เขตซีลางังคาบีซายาอัน
เขตซีลางังคาบีซายาอัน เขตที่ 8 | |
|---|---|
 แผนที่ของประเทศฟิลิปปินส์แสดงที่ตั้งของเขตซีลางังคาบีซายาอัน | |
| ประเทศ |  ฟิลิปปินส์ |
| หมู่เกาะ | วิซายัส |
| ศูนย์กลางการบริหารเขต | ตักโลบัน |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 23,251.10 ตร.กม. (8,977.30 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (ค.ศ. 2015) [1] | |
| • ทั้งหมด | 4,440,150 คน |
| • ความหนาแน่น | 190 คน/ตร.กม. (490 คน/ตร.ไมล์) |
| เขตเวลา | UTC+8 (PST) |
| จังหวัด | |
| เมือง | |
| เทศบาล | 136 |
| บารังไกย์ | 4,390 |
| ผู้แทนราษฎร | 12 |
| ภาษา | |
เขตซีลางังคาบีซายาอัน (วาไร: Sinirangan Kabisay-an; เซบัวโน: Sidlakang Kabisay-an; ฟิลิปปินส์: Silangang Kabisayaan) หรือ เขตที่ 8 เป็นเขตหนึ่งของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 3 หมู่เกาะหลัก ได้แก่ เกาะซามาร์, เกาะเลเต และเกาะบีลีรัน เขตนี้มี 6 จังหวัด, 1 นครอิสระ และ 1 นครที่มีประชากรอย่างสูง (ตักโลบัน)[2] เขตนี้ครอบคลุมพื้นที่ซีกตะวันออกของหมู่เกาะวิซายัส
เขตซีลางังคาบีซายาอันติดกับทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออก และมีสถานที่สำคัญอย่างสะพานซันฮวนนิโค ซึ่งเป็นสะพานที่ยาวที่สุดในประเทศ สำหรับในปี ค.ศ. 2015 เขตมีประชากร 4,440,150 คน เป็นเขตที่มีประชากรมากที่สุดอันดับที่ 3 ของวิซายัส
ภูมิศาสตร์[แก้]
เขตซีลางังคาบีซายาอัน ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ ประกอบด้วย 3 หมู่เกาะหลัก ได้แก่ เลเต, บีลีรัน, ซามาร์ ติดกับทะเลฟิลิปปินทางทิศตะวันออกและทิศเหนือ โดยมีช่องแคบซันเบอร์นาร์ดิโนคั่นกลางระหว่างเขตนี้กับเกาะลูซอน, ติดต่อกับทะเลคาโมเตสและทะเลวิซายันทางทิศตะวันตก และติดกับทะเลโบโฮลทางทิศใต้ โดยช่องแคบซูรีเกาคั่นกลางระหว่างเขตนี้กับเกาะมินดาเนา โดยเขตนี้มีเนื้อที่ 2,156,285 เฮกตาร์ (5,328,300 เอเคอร์) หรือร้อยละ 7.2 ของประเทศ[3]
การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]
ประกอบด้วย 6 จังหวัด, 1 นครที่มีประชากรอย่างสูง, 1 นครอิสระ, 5 นครทั่วไป, 136 เทศบาล และ 4,390 บารังไกย์
| จังหวัด หรือ เมืองที่มีประชากรอย่างสูง |
เมืองหลัก | ประชากร (ค.ศ. 2015) [1] | เนื้อที่[4] | ความหนาแน่น | นคร | เทศบาล | บารังไกย์ | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| กม.2 | ตร.ไมล์ | /กม.2 | /ตร.ไมล์ | |||||||||
| บีลีรัน | นาบาล | 3.9% | 171,612 | 536.01 | 206.95 | 320 | 830 | 0 | 8 | 132 | ||
| ซีลางังซามาร์ | โบโรงกัน | 10.5% | 467,160 | 4,660.47 | 1,799.42 | 100 | 260 | 1 | 22 | 597 | ||
| เลเต | ตักโลบัน | 38.8% | 1,724,679 | 6,313.33 | 2,437.59 | 270 | 700 | 3 | 40 | 1,503 | ||
| ฮีลากังซามาร์ | คาตาร์มัน (จังหวัดฮีลากังซามาร์) | 14.2% | 632,379 | 3,692.93 | 1,425.85 | 170 | 440 | 0 | 24 | 569 | ||
| ซามาร์ | คัตบาโลกัน | 17.6% | 780,481 | 6,048.03 | 2,335.16 | 130 | 340 | 2 | 24 | 951 | ||
| ตีโมกเลเต | มาอาซีน | 9.5% | 421,750 | 1,798.61 | 694.45 | 230 | 600 | 1 | 18 | 500 | ||
| ตักโลบัน | † | — | 5.5% | 242,089 | 201.72 | 77.88 | 1,200 | 3,100 | — | — | 138 | |
| ทั้งหมด | 4,440,150 | 23,251.10 | 8,977.30 | 190 | 490 | 7 | 136 | 4,390 | ||||
|
† ตักโลบัน เป็นนครที่มีประชากรอย่างสูง โดยเป็นเอกเทศจากจังหวัดเลเต | ||||||||||||
การขนส่ง[แก้]
สามารถเชื่อมต่อกับเกาะลูซอนและเกาะมินดาเนาได้ทางสะพานถนน และมีท่าอากาศยาน 9 แห่ง กระจายตามจังหวัดต่าง ๆ โดยที่ใหญ่ที่สุดคือท่าอากาศยานแดเนียล แซด โรมูอัลเดซ ที่ตักโลบัน ส่วนท่าเรือทะเลก็มีกระจัดกระจายตามเมืองตักโลบัน, คัตบาโลกัน, คัลบาโยก, โบโรงกัน, อัลเลน, โอร์โมก, บาโต, ฮีโลงโกส, มาอาซีน, โซโกด และนาบาล
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 Census of Population (2015). "Region VIII (Eastern Visayas)". Total Population by Province, City, Municipality and Barangay. PSA. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2016.
- ↑ "Eastern Visayas in Visayas Philippines". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-26. สืบค้นเมื่อ 2018-01-09.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-11. สืบค้นเมื่อ 2018-01-09.
- ↑ "PSGC Interactive; List of Provinces". Philippine Statistics Authority. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 January 2013. สืบค้นเมื่อ 29 March 2016.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เขตซีลางังคาบีซายาอัน
คู่มือการท่องเที่ยว Eastern Visayas จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- Eastern Visayas Festivals & Fiestas เก็บถาวร 2008-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
