เนื้อตายเหตุขาดเลือด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

เนื้อตายเหตุขาดเลือด[1] (อังกฤษ: infarction) เป็นกระบวนการตายเฉพาะส่วนของเนื้อเยื่ออันเกิดจากการขาดเลือด ซึ่งอาจเกิดจากการอุดกั้นหลอดเลือดแดงที่เลี้ยงอวัยวะนั้น ๆ เช่นจากลิ่มเลือด (blood clot) หรือคอเลสเตอรอล หรืออาจเกิดจากการถูกกดเบียดจากโครงสร้าง epitobe อื่น ๆ

โดยส่วนมากภาวะเนื้อตายเหตุขาดเลือดเกี่ยวข้องกับโรคท่อเลือดแดงและหลอดเลือดแดงแข็ง (atherosclerosis) เมื่อคราบไขมันที่เกาะตามผนังหลอดเลือดหลุดออกมา จะเกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือด (thrombus) อุดกั้นการไหลเวียนของเลือด และอาจหลุดออกมาและไหลตามกระแสเลือดไปอุดกั้นหลอดเลือดในบริเวณอื่น ๆ เกิดเป็นสิ่งหลุดอุดหลอดเลือด (embolus) นอกจากนี้เนื้อตายเหตุขาดเลือดอาจเกี่ยวข้องกับการอุดตันของหลอดเลือดจากการกดเบียด เช่นส่วนของลำไส้ขาดเลือดเนื่องจากไส้เลื่อน (hernia) หรือไส้บิดเกลียว (volvulus)

ประเภทของเนื้อตายเหตุขาดเลือด[แก้]

เนื้อตายเหตุขาดเลือดแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทตามปริมาณเลือดออก

โรคที่เกี่ยวข้อง[แก้]

โรคที่เกี่ยวข้องกับเนื้อตายเหตุขาดเลือดได้แก่

อ้างอิง[แก้]