ผลต่างระหว่างรุ่นของ "บินหลา สันกาลาคีรี"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 6: | บรรทัด 6: | ||
วุฒิชาติเกิดที่[[จังหวัดชุมพร]] จบชั้นมัธยมจาก[[โรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา]] เข้าเรียนที่ คณะวิทยาการจัดการ [[มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์]] และ[[คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]] แต่ไม่จบการศึกษา แต่ทำงานหนังสือมาตลอด เป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์ หัวหน้ากองบรรณาธิการ และเป็นนักเขียนเต็มเวลา เขียนเรื่องสั้น นิยาย วรรณกรรมเยาวชน และสารคดีท่องเที่ยว เรื่องราวส่วนใหญ่ของเขาเป็นเรื่องที่เก็บเกี่ยวจากการเดินทาง (หลายครั้งมีจักรยานเป็นพาหนะ) ด้วยความที่อยู่ไม่เป็นที่เขาจึงนิยามตนเองว่าเป็นเกสต์ไรเตอร์ (guest writer - นักเขียนรับเชิญ) ซึ่งพักอาศัยอยู่ตาม[[เกสต์เฮาส์]] (guest house) ซึ่งเขาบอกว่า “ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ปลูกบ้าน เพราะกลัวว่าจะต้องอยู่กับตรงนั้นนานเกินไป มีภาระต้องผ่อน ต้องอดทนกับสิ่งที่แวดล้อมนานเกินไป การที่ผมเช่าบ้านอยู่ผมเปลี่ยนแปลงตนเองง่ายกว่า” |
วุฒิชาติเกิดที่[[จังหวัดชุมพร]] จบชั้นมัธยมจาก[[โรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา]] เข้าเรียนที่ คณะวิทยาการจัดการ [[มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์]] และ[[คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]] แต่ไม่จบการศึกษา แต่ทำงานหนังสือมาตลอด เป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์ หัวหน้ากองบรรณาธิการ และเป็นนักเขียนเต็มเวลา เขียนเรื่องสั้น นิยาย วรรณกรรมเยาวชน และสารคดีท่องเที่ยว เรื่องราวส่วนใหญ่ของเขาเป็นเรื่องที่เก็บเกี่ยวจากการเดินทาง (หลายครั้งมีจักรยานเป็นพาหนะ) ด้วยความที่อยู่ไม่เป็นที่เขาจึงนิยามตนเองว่าเป็นเกสต์ไรเตอร์ (guest writer - นักเขียนรับเชิญ) ซึ่งพักอาศัยอยู่ตาม[[เกสต์เฮาส์]] (guest house) ซึ่งเขาบอกว่า “ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ปลูกบ้าน เพราะกลัวว่าจะต้องอยู่กับตรงนั้นนานเกินไป มีภาระต้องผ่อน ต้องอดทนกับสิ่งที่แวดล้อมนานเกินไป การที่ผมเช่าบ้านอยู่ผมเปลี่ยนแปลงตนเองง่ายกว่า” |
||
| ⚫ | |||
จดหมายเปิดผนึกถึงเพื่อนนักเขียนไทยทั่วประเทศ |
|||
เรื่อง: ขอ เชิญร่วมลงชื่อในการเรียกร้องให้มีการแก้ไขมาตรา 112 และยุติการใช้ข้อกล่าวหาหมิ่นพระบรมเดชานุภาพปิดกั้นการแสดงออกและแสดงความ คิดเห็นทางการเมือง |
|||
เพื่อนนักเขียนทุกท่าน เรา - นักเขียนผู้มีรายชื่อในท้ายจดหมายฉบับนี้ เชื่อว่าท่านคงเห็นด้วยว่า เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็น คือหัวใจสำคัญของการเป็นนักเขียนในสังคมประชาธิปไตย ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนประเภทใด ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนผู้ทำงานเขียนเพื่อเลี้ยงชีพ หรือเป็นนักเขียนผู้ผลิต “งานสร้างสรรค์” ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนผู้มีอุดมการณ์ ศรัทธา และความเชื่อส่วนตัวเช่นไร เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็น ถือเป็นพื้นฐานสำคัญเบื้องต้นที่เอื้อให้นักเขียนทุกคนทุกแขนงในสังคม ได้มีพื้นที่ มีอิสรภาพ และมีโอกาสในการพัฒนาทั้งคุณภาพผลงานและทั้งคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่โดยเท่า เทียมกัน |
|||
เมื่อใดก็ตามที่เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็นตก อยู่ในสภาวะบอบบาง อ่อนแอ และสั่นคลอน สถานภาพของการเป็นนักเขียนในสังคมประชาธิปไตยย่อมตกอยู่ในสภาวะบอบบาง อ่อนแอ และสั่นคลอนไปด้วย ผลกระทบเบื้องต้น คือการหยุดชะงักของโอกาสในการพัฒนาความรู้ ความคิด และการสร้างสรรค์งานเขียน เนื่องเพราะถูกจำกัดขอบเขตการแสดงออกและการสานต่อทางปัญญา ผลกระทบขั้นรุนแรงกว่าคือการต้องใช้ชีวิตและทำงานภายใต้บรรยากาศอันมืดมิด ภายใต้ความหวั่นวิตกถึงการสูญเสียสิทธิ สูญเสียอิสรภาพอย่างไม่เป็นธรรม และหวาดกลัวต่ออันตรายที่อาจเกิดกับตนเองและครอบครัว |
|||
สังคมไทยขณะนี้ มีการนำกฎหมายอาญามาตรา 112 มาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง โดยคนหลายกลุ่มหลายฝ่าย มีการใช้มาตราดังกล่าวในการข่มขู่คุกคาม กระทั่งฟ้องร้องดำเนินคดี คุมขังและริดรอนอิสรภาพของประชาชนผู้ถูกกล่าวหาจำนวนมาก ทำให้เห็นว่าสังคมไทยกำลังก้าวล่วงสู่สภาวการณ์ที่เสรีภาพในการแสดงออกและ แสดงความคิดเห็นถูกคุกคามอย่างอยุติธรรมมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ นอกเหนือไปจากความกังวลในฐานะประชาชนที่อาจต้องเผชิญกับการคุกคาม เราในฐานะนักเขียน ย่อมมิอาจนิ่งดูดายและปล่อยให้หัวใจสำคัญของการเป็นนักเขียนและการทำงาน เขียนภายใต้สังคมประชาธิปไตย ต้องตกอยู่ในวิกฤตเช่นนี้ |
|||
| ⚫ | |||
ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นศิลปิน แล้วคิดจะทำอะไรตามอำเภอใจ ต่อต้าน คิดนอกกรอบสังคม ก่อกวนให้เกิดความวุ่นวาย โดยสร้างเงื่อนไขความแตกต่างเอาความอิสระเสรีมาเป็นตัวอ้างอิง มึงก็กำลังลุ่มหลงยึดติดเปลือกของมึงอยู่นั่นแหละ ลุ่มหลงให้ผู้คนยกย่อง ชมชอบ ถ้าพวกมึงอยู่เฉยไม่มีคนสรรเสริญมึงคงจะลงแดงตายสินะ ยังมีศิลปินอีกหลายล้านคน ที่ทำงานศิลปะดีๆออกมา มีคนนิยมนับถือด้วยเนื้องานและคุณภาพงาน ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเยินยอ ป้อปด... เพราะพวกมึงกลวงไม่มีเหี้ยอะไรเลย เป็นศิลปินดีๆยังไม่ได้ ถึงต้องบ่อนทำลายบ้านเมืองแบบนี |
|||
== ผลงาน == |
== ผลงาน == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:40, 14 ธันวาคม 2554
บินหลา สันกาลาคีรี เป็นนามปากกาของ วุฒิชาติ ชุ่มสนิท เป็นนักประพันธ์ไทยได้รับรางวัลซีไรต์
ประวัติ
วุฒิชาติเกิดที่จังหวัดชุมพร จบชั้นมัธยมจากโรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา เข้าเรียนที่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ไม่จบการศึกษา แต่ทำงานหนังสือมาตลอด เป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์ หัวหน้ากองบรรณาธิการ และเป็นนักเขียนเต็มเวลา เขียนเรื่องสั้น นิยาย วรรณกรรมเยาวชน และสารคดีท่องเที่ยว เรื่องราวส่วนใหญ่ของเขาเป็นเรื่องที่เก็บเกี่ยวจากการเดินทาง (หลายครั้งมีจักรยานเป็นพาหนะ) ด้วยความที่อยู่ไม่เป็นที่เขาจึงนิยามตนเองว่าเป็นเกสต์ไรเตอร์ (guest writer - นักเขียนรับเชิญ) ซึ่งพักอาศัยอยู่ตามเกสต์เฮาส์ (guest house) ซึ่งเขาบอกว่า “ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ปลูกบ้าน เพราะกลัวว่าจะต้องอยู่กับตรงนั้นนานเกินไป มีภาระต้องผ่อน ต้องอดทนกับสิ่งที่แวดล้อมนานเกินไป การที่ผมเช่าบ้านอยู่ผมเปลี่ยนแปลงตนเองง่ายกว่า”
จดหมายเปิดผนึกถึงเพื่อนนักเขียนไทยทั่วประเทศ
เรื่อง: ขอ เชิญร่วมลงชื่อในการเรียกร้องให้มีการแก้ไขมาตรา 112 และยุติการใช้ข้อกล่าวหาหมิ่นพระบรมเดชานุภาพปิดกั้นการแสดงออกและแสดงความ คิดเห็นทางการเมือง
เพื่อนนักเขียนทุกท่าน เรา - นักเขียนผู้มีรายชื่อในท้ายจดหมายฉบับนี้ เชื่อว่าท่านคงเห็นด้วยว่า เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็น คือหัวใจสำคัญของการเป็นนักเขียนในสังคมประชาธิปไตย ไม่ว่าจะเป็นงานเขียนประเภทใด ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนผู้ทำงานเขียนเพื่อเลี้ยงชีพ หรือเป็นนักเขียนผู้ผลิต “งานสร้างสรรค์” ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนผู้มีอุดมการณ์ ศรัทธา และความเชื่อส่วนตัวเช่นไร เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็น ถือเป็นพื้นฐานสำคัญเบื้องต้นที่เอื้อให้นักเขียนทุกคนทุกแขนงในสังคม ได้มีพื้นที่ มีอิสรภาพ และมีโอกาสในการพัฒนาทั้งคุณภาพผลงานและทั้งคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่โดยเท่า เทียมกัน
เมื่อใดก็ตามที่เสรีภาพในการแสดงออกและแสดงความคิดเห็นตก อยู่ในสภาวะบอบบาง อ่อนแอ และสั่นคลอน สถานภาพของการเป็นนักเขียนในสังคมประชาธิปไตยย่อมตกอยู่ในสภาวะบอบบาง อ่อนแอ และสั่นคลอนไปด้วย ผลกระทบเบื้องต้น คือการหยุดชะงักของโอกาสในการพัฒนาความรู้ ความคิด และการสร้างสรรค์งานเขียน เนื่องเพราะถูกจำกัดขอบเขตการแสดงออกและการสานต่อทางปัญญา ผลกระทบขั้นรุนแรงกว่าคือการต้องใช้ชีวิตและทำงานภายใต้บรรยากาศอันมืดมิด ภายใต้ความหวั่นวิตกถึงการสูญเสียสิทธิ สูญเสียอิสรภาพอย่างไม่เป็นธรรม และหวาดกลัวต่ออันตรายที่อาจเกิดกับตนเองและครอบครัว
สังคมไทยขณะนี้ มีการนำกฎหมายอาญามาตรา 112 มาใช้เป็นเครื่องมือทางการเมือง โดยคนหลายกลุ่มหลายฝ่าย มีการใช้มาตราดังกล่าวในการข่มขู่คุกคาม กระทั่งฟ้องร้องดำเนินคดี คุมขังและริดรอนอิสรภาพของประชาชนผู้ถูกกล่าวหาจำนวนมาก ทำให้เห็นว่าสังคมไทยกำลังก้าวล่วงสู่สภาวการณ์ที่เสรีภาพในการแสดงออกและ แสดงความคิดเห็นถูกคุกคามอย่างอยุติธรรมมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ นอกเหนือไปจากความกังวลในฐานะประชาชนที่อาจต้องเผชิญกับการคุกคาม เราในฐานะนักเขียน ย่อมมิอาจนิ่งดูดายและปล่อยให้หัวใจสำคัญของการเป็นนักเขียนและการทำงาน เขียนภายใต้สังคมประชาธิปไตย ต้องตกอยู่ในวิกฤตเช่นนี้
ปัจจุบันอาศัยอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่
ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองเป็นศิลปิน แล้วคิดจะทำอะไรตามอำเภอใจ ต่อต้าน คิดนอกกรอบสังคม ก่อกวนให้เกิดความวุ่นวาย โดยสร้างเงื่อนไขความแตกต่างเอาความอิสระเสรีมาเป็นตัวอ้างอิง มึงก็กำลังลุ่มหลงยึดติดเปลือกของมึงอยู่นั่นแหละ ลุ่มหลงให้ผู้คนยกย่อง ชมชอบ ถ้าพวกมึงอยู่เฉยไม่มีคนสรรเสริญมึงคงจะลงแดงตายสินะ ยังมีศิลปินอีกหลายล้านคน ที่ทำงานศิลปะดีๆออกมา มีคนนิยมนับถือด้วยเนื้องานและคุณภาพงาน ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเยินยอ ป้อปด... เพราะพวกมึงกลวงไม่มีเหี้ยอะไรเลย เป็นศิลปินดีๆยังไม่ได้ ถึงต้องบ่อนทำลายบ้านเมืองแบบนี
ผลงาน
ผลงานเรื่องสั้นเรื่อง "ฉันดื่มดวงอาทิตย์" ของบินหลา สันกาลาคีรี เคยเข้ารอบรางวัลซีไรต์ เมื่อปี 2536 แต่ครั้งนั้นไม่ได้มีการประกาศรายชื่อผู้เข้ารอบสุดท้าย เพิ่งมีการนำมาเปิดเผยเมื่อเร็วๆ นี้ [1]
เจ้าหงิญ เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นทั้ง 8 เรื่อง ของ บินหลา สันกาลาคีรี ได้รับรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ของประเทศไทย ประจำปี พ.ศ. 2548
- คนรักกับจักรยาน
- คิดถึงทุกปี
- ดวงจันทร์ที่จากไป
- ดื่มทะเลสาบ อาบทะเลทราย
- เที่ยวสิบทิศ : สิบสองนักเขียน
- นกก้อนหิน
- บินทีละหลา
- ปลาฉลามฟันหลอ
- ปุชิตา
- รวมเรื่องสั้น คิดถึงทุกปี
- รอยย่ำที่นำเราไป
- หลังอาน
- เราพบกันเพราะหนังสือ
- ภู-มี-ศาสตร์
อ้างอิง
 | บทความนักเขียนหรือนักประพันธ์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |