ประเทศเวียดนามเหนือ
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม Việt Nam Dân Chủ Cộng Hòa | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พ.ศ. 2488–2519 | |||||||||||
 ที่ตั้งของประเทศเวียดนามเหนือ | |||||||||||
| สถานะ | สาธารณรัฐ | ||||||||||
| เมืองหลวง | ฮานอย | ||||||||||
| การปกครอง | สาธารณรัฐประชาธิปไตยเดี่ยวโดยมีหลายพรรค (พ.ศ. 2488–2494) สาธารณรัฐสังคมนิยมเดี่ยวโดยมีพรรคเดียวแบบอุดมการณ์มากซ์ซิสต์–เลนินซิสต์ (พ.ศ. 2494–2519) | ||||||||||
| โฮจิมินห์ | |||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||
• ปกครองตนเอง | พ.ศ. 2488 | ||||||||||
• ได้รับเอกราช | 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2496 | ||||||||||
• เปลี่ยนแปลงสู่ระบอบสาธารณรัฐ | 2519 | ||||||||||
| พื้นที่ | |||||||||||
| 157,880 ตารางกิโลเมตร (60,960 ตารางไมล์) | |||||||||||
| ประชากร | |||||||||||
• | 15916955 | ||||||||||
| สกุลเงิน | ด่อง | ||||||||||
| |||||||||||
.svg)
ประเทศเวียดนามเหนือ หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (เวียดนาม: Việt Nam Dân Chủ Cộng Hòa) คือประเทศที่เกิดจากการรวมของแคว้นตังเกี๋ยและแคว้นอันนัมของฝรั่งเศส ประกาศก่อตั้งเมื่อวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2488 (ค.ศ. 1945) โดยประธานาธิบดีโฮจิมินห์ ตั้งอยู่บริเวณครึ่งบนของประเทศเวียดนามในปัจจุบัน
ประวัติ[แก้]
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของ |
|---|
| ประวัติศาสตร์เวียดนาม |
 |
หลังจากที่สงครามโลกครั้งที่สองได้ยุติลงในปี พ.ศ. 2488 เวียดนามได้ประกาศที่จะต่อสู้เพื่อให้เวียดนามหลุดพ้นจากสภาพการเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสอย่างเปิดเผย ด้วยความต้องการที่จะเป็นเอกราช จึงได้มีการสู้รบกันอย่างหนักเป็นเวลานานถึง 8 ปี จนกระทั่งกองกำลังเวียดมินห์ ของพรรคนิยมคอมมิวนิสต์เวียดนามสามารถโจมตีป้อมปราการสำคัญของฝรั่งเศสที่เดียนเบียนฟูแตกลงในวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2497 วิกฤตการณ์สงครามครั้งนั้นมีทางที่จะรุกรานจนกลายเป็นสงครามระหว่างประเทศ ฝรั่งเศสจึงยอมรับความปราชัยและสงบศึก ด้วยเหตุนี้จึงได้มีการลงนามในอนุสัญญาเจนีวา พ.ศ. 2497 ที่นครเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ มีผลให้เวียดนามถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ เวียดนามเหนือ และเวียดนามใต้ โดยมีเส้นขนานที่ 17 องศาเหนือเป็นเส้นแบ่งเขตเวียดนามเหนือ ยึดถือการปกครองแบบสังคมนิยมคอมมิวนิสต์ ภายใต้การนำของนายโฮจิมินห์
ต่อมา เมื่อมีความพยายามที่จะรวมเวียดนามทั้งสองส่วนเข้าด้วยกัน เวียดนามเหนือจึงได้ส่งกำลังกองโจรเวียดกงเข้าก่อกวนและแทรกซึมเข้าไปในเวียดนามใต้อย่างต่อเนื่อง โดยแฝงเข้ามาในลักษณะผู้ลี้ภัยและผู้อพยพ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2498 เรื่อยมา จากนั้นได้มีการปฏิบัติรุกรานด้วยอาวุธ และกำลังทหารอย่างรุนแรง ตลอดจนโฆษณาชวนเชื่อชักจูงใจราษฎรเวียดนามใต้ซึ่งได้ผลเป็นอย่างดี ประกอบการดำเนินการนโยบายด้านการบริหารประเทศของรัฐบาลเเวียดนามใต้ประสบความล้มเหลว จึงไม่สามารถต่อต้านได้เพียงลำพังตนเอง และได้ร้องขอความช่วยเหลือจากมิตรประเทศฝ่ายโลกเสรี
เมื่อปี พ.ศ. 2508 เวียดนามใต้ตกอยู่ในจุดล่อแหลมที่สุดจนรัฐบาลสหรัฐอเมริกาต้องส่งกำลังทหารเข้าไปปฏิบัติการในเวียดนามใต้พร้อมด้วยกำลังทหารของพันธมิตรอีก 6 ประเทศ คือ ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ สเปน ฟิลิปปินส์ เกาหลีใต้ และประเทศไทย ซึ่งผลออกมาก็คือการพ่ายแพ้ของสหรัฐอเมริกา ทำให้เวียดนามเหนือและเวียดนามใต้รวมเข้าด้วยกันในนามของประเทศเวียดนามที่มีการปกครองระบอบสาธารณรัฐสังคมนิยมที่ปกครองด้วยพรรคคอมมิวนิสต์ดั่งเช่นการปกครองของเวียดนามเหนือมาจนถึงปัจจุบัน
เศรษฐกิจ[1][แก้]
ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ 2502 สาธารณรัฐประชาชนจีนมีการทำสัญญากับเวียดนามเหนือ เพื่อช่วยเหลือเศรษฐกิจเป็นเงิน 168,775,000 ดอลล่าร์
การเพาะปลูก พลเมืองทำมาหากินในทางการเกษตร ทางดินแดนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดง มีการปลูกข้าวโพด น้ำตาลอ้อย ใบชา กาแฟ-ยาสูบ มันหวาน อุตสาหกรรมไม่มากนัก มีแร่ดีบุก หินปูน ทองคำ มีการวางทางรถไฟติดต่อกับสาธารณรัฐประชาชนจีน
นโยบายของรัฐบาลเวียดนามเหนือ[แก้]
ด้านภายในประเทศ[2]
1.รวบรวมประชาชนทั้งหมดให้ทำการแข่งขันในอันที่จะผลิต เพื่อนำสวัสดิภาพมาสู่ประชาชน ส่งเสริมสันติภาพให้บรรลุถึงซึ่งการรวมตัวของชาติ โดยให้ผ่านการเลือกตั้งทั่วไปโดยอิสระ
2.ส่งเสริมการเศรษฐกิจวัฒนธรรมให้กลับเข้ามาสู่รูปเดิม และพิพัฒนาการมากขึ้น เช่นการเพิ่มเครื่องมือในการกสิกร ปุ๋ย สัตว์ โดยขายให้แก่ชาวนาพอสมควร ออกกฏข้อบังคับให้กสิกรผู้ไม่มีที่ดินมีสิทธิซื้อได้ตามความต้องการ
3.สร้างสรรค์ภูมิภาคชนกลุ่มน้อยในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ
4.ขยายและรวบรวมเอกภาพของชาติ และรับการช่วยเหลือสนันสนุนจากประเทศต่างๆในโลก
5.ต่อสู้เพื่อสันติภาพ เอกภาพ อิสรภาพและประชาธิปไตย
ด้านต่างประเทศ[3]
1.ผูกสัมพันธไมตรีอย่างใกล้ชิดกับภราดรประเทศ
2.เชื่อมสัมพันธไมตรีกับประเทศเขมร ลาว และประเทศอื่นๆในเอเชีย ผูกสัมพันธไมรีกับฝรั่งเศส และประเทศอื่นๆที่รักสันติ และให้ประจักษ์แจ้งถึงหลักสำคัญ 15 ประการ ในการดำรงอยู่ร่วมกันโดยสันติ
พรรคการเมืองต่างๆในช่วง 2508[4][แก้]
1.พรรคดังลาวดอง เป็นพรรคใหญ่สุดและมีอิทธิพลมากที่สุด คุมอำนาจบริหารแผ่นดินไว้ทั้งหมด โดยมีโฮจิมินห์ เป็นหัวหน้าพรรค
2.พรรคเลียนเวียต พรรคนี้เป็นพรรคแนวหน้าของรัฐบาลมีนายทองดุ๊ก ทัน เป็นหัวหน้าพรรค
3.พรรคโซเชียลลิสต์ พรรคนี้เป็นพรรคเล็ก มีสมาชิกไม่มากนักมี นายพันทู เจีย เป็นหัวหน้าพรรค
4.พรรคประชาธิปไตย พรรคนี้ไม่ค่อยมีอิทธิพล มีสมาชิกไม่มากมีนายดวงดุ๊ก เฮียน เป็นหัวหน้าพรรค
ดูเพิ่ม[แก้]
อ้างอิง[แก้]
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |