บีตา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
บีตา
อักษรกรีก
Αα แอลฟา Νν นิว
Ββ บีตา Ξξ ไซ
Γγ แกมมา Οο โอไมครอน
Δδ เดลตา Ππ พาย
Εε เอปไซลอน Ρρ โร
Ζζ ซีตา Σσς ซิกมา
Ηη อีตา Ττ เทา
Θθ ทีตา Υυ อิปไซลอน
Ι ι ℩ ไอโอตา Φφ ฟาย
Κκ แคปปา Χχ ไค
Λλ แลมดา Ψψ พไซ
Μμ มิว Ωω โอเมกา
ใกล้คลาสสิก
Ϝϝ เวา ϘϙϞϟ คอปปา
Ϻϻ แซน ͲͲϠϡ แซมไพ
Ϛϛ สติกมา Ͱͱ ฮีตา
Ϸϸ โช

เครื่องหมายเสริมอักษร

บีตา หรือ เบตา[1][nb 1] (อังกฤษ: beta บริติช /ˈbtə/ อเมริกัน /ˈbtə/, กรีก: βήτα, ตัวใหญ่ Β, ตัวเล็ก β หรือ ตัวเขียน ϐ) เป็นอักษรกรีกตัวที่ 2 และมีค่าของเลขกรีกเท่ากับ 2 ในภาษากรีกโบราณ บีตาแทนเสียงหยุด ริมฝีปาก ก้อง /b/ และในภาษากรีกสมัยใหม่แทนเสียงเสียดแทรก ริมฝีปาก-ฟัน ก้อง /v/ อีกทั้งบีตายังเป็นรากในการกำเนิดอักษรอื่นด้วย เช่น อักษรโรมันB⟩ และอักษรซีริลลิกБ⟩ และ ⟨В

เชิงอรรถ[แก้]

  1. ในรายการศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสภาปรากฏการทับศัพท์คำว่า beta ไว้ 2 แบบ คือ หมวดศัพท์วิทยาศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ. 2546) ใช้ว่า "บีตา" และหมวดศัพท์เทคโนโลยีทางภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2556) ใช้ว่า "เบตา" ซึ่งถือว่าถูกต้องทั้งสองแบบ โดยอาจสามารถอนุมานสรุปได้ว่าในอดีตเป็นการทับศัพท์จากสำเนียงบริติช และต่อมาใช้การทับศัพท์จากสำเนียงอเมริกันตามสมัยนิยมซึ่งเห็นได้จากการที่คนส่วนใหญ่อ่านออกเสียงคำดังกล่าวว่า เบ-ต้า อีกทั้ง สวทช. ยังใช้ว่า "รังสีเบตา" อีกด้วย[2]

อ้างอิง[แก้]