การขาดเลือดเฉพาะที่

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ในทางการแพทย์ การขาดเลือดเฉพาะที่[1] (อังกฤษ: ischemia, ischaemia, ischæmia; มาจากภาษากรีก: ισχαιμία isch- การปิดกั้น, hema หรือ haema เลือด) หมายถึงการปิดกั้นการไหลเวียนเลือดที่เลี้ยงเนื้อเยื่อ โดยทั่วไปมีปัจจัยเกี่ยวข้องที่สำคัญภายในหลอดเลือดซึ่งทำให้เนื้อเยื่อเหล่านั้นเสียหายหรือสูญเสียการทำงาน

กลไก[แก้]

การขาดเลือดเฉพาะที่หมายถึงการที่อวัยวะขาดเลือดไปเลี้ยง ซึ่งต่างจากภาวะเลือดมีออกซิเจนน้อย (hypoxia) ซึ่งหมายถึงการที่ร่างกายขาดออกซิเจน (เช่นอาจมีสาเหตุมาจากการขาดอากาศหายใจ) การขาดเลือดอาจเกิดจากการที่เลือดเลี้ยงตามอวัยวะต่างๆ ได้ไม่เพียงพอกับความต้องการออกซิเจนและสารอาหารของเนื้อเยื่อนั้น ซึ่งทำให้เนื้อเยื่อเกิดความเสียหายจากการขาดออกซิเจนและสารอาหารเพื่อใช้ในการเมแทบอลิซึมซึ่งทำให้เกิดของเสียสะสมและเกิดความเสียหาย

การขาดเลือดเฉพาะที่ยังอาจหมายถึงการที่เลือดไหลเวียนไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายได้ไม่เพียงพอ เนื่องมาจากการตีบหรืออุดกั้นของหลอดเลือดที่เลี้ยงอวัยวะ เช่นการอุดกั้นของหลอดเลือดหัวใจทำให้เกิดอาการปวดเค้นหัวใจ (angina pectoris)

ภาวะดังกล่าวอาจเกิดจาก

อ้างอิง[แก้]