ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โว้ก (นิตยสาร)"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Formcruz (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
บรรทัด 36: บรรทัด 36:


== คุณลักษณะ ==
== คุณลักษณะ ==
เมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2016 บุคคลที่ได้รับให้มีความสำคัญต่อปกนิตยสารโว้กอเมริกัน<ref>{{cite web|url=http://nymag.com/daily/fashion/2012/05/ryan-lochte-vogue-serena-williams-hope-solo.html |title=Ryan Lochte Is the Fourth Man to ver Cover Vogue - The Cut |publisher=Nymag.com |date=14 May 2012 |accessdate=4 June 2013}}</ref><ref>{{cite web|url=http://sports.espn.go.com/nba/news/story?id=3291984 |title=LeBron becomes one of only three men to grace cover of Vogue - NBA - ESPN |publisher=Sports.espn.go.com |date=13 March 2008 |accessdate=4 June 2013}}</ref><ref>{{cite web|url=http://globalgrind.com/style/vogue-gets-olympic-spirit-record-breaking-cover-photos |title=Vogue Olympic Cover Featuring Hope Solo, Ryan Lochte, and Serena Williams (PHOTOS) |publisher=Global Grind |date=14 May 2012 |accessdate=4 June 2013}}</ref>
บุรุษที่ได้รับให้มีความสำคัญในการถ่ายปกนิตยสารโว้กอเมริกัน<ref>{{cite web|url=http://nymag.com/daily/fashion/2012/05/ryan-lochte-vogue-serena-williams-hope-solo.html |title=Ryan Lochte Is the Fourth Man to ver Cover Vogue - The Cut |publisher=Nymag.com |date=14 May 2012 |accessdate=4 June 2013}}</ref><ref>{{cite web|url=http://sports.espn.go.com/nba/news/story?id=3291984 |title=LeBron becomes one of only three men to grace cover of Vogue - NBA - ESPN |publisher=Sports.espn.go.com |date=13 March 2008 |accessdate=4 June 2013}}</ref><ref>{{cite web|url=http://globalgrind.com/style/vogue-gets-olympic-spirit-record-breaking-cover-photos |title=Vogue Olympic Cover Featuring Hope Solo, Ryan Lochte, and Serena Williams (PHOTOS) |publisher=Global Grind |date=14 May 2012 |accessdate=4 June 2013}}</ref>
* [[ริชาร์ด เกียร์]] กับ [[ซินดี้ ครอว์ฟอร์ด]] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1992
* [[ริชาร์ด เกียร์]] กับ [[ซินดี้ ครอว์ฟอร์ด]] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1992
* [[จอร์จ คลูนีย์]] กับ [[จิเซล บุนเชน]] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2000
* [[จอร์จ คลูนีย์]] กับ [[จิเซล บุนเชน]] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2000
บรรทัด 45: บรรทัด 45:
* [[แอชตัน อีตัน]] กับ [[จีจี ฮาดีด]] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2016
* [[แอชตัน อีตัน]] กับ [[จีจี ฮาดีด]] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2016
* [[เซย์น แมลิก]] กับ [[จีจี ฮาดีด]] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017
* [[เซย์น แมลิก]] กับ [[จีจี ฮาดีด]] ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017
*[[จัสติน บีเบอร์]] กับ [[เฮลีย์ บัลวิน]] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2019
* [[จัสติน บีเบอร์]] กับ [[เฮลีย์ บัลวิน]] ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2019
* [[แฮร์รี สไตลส์]] ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2020


== บรรณาธิการของฉบับนานาชาติ ==
== บรรณาธิการของฉบับนานาชาติ ==
บรรทัด 374: บรรทัด 375:
|ปัจจุบัน
|ปัจจุบัน
|}
|}

== ดูเพิ่ม ==
* [[รายชื่อนักเดินแบบบนปกโว้ก (สหรัฐ)]]


== อ้างอิง ==
== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}
<references />


==แหล่งข้อมูลอื่น==
==แหล่งข้อมูลอื่น==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 01:36, 1 เมษายน 2564

โว้ก
บรรณาธิการ แอนนา วินเทอร์
ประเภท แฟชั่น
นิตยสารราย เดือน
ยอดพิมพ์จำหน่ายรวม
(2013)
1,259,826[1]
ปีที่ก่อตั้ง 17 ธันวาคม 1892; 131 ปีก่อน (1892-12-17)
ประเทศ สหรัฐ
เว็บไซต์ www.vogue.com
เลขมาตรฐานสากลสำหรับนิตยสาร (ISSN) 0042-8000

โว้ก (อังกฤษ: Vogue) เป็นนิตยสารแฟชั่นและครรลองชีวิตของชาวอเมริกัน ที่ประกอบไปด้วยองค์ประกอบหลายอย่าง เช่น แฟชั่น ความงาม วัฒนธรรม การใช้ชีวิต และเวทีเดินแบบ โว้กเริ่มทำนิตยสารรายสัปดาห์ในปี ค.ศ. 1892 ในสหรัฐอเมริกาก่อนที่จะกลายเป็นนิตยสารรายเดือนในภายหลัง

โว้กอังกฤษ เป็นฉบับต่างประเทศฉบับแรกที่เปิดตัวครั้งแรกในปี ค.ศ. 1916 และปัจจุบันมีโว้กฉบับต่างประเทศทั้งหมด 22 ประเทศ ร่วมถึง โว้กอาระเบีย ที่เข้าร่วมล่าสุด (ตุลาคม ค.ศ. 2016)

ประวัติ

ปกนิตยสารในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1917 (โว้กอเมริกัน)

ช่วงปีแรก ๆ

ในปี ค.ศ. 1892 อาร์เทอร์ บอลด์วิน เทอร์นอร์ เป็นนักธุรกิจชาวอเมริกันผู้ก่อตั้ง นิตยสารโว้ก เป็นนิตยสารรายสัปดาห์ในสหรัฐอเมริกา ได้รับการสนับสนุนโดยคริสโตเฟอร์ ไรต์[2] ฉบับแรกได้รับการตีพิมพ์ในวันที่ 17 ธันวาคมของปีนั้น ด้วยราคาปิด 10 เซ็นต์ [3] เนื้อหาของนิตยสารจะเติบโตช้ามากในช่วงเวลานี้

ค.ศ. 1905-1920: คอนเด นาสท์

คอนเด นาสท์ ซื้อโว้กในปี ค.ศ. 1905 หนึ่งปีก่อนการตายของเทอร์นอร์ และค่อย ๆ ขยายการตีพิมพ์ เขาเปลี่ยนไปเป็นนิตยสารรายปักษ์ และเริ่มโว้กต่างประเทศในปี ค.ศ. 1910 นาสท์ได้เปลี่ยนความสนใจของนิตยสารไปที่ผู้หญิง และในไม่ช้าราคาของนิตยสารก็เพิ่มขึ้น จำนวนสิ่งพิมพ์และผลกำไรของนิตยสารเพิ่มขึ้นอย่างมากภายใต้การบริหารของนาสท์ จนถึงปี ค.ศ. 1911 แบรนด์โว้ก ได้รับชื่อเสียงว่ายังคงรักษาเป้าหมายไว้ และเป็นกลุ่มเป้าหมายที่ยอดเยี่ยม

ค.ศ. 1920-1970: การขยายตัว

จำนวนสมาชิกนิตยสารเพิ่มขึ้นในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ และอีกครั้งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

ในเดือนกรกฎาคมปี ค.ศ. 1932 นิตยสารเปิดตัวภาพปกสีเป็นครั้งแรก ถ่ายโดยช่างภาพเอ็ดเวิร์ด สไตเชน เป็นรูปนางแบบแสดงท่าทางในชุดว่ายน้ำที่กำลังยกลูกบอลชายหาด[4]

ในปี ค.ศ. 1930 นิตยสารได้ลดภาพประกอบแฟชั่นลง และพวกเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นการถ่ายภาพจากศิลปินคนดังต่าง ๆ[5]

ในปี ค.ศ. 1960 ไดอาน่า วีนแลนด์ ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าบรรณาธิการนิตยสารโว้ก ได้มีการมุ่งเน้นที่แฟชั่นร่วมสมัย การปฏิวัติทางเพศ การกล่าวถึงเรื่องเพศอย่างเปิดเผย[6]

ในปี ค.ศ. 1973 โว้กได้เปลี่ยนเป็นนิตยสารรายเดือน[7] ภายใต้หัวหน้าบรรณาธิการ เกรซ มิราเบลลา[8]

ค.ศ. 1988-ปัจจุบัน: การนำของแอนนา วินเทอร์

ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1988 แอนนา วินเทอร์ หัวหน้าบรรณาธิการของโว้กคนใหม่[9][10] เธอพยายามที่จะทำให้ทุกคนเข้าถึงนิตยสารได้ง่ายขึ้น มุ่งเน้นไปที่แนวคิดใหม่ การเข้าถึงแฟชั่นสำหรับผู้ชมที่กว้างขึ้น[11][12]

คุณลักษณะ

บุรุษที่ได้รับให้มีความสำคัญในการถ่ายปกนิตยสารโว้กอเมริกัน[13][14][15]

บรรณาธิการของฉบับนานาชาติ

บุคคลที่ได้ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าบรรณาธิการของ นิตยสารโว้ก

ประเทศ ปีปฏิบัติการ บรรณาธิการ เริ่ม (ค.ศ.) สิ้นสุด (ค.ศ.)
สหรัฐ 1892–ปัจจุบัน Josephine Redding 1892 1901
Marie Harrison 1901 1914
Edna Woolman Chase 1914 1951
Jessica Daves 1952 1963
Diana Vreeland 1963 1971
Grace Mirabella 1971 1988
Anna Wintour 1988 ปัจจุบัน
สหราชอาณาจักร 1916–ปัจจุบัน Elspeth Champcommunal 1916 1922
Dorothy Todd 1923 1926
Alison Settle 1926 1934
Elizabeth Penrose 1934 1940
Audrey Withers 1940 1961
Ailsa Garland 1961 1965
Beatrix Miller 1965 1984
Anna Wintour 1985 1987
Liz Tilberis 1988 1992
Alexandra Shulman 1992 2017
Edward Enninful 2017 ปัจจุบัน
ฝรั่งเศส 1920–ปัจจุบัน Cosette Vogel 1922 1927
Main Bocher 1927 1929
Michel de Brunhoff 1929 1954
Edmonde Charles-Roux 1954 1966
Françoise de Langlade 1966 1968
Francine Crescent 1968 1987
Colombe Pringle 1987 1994
Joan Juliet Buck 1994 2001
Carine Roitfeld 2001 2010
Emmanuelle Alt 2011 ปัจจุบัน
ออสเตรเลีย 1959–ปัจจุบัน Rosemary Cooper 1959 1962
Sheila Scotter 1962 1971
Eve Harman 1971 1976
June McCallum 1976 1989
Nancy Pilcher 1989 1997
Marion Hume 1997 1998
Juliet Ashworth 1998 1999
Kirstie Clements 1999 2012
Edwina McCann 2012 ปัจจุบัน
อิตาลี 1964–ปัจจุบัน Consuelo Crespi 1964 1966
Franco Sartori 1966 1988
Franca Sozzani 1988 2016
Emanuele Farneti 2017 ปัจจุบัน
บราซิล 1975–ปัจจุบัน Luis Carta 1975 1986
Andrea Carta 1986 2003
Patricia Carta 2003 2010
Daniela Falcão 2010 2016
Silvia Rogar 2016 ปัจจุบัน
เยอรมนี 1979–ปัจจุบัน Christiane Arp 2003 [16] ปัจจุบัน
สเปน 1988–ปัจจุบัน Luis Carta 1988 1994
Yolanda Sacristán 1994 2017
Eugenia de la Torriente 2017 ปัจจุบัน
เกาหลีใต้ 1996–ปัจจุบัน Myung Hee Lee 1996 ปัจจุบัน
ไต้หวัน 1996–ปัจจุบัน Sky Wu 1996 ปัจจุบัน
รัสเซีย 1998–ปัจจุบัน Aliona Doletskaya 1998 2010
Victoria Davydova 2010 ปัจจุบัน
ญี่ปุ่น 1999–ปัจจุบัน Hiromi Sogo 1999 2001
Mitsuko Watanabe 2001 ปัจจุบัน
เม็กซิโกและลาตินอเมริกา 1980–ปัจจุบัน Eva Hughes[17] 2002 2012
Kelly Talamas 2012 2016
Karla Martínez[18] 2016 ปัจจุบัน
โปรตุเกส 2002–ปัจจุบัน Paula Mateus ปัจจุบัน [19]
จีน 2005–ปัจจุบัน Angelica Cheung 2005 ปัจจุบัน
อินเดีย 2007–ปัจจุบัน Priya Tanna 2007 ปัจจุบัน
ตุรกี 2010–ปัจจุบัน Seda Domaniç 2010 ปัจจุบัน
เนเธอร์แลนด์ 2012–ปัจจุบัน Karin Swerink 2012 ปัจจุบัน
ไทย 2013–ปัจจุบัน กุลวิทย์ เลาสุขศรี 2013 ปัจจุบัน[20]
ยูเครน 2013–ปัจจุบัน Masha Tsukanova 2013 2016
Olga Sushko 2016 ปัจจุบัน
อาระเบีย 2016–ปัจจุบัน Deena Aljuhani Abdulaziz 2016 2017
Manuel Arnaut 2017 ปัจจุบัน

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. "Consumer Magazines". Alliance for Audited Media. สืบค้นเมื่อ 10 February 2014.
  2. Penelope Rowlands (2008) A Dash of Daring: Carmel Snow and Her Life in Fashion, Art, and Letters Simon and Schuster, 2008
  3. Esfahani Smith, Emily (26 June 2013). "The Early Years of Vogue Magazine". acculterated.com. สืบค้นเมื่อ 6 October 2013.
  4. Oloizia, Jeff. "The 10 Most Groundbreaking Covers in the History of Vogue". T Magazine (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-03-29.
  5. Laird Borrelli (2000). Fashion Illustration Now (illustrated, reprint ed.). Thames and Hudson. ISBN 9780500282342. Fashion Illustration has gone from being one of the sole means of fashion communication to having a very minor role. The first photographic cover of Vogue was a watershed in the history of fashion illustration and a watershed mark of its decline. Photographs, no matter how altered or retouched, will always have some association with reality and by association truth. I like to think of them [fashion Illustrations] as prose poems and having more fictional narratives. They are more obviously filtered through an individual vision than photos. Illustration lives on, but in the position of a poor relative to the fashion.
  6. Vogue (15 February 1968)
  7. "Advertisement - Vogue Magazine". http://ecollections.scad.edu/. Scad Libraries. สืบค้นเมื่อ 7 October 2013. {{cite web}}: แหล่งข้อมูลอื่นใน |website= (help)
  8. Mirabella, Grace (1995). "In and Out of Vogue". Doubleday.
  9. "Vogue – Editor-in-chief Bio". Condé Nast. Condé Nast. May 2013. สืบค้นเมื่อ 16 May 2013.
  10. "Anna Wintour". Biography (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-03-29.
  11. Coddington, Grace (2012). Grace: A Memoir. New York: Random House. ISBN 0449808068.
  12. Orecklin, Michelle (9 February 2004). "The Power List: Women in Fashion, No 3 Anna Wintour". Time magazine. สืบค้นเมื่อ 29 January 2007.
  13. "Ryan Lochte Is the Fourth Man to ver Cover Vogue - The Cut". Nymag.com. 14 May 2012. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
  14. "LeBron becomes one of only three men to grace cover of Vogue - NBA - ESPN". Sports.espn.go.com. 13 March 2008. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
  15. "Vogue Olympic Cover Featuring Hope Solo, Ryan Lochte, and Serena Williams (PHOTOS)". Global Grind. 14 May 2012. สืบค้นเมื่อ 4 June 2013.
  16. Vogue Germany, vogue.de, สืบค้นเมื่อ 22 May 2014
  17. "Eva Hughes is the new CEO for Condé Nast Mexico and Latin America". Portada. 2012-01-11. สืบค้นเมื่อ 2017-01-10.
  18. "Quienes Somos". Vogue México. สืบค้นเมื่อ 2017-01-09.
  19. Vogue Portugal, Conde Nast International, สืบค้นเมื่อ 1 October 2013
  20. "Thailand Vogue". Conde Naste International. Conde Naste International. May 2013. สืบค้นเมื่อ 16 May 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น