กองทัพอากาศเวเนซุเอลา
Bolivarian Venezuelan Military Aviation Aviación Militar Bolivariana Venezolana กองบินทหารโบลิวาร์เวเนซุเอลา (AMBV)[1] | |
---|---|
ประจำการ | 22 June 1946 - Present |
ประเทศ | เวเนซุเอลา |
เหล่า | Air Force of Venezuela |
กำลังรบ | 202 ลำ |
ผู้อุปถัมภ์ | Virgen de Loreto |
คำขวัญ | Spatium superanus palatinus (Latin:The paladin of the sovereign space) |
สีหน่วย | Bleu celeste |
วันสถาปนา | 10 ธันวาคม |
ผู้บังคับบัญชา | |
ผู้บัญชาการปัจจุบัน | Jorge Arévalo Oropeza Pernalete |
เครื่องหมายสังกัด | |
Roundel | |
Aircraft flown | |
Attack | OV-10, Su-30MK2 |
การสงครามอิเล็กทรอนิกส์ | Dassault Falcon 20C Prometeo, Fairchild C-26B Metro EW, |
Fighter | Su-30MK2, F-16, VF-5 |
Trainer | C182, SF-260, EMB-312, K-8 |
Transport | C-130, G.222, Boeing 707-320C, Short 360-300 |
กองทัพอากาศเวเนซุเอลา ถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2463 แม้ในอดีตจะใช้ยุทโธปกรณ์จากหลายประเทศ แต่ด้วยความขัดแย้งระหว่างอดีตผู้นำของเวเนซุเอลา ฮูโก้ ชาเวซ กับ สหรัฐอเมริกา ทำให้เวเนซุเอลาต้องหันไปซื้อยุทโธปกรณ์จากประเทศจีนและรัสเซีย
ประวัติ
[แก้]ในผลพวงของการบินเครื่องบินเป็นครั้งแรกในเวเนซุเอลาเมื่อ 22 กันยายน พ.ศ. 2455 สภาการบินที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อค้นหาเครื่องบินที่เหมาะสมสำหรับกองทัพเวเนซุเอลาในปี ค.ศ. 1913
การเกิดของ ของกองทัพอากาศเวเนซุเอลา กลับไปเมื่อวันที่ 10 ธันวาคม ค.ศ. 1920 เมื่อโรงเรียนการบินทหารของเวเนซุเอลาที่ถูกก่อตั้งพันเอก เดวิดโลเปซ เฮนริเก้ เป็นผู้บัญชาการคนแรก ใน มาราไก . ฐานทัพอากาศส่วนใหญ่ในปัจจุบันถูกสร้างขึ้นในทศวรรษที่ ค.ศ. 1960 โดยเครื่องบินในยุคนั้นคือ de Havilland Venom, de Havilland Vampire , F-86 . และเครื่องบินทิ้งระเบิด B-25 มิตเชลล์ 70 และ 80 เห็นเพิ่มขึ้นมากในความสามารถส่วนใหญ่เป็นเพราะราคาน้ำมันสูงขึ้น กองทัพอากาศเวเนซุเอลาได้จัดหาMirage iii E V, VF-5A และ D, T-2D, OV-10A และ E, T-27 ได้รับการแนะนำ เวเนซุเอลาเป็นหนึ่งในลูกค้าที่สั่งซื้อเป็นครั้งแรกสำหรับ F-16โดยได้เข้าประจำการในปี 1983ในฐานทัพอากาศ ในฐานทัพอากาศ El Libertador ฝูงบินกลุ่มที่ 16
ในวันที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2535 เอฟ-16 สองลำของเวเนซุเอลามีส่วนร่วมในการพยายามรัฐประหารเวเนซุเอลาโดยทำงานให้กับฝ่ายรัฐบาล เอฟ-16เอสองลำยิงกราดใส่เป้าหมายบนพื้นดินและยิงโอวี-10 บรองโกสองลำตกด้วยเอไอเอ็ม-9 และเอที-27 ทูคาโน่หนึ่งลำตกโดยใช้ปืนเมื่อเครื่องบินของกบฏดังกล่าวได้บินเข้าโจมตีที่มั่นของกองทัพ
และต่อมาหลังประธานาธิบดีฮูโก้ ชาเวซในขณะนั้นขึ้นสู่อำนาจก็ได้ดำเนินนโยบายแข็งกร้าวกับสหรัฐและดำเนินการทวง คืนนํ้ามันในประเทศกลับมาเป็นของรัฐและพวกนายทุนรํ่ารวยในประเทศ จนในปี พ.ศ. 2549 สหรัฐอเมริกาประกาศควํ่าบาตรอาวุธทำให้เวเนซุเอลาต้องหันมาจัดหาเครื่องบินจากจีน รัสเซีย เช่น Su-30 MI-17 MI-24 K-8W Y-8 และอื่นๆอีกมากมาย
โครงสร้างการบังคับบัญชา
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ฐานทัพอากาศ
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
เครื่องแบบ
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ยุทโธปกรณ์
[แก้]ฝูงบินรบ
[แก้]- ฝูงบินกลุ่มที่ 4 A-319CJ, Boeing 737, Dassault Falcon 50 และ Mil Mi-17
- ฝูงบินกลุ่มที่ 5 Beechcraft Super King Air
- ฝูงบินกลุ่มที่ 6 Lockheed C-130 Hercules, Short 330 และ Boeing 707
- ฝูงบินกลุ่มที่ 85 เครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์ (Dassault Falcon 20 and C-26B)
- ฝูงบินกลุ่มที่ 9 Cessna 206 and Cessna 208
- ฝูงบินกลุ่มที่ 10 helicopters Eurocopter AS332 Super Puma และ Eurocopter AS532 Cougar
- ฝูงบินกลุ่มที่ 11 Su-30MK2
- ฝูงบินกลุ่มที่ 12 VF-5 and K-8W
- ฝูงบินกลุ่มที่ 13 w Su-30MK2
- ฝูงบินกลุ่มที่ 14 Aermacchi SF.260, T-27 Tucano และ Cessna 182
- ฝูงบินกลุ่มที่ 15 North American Rockwell OV-10 Bronco, K-8W และ T-27 Tucano
- ฝูงบินกลุ่มที่ 16 General Dynamics F-16 Fighting Falcon
- ฝูงบินกลุ่มที่ 17 Mil Mi-17 [9]
เครื่องบินรบ
[แก้]- Su-30MK2 24ลำ (เครื่องบินขับไล่ครองอากาศ)
- F-16A 7 ลำ (เครื่องบินขับไล่โจมตี)
- F-16B 2 ลำ (เครื่องบินขับไล่โจมตี)
- OV-10 Bronco 8 ลำ (โจมตีเบา)
- VF-5A 8ลำ (เครื่องบินขับไล่โจมตีผึก)
- NF-5B/VF-5D 3 ลำ (เครื่องบินขับไล่โจมตีและฝึก)
- K-8W 17ลำ (โจมตีเบาและฝึก)
- Airbus A-319CJ 1 ลำ (เครื่องบินประจำตำแหน่งประธานาธิบดี)
- Dassault Falcon 20 ลำ (เครื่องบินสงครามอิเล็กทรอนิกส์)
- Boeing 737 1 ลำ (เครื่องบินขนส่งบุคคลสำคัญ)
- Dassault Falcon 50 3 ลำ (เครื่องบินขนส่งบุคคลสำคัญ)
- Dassault Falcon 900 France 2 ลำ (เครื่องบินขนส่งบุคคลสำคัญ)
- Boeing 707 1 ลำ (เครื่องบินเติมเชื้อเพลิงทางอากาศ)
- Lockheed C-130 4 ลำ (เครื่องบินลำเลียง)
- Cessna 208B Grand Caravan 3 ลำ (เครื่องประสานงาน)
- Cessna Citation II 1 ลำ (เครื่องบินลำเลียง)
- Beechcraft B200 Super King Air 4ลำ (เครื่องบินลำเลียง)
- Short 360 2 ลำ (เครื่องบินลำเลียง)
- Shaanxi Y-8 2 ลำ (เครื่องบินลำเลียง) สั่งซื้อ 6 ลำ
- Eurocopter AS 332 Super Puma/Eurocopter AS 532 Cougar 11 ลำ (เฮลิคอปเตอร์ลำเลียง)
- Mi-17 7ลำ (เฮลิคอปเตอร์ลำเลียง)
- Embraer EMB 312 Tucano 19 ลำ (เครื่องบินฝึก)
- Aermacchi SF.260 12 ลำ (ฝึกโจมตีเบา)
- Ghods Mohajer/Saint Arpia 12 ลำ (เครื่องบินไร้คนขับลาดตระเวน)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Sukhoi Su-30 story in colours. Sukhoi Su-30 fighter worldwide camouflage and painting schemes". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-30. สืบค้นเมื่อ 2013-04-21.