พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส
Edward the Elder - MS Royal 14 B VI.jpg
จุลจิตรกรรมภาพเหมือน ของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ด ผู้อาวุโส จากม้วนเอกสารพงศาวลีสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13
กษัตริย์แห่งชนแองโกล-แซกซอน
ครองราชย์26 ตุลาคม ค.ศ. 899 – 17 กรกฎาคม ค.ศ. 924
ราชาภิเษก8 มิถุนายน ค.ศ. 900 คิงส์ตันอัพพอนเทมส์
ก่อนหน้าพระเจ้าอัลเฟรดมหาราช
ถัดไปพระเจ้าแอเทลสแตน
ชายาเอ็กวิน
เอลฟ์เฟลด
อีดกิฟู
พระราชบุตร
รายละเอียดเพิ่มเติม
พระเจ้าแอเทลสแตน
อีดจิฟู
เอลฟ์เวียร์ด
อีดจิธ
เอ็ดฮิลด์
เอ็ดวิน
พระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1
พระเจ้าเอเดรด
เอ็ดเบรน
ราชวงศ์เวสเซกซ์
พระราชบิดาพระเจ้าอัลเฟรดมหาราช
พระราชมารดาเอลสวิธ
พระราชสมภพประมาณ ค.ศ. 874
สวรรคต17 กรกฎาคม ค.ศ. 924 (50 หรือ 51 พรรษา)
ฟาร์นดัน, เชสเชอร์, ราชอาณาจักรอังกฤษ
ฝังพระศพมินสเตอร์ใหม่, วินเชสเตอร์ ภายหลังย้ายไป อารามไฮด์

พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส (อังกฤษ: Edward the Elder; อังกฤษเก่า: Ēadweard se Ieldra) เป็นพระเจ้าแผ่นดินราชวงศ์เวสเซ็กซ์ของราชอาณาจักรอังกฤษ ประสูติเมื่อคริสต์ทศวรรษ 870 และสวรรคตเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 924

พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโสเสด็จพระราชสมภพเมื่อประมาณปี ค.ศ. 870 ที่เวสเซ็กซ์ ในประเทศอังกฤษ เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าอัลเฟรดมหาราช และ เอลสวิธ ทรงเสกสมรสกับ เอ็กกวินน์, เอลฟ์เฟลด และ อีดกิฟู และทรงราชย์ระหว่างวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 899 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 924 ที่ฟาร์นดัน ออน ดี, เชสเชอร์, ราชอาณาจักรอังกฤษ

เอเธลลิง[แก้]

ในบรรดาพระราชโอรสธิดาห้าพระองค์ที่เกิดแก่พระเจ้าอัลเฟรดและเอลสวิธที่รอดมาจนโต เอ็ดเวิร์ดเป็นพระราชบุตรองค์แรกและพระราชโอรสองค์ที่สอง พระนามที่ได้รับเป็นพระนามใหม่ในบรรดาผู้ปกครองในแซ็กซอนตะวันตก พระขนิษฐาและอนุชาต่างก็ได้รับพระนามตามพระราชบิดาหรือพระเจ้าแผ่นดินองค์ก่อนๆ พระนามของพระองค์อาจจะมาจาก “Eadburh” ซึ่งเป็นพระนามของพระอัยกีทางพระมารดาที่มีเชื้อสายเมอร์เซียและอาจจะมีความเกี่ยวดองกับพระเจ้าแผ่นดินเมอร์เซีย “Coenwulf of Mercia” และ “Ceolwulf I of Mercia” ก็เป็นได้ วันประสูติของพระองค์ไม่เป็นที่ทราบแน่นอนแต่สันนิษฐานกันว่าอาจจะราวคริสต์ทศวรรษ 870 และอาจจะระหว่างปี ค.ศ. 874 ถึงปี ค.ศ. 877[1]

ใน “พระราชประวัติของพระเจ้าอัลเฟรด” แอสเซอร์บันทึกว่าเอ็ดเวิร์ดทรงได้รับการศึกษาภายในราชสำนักพร้อมกับพระขนิษฐาเอลฟริธ เคานท์เตสแห่งฟลานเดอร์ส (Ælfthryth, Countess of Flanders) พระขนิษฐาอีกพระองค์หนึ่งมีความตั้งใจที่จะใช้ชีวิตภายในศาสนามาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์อาจจะเป็นด้วยว่าพระสุขภาพพลานามัยไม่ค่อยแข็งแรง ต่อมาก็ได้เป็นเจ้าอาวาสที่ชาฟสบรี ส่วนพระอนุชาองค์เล็กสุด เอเธลเวียรด (Æthelweard) ทรงได้รับการศึกษาภายในราชสำนักเช่นกันโดยทรงเรียนภาษาละตินซึ่งแสดงว่าคงตั้งใจว่าจะบวช เอ็ดเวิร์ดและเอลฟริธเรียนภาษาอังกฤษเก่าพร้อมทั้งความรู้เกี่ยวกับราชสำนักซึ่งแอสเซอร์กล่าวว่าเป็นการศึกษาที่เหมาะสมกับการเป็นเจ้านาย[2]

หลักฐานแรกที่กล่าวถึงเอ็ดเวิร์ดพบในหลักฐานที่เขียนในปี ค.ศ. 892 ที่เรียกพระองค์ว่า “filius regis” ที่หมายถึงพระโอรสของกษัตริย์ในเอกสารมอบที่ดินที่นอร์ธ นิวน์ตันใกล้พิวซีย์ในวิลท์เชอร์ให้แก่เอิร์ลเอเธลเฮลม (Æthelhelm)[3] แม้ว่าเอ็ดเวิร์ดจะเป็นพระโอรสองค์โตของกษัตริย์แต่มิได้หมายความว่าจะทรงเป็นมกุฏราชกุมาร จนกระทั่งคริสต์ทศวรรษ 890 ผู้ที่น่าจะได้สืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าอัลเฟรดในขณะนั้นคือพระภาคิไนยของเอ็ดเวิร์ด เอเธลโวลด์แห่งเวสเซ็กส์ (Æthelwold of Wessex) และ เอเธลเฮลม พระราชโอรสของเอเธล์เรดแห่งเวสเซ็กซ์ (Æthelred of Wessex) พระเชษฐาของพระเจ้าอัลเฟรดผู้เป็นกษัตริย์ก่อนพระองค์ เอเธลโวลด์และเอเธลเฮลมมีพระชนมายุแก่กว่าเอ็ดเวิร์ดราวสิบปี หลักฐานเกี่ยวกับเอเธลเฮลมหายไปราวคริสต์ทศวรรษ 890 คงจะเป็นเพราะเสียชีวิต แต่ใบประกาศ (charter) จากช่วงเวลานั้นแสดงหลักฐานว่าเอเธลโวลด์เป็นพยานต่อหน้าเอ็ดเวิร์ด ซึ่งเชื่อกันว่าอาจจะเกี่ยวกับตำแหน่งฐานะของทั้งสองคน[4] เมื่อกล่าวถึงความเหมาะสมในการขึ้นครองราชย์แล้วเอเธลโวลด์ก็มีภาษีดีกว่าเอ็ดเวิร์ดตรงที่ว่ามีอายุมากกว่าและมีประสบการณ์มากกว่า และขณะที่พระมเหสีของพระเจ้าอัลเฟรดมิได้ถูกเรียกว่าพระราชินีและไม่เคยได้รับการราชาภิเษก แต่พระมารดาของเอเธลโวลด์และเอเธลเฮลมถูกเรียกว่าพระราชินี[5]

อ้างอิง[แก้]

  1. ODNB; Yorke.
  2. ODNB; Yorke; Asser, c. 75.
  3. ODNB; PASE; S 348; Yorke.
  4. ODNB; S 356; Yorke.
  5. Asser, c. 13; S 340; Yorke. Check Stafford, "King's wife".

ดูเพิ่ม[แก้]

ก่อนหน้า พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้อาวุโส ถัดไป
พระเจ้าอัลเฟรดมหาราช 2leftarrow.png Wessex dragon.svg
พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ
(ราชวงศ์เวสเซ็กซ์)

(ค.ศ. 899 – ค.ศ. 924)
2rightarrow.png พระเจ้าเอลฟ์เวียร์ด
หรือ
พระเจ้าแอเทลสแตน