พระเจริญวิศวกรรม (เจริญ เชนะกุล)

ศาสตราจารย์ พระเจริญวิศวกรรม

ศาสตราจารย์กิตติคุณ อำมาตย์เอก พระเจริญวิศวกรรม (26 เมษายน พ.ศ. 2438 - 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2530) มีนามเดิมว่า เจริญ เชนะกุล ปรมาจารย์หรือครูใหญ่ของเหล่าช่างทั้งปวง อดีตคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สมาชิกผู้ก่อตั้งวิศวกรรมสถานแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ท่านได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้วางรากฐานให้แก่วงการวิศวกรรมศาสตร์ของไทย และ บิดาแห่งวิศวกรไทย นอกจากนั้นยังเป็น นายกคณะฟุตบอลแห่งสยาม คนที่ 5

ประวัติ

พระเจริญวิศวกรรม หรือ James Shea เกิดเมื่อวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2438 ที่บ้านเลขที่ 110 ถนนสุรวงศ์ ตำบลสีลม อำเภอบางรัก จังหวัดพระนคร เป็นบุตรคนเดียวของ John Edward Austin Shea M.I.E.E. ชาวอังกฤษเชื้อสายไอริช ซึ่งเป็นวิศวกรที่เข้ามาทำงานอยู่กรมการไฟฟ้าในขณะนั้น และคุณแม่ชื่อ กี๋ เป็นชาวนครสวรรค์

ด้านการศึกษาเข้าศึกษาที่โรงเรียนกรุงเทพคริสเตียน (2445-2450) ต่อมาในระดับมัธยมต้นได้ย้ายมาศึกษาต่อที่โรงเรียนราชวิทยาลัย (2450-2453) และในระดับมัธยมปลายที่โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย (2453-2455) ในปีสุดท้ายที่ศึกษาที่โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ได้รับพระราชทานทุนเล่าเรียนหลวงไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษ โดยในเดือนกันยายน พ.ศ. 2455 เข้ารับการศึกษาที่ Eastbourne College (2455-2457) ทางตอนใต้ของประเทศอังกฤษ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2457 สอบได้ Matriculation ซึ่งเทียบเท่าหลักสูตรเตรียมอุดมศึกษา และวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2457 เข้าศึกษาวิศวกรรมโยธา (หลักสูตร 3 ปี) ที่ King's College, University of Durham ต่อมาในปีประกาศนียบัตร Intermediate B. Sc. ต่อมาทางราชการได้มีคำสั่งย้ายไปศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา เนื่องจากสงครามในทวีปยุโรป โดยเข้าศึกษาแขนงวิชาวิศวกรรมโยธา ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ (หลักสูตร 4 ปี) แต่ศึกษาสำเร็จภายใน 3 ปี เนื่องจากได้รับโอนหน่วยกิตมาจากมหาวิทยาลัยเดิมในประเทศอังกฤษ 1 ปี และได้รับปริญญา B.S. in Civil Engineering และได้เขียนวิทยานิพนธ์เรื่อง "Design of Double - Track Through Inclined Upper Chord and Sub-divided Panel R.R. Bridge"

ในปี พ.ศ. 2462 เข้ารับราชการในตำแหน่งผู้ช่วยคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ต่อมาเป็นคณบดีคณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในปี พ.ศ. 2472 และยังได้เป็นหัวหน้าแผนกวิชาวิศวกรรมโยธา (2480) และหัวหน้าแผนกสถาปัตยกรรม (2481) และเป็นราชบัณฑิต ประเภทวิทยาศาสตร์ประยุกต์ (2485) และทำหน้าที่รักษาการอธิการบดี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (2495) จนเกษียณเมื่อวันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2499 หลังเกษียณได้รับต่ออายุราชการเป็นรายปีเรื่อยมา จนถึงวันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2504 และเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2505 สภาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมีมติอนุมัติให้ได้รับพระราชทานปริญญาวิศวกรรมศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ และต่อมาวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2509 ได้รับแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์อุปการคุณ

ด้านบทบาทการงาน ในช่วงปลายของชีวิตราชการที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้เริ่มเข้าไปมีบทบาทในโครงการพัฒนาลุ่มแม่น้ำโขงตอนล่าง และต่อมาหลังจากที่ได้รับต่อเวลาราชการได้ช่วยราชการของการพลังงานแห่งชาติ ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานอนุกรรมการพัฒนาลุ่มแม่น้ำโขงฝ่ายไทย

ครอบครัว

พระเจริญวิศวกรรม สมรสกับนางสาวอรุณ ชูพันธุ์ เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2467 ซึ่งเป็นบุตรีคนโตของขุนพินิชพัสดุและนางซวน ชูพันธุ์ มีบุตรด้วยกัน 4 คนคือ

• นางอุษา (เชนะกุล) เวย์ส
• นายจุลวัฒน์ เชนะกุล (มีบุตรสาวคนหนึ่งชื่อ ปริย เชนะกุล)
• นางนิศา เชนะกุล
• นางนงนุช (เชนะกุล) ทองเจือ

ผลงาน

• หนังสือ
  • กลศาสตร์ประยุกต์
  • คำนวณออกแบบเสริมเหล็กคอนกรีต
  • เรขาสถิตยศาสตร์
• สิ่งก่อสร้าง
  • สนามศุภชลาศัย

เครื่องราชอิสริยาภรณ์และเกียรติยศที่ได้รับ

• 2462: รองอำมาตย์เอก
• 2463: หลวงเจริญวิศวกรรม
• 2465: อำมาตย์ตรี
• 2466: อำมาตย์โท
• 2467: จตุรถาภรณ์มงกุฎสยาม
• 2470: พระเจริญวิศวกรรม
• 2473: จตุรถาภรณ์ช้างเผือก
• 2480: ตริตาภรณ์มงกุฏสยาม
• 2483: ตริตาภรณ์ช้างเผือก
• 2484: ทวีติยาภรณ์มงกุฏไทย
• 2485: ทวีติยาภรณ์ช้างเผือก
• 2493: ประถมาภรณ์มงกุฏไทย
• 2494: เหรียญบรมราชาภิเษก ร. 9
• 2495: เหรียญจักรพรรดิมาลา
• 2505: วิศวกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
• 2507: ประถมาภรณ์ช้างเผือก
• 2509: ศาสตราจารย์กิตติคุณ คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

สมัญญานาม

• ผู้วางรากฐานให้แก่วงการวิศวกรรมศาสตร์ของไทย
• บิดาแห่งวิศวกรไทย