Year And Is Spreading Rapidly". The World's Work: A History of Our Time. XXXI: 633–39.
- Kraut, Alan. "Dr. Joseph Goldberger and the War on Pellagra, By Alan Kraut, Ph.D." Office of History, National Institutes of Health. 3 September 2010.
- Crabb, Mary Katherine (1992). "An Epidemic of Pride: Pellagra and the Culture of the American South". Anthropologica. 34 (1): 89–103. doi:10.2307/25605634. JSTOR 25605634.
- "Pellagra (Ital. pelle agra, smarting skin)". The Encyclopaedia Britannica; A Dictionary of Arts, Sciences, Literature and General Information. Vol. XXI (PAYN to POLKA) (11th ed.). Cambridge, England and New York: At the University Press. 1911. p. 69. สืบค้นเมื่อ 23 October 2018 – โดยทาง Internet Archive.
- Pellagra – Food and Agriculture Organization (FAO)
| การจำแนกโรค | |
|---|---|
| ทรัพยากรภายนอก |
