ฟอสฟีน
| ฟอสฟีน | |
|---|---|
| |
 |
 |
| ชื่อตาม IUPAC | Phosphane |
| ชื่ออื่น | Phosphamine Phosphorus trihydride Phosphorated hydrogen |
| เลขทะเบียน | |
| เลขทะเบียน CAS | [7803-51-2][CAS] |
| PubChem | |
| EC number | |
| UN number | 2199 |
| ChEBI | |
| RTECS number | SY7525000 |
| SMILES | |
| InChI | |
| Gmelin Reference | 287 |
| ChemSpider ID | |
| คุณสมบัติ | |
| สูตรเคมี | PH3 |
| มวลต่อหนึ่งโมล | 33.99758 g/mol |
| ลักษณะทางกายภาพ | แก๊สไร้สี |
| กลิ่น | กลิ่นเหมือนปลาหรือกระเทียม[1] |
| ความหนาแน่น | 1.379 g/l, gas (25 °C) |
| จุดหลอมเหลว |
-132.8 °C, 140 K, -207 °F |
| จุดเดือด |
-87.7 °C, 185 K, -126 °F |
| ความสามารถละลายได้ ใน น้ำ | 31.2 mg/100 ml (17 °C) |
| ความสามารถละลายได้ | ละลายน้ำได้ในแอลกอฮอล์, อีเทอร์, CS2 ค่อนข้างละลายน้ำในเบนซีน, คลอโรฟอร์ม, เอทานอล |
| ความดันไอ | 41.3 atm (20 °C)[1] |
| ดัชนีหักเหแสง (nD) | 2.144 |
| ความหนืด | 1.1×10−5 Pa⋅s |
| โครงสร้าง | |
| รูปร่างโมเลกุล | พีระมิดฐานสามเหลี่ยม |
| Dipole moment | 0.58 D |
| อุณหเคมี | |
| Std enthalpy of formation ΔfH |
5 kJ/mol[2] |
| Standard molar entropy S |
210 J/mol⋅K[2] |
| ความจุความร้อนจำเพาะ | 37 J/mol⋅K |
| ความอันตราย | |
| GHS pictograms |    
|
| NFPA 704 |
 4
4
2
|
| จุดวาบไฟ | แก๊สติดไฟ |
| Explosive limits | 1.79–98%[1] |
| U.S. Permissible exposure limit (PEL) |
TWA 0.3 ppm (0.4 mg/m3)[1] |
| LD50 | 3.03 mg/kg (หนู, ปาก) |
| สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
| แคทไอออนที่เกี่ยวข้อง | |
| สารประกอบที่เกี่ยวข้อง | |
| หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa | |
| สถานีย่อย:เคมี | |
ฟอสฟีน (ชื่อไอยูแพ็ก: ฟอสเฟน) เป็นสารประกอบที่มีสูตรเคมีว่า PH3 จัดอยู่ในกลุ่มนิกโตเจนไฮไดรด์ เป็นแก๊สที่มีคุณสมบัติไร้สี ติดไฟได้ และเป็นพิษอย่างยิ่ง ฟอสฟีนบริสุทธิ์ไม่มีกลิ่น แต่ตัวอย่างเกรดเทคนิคจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์อย่างแรงเหมือนกระเทียมหรือปลาเน่า เนื่องจากมีฟอสฟีนและไดฟอสฟีนแทน (P2H4) PH3 จะติดไฟได้เองในอากาศเมื่อมี P2H4
ฟอสฟีนเป็นชื่อของกลุ่มสารประกอบออร์แกโนฟอสฟอรัสที่มีฟอสเฟนโดยที่อะตอมไฮโดรเจนถูกแทนที่ด้วยอนุพันธ์อินทรีย์ มีสูตรทั่วไป PR3 ออร์แกโดนฟอสฟีนมีความสำคัญเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาโดยที่เป็นคอมเพล็กซ์กับไอออนโลหะหลายตัว
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards. "#0505". National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH).
- ↑ 2.0 2.1 Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles (6th ed.). Houghton Mifflin. p. A22. ISBN 978-0-618-94690-7.
อ่านเพิ่ม[แก้]
- Fluck, E. (1973). "The Chemistry of Phosphine". Topics in Current Chemistry. Fortschritte der Chemischen Forschung. 35: 1–64. doi:10.1007/BFb0051358. ISBN 3-540-06080-4.
- World Health Organisation (1988). Phosphine and Selected Metal Phosphides. Environmental Health Criteria. 73. Geneva: Joint sponsorship of UNEP, ILO and WHO.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ฟอสฟีน |
