เกย์เกมส์ 2023
 | |
| เมืองเจ้าภาพ | ฮ่องกง และ กัวดาลาฮารา, เม็กซิโก |
|---|---|
| คำขวัญ | Unity in Diversity 在多元中團結 GGHK Games for All. Juntos Creando Historia |
| ครั้งที่ | 11 |
| กีฬา | ฮ่องกง: แบดมินตัน, ดอดจ์บอล, แข่งเรือมังกร, ฮอกกี้, ฟันดาบ, ฟุตบอล, มาราธอน: เต็ม & ครึ่งระยะ, ว่ายน้ำในน่านน้ำเปิด, ว่ายน้ำ, กรีฑาประเภทถนน: 5 กม. & 10 กม., ไพ่นกกระจอก, ศิลปะการต่อสู้, พายเรือ, รักบี้เจ็ดคน, เรือใบ, สควอช, เทเบิลเทนนิส, เทนนิส, วิ่งเทรล |
| ชนิด | 36 ชนิดกีฬา & การแสดงศิลปะและวัฒนธรรม |
| วันที่ | 3 – 11 พฤศจิกายน ค.ศ. 2023 |
| เว็บไซต์ทางการ | gghk2023 |
เกย์เกมส์ครั้งที่ 11 หรือ XI Gay Games 2023, Gay Games 11, GGHK2023, GGGDL2023 และ เกย์เกมส์ ฮ่องกง - กัวดาลาฮารา 2023 เป็นมหกรรมกีฬานานาชาติและการแสดงทางวัฒนธรรมที่จัดขึ้นโดยที่ไม่ได้จำกัดการเข้าร่วมเฉพาะนักกีฬา ศิลปิน นักดนตรี ในกลุ่มเลสเบี้ยน เกย์ ไบเซ็กชวล และคนข้ามเพศ (LGBTQ+) เท่านั้น[1]
เดิมมีกำหนดจัดขึ้นระหว่างวันที่ 11 ถึง 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 แต่ได้เลื่อนกำหนดการออกไป[2] อันเป็นผลมาจากการระบาดทั่วของโควิด-19 ในฮ่องกง[3]
การประมูล[แก้]
ใน พ.ศ. 2557 แด็นนิส ฟิลิปส์ (Dennis Philipse) ชาวดัตช์ที่มีถิ่นพำนักในฮ่องกง ได้ก่อตั้งกลุ่มชุมชน OUT ในฮ่องกงเพื่อสร้างกลุ่มทำงานเชิงรุกในฮ่องกง เขามีความทรงจำของงานเกย์เกมส์ใน พ.ศ. 2541 ที่อัมสเตอร์ดัม ทำให้มีความฝันที่จะนำการจัดงานเกย์เกมส์มาสู่ทวีปเอเชียเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ 40 ปีของรายการ ในปี 2557 เขาได้ริเริ่มจัดตั้งองค์กรอาสาสมัคร GGHK และติดต่อกับสหพันธ์เกย์เกมส์เพื่อเข้าร่วมกระบวนการประมูล กระบวนการเสนอราคาประกอบด้วยการยื่นเอกสารข้อเสนอประมูลขนาด 300 หน้า ในเดือนมีนาคม 2560 มีการประกาศรายชื่อเมืองที่เข้ารอบสุดท้ายของการประมูล ได้แก่ ฮ่องกง วอชิงตัน ดี.ซี. และกัวดาลาฮารา ในเดือนพฤษภาคม 2560 เมืองที่อยู่ในรายชื่อทั้งหมดได้รับการตรวจประเมินสถานที่จัดงานเป็นเวลา 4 วัน และในเดือนตุลาคม 2560 แต่ละเมืองที่เข้าร่วมได้ทำการนำเสนอรายงานฉบับสุดท้ายในปารีส ตามด้วยการลงคะแนนเสียงและการประกาศเมืองที่ชนะการประมูล
ฮ่องกงได้รับการประกาศให้เป็นเมืองเจ้าภาพการแข่งขันเกย์เกมส์ครั้งที่ 11 ในงานกาล่าที่ออแตลเดอวีล ศาลาว่าการกรุงปารีส เมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2560 โดยชนะด้วยคะแนนเสียงข้างมากอย่างชัดเจนในการลงคะแนนรอบแรกโดยผู้แทนของสมาพันธ์เกย์เกมส์ เป็นครั้งแรกที่งานจะจัดขึ้นในเอเชีย
ในเดือนเมษายน 2559 มีการประกาศรายชื่อขั้นต้นของเมืองต่าง ๆ ที่สนใจเข้าร่วมประมูลจัดงานเกย์เกมส์ครั้งที่ 11 ในปี 2565 มีเมืองที่มีความสนใจในการประมูลถึงสิบเจ็ดเมืองซึ่งมากเป็นประวัติการณ์ เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2559 สมาพันธ์เกย์เกมส์ประกาศว่า 11 เมืองได้ยื่นหนังสือแสดงเจตจำนงเพื่อประมูลอย่างเป็นทางการแล้ว โดยแอนะไฮม์, แอตแลนตา, ดิมอยน์, แมดิสัน, มินนีแอโพลิส และแซนแอนโทนีโอ ตัดสินใจที่จะไม่ยื่นเสนอประมูล ในวันที่ 31 กรกฎาคม 2559 เก้าเมืองได้ยื่นค่าธรรมเนียมการลงทะเบียนครั้งที่สองเพื่ออยู่ในกระบวนการเสนอราคา ทั้งเคปทาวน์และเทลอาวีฟได้ถอนตัวในขั้นตอนนี้ โดยระบุความจำนงที่จะประมูลงานเกย์เกมส์ครั้งที่ 12 ในปี 2569 แทน เมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 2559 เมืองที่เสนอชื่อเข้าชิงทั้งหมด 8 เมืองยื่นเอกสารการประมูล โดยที่ลอสแองเจลิสถูกตัดออกจากการแข่งขันในขั้นตอนนี้
รายชื่อเมืองที่ได้รับคัดเลือกสามเมืองสุดท้ายได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2560 คือ กัวดาลาฮารา ฮ่องกง และวอชิงตัน ดี.ซี. เมืองที่เสนอตัวจะได้รับการตรวจโดยผู้ตรวจประเมินก่อนที่จะมีการตัดสินเมืองเจ้าภาพในขั้นสุดท้ายที่ปารีสในวันที่ 30 ตุลาคม[4]
ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565 กัวดาลาฮาราได้รับเลือกให้เป็นเจ้าภาพร่วมของการแข่งขันในครั้งนี้[5]
| เมืองที่เข้ารอบสุดท้าย |
|---|
 ฮ่องกง (เจ้าภาพหลัก)
|
 กัวดาลาฮารา (เจ้าภาพร่วม)
|
 วอชิงตัน ดี.ซี.
|
| เมืองที่เข้ารอบสอง |
| ออสติน
|
| แดลลัส
|
| เดนเวอร์
|
| ซอลต์เลกซิตี
|
| ซานฟรานซิสโก
|
| เมืองที่ตกรอบแรก |
|---|
| แอนะไฮม์
|
| แอตแลนตา
|
 เคปทาวน์
|
| ดิมอยน์
|
| ลอสแองเจลิส
|
| แมดิสัน
|
| มินนีแอโพลิส
|
| แซนแอนโทนีโอ
|
 เทลอาวีฟ
|
การเลื่อนการจัดงานและเจ้าภาพร่วม[แก้]
ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2564 ผู้จัดงานประกาศว่าเกย์เกมส์ ในปี 2565 จะถูกเลื่อนออกไปอีกหนึ่งปีโดยจะจัดในเดือนพฤศจิกายน 2566 เนื่องจากการระบาดทั่วของโควิด-19 อย่างต่อเนื่อง และระเบียบการกักตัวผู้เดินทางที่เข้มงวดของฮ่องกง[2][6]
เนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนหลังการประท้วงในฮ่องกง พ.ศ. 2562–2563 แด็นนิส ฟิลิปส์ ได้ลาออกจากตำแหน่งผู้นำองค์กรจัดงานของฮ่องกงในเดือนกุมภาพันธ์ 2564 หลังจากทำงานอาสาสมัครมา 7 ปี (โดยทำเต็มเวลา 2 ปีสุดท้าย) นอกจากนี้สมาพันธ์ยังมีการตัดสินใจที่ให้มีเจ้าภาพร่วมระหว่างฮ่องกงและกัวดาลาฮารา ในงานเกย์เกมส์ครั้งที่ 11 เนื่องจากกัวดาลาฮาราเป็นผู้ได้รับคะแนนอันดับที่สอง[7]
พิธีเปิด[แก้]
เดิมพิธีเปิดมีกำหนดไว้ในวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565[3] ก่อนจะเลื่อนออกไปเป็นวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566
การจัดงานและสถานที่[แก้]
งานครั้งนี้นำเสนอกีฬา 22 รายการ พร้อมกับกิจกรรมศิลปะและวัฒนธรรมทั่วฮ่องกง โดยสถานที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน[3]
การโต้แย้ง[แก้]
การบังคับใช้กฎหมายความมั่นคงแห่งชาติ[แก้]
ใน พ.ศ. 2564 คณะผู้แทนของไต้หวันประกาศว่าจะไม่ส่งนักกีฬาเข้าร่วมการแข่งขันเกย์เกมส์ในปี 2565 เนื่องจากเกรงว่าสมาชิกในทีมอาจถูกจับกุมภายใต้กฎหมายความมั่นคงแห่งชาติฮ่องกงที่มีผลบังคับใช้ตั้งแต่ปี 2563[8]
ดูเพิ่ม[แก้]
- สมาพันธ์เกย์เกมส์ หน่วยงานกำกับของเกย์เกมส์
- เกย์เกมส์
- Principle 6 campaign
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "The History of LGBT Participation in the Olympics" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2014.
- ↑ 2.0 2.1 Kwan, Rhoda (15 กันยายน 2021). "Exclusive: Hong Kong Gay Games postponed due to Covid travel restrictions". Hong Kong Free Press.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 "Federation of Gay Games - Gay Games 11 - Hong Kong & Guadalajara". gaygames.org. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2023.
- ↑ "Federation of Gay Games Announces Cities Continuing 2022 Gay Games XI Bid Process". CISION PR Newswire. 1 กรกฎาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2021.
- ↑ Chibbaro Jr., Lou (17 กุมภาพันธ์ 2022). "Guadalajara to co-host 2023 Gay Games with Hong Kong". The Washington Blade. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2022.
- ↑ "Gay Games delayed by one year due to Covid". RTHK. 15 กันยายน 2021.
- ↑ Kelly Ho (14 กุมภาพันธ์ 2022). "Hong Kong Gay Games chief resigns citing 'uncertainty' over Covid-19 travel rules; Mexican city to potentially co-host". Hong Kong Free Press.
- ↑ Wang, Amber; Taylor, Jerome (6 สิงหาคม 2021). "Taiwan won't attend Hong Kong's Gay Games fearing security law". Hong Kong Free Press.