ทิโมธี แบรดลีย์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Timothy Bradley)
ทิโมธี แบรดลีย์
ชื่อจริงทิโมธี เรย์ แบรดลีย์ จูเนียร์
ฉายาDesert Storm
(พายุทะเลทราย)
รุ่นซูเปอร์ไลท์เวท
เวลเตอร์เวท
ส่วนสูง168 เซนติเมตร (5 ฟุต 6 นิ้ว)
เกิด29 สิงหาคม พ.ศ. 2526
ปาล์มสปริงส์ , รัฐแคลิฟอร์เนีย
ชกทั้งหมด37 (ไม่มีการตัดสิน 1 )
ชนะ33
ชนะน็อก13
แพ้2
เสมอ1
เทรนเนอร์โจเอล ดิแอซ

ทิโมธี แบรดลีย์ หรือ ทิม แบรดลีย์ (อังกฤษ: Timothy Bradley, Tim Bradley) นักมวยอดีตแชมป์โลก 2 รุ่น สองสถาบัน ชาวแอฟริกันอเมริกัน

ประวัติ[แก้]

ทิโมธี แบรดลีย์ มีชื่อเต็มว่า ทิโมธี เรย์ แบรดลีย์ จูเนียร์ (Timothy Ray Bradley, Jr) เกิดเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2526 ที่เมืองปาล์มสปริงส์ และต่อมาได้อพยพและย้ายมาอยู่ที่คาเธอเดรลซิตี รัฐแคลิฟอร์เนีย [1] แบรดลีย์ ทำสถิติการชกไม่เคยแพ้หรือเสมอแก่ใครทั้งหมด 8 ครั้ง จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2548 สามารถคว้าแชมป์โลกเยาวชนของสภามวยโลก (WBC) ในรุ่นซูเปอร์ไลท์เวท (140 ปอนด์) มาครองได้ ก่อนที่จะได้เป็นแชมป์โลกตัวจริงของสภามวยโลก (WBC) ด้วยการเอาชนะคะแนน จูเนียร์ วิทเทอร์ นักมวยชาวอังกฤษ ได้ถึงเมืองนอตติงแฮม ประเทศอังกฤษ ในปี พ.ศ. 2551

แบรดลีย์ ทำสถิติการชกที่ไม่แพ้แก่ใคร (ไม่มีผลตัดสิน 1 ครั้ง) ไปอีก 5 ครั้ง จึงเดิมพันตำแหน่งแชมป์โลกกับแชมป์โลกในรุ่นเดียวกันของ WBO คือ เคนวอล โฮลท์ นักมวยชาวอเมริกัน​ ผลการชกปรากฏว่าแบรดลีย์เป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้ และต่อมาก็สามารถป้องกันตำแหน่งด้วยเอาชนะทีเคโอยก 8 โฮเอล กาซามายอร์ นักมวยชื่อดังชาวคิวบา ที่ลาสเวกัสได้อีกด้วย[2]

ต่อมา แบรดลีย์ จึงได้มีโอกาสพิสูจน์ตนเองอย่างแท้จริงกับ แมนนี่ ปาเกียว นักมวยชาวฟิลิปปินส์ ผู้เป็นเจ้าของตำแหน่งแชมป์โลกถึง 8 รุ่น ในวันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ในการชกครั้งนี้ แม้ปาเกียวจะไม่สามารถชกหรือน็อกแบรดลีย์ได้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะชกได้อย่างจะแจ้ง และเมื่อครบ 12 ยก รูปการณ์ดูเสมือนว่าปาเกียวน่าจะเป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ แต่ปรากฏว่า กรรมการทั้ง 3 คนต่างให้คะแนนแบรดลีย์ชนะไปได้อย่างเป็นเอกฉันท์ ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์เป็นอย่างหนัก[3] ทำให้ทาง WBO ได้ให้กรรมการชุดใหม่ทั้งหมด 5 คน ชมเทปการชกของคู่นี้และให้คะแนนอีกครั้ง ปรากฏว่าคราวนี้ กรรมการต่างให้คะแนนปาเกียวเป็นฝ่ายชนะไปอย่างเป็นเอกฉันท์ แต่ทว่าก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงผลการตัดสินไปได้ [4][5]

ทิโมธี แบรดลีย์ ป้องกันตำแหน่งแชมป์กับ รุสลัน โปรวอดนิค็อฟ นักมวยชาวรัสเซียในวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2556 ปรากฏว่าในยกแรก โปรวอดริค็อฟสามารถชกแบรดลีย์ลงไปนอนกับพื้นเวทีได้ แต่กรรมการก็ไม่นับ และในยกสุดท้ายก็เป็นฝ่ายถูกถลุงซะจนเกือบจะเอาตัวไม่รอด จนเมื่อครบ 12 ยก ปรากฏว่าแบรดลีย์เป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนโปรวอดนิค็อฟไปได้อย่างฉิวเฉียด ซึ่งถ้าหากว่ากรรมการได้นับ 8 แบรดลีย์ในยกแรกแล้ว จะทำให้คะแนนของโปรวอดนิค็อฟเป็นฝ่ายชนะไปทันที[6]

ในวันที่ 13 ตุลาคม ปีเดียวกัน แบรดลีย์ ได้ป้องกันตำแหน่งกับ ฆวน มานูเอล มาร์เกซ นักมวยชาวเม็กซิกันชื่อดัง ที่เป็นผู้เอาชนะทีเคโอปาเกียวมาได้อย่างสวยงามก่อนหน้านั้น ครั้งนี้แบรดลีย์ได้พัฒนาการชกของตนเองขึ้นมา เมื่อเป็นฝ่ายสามารถชกมาร์เกซได้อย่างจะแจ้งกว่าเห็นได้ชัด และเกือบจะได้นับมาร์เกซในปลายยกสุดท้ายด้วยซ้ำ จึงเป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้ [7]

ในวันที่ 13 เมษายน พ.ศ. 2557 แบรดลีย์ มีกำหนดชกอีกครั้งเป็นครั้งที่ 2 กับ แมนนี ปาเกียว ที่ลาสเวกัส โดยแบรดลีย์เปิดเผยว่า ชัยชนะของตนในครั้งแรกคราวนั้น ตนเป็นฝ่ายถูกวิจารณ์เยอะ จนเกือบจะฆ่าตัวตายเลยทีเดียว[8] และผลการชกออกมา ปรากฏว่าแบรดลีย์เป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปแบบเอกฉันท์ 118-110, 116-112 และ 116-112[9]

เกียรติประวัติ[แก้]

  • แชมป์โลกเยาวชน WBC รุ่นเวลเตอร์เวท
    • ชิง, 23 กันยายน 2548 ชนะคะแนน ฟรันซิสโก​ รินกอน (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ที่ ร้านขายวัสดุก่อสร้าง​โคโรนา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
    • ป้องกันครั้งที่ 1, 17 กุมภาพันธ์​ 2549 ชนะอาร์ทีดี ราฟาเอล โอร์ติซ (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ยก 2 ที่ โรงแรมดับเบิลทรี ออนแทรีโอ รัฐแคลิฟอร์เนีย​ สหรัฐ
    • ป้องกันครั้งที่ 2, 31 มีนาคม 2549 ชนะคะแนน อีลี แอดดิสัน ( สหรัฐ) ที่ โรงแรมดับเบิลทรี ออนแทรีโอ รัฐแคลิฟอร์เนีย​ สหรัฐ
  • แชมป์โลกเยาวชน WBC รุ่นซูเปอร์ไลท์เวท
    • ชิง , 23 มิถุนายน​ 2549 ชนะทีเคโอ​ อาร์ตูโร อูเรนา (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ยก 3 ที่ โรงแรมดับเบิลทรี ออนแทรีโอ รัฐแคลิฟอร์เนีย​ สหรัฐ
    • สละแชมป์
  • แชมป์โลกเยาวชน WBC รุ่นซูเปอ​ร์ไลท์เวท (สมัยที่ 2)​
    • ชิง, 2 กุมภาพันธ์​ 2550 ชนะคะแนน มานูเอล การ์ซิอา (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ที่ เขตอนุรักษ์​อินเดียนแซนตาอิเนซ รัฐแคลิฟอร์เนีย​ สหรัฐ
    • สละแชมป์
  • แชมป์โลกเยาวชน WBC รุ่นซูเปอร์​ไลท์เวท​ (สมัยที่ 3)
    • ชิง, 7 กรกฎาคม ​2550 ชนะคะแนน มิเกล บัซเกซ (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ที่ ร้านขายวัสดุก่อสร้าง​โคโรนา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ
  • แชมป์โลก WBC รุ่นซูเปอร์​ไลท์เวท​
  • แชมป์โลก WBO รุ่นจูเนียร์เวลเตอร์เวท
    • ป้องกันครั้งที่ 1, 1 สิงหาคม 2552 ชนะอาร์ทีดี เนท แคมเบลล์ ( สหรัฐ) ยก 3 ที่ อกวาคาลิเอนเตคาสิโนรีสอร์ทสปา แรนโชมิเรจ รัฐแคลิฟอเนีย​ สหรัฐ​ (ภายหลังคณะกรรมการกีฬารัฐเนวาดาเปลี่ยนผลตัดสินเป็นไม่มีการตัดสิน)​
    • ป้องกันครั้งที่ 2, 12 ธันวาคม​2552 ชนะคะแนน ลามอนท์ ปีเตอร์สัน ( สหรัฐ) ที่ อกวาคาลิเอนเตคาสิโนรีสอร์ทสปา แรนโชมิเรจ รัฐแคลิฟอเนีย​ สหรัฐ
    • ป้องกันครั้งที่ 3 และชิงแชมป์โลก WBC ในรุ่นเดียวกัน, 29 มกราคม 2554 ชนะโดยเทคนิค เดวอน อเล็กซานเดอร์​ ( สหรัฐ) ยก 10 ที่ พอนทิแอกซิลเวอร์โดม พอนทิแอก รัฐมิชิแกน สหรัฐ (ต่อมาแบรดลีย์สละแชมป์ WBC)
    • ป้องกันครั้งที่ 5, 12 พฤศจิกายน​ 2554 ชนะทีเคโอ​ โฆเอล กาซามาโยร์ (ธงของประเทศคิวบา คิวบา) ยก 8 ที่ เอ็มจีเอ็มเอ็ม​แกรนด์ลาสเวกัส​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ
    • สละแชมป์​
  • แชมป์โลก WBO รุ่นเวลเตอร์เวท
    • ชิง, 9 มิถุนายน​ 2555 ชนะคะแนน​ แมนนี ปาเกียว (ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์) ที่ เอ็มจีเอ็มเอ็ม​แกรนด์ลาสเวกัส​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ
    • ป้องกันครั้งที่ 1, 16 มีนาคม 2556 ชนะคะแนน รุสลัน โปรวอดนิค็อฟ (ธงของประเทศรัสเซีย รัสเซีย) ที่ ดิกนีตีเฮลท์สปอร์ตพาร์ก คาร์สัน รัฐแคลิฟอเนีย​ สหรัฐ
    • ป้องกันครั้งที่ 2, 12 ตุลาคม​ 2556 ชนะคะแนน ฆวน มานูเอล มาร์เกซ (ธงของประเทศเม็กซิโก เม็กซิโก) ที่ โธมัสแอนด์แม็กเซนเตอร์​​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ
    • เสียแชมป์​, 12 เมษายน 2557 แพ้คะแนน แมนนี ปาเกียว (ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์) ที่ เอ็มจีเอ็ม​แกรนด์ลาสเวกัส​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ
  • แชมป์เฉพาะกาล WBO รุ่นเวลเตอร์เวท
    • ชิง, 27 มิถุนายน 2558 ชนะคะแนน เจสซี วาร์กัส ( สหรัฐ) ที่ ดิกนีตีเฮลท์สปอร์ตพาร์ก คาร์สัน รัฐแคลิฟอเนีย​ สหรัฐ​ (ต่อมา WBO แต่งตั้งให้แบรดลีย์เป็นแชมป์โลก)​
  • แชมป์โลก WBO รุ่นเวลเตอร์เวท (สมัยที่ 2)
    • ป้องกันครั้งที่ 1, 7 พฤศจิกายน​2558 ชนะคะแนน แบรนดอน ริออส ( สหรัฐ) ที่ โธมัสแอนด์แม็กเซนเตอร์​​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ
    • สละแชมป์
  • เคย​ชิงแชมป์​ต่อไปนี้​แต่​ไม่​ส​ำ​เร็จ
    • ชิงแชมป์ WBO International รุ่นเวลเตอร์เวท, 9 เมษายน 2559 แพ้คะแนน แมนนี ปาเกียว (ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์) ที่ เอ็มจีเอ็ม​แกรนด์ลาสเวกัส​ ลาสเวกัส รัฐเนวาดา สหรัฐ

อ้างอิง[แก้]

  1. "Timothy Bradley and wife Monica". FabWags.com. สืบค้นเมื่อ 2013-10-12.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  2. WBC strips Timothy Bradley Jr. of junior welterweight title – ESPN. Sports.espn.go.com (2009-04-28). Retrieved on 2012-01-15.
  3. "ร้องสอบข้อเท็จจริง ชี้ แมนนี่ ปาเกียว แพ้แบบค้านสายตา". กะปุกดอตคอม. 10 April 2014. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
  4. "'ปาเกียว' ลั่น นัดล้างตา 'แบรดลีย์' สำคัญมาก". วอยซ์ทีวี. 3 April 2014. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.[ลิงก์เสีย]
  5. "ปาเกียว มีหวัง WBO ดูเทปซ้ำให้คะแนนชนะ แบรดลีย์". กะปุกดอตคอม. 10 April 2014. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
  6. http://espn.go.com/boxing/story/_/id/9061409/
  7. "'แบรดลีย์' คว่ำ 'มาร์เกวซ' รักษาแชมป์ไร้พ่ายต่อไป". ไทยรัฐ. 13 October 2013. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.
  8. "น้อยใจ "แบรดลีย์" คิดฆ่าตัวตาย ตอนชนะ "ปาเกียว". ผู้จัดการออนไลน์. 10 April 2014. สืบค้นเมื่อ 10 April 2014.[ลิงก์เสีย]
  9. "Presented by PlayStation... Manny Pacquiao wins by Unanimous Decision. Scores: 116-112 (x2), 118-110". Top Rank Boxing. 13 April 2014. สืบค้นเมื่อ 13 April 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]