ความร้อนจำเพาะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ความร้อนจำเพาะ (อังกฤษ: Specific Heat) เป็นคุณสมบัติทางฟิสิกส์ของวัตถุที่สามารถวัดได้ โดยอธิบายความสามารถในการเก็บความร้อนของวัตถุนั้น ๆ. กล่าวโดยคร่าว ๆ นิยามของความร้อนจำเพาะคือ ปริมาณความร้อนที่ทำให้สารมวล 1 กรัมอุณหภูมิเปลี่ยนไปหนึ่งองศา และความร้อนจำเพาะก่อนการเปลี่ยนสภาพมีค่าเท่ากับความร้อนจำเพาะหลังการเปลี่ยนสภาพ. เนื่องจากการถ่ายเทความร้อนคือการถ่ายเทพลังงานประเภทหนึ่ง ดังนั้นหน่วยของความร้อนจำเพาะคือ จูลส์ต่อเคลวิน. สำหรับความร้อนจำเพาะของตัวนำยวดยิ่งที่อุณหภูมิวิกฤตและความร้อนจำเพาะของตัวนำปกติที่อุณหภูมิวิกฤตมีค่าไม่เท่ากัน นั่นคือแสดงพฤติกรรมไม่ต่อเนื่อง

ดูเพิ่ม[แก้]