ตฺวั้น ฉีรุ่ย
ตฺวั้น ฉีรุ่ย | |
|---|---|
段祺瑞 | |
 ตฺวั้น ฉีรุ่ย เมื่อ ค.ศ. 1913 | |
| หัวหน้าฝ่ายบริหารสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1924 – 20 เมษายน ค.ศ. 1926 | |
| หัวหน้ารัฐบาล | Xu Shiying Jia Deyao |
| ก่อนหน้า | Huang Fu (รักษาการ) |
| ถัดไป | Hu Weide (รักษาการ) |
| นายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1918 – 10 ตุลาคม ค.ศ. 1918 | |
| ประธานาธิบดี | Feng Guozhang (รักษาการ) |
| ก่อนหน้า | Qian Nengxun |
| ถัดไป | Qian Nengxun |
| ดำรงตำแหน่ง 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1917 – 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1917 | |
| ประธานาธิบดี | Feng Guozhang (รักษาการ) |
| ก่อนหน้า | Li Jingxi |
| ถัดไป | Wang Daxie (รักษาการ) |
| ดำรงตำแหน่ง 26 มิถุนายน ค.ศ. 1916 – 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1917 | |
| ประธานาธิบดี | หลี ยฺเหวียนหง |
| ก่อนหน้า | Xu Shichang |
| ถัดไป | Wu Tingfang (รักษาการ) |
| รักษาการนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง 19 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 – 31 กรกฎาคม ค.ศ. 1913 | |
| ประธานาธิบดี | ยฺเหวียน ชื่อไข่ |
| ก่อนหน้า | Zhao Bingjun |
| ถัดไป | Xiong Xiling |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงครามสาธารณรัฐจีน | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1912 – ค.ศ. 1915 | |
| หัวหน้ารัฐบาล | ถัง เช่าอี๋ ลู่ เจิงเสียง Zhao Bingjun ตัวเอง (รักษาการ) Xiong Xiling Sun Baoqi (รักษาการ) Xu Shichang |
| ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง |
| ถัดไป | Zhou Ziqi |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 6 มีนาคม ค.ศ. 1865 เหอเฝย์ มณฑลอานฮุย จักรวรรดิชิง |
| เสียชีวิต | 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936 (71 ปี) ช่างไห่ สาธารณรัฐจีน |
| เชื้อชาติ | จีน |
| พรรคการเมือง | ก๊กอานฮุย |
| บุตร | บุตรสาว 4 คน |
| การศึกษา | สถาบันทหารเทียนจิน |
| อาชีพ | นายทหาร รัฐบุรุษ |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| รับใช้ |  ราชวงศ์ชิง สาธารณรัฐจีนก๊กอานฮุย |
| สังกัด |  กองทัพเป่ย์หยางก๊กอานฮุย |
| ยศ | พลเอก |
| บังคับบัญชา | ก๊กอานฮุย |
| ผ่านศึก | |
ตฺวั้น ฉีรุ่ย (จีน: 段祺瑞; พินอิน: Duàn Qíruì; เวด-ไจลส์: Tuan Ch'i-jui; 6 มีนาคม ค.ศ. 1865 – 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1936) เป็นขุนศึกและนักการเมืองชาวจีน ผู้ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารกองทัพเป่ย์หยางที่ปกครองประเทศจีนทางตอนเหนือในช่วงปลายทศวรรษ 1910 เขาเป็นนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐจีนสี่สมัยตั้งแต่ ค.ศ. 1913 ถึง ค.ศ. 1918 และเข้ารักษาการในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหารสาธารณรัฐจีนในรัฐบาลปักกิ่งตั้งแต่ ค.ศ. 1924 ถึง ค.ศ. 1926
ตฺวั้นสำเร็จการศึกษาที่สถาบันทหารเทียนจิน และเข้าศึกษาต่อในสาขาวิทยาการทหารที่ประเทศเยอรมนี ต่อมาจึงรับราชการเป็นผู้บัญชาการทหารปืนใหญ่ในบัญชาของยฺเหวียน ชื่อไข่ หลังจากการปฏิวัติซินไฮ่เมื่อ ค.ศ. 1911 และการล่มสลายของราชวงศ์ชิง เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสงครามและนายกรัฐมนตรีในคณะรัฐมนตรียฺเหวียน โดยเขาไม่เห็นด้วยกับการฟื้นฟูราชาธิปไตยในประเทศของยฺเหวียน และเมื่อยฺเหวียนถึงแก่อสัญกรรม ตฺวั้นยังคงเป็นนายกรัฐมนตรีและเข้าควบคุมจีนทางตอนเหนือ ตลอดระยะเวลาดำรงตำแหน่งของเขามีการต่อสู้ทางการเมืองกันอย่างดุเดือด โดยเฉพาะอย่างยิ่งความขัดแย้งกับพวกนิยมรัฐสภาทางตอนใต้ที่นำโดยซุน ยัตเซ็น
ใน ค.ศ. 1917 ตฺวั้นมีบทบาทในการระงับความพยายามฟื้นฟูราชวงศ์ชิงและเป็นหัวหอกสำคัญในการพาประเทศจีนเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยอยู่ฝ่ายสัมพันธมิตร รวมถึงยังเป็นผู้เจรจาเงินกู้กับญี่ปุ่นอยู่หลายครั้ง ตฺวั้นเป็นผู้ก่อตั้งก๊กอานฮุยและเตรียมพร้อมสำหรับการพิชิตพื้นที่ทางตอนใต้ การติดต่อลับระหว่างเขากับญี่ปุ่น (ความตกลงการป้องกันร่วมจีน-ญี่ปุ่น ค.ศ. 1918) ได้รับการเปิดเผยในเวลาต่อมา ประจวบเหมาะกับการตัดสินใจของสนธิสัญญาแวร์ซายต่อการโอนพื้นที่ชานตงให้แก่ญี่ปุ่น ซึ่งได้นำไปสู่การประท้วงใน ค.ศ. 1919 สถานะทางการเมืองของเขาเริ่มอ่อนแอลง กระทั่งเขาถูกขับไล่ออกจากอำนาจหลังจากพ่ายแพ้สงครามจื๋อลี่–อานฮุยเมื่อ ค.ศ. 1920 เขากลับสู่อำนาจอีกครั้งใน ค.ศ. 1924 แต่ก็ลงจากอำนาจอีกคราหนึ่งภายหลังจาง จั้วหลิน ได้รับชัยชนะในสงครามต่อต้านเฟิ่งเทียน ตฺวั้นเกษียณตนเองจากเส้นทางการเมืองที่เทียนจิน ก่อนที่จะพำนักอยู่ที่เซี่ยงไฮ้จวบจนถึงแก่อสัญกรรมใน ค.ศ. 1936
บรรณานุกรม[แก้]
- Bangsbo, Jens (1996). Science and Football III. Journal of Sports Sciences. Vol. 17. Taylor & Francis. pp. 755–756. doi:10.1080/026404199365489. ISBN 978-0-419-22160-9. PMID 10573330.
- Bonavia, David (1995). China's Warlords. New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-586179-5.
- Ch'en, Jerome (1972) [1st pub. 1961]. Yuan Shih-k'ai (2nd ed.). Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-0789-8.
- Gray, Jack (2002). Rebellions and Revolutions: China from the 1800s to 2000. New York: Oxford University Press. pp. 168–169. ISBN 978-0-19-870069-2.
- Hutchings, Graham (2003). Modern China: A Guide to a Century of Change. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01240-0.
- Levy, Adrian; Scott-Clark, Cathy (2001). Stone of Heaven: Unearthing the Secret History of Imperial Green Jade. Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297645740.
- Spence, Jonathan D. (1990). The Search for Modern China. New York: W.W. Norton & Company. ISBN 0-393-02708-2.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ตฺวั้น ฉีรุ่ย
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ประชาชน | |
| อื่น ๆ | |
 | บทความประเทศจีน ประวัติศาสตร์จีน หรือภาษาจีนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |