ข้ามไปเนื้อหา

หน่วยยุทธวิธีตำรวจ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้าหน้าที่หน่วยตำรวจปราบจลาจลตำรวจจังหวัดโอซากะ จับกุมผู้ต้องสงสัยระหว่างการฝึก

หน่วยยุทธวิธีตำรวจ (อังกฤษ: police tactical unit: PTU)[a] เป็นหน่วยตำรวจเฉพาะทางที่ได้รับการฝึกพร้อมอุปกรณ์สำหรับรับมือกับสถานการณ์ที่อยู่นอกเหนือความสามารถของหน่วยบังคับใช้กฎหมายทั่วไป เนื่องจากระดับความรุนแรง (หรือความเสี่ยงต่อความรุนแรง) ของสถานการณ์สูง[2][3][4] ภารกิจของหน่วยยุทธวิธีตำรวจอาจจะรวมไปถึง: การดำเนินการตรวจค้นตามหมายค้นที่มีความเสี่ยงและการจับกุมบุคคลอันตรายตามหมายจับ จับกุมหรือยุติความรุนแรงจากบุคคลอันตรายหรือบุคคลที่มีอาการความผิดปกติทางจิตที่ติดอาวุธ และแทรกแซงสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูง เช่น การดวลปืน, การปิดล้อม, การจับตัวประกัน และการก่อการร้าย[5][6]

คำนิยาม

[แก้]
จีเอสจี 9 (ภาพการปฏิบัติการและเฮลิคอปเตอร์ของหน่วยในปี พ.ศ. 2521) ก่อตั้งขึ้นเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2515 หลังจากการสังหารหมู่ที่มิวนิกเพื่อต่อสู้กับการก่อการร้าย และเป็นหนึ่งในหน่วยยุทธวิธีตำรวจหน่วยแรก ๆ[7]

หน่วยยุทธวิธีตำรวจ เป็นหน่วยเฉพาะทางที่ประกอบไปด้วยบุคลากรที่ได้รับการคัดเลือกและการฝึกชุดทักษะสำหรับปฏิบัติงานตามหน้าที่ความรับผิดชอบของหน่วย ตามหลักการใช้กำลัง รวมไปถึงกำลังร้ายแรงสำหรับการต่อต้านการก่อการร้าย[8] หน่วยยุทธวิธีตำรวจมียุทโธปกรณ์เฉพาะด้านทั้งของตำรวจและทหารสำหรับปฏิบัติการ[9] และอาจจะได้รับการฝึกเกี่ยวกับทักษะการเจรจาต่อรองในสถานการณ์วิกฤติด้วย[10]

หน่วยยุทธวิธีตำรวจอาจเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังตำรวจภายใต้อำนาจของเจ้าหน้าที่พลเรือน[11] หรือกองกำลังแบบภูธรภายใต้อำนาจของเจ้าหน้าที่พลเรือน (กระทรวงมหาดไทย) หรือกระทรวงกลาโหมที่อาจจะมีสถานะทางการทหาร[12][11] หน่วยงานอื่น ๆ ของรัฐบาลอาจมีการตั้งหน่วยพิเศษขึ้นมาเพื่อเทียบเคียงกัน มีการฝึก และยุทโธปกรณ์ที่ใกล้เคียงกัน เช่น หน่วยยามชายแดน หน่วยยามฝั่ง ศุลกากร หรือหน่วยทัณฑ์ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประเทศ[13]

ในสหรัฐ หน่วยยุทธวิธีตำรวจรู้จักกันในชื่อของ หน่วยอาวุธและยุทธวิธีพิเศษ (สวาต)[14][15] คำนี้มาจากกรมตำรวจฟิลาเดลเฟียและกรมตำรวจลอสแอนเจลิสในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960[16][14][17] ในออสเตรเลีย รัฐบาลกลางใช้คำว่ากลุ่มยุทธวิธีตำรวจ (police tactical group: PTG)[3] ในขณะที่สหภาพยุโรปใช้คำว่าหน่วยแทรกแซงพิเศษสำหรับหน่วยยุทธวิธีตำรวจต่อต้านการก่อการร้ายระดับชาติ[18]

ลักษณะเฉพาะ

[แก้]
หน่วยสวาตของเอฟบีไอ ระหว่างการฝึกสถานการณ์การจี้เครื่องบินที่ฐานทัพอากาศคีสเลอร์ ในรัฐมิสซิสซิปปี

หน่วยยุทธวิธีตำรวจมีความคล้ายคลึงกันกับหน่วยรบพิเศษของกองทัพ เช่น การจัดหน่วย การคัดเลือก การฝึก ยุทโธปกรณ์ และวิธีการในการปฏิบัติการ[19][20] หน่วยยุทธวิธีตำรวจคล้ายกับหน่วยทหาร ไม่มีความหลากหลายทางเพศ ทำให้มีสมาชิกที่เป็นเพศหญิงน้อย[21][22]

สำหรับ "ปฏิบัติการต่อต้านการก่อการร้ายบางอย่าง เช่น การช่วยเหลือตัวประกัน มีการกำหนดบทบาท ยุทธวิธี และกองกำลังมาบรรจบกัน เมื่อนำไปใช้กับความขัดแย้งด้วยอาวุธหรือบทบาทตำรวจ"[23] นอกเหนือจากการต่อต้านการก่อการร้ายแล้ว บทบาทของตำรวจและหน่วยทหารยังมีความแตกต่างกัน ในส่วนของหน่วยทหารสามารถส่งผลในการใช้กำลังที่ได้รับอนุญาตสูงสุดเพื่อการรบกับกองกำลังของข้าศึก ในขณะที่หน่วยตำรวจสามารถใช้กำลังเพียงเล็กน้อยให้พอที่จะปราบผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา รวมไปถึงการเจรจาต่อรอง[24][25][26]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. วรรณกรรมเชิงวิชาการ (academic literature) บางชิ้นจากอเมริกาเหนือใช้คำว่า "หน่วยตำรวจกึ่งทหาร" (police paramilitary unit: PPU) ในการอธิบายหน่วยยุทธวิธีตำรวจ[1]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Alvaro 2000, p. 3.
  2. Alvaro, Sam (2000). Tactical law enforcement in Canada; an exploratory survey of Canadian police agencies (วิทยานิพนธ์). Carleton University. p. 1,37,51-52. ISBN 9780612484191. สืบค้นเมื่อ 29 August 2021.
  3. 3.0 3.1 Australia-New Zealand Counter-Terrorism Committee (2017). Active Armed Offender Guidelines for Crowded Places (PDF). Commonwealth of Australia. p. 3. ISBN 9781925593976. สืบค้นเมื่อ 30 September 2017.
  4. Rantatalo, Oscar (2013). Sensemaking and organising in the policing of high risk situations: focusing the Swedish Police National Counter-Terrorist Unit (PDF) (วิทยานิพนธ์). Umeå: Department of Education, Umeå University. p. 15,32. ISBN 9789174596991. สืบค้นเมื่อ 25 May 2017.
  5. Alvaro 2000, p. 99-103.
  6. NTOA 2018, p. 10.
  7. Alvaro 2000, p. 39-40.
  8. NTOA (April 2018). "Tactical Response and Operations Standard for Law Enforcement Agencies" (PDF). p. 12,34,38. สืบค้นเมื่อ 3 February 2021.
  9. NTOA 2018, p. 45.
  10. NTOA 2018, p. 35.
  11. 11.0 11.1 Alvaro 2000, p. 40.
  12. Lutterbeck, Derek (2013). The Paradox of Gendarmeries : Between Expansion, Demilitarization and Dissolution (PDF). SSR PAPER 8. Geneva: Geneva Centre for the Democratic Control of Armed Forces (DCAF). p. 7. ISBN 9789292222864. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-12-08. สืบค้นเมื่อ 3 February 2021.
  13. Alvaro 2000, p. 44.
  14. 14.0 14.1 Rantatalo 2013, p. 15.
  15. Alvaro 2000, p. 72.
  16. Mitchel P. Roth & James Stuart Olson, Historical Dictionary of Law Enforcement, Westport, Ct: Greenwood Publishing Group, 2001, p. 333 and; John S. Dempsey & Linda S. Forst, An Introduction to Policing, Clifton Park, NY: Delmar Cengage Learning, 2011, p. 276.
  17. Alvaro 2000, p. 27-28.
  18. On the improvement of cooperation between the special intervention units of the Member States of the European Union in crisis situations, Council Decision มาตรา 2008/617/JHA ประกาศใช้เมื่อ 23 June 2008
  19. North Atlantic Treaty Organization (18 December 2020). NATO Glossary of Terms and Definitions (PDF) (ภาษาอังกฤษ และ ฝรั่งเศส). Vol. AAP-06 (2020 ed.). Brussels: NATO Standardization Agency. p. 119. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2 June 2021.
  20. Alexander, John B (July 2010). "4: Comparison between SOF and Law Enforcement Agencies". Convergence: Special Operations Forces and Civilian Law Enforcement (Report). JSOU report 10-6. MacDill Air Force Base, Florida: Joint Special Operations University (JSOU) Press. pp. 48–62. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-28. สืบค้นเมื่อ 29 August 2021.
  21. Dahle, Thorvald O. (March 2015). "Women and SWAT: Making Entry into Police Tactical Teams" (PDF). Law Enforcement Executive Forum. Macomb, Illinois: Illinois Law Enforcement Training and Standards Board Executive Institute. 15 (1): 21,25. doi:10.19151/LEEF.2015.1501b. ISSN 1552-9908. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 6 October 2017.
  22. Turnley, Jessica Glicken; Stewart, Dona J.; Rubright, Rich; Quirin, Jason (June 2014). Special Operations Forces Mixed-Gender Elite Teams (PDF). William Knarr (Project Leader). MacDill Air Force Base, Florida: Joint Special Operations University (JSOU) Press. pp. 11, 85–86. สืบค้นเมื่อ 3 February 2021.
  23. Watkin, Kenneth (2016). Fighting at the Legal Boundaries: Controlling the Use of Force in Contemporary Conflict. New York: Oxford University Press. p. 437. ISBN 9780190457976.
  24. Newburn, Tim; Neyroud, Peter (2013). Dictionary of Policing. Abingdon, Oxon: Routledge. p. 187. ISBN 9781843922872.
  25. Weber, Diane Cecilia (1999). Warrior Cops: The Ominous Growth of Paramilitarism in American Police Departments (PDF). Cato Briefing Papers No. 50. Washington: Cato Institute. p. 3. สืบค้นเมื่อ 25 May 2017.
  26. Rantatalo 2013, p. 23.

บรรณานุกรม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]