มะโรง

	มะโรง
	"มะโรง" ในอักษรจีนตัวเต็ม (บน) และตัวย่อ (ล่าง)
อักษรจีนตัวเต็ม	龍
อักษรจีนตัวย่อ	龙
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	lóng
เวด-ไจลส์	lung2
IPA	[lʊ̌ŋ]
ภาษาฮากกา
อักษรโรมัน	liùng
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
อักษรโรมันแบบเยล	lùhng
IPA	[lȍŋ]
ยฺหวิดเพ็ง	lung4
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	lêng
ภาษาจีนเก่า
Baxter (1992)	*C-rjong
Baxter–Sagart (2014)	*mə-roŋ

มะโรง เป็นชื่อปีที่ 5 ของรอบปีนักษัตรตามปฏิทินจีน โดยวันที่เริ่มต้นและสิ้นสุดรอบปีนักษัตรไม่แน่นอนเมื่อเทียบกับปฏิทินสากล และนับต่างกันระหว่างแบบจีนกับแบบไทย มีสีประจำปีคือสีแดงและสีม่วง เป็นปีธาตุไม้ และมีทิศประจำปีคือทิศตะวันออกกับทิศตะวันออกเฉียงใต้

ในปฏิทินพุทธที่ใช้งานในประเทศไทย, กัมพูชา, ลาว, พม่า และศรีลังกา มีการแทนที่มังกรด้วยนาค^[1] ในปีนักษัตรของชาวกูรุงแทนที่ด้วยนกอินทรี^[2] ปฏิทินเตอร์กิกเก่าแทนที่ด้วย ปลา หรือ จระเข้ คำแปลภาษาเปอร์เซียยุคแรกในสมัยกลางเปลี่ยนมังกรเป็น งูทะเล แม้ว่าในปัจจุบันมักถือเป็น วาฬ^[3]^[4]

ปีและธาตุ

ผู้ที่เกิดในช่วงปีนี้ถือว่าเกิดใน"ปีมะโรง" พร้อมถือธาตุตามนี้:

วันเริ่มต้น	วันสิ้นสุด	แกนสวรรค์
23 มกราคม 1928	9 กุมภาพันธ์ 1929	มะโรงดิน
8 กุมภาพันธ์ 1940	26 มกราคม 1941	มะโรงโลหะ
27 มกราคม 1952	13 กุมภาพันธ์ 1953	มะโรงน้ำ
13 กุมภาพันธ์ 1964	1 กุมภาพันธ์ 1965	มะโรงไม้
31 มกราคม 1976	17 กุมภาพันธ์ 1977	มะโรงไฟ
17 กุมภาพันธ์ 1988	5 กุมภาพันธ์ 1989	มะโรงดิน
5 กุมภาพันธ์ 2000	23 มกราคม 2001	มะโรงโลหะ
23 มกราคม 2012	9 กุมภาพันธ์ 2013	มะโรงน้ำ
10 กุมภาพันธ์ 2024	28 มกราคม 2025	มะโรงไม้
28 มกราคม 2036	14 กุมภาพันธ์ 2037	มะโรงไฟ
14 กุมภาพันธ์ 2048	1 กุมภาพันธ์ 2049	มะโรงดิน
2 กุมภาพันธ์ 2060	20 มกราคม 2061	มะโรงโลหะ
19 กุมภาพันธ์ 2072	6 กุมภาพันธ์ 2073	มะโรงน้ำ
6 กุมภาพันธ์ 2084	25 มกราคม 2085	มะโรงไม้
25 มกราคม 2096	11 กุมภาพันธ์ 2097	มะโรงไฟ

สำหรับปี พ.ศ.2567 ตามปฏิทินจีน วันที่เริ่มนักษัตรมังกร (龍) จะตรงกับวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2567 และเป็นมังกรธาตุไม้

ส่วนปฏิทินไทย ปีมะโรงจะตรงกับวัน 9 เมษายน 2567 (ขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๕)

อ้างอิง

↑ "Year of the Dragon – Naga – Thai Zodiac". Thai Guide to Thailand. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-08. สืบค้นเมื่อ 2017-06-09.
↑ "Tamu (Gurung) Losar Festival". ECS Nepal. 2010-07-11. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 July 2017. สืบค้นเมื่อ 2017-06-09.
↑ Rasulid Hexaglot. P. B. Golden, ed., The King's Dictionary: The Rasūlid Hexaglot – Fourteenth Century Vocabularies in Arabic, Persian, Turkic, Greek, Armenian and Mongol, tr. T. Halasi- Kun, P. B. Golden, L. Ligeti, and E. Schütz, HO VIII/4, Leiden, 2000.
↑ Jan Gyllenbok, Encyclopaedia of Historical Metrology, Weights, and Measures, Volume 1, 2018, p. 244.