มหาปุโรหิตแห่งอิสราเอล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มหาปุโรหิตและชาวเลวีในอาณาจักรยูดาห์โบราณ (การแสดงภาพของคันประทีป โต๊ะขนมปังเฉพาะพระพักตร์ และแตร ได้รับแรงบันดาลใจจากประตูชัยติตุส)

ในศาสนายูดาห์ มหาปุโรหิตแห่งอิสราเอล หรือ มหาสมณะแห่งอิสราเอล (อังกฤษ: High Priest of Israel; ฮีบรู: כהן גדול, อักษรโรมัน: Kohen Gadol, แปลตรงตัว'มหาปุโรหิต'; แอราเมอิกKahana Rabba)[1] เป็นหัวหน้าของปุโรหิตชาวอิสราเอล มีบทบาทพิเศษในการนมัสการที่ดำเนินการในพลับพลาและภายหลังในพระวิหารในกรุงเยรูซาเลม รวมไปถึงในเรื่องที่ไม่ใช่พิธีกรรมด้วย ผู้ดำรงตำแหน่งมหาปุโรหิตต้องสืบเชื้อสายจากอาโรน (มหาปุโรหิตคนแรกในคัมภีร์ไบเบิล) เช่นเดียวกับผู้ดำรงตำแหน่งปุโรหิตคนอื่น ๆ แต่แตกต่างจากปุโรหิตคนอื่น ๆ ตรงที่มหาปุโรหิตต้องปฏิบัติตามบทบัญญัติที่เข้มงวดกว่า สวมเสื้อตำแหน่งของปุโรหิตที่มีลักษณะเฉพาะ และเป็นปุโรหิตเพียงผู้เดียวที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบพิธีกรรมบางอย่าง

อ้างอิง[แก้]

  1. Morgenstern, Julian (October 1938). "A Chapter in the History of the High-Priesthood (Concluded)". The American Journal of Semitic Languages and Literatures. The University of Chicago Press. 55 (4): 360–377. doi:10.1086/amerjsemilanglit.55.4.3088118. JSTOR 3088118. S2CID 147434998.

บรรณานุกรม[แก้]

  • Schulz, Sarah (2023). Joschua und Melchisedek. Berlin: De Gruyter. ISBN 9783110793413.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]