สามฝ่ายเจ้าแห่งพระราชอาณาจักรลาว
_(cropped).jpg)
สามฝ่ายเจ้า (ลาว: ສາມຝ່າຍເຈົ້າ) เป็นพระนามที่ถูกมอบให้กับเจ้าบุญอุ้ม ณ จำปาศักดิ์ เจ้าสุวรรณา ภูมา และเจ้าสุภานุวงศ์ ผู้เป็นตัวแทนของฝ่ายกษัตริยนิยม กลุ่มสายกลาง และฝ่ายคอมมิวนิสต์แห่งพระราชอาณาจักรลาวตามลำดับ โดยพระนามดังกล่าวได้รับการเรียกขานมานับตั้งแต่ยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสงครามกลางเมืองลาว[1] ที่ทั้งสามพระองค์ได้รับพระราชโองการจากสมเด็จพระเจ้าศรีสว่างวัฒนาให้ร่วมกันจัดตั้งรัฐบาลผสมหลังจากที่ลาวได้รับเอกราช[1]
ความเป็นมาและผู้แทน[แก้]
ทั้งสามฝ่ายเจ้าต่างก็เป็นตัวแทนของมุมมองทางการเมืองที่แตกต่างกันถึงสามรูปแบบที่ได้รับการจัดแบ่งขึ้นในช่วงสงครามกลางเมืองลาว (พ.ศ. 2502–2518) ซึ่งเป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายคอมมิวนิสต์ขบวนการปะเทดลาว (รวมถึงประเทศเวียดนามเหนือและกลุ่มชาวลาวจำนวนมาก) กับรัฐบาลพระราชอาณาจักรลาว โดยทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้รับการสนับสนุนอย่างหนักทั้งจากภายนอกและภายในประเทศในฐานะของสงครามตัวแทน ระหว่างกลุ่มชาติมหาอำนาจในช่วงสงครามเย็น สงครามดังกล่าวถูกเรียกว่า สงครามลับ เป็นปฏิบัติการระหว่างแผนกกิจการพิเศษแห่งซีไอเอกับกลุ่มกองกำลังทหารชาวม้ง[2]
เจ้าบุญอุ้ม ณ จำปาศักดิ์[แก้]
เจ้าบุญอุ้ม (หรือ เสด็จเจ้าบุญอุ้ม ณ จำปาศักดิ์ (12 ธันวาคม พ.ศ. 2454 – 17 มีนาคม พ.ศ. 2523) เป็นพระราชโอรสในพระเจ้า รัษฎา เนย์ และเป็นเจ้าชายรัชทายาทแห่ง จำปาสัก และเป็น นายกรัฐมนตรีแห่งราชอาณาจักรลาว ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2491-2493 และอีกครั้งหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2503–2505[ต้องการอ้างอิง]</link>เจ้าชายฝ่ายขวาซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเจ้าชายอีกสองคน โค่นล้มรัฐบาลภูมาใน [ ] 2503 ซึ่งได้รับการสนับสนุนโดยผู้นำลาว ภูย สานานิกร และพลเอก ภูมี โนสะหวัน และพลเอก วังเป้า ผู้นำชาวม้ง [3]
เจ้าสุวรรณภูมา[แก้]
เจ้าสุวรรณภูมา (7 ตุลาคม พ.ศ. 2444 – 10 มกราคม พ.ศ. 2527) ทรงเป็นผู้นำฝ่ายเป็นกลางและเป็น นายกรัฐมนตรี แห่ง ราชอาณาจักรลาว หลายครั้ง (พ.ศ. 2494–2497, พ.ศ. 2499–2501, พ.ศ. 2503 และ พ.ศ. 2505–2518) เจ้าชายได้รับการสนับสนุนจาก กองเล และ รัฐบาลลาว
เจ้าสุภานุวงศ์[แก้]
เจ้าสุภานุวงศ์ (13 กรกฎาคม พ.ศ. 2452 – 9 มกราคม พ.ศ. 2538) ต่างจากพระอนุชาต่างบิดา คือ สุวรรณา ภูมา และ เพชรสารัตถ์ รัตน วงศ์ ซึ่งพระมารดาเป็นพระประสูติในราชวงศ์ ส่วนพระมารดาของพระองค์เป็นสามัญชน คือ หม่อมคำอ้วน เขาเป็น ประธานาธิบดีหุ่นกระบอกของลาว ตั้งแต่เดือนธันวาคม พ.ศ. 2518 ถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2534 คอมมิวนิสต์ที่แข็งขันและเป็นผู้นำของ ปะเทดลาว ได้รับการสนับสนุนจาก ไกสอน พรหมวิหาร (ต่อมาเป็นนายกรัฐมนตรีและประธานาธิบดีของ LPDR ) และชาวเวียดนามเหนือ ภายในปี พ.ศ. 2515 กลุ่มปะเทศลาวพบว่าเป็นที่ยอมรับไม่ได้ที่จะจัดตั้งแนวร่วมกับสมาชิกฝ่ายขวา ซึ่งส่วนใหญ่เป็นนายพลทหาร และครอบครัว นา จำปาศักดิ์ และ สนานิกร ที่ร่ำรวยและมีอำนาจ [4]
ผู้สนับสนุนฝ่ายเจ้า[แก้]
|
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "Laos: The Three Princes". TIME Magazine. December 15, 1961. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 5, 2011. สืบค้นเมื่อ 2011-10-16.
- ↑ "Stephen M Bland | Journalist and Author | Central Asia Caucasus". www.stephenmbland.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 November 2016.
- ↑ "Index". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-19. สืบค้นเมื่อ 2014-03-17.
- ↑ https://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:PBDlk_WDN1oJ:jfk.hood.edu/Collection/White%2520Materials/Peace%2520Negotiations-POWs/POWs%25201424.pdf+powerful+sananikone+family&hl=en&pid=bl&srcid=ADGEEShp6c16cDh1duCjN9X3zzWui_XIrJBlR1Yu7uJU-YC3MMGw6z1cjsKo9Pvjata-78U3LV_Ei6E02djxm0Uq4Unsep9lrMRENnB2RSDnKLWA2waEo6DFCQPxzHPT5RK3po7qdJiI&sig=AHIEtbQkKngE1M-yTn5smwL4Ccr0faDAnQ [URL เปล่า]