ข้ามไปเนื้อหา

เบนิกโน อากีโนที่ 3

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เบนิกโน เอส. อากีโนที่ 3
ภาพถ่ายทางการใน ค.ศ. 2010
ประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ คนที่ 15
ดำรงตำแหน่ง
30 มิถุนายน ค.ศ. 2010 – 30 มิถุนายน ค.ศ. 2016
รองประธานาธิบดีเฮโฮมาร์ บีไนย์
ก่อนหน้ากลอเรีย มาคาปากัล-อาร์โรโย
ถัดไปโรดรีโก ดูแตร์เต
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยและการปกครองท้องถิ่น
ดำรงตำแหน่ง
30 มิถุนายน ค.ศ. 2010 – 9 กรกฎาคม ค.ศ. 2010
ก่อนหน้าโรนัลโด ปูโน
ถัดไปเจสเซ โรเบรโด
วุฒิสมาชิกฟิลิปปินส์
ดำรงตำแหน่ง
30 มิถุนายน ค.ศ. 2007 – 30 มิถุนายน ค.ศ. 2010
รองประธานสภาผู้แทนราษฎรฟิลิปปินส์
ดำรงตำแหน่ง
8 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004 – 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006
ประธานJose de Venecia Jr.
ก่อนหน้าราอูล เอ็ม. กอนซาเลซ
ถัดไปซีเมออน ดาตูมานง
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากจังหวัดตาร์ลัก เขต 2
ดำรงตำแหน่ง
30 มิถุนายน ค.ศ. 1998 – 30 มิถุนายน ค.ศ. 2007
ก่อนหน้าJose Yap
ถัดไปJose Yap
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
เบนิกโน ซีเมออน โกฮวงโก อากีโนที่ 3

8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1960(1960-02-08)
Sampaloc มะนิลา ประเทศฟิลิปปินส์
เสียชีวิต24 มิถุนายน ค.ศ. 2021(2021-06-24) (61 ปี)
เกซอนซิตี ประเทศฟิลิปปินส์
ที่ไว้ศพManila Memorial Park – Sucat, Parañaque ประเทศฟิลิปปินส์
พรรคการเมืองเสรีนิยม
บุพการี
ความสัมพันธ์
ศิษย์เก่าAteneo de Manila University (AB)
ลายมือชื่อ
ชื่อเล่นPNoy, Noynoy

เบนิกโน ซีเมออน อากีโนที่ 3 (ตากาล็อก: Benigno Simeon Aquino III; ชื่อเกิด เบนิกโน ซีเมออน โกฮวงโก อากีโนที่ 3; 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1960 - 24 มิถุนายน ค.ศ. 2021)[4][5] หรือรู้จักกันในฉายา นอยนอย อากีโน (Noynoy Aquino)[6][7][8] และในภาษาพูดว่า ปินอย (PNoy)[b] เป็นนักการเมืองชาวฟิลิปปินส์ที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 15 ใน ค.ศ. 2010 ถึง 2016[12][13][14] โดยเป็นลูกชายของเบนิกโน อากีโน จูเนียร์ นักการเมืองที่ถูกลอบสังหาร กับคอราซอน อากีโน ประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 11 เขาเป็นนักการเมืองรุ่นที่ 4 ในตระกูลอากีโนจากจังหวัดตาร์ลัก

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]

ชื่อเกิดของนอยนอย อากีโนคือ เบนิกโน ซีเมออน โกฮวงโก อากีโนที่ 3[15] เขาเกิดในวันที่ 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1960 ที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทิร์นใน Sampaloc มะนิลา[16] โดยเป็นลูกคนที่ 3 จากทั้ง 5 คนของเบนิกโน อากีโน จูเนียร์ที่ขณะนั้นดำรงตำแหน่งรองผู้ว่าราชการจังหวัดตาร์ลัก กับคอราซอน โกฮวงโก ลูกสาวของ José Cojuangco เบนิกโนมีพี่/น้องสาว 4 คน คือ: Maria Elena, Aurora Corazon, Victoria Elisa และนักแสดงสาว Kristina Bernadette เขาเข้าเรียนชั้นประถมศึกษา มัธยมศึกษา และวิทยาลัยที่ Ateneo de Manila University ในเกซอนซิตี[7]

อากีโนได้รับปริญญาตรีศิลปศาสตรบัณฑิต (สาขาเศรษฐศาสตร์) จาก Ateneo ใน ค.ศ. 1981[12][7] อดีตประธานาธิบดี กลอเรีย มาคาปากัล-อาร์โรโย ที่ดำรงตำแหน่งก่อนหน้าตัวเขา เคยเป็นศาสตราจารย์คนหนึ่งของเขาที่มหาวิทยาลัยด้วย[17]

ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1972 พ่อของเขา วุฒิสมาชิก และผู้นำฝ่ายค้านคนสำคัญต่อประธานาธิบดี เฟอร์ดินานด์ มาร์กอส ถูกจับกุมฐานล้มล้างการปกครอง[8] จากนั้นในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1973 พ่อของอากีโนถูกนำตัวไปที่ศาลทหารใน Fort Bonifacio[8]

ชีวิตส่วนตัว

[แก้]

อากีโนไม่ได้แต่งงาน ทำให้เขาเป็นประธานาธิบดีฟลิปปินส์โสดคนแรก[18] อากีโนเคยมีความสัมพันธ์กับ Shalani Soledad สมาชิกสภานคร Valenzuela กีบหลานสาวอดีตวุฒิสมาชิก Francisco Tatad[19][20] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2010 อากีโนยืนยันว่าเขากับ Soledad ยุติความสัมพันธ์กันแล้ว[21] ก่อนหน้านั้น เขขาเคยออกเดทกับ Korina Sanchez,[19] Bernadette Sembrano,[19] และ Liz Uy[21][22] อากีโนกล่าวอย่างเปิดเผยว่าตนชอบสตรีที่อายุน้อยกว่า เพราะต้องการมีลูก[23]

ถึงแก่อสัญกรรม

[แก้]

ในชั่วโมงต้นของวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 2021 แม่บ้านพบตัวอากีโนนอนหมดสติบนเก้าอี้เอนกายที่บ้านในเวสต์ไทรแองเกิล เกซอนซิตี จากนั้นจึงนำตัวไปยังแคปิตอลเมดิคอลเซ็นเตอร์ใน Diliman ทันที โดยมีประกาศว่าเขาเสียชีวิตในเวลา 6:30 น. (เวลามาตรฐานฟิลิปปินส์) ของวันนั้น[4] โดยมีการระบุสาเหตุการเสียชีวิตว่ามาจากโรคไต รองจากโรคเบาหวาน[5][24]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. บรรพบุรุษของ Diokno คือ Demetria Sumulong ที่เกิดในนครอันตีโปโลก่อนย้ายลงใต้ บรรพบุรุษร่วมกับระหว่างเธอกับอากีโนคือ Francisco Sumulong (เกิดใน ค.ศ. 1695)[1][2][3]
  2. รูปสั้นของประธานาธิบดี นอยนอย และเล่นคำกับคำว่า Pinoy เดมะนิมอย่างไม่เป็นทางการสำหรับชาวฟิลิปปินส์[9][10][11]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Quiñones, Klarenz (December 1, 2018). "Francisco Sumulong". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2023. สืบค้นเมื่อ March 8, 2023.
  2. Dulay, Toti (2012). "Chapter 3 : Marikina". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2023. สืบค้นเมื่อ March 20, 2023.
  3. "The Sauza-Berenguer de Marquina Official Website". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 10, 2023. สืบค้นเมื่อ March 20, 2023.
  4. 4.0 4.1 "Former Philippines President Benigno 'Noynoy' Aquino dies at 61". Japan Today. June 24, 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 24, 2021. สืบค้นเมื่อ June 24, 2021.
  5. 5.0 5.1 Morales, Neil; Lema, Karen (June 24, 2021). "Ex-Philippine President Benigno Aquino dies of renal failure at 61". Reuters. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 24, 2021. สืบค้นเมื่อ June 24, 2021.
  6. "Noynoy Aquino to take oath at the Luneta grandstand". GMA News Online. June 15, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 17, 2012. สืบค้นเมื่อ January 23, 2012.
  7. 7.0 7.1 7.2 "The son also rises: Who is Noynoy Aquino?". GMA News Online. September 9, 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 16, 2012. สืบค้นเมื่อ January 23, 2012.
  8. 8.0 8.1 8.2 "NINOY'S LETTER TO NOYNOY". The Manila Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 12, 2016. สืบค้นเมื่อ March 9, 2016 – โดยทาง PressReader.
  9. "After 4 months, PNoy apologizes for slow govt response to Yolanda victims". GMA News Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 1, 2015. สืบค้นเมื่อ March 17, 2016.
  10. "How was PNoy's first night at Bahay Pangarap?". GMA News Online. August 6, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 17, 2012. สืบค้นเมื่อ January 23, 2012.
  11. "Back from US, PNoy says 43K jobs to be generated in 3 years". GMA News Online. September 28, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 17, 2012. สืบค้นเมื่อ January 23, 2012.
  12. 12.0 12.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ r12
  13. "Aquino promises justice as Philippines president". Yahoo! News. Associated Press. June 9, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 15, 2010.
  14. "Congress final tallies". Philippine Daily Inquirer. June 8, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 22, 2010.
  15. Mydans, Seth; Goldman, Russell (June 23, 2021). "Benigno S. Aquino III, 61, Former President of the Philippines, Dies". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 27, 2021. สืบค้นเมื่อ June 27, 2021.
  16. Ismael, Javier Joe; Maghanoy, Christian Crow (June 24, 2021). "Former president Noynoy Aquino dies". The Manila Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 27, 2021. สืบค้นเมื่อ June 27, 2021.
  17. "Arroyo to Aquino: It's the Economy, Student". Philippine Daily Inquirer. January 13, 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 24, 2021. สืบค้นเมื่อ June 24, 2021.
  18. Lopez, Ditas B. (June 24, 2021). "Benigno Aquino III, Who Led Philippine Growth Spurt, Dies at 61". Bloomberg News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 25, 2021. สืบค้นเมื่อ June 25, 2021.
  19. 19.0 19.1 19.2 Christine Avendaño (August 13, 2009). "Sorry, Josh, Tito Noy has a girlfriend". Philippine Daily Inquirer. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 31, 2009.
  20. "Noynoy's 'girlfriend' being groomed for Congress". GMANews.TV. August 12, 2009. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 22, 2015. สืบค้นเมื่อ January 16, 2016.
  21. 21.0 21.1 "Yes, Aquino dating his stylist, Liz Uy". Philippine Daily Inquirer. November 13, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2010.
  22. Jumilla, Lynda (November 12, 2010). "Aquino admits dating Liz Uy". ABS-CBN News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 23, 2015. สืบค้นเมื่อ January 16, 2016.
  23. Robles, Raissa (April 21, 2015). "All the president's women: Why Benigno Aquino is still a bachelor". South China Morning Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 27, 2021. สืบค้นเมื่อ June 25, 2021.
  24. Aguilar, Krissy (June 24, 2021). "Ex-president Noynoy Aquino died 'peacefully in his sleep' – family". Philippine Daily Inquirer. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 24, 2021. สืบค้นเมื่อ June 24, 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]