ข้ามไปเนื้อหา

โน มู-ฮย็อน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ในบทความนี้นามสกุลคือ โน
โน มู-ฮย็อน
GOM
노무현
ภาพถ่ายอย่างเป็นทางการ, ค.ศ. 2003
ประธานาธิบดีเกาหลีใต้คนที่ 9
ดำรงตำแหน่ง
25 กุมภาพันธ์ 2003 – 24 กุมภาพันธ์ 2008[a]
นายกรัฐมนตรี
ก่อนหน้าคิม แด-จุง
ถัดไปอี มย็อง-บัก
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาสมุทรและประมง
ดำรงตำแหน่ง
7 สิงหาคม 2000 – 25 มีนาคม 2001
ประธานาธิบดีคิม แด-จุง
นายกรัฐมนตรีอี ฮัน-ดง
ก่อนหน้าLee Hang-kyu
ถัดไปChung Woo-taik
สมาชิกสมัชชาแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง
22 กรกฎาคม 1998 – 29 พฤษภาคม 2000
ก่อนหน้าอี มย็อง-บัก
ถัดไปChung In-bong
เขตเลือกตั้งชงโน
ดำรงตำแหน่ง
30 พฤษภาคม 1988 – 29 พฤษภาคม 1992
ก่อนหน้า
  • Park Chan-jong
  • Kim Jung-kil
ถัดไปHur Sam-soo
เขตเลือกตั้งทง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด1 กันยายน ค.ศ. 1946(1946-09-01)
พงฮา เกาหลีตอนใต้
เสียชีวิต23 พฤษภาคม ค.ศ. 2009(2009-05-23) (62 ปี)
หมู่บ้านพงฮา ประเทศเกาหลีใต้
สาเหตุการเสียชีวิตฆ่าตัวตาย (กระโดดจากที่สูง)
พรรคการเมืองอิสระ (2007–2009)
การเข้าร่วม
พรรคการเมืองอื่น
รายการ
คู่สมรสคว็อน ยัง-ซุก (สมรส 1972)
บุตร2
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัดกองทัพสาธารณรัฐเกาหลี
ประจำการ1968–1971
ยศสิบโท
ชื่อเกาหลี
ฮันกึล
노무현
ฮันจา
盧武鉉
อาร์อาร์No Muhyeon
เอ็มอาร์No Muhyŏn

โน มู-ฮย็อน (เกาหลี: 노무현, อักษรโรมัน: Roh Moo-hyun, ออกเสียง: [no muçʌn]; 1 กันยายน ค.ศ. 1946 – 23 พฤษภาคม ค.ศ. 2009) เป็นนักการเมืองและทนายความชาวเกาหลีใต้ที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเกาหลีใต้คนที่ 9 ระหว่าง ค.ศ. 2003–2008

อาชีพการเมืองก่อนดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของโรมุ่งเน้นไปที่การสนับสนุนสิทธิมนุษยชนสำหรับการเคลื่อนไหวของนักศึกษาในเกาหลีใต้ อาชีพการเลือกตั้งของเขาภายหลังขยายเพื่อเน้นที่การเอาชนะความเป็นภูมิภาคนิยมในแวดวงการเมืองเกาหลีใต้ ส่งผลให้เขาได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีในที่สุด เขามีผู้ติดตามอินเทอร์เน็ตจำนวนมากในกลุ่มผู้ใช้อินเทอร์เน็ตรุ่นเยาว์ ซึ่งช่วยให้เขาประสบความสำเร็จในการเลือกตั้งประธานาธิบดี[1][2] การเลือกตั้งของโนถือเป็นการก้าวขึ้นสู่อำนาจของนักการเมืองเกาหลีรุ่นใหม่ ซึ่งเป็นรุ่นที่มีชื่อว่า ชั่วรุ่น 386 (บุคคลที่มีช่วงอายุ 30 ปี ตอนที่มีการประดิษฐ์คำนี้ เป็นคนที่เข้ามหาวิทยาลัยในคริสต์ทศวรรษ 1980 และเกิดในคริสต์ทศวรรษ 1960)[3][4] คนรุ่นนี้เป็นผู้มีประสบการณ์ในการประท้วงต่อต้านการปกครองแบบเผด็จการของนักศึกษาและสนับสนุนแนวทางการปรองดองกับเกาหลีเหนือ แม้ว่าจะต้องแลกมาด้วยความสัมพันธ์อันดีกับสหรัฐอเมริกาก็ตาม[5] โนเป็นประธานาธิบดีเกาหลีใต้คนแรกที่เกิดหลังการปกครองของญี่ปุ่น

เกาหลีใต้ในสมัยของเขาได้คะแนนสูงสุดในดัชนีเสรีภาพสื่อโลกของนักข่าวไร้พรมแดน ค่าเงินวอนเกาหลีใต้ต่อดอลลาร์สหรัฐแข็งค่าที่สุดตั้งแต่ ค.ศ. 1997[6] เนื่องจากค่าเงินที่แข็งค่า ทำให้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่เกาหลีใต้กลายเป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 10 ของโลก และมีมูลค่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวเกิน 20,000 ดอลลาร์สหรัฐในช่วงที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี อย่างไรก็ตาม แม้มีความคาดหวังสูงในช่วงเริ่มต้นการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี[7] โนเผชิญกับการต่อต้านอย่างหนักทั้งจาก Grand National Party พรรคอนุรักษ์นิยมฝ่ายค้าน และสื่อ และเขาถูกกล่าวหาว่าไร้ความสามารถอยู่บ่อยครั้ง[8] ทำให้นโยบายหลายนโยบาย อย่างแผนย้ายเมืองหลวงเกาหลีใต้และแผนการจัดตั้งรัฐบาลผสมกับฝ่ายค้าน มีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย เนื่องจากผลงานด้านเศรษฐกิจและการทูตที่ไม่ดี โนจึงไม่ใช่ประธานาธิบดีที่ได้รับความนิยม โดยมีคะแนนนิยมเฉลี่ยต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์การเมืองเกาหลีใต้[9][10][11]

หลังออกจากตำแหน่ง โนกลับบ้านเกิดที่หมู่บ้านพงฮา เขาทำฟาร์มเป็ดและใช้ชีวิตแบบธรรมดา โดยแบ่งปันเรื่องราวผ่านบล็อกของเขา นอกจากนี้ เขายังดำเนินเว็บไซต์ชื่อว่า "Democracy 2.0" เพื่อส่งเสริมการสนทนาออนไลน์ที่มีประโยชน์[12] สิบสี่เดือนต่อมา โนถูกอัยการสงสัยว่ารับสินบน และการสืบสวนที่ตามมาได้รับความสนใจจากสาธารณชน[13] โนฆ่าตัวตายในวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 2009 โดยเขาโดดลงมาจากหน้าผาหลังบ้าน หลังกล่าวว่า "มีคนต้องทนทุกข์เพราะผมมากเกินไป" ในจดหมายฆ่าตัวตายบนคอมพิวเตอร์ของเขา[14] มีผู้คนไปเยี่ยมบ้านเกิดของโนที่หมู่บ้านพงฮาในสัปดาห์หลังจากที่เขาเสียชีวิตประมาณ 4 ล้านคน การฆ่าตัวตายของเขาได้รับการยืนยันจากตำรวจ[15] อัยการสูงสุด Lim Chae-jin ลาออกเนื่องจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากสาธารณชนที่เพิ่มขึ้นหลังการเสียชีวิตของโน[16] ความคิดเห็นของสาธารณชนต่อโนดีขึ้นอย่างมากนับตั้งแต่เขาเสียชีวิต ซึ่งได้คำนึงถึงภูมิหลังด้านสิทธิมนุษยชนและความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจของประเทศในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ในการสำรวจความคิดเห็นของ Gallup Korea ใน ค.ศ. 2019 โนได้รับการยกย่องให้เป็นประธานาธิบดีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้ในหมู่ประชาชนทั่วไป[17]

ภูมิหลังส่วนตัว

[แก้]

โนเกิดในครอบครัวเกษตรกรยากจนเมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1946 ที่พงฮาใกล้คิมแฮกับปูซาน ในบริเวณที่ปัจจุบันอยู่ในจังหวัดคย็องซังเหนือ พ่อแม่ของเขามีลูกชาย 3 คน ลูกสาว 2 คน และโนเป็นบุตรคนสุดท้อง ใน ค.ศ. 1953 เขาเข้าเรียนที่โรงเรียนประถม Dae Chang เขาได้รับเกรดที่ดีแต่มักขาดเรียนบ่อยครั้งเพื่อช่วยพ่อแม่[18] ขณะที่อยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เขาก็ได้รับตำแหน่งประธานโรงเรียนด้วยการสนับสนุนจากครูประจำชั้น เมื่อเขาเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยม Jin-yeong ก็มีการจัดประกวดการเขียนเพื่อรำลึกวันเกิดของอี ซึง-มัน โนพยายามปลุกระดมนักศึกษาให้ต่อต้าน แต่ถูกจับได้และถูกพักการเรียน[19]

โนได้รับบัพติศมาเป็นคาทอลิก (ชื่อบัพติศมา: จัสติน) ใน ค.ศ. 1986 แต่ภายหลังออกจากนิกายแต่ยังคงระบุตนเองเป็นคาทอลิก[20] แม้ว่าในช่วงหลังเขาไม่นับถือศาสนาแต่ยังคงความเชื่อแบบพุทธนิกายมหายาน[21][22]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ โค ก็อนดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีในช่วงที่โนถูกสั่งให้หยุดปฏิบัติหน้าที่ในวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 2004 ถึง 14 พฤษภาคม ค.ศ. 2004

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Watts, Jonathan (24 February 2003). "World's first internet President logs on". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 26 January 2008.
  2. ↑ "The Web Site That Elected a President". Bloomberg BusinessWeek. 24 February 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 March 2003. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  3. ↑ "Out with the old". Newsweek. 4 August 2003. สืบค้นเมื่อ 23 May 2009.
  4. ↑ "Korea's Young Lions". Bloomberg BusinessWeek. 24 February 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 March 2003. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  5. ↑ "South Korea: Too Much Activism?". Newsweek. 27 November 2006. สืบค้นเมื่อ 23 May 2009.
  6. ↑ "The Fed – Foreign Exchange Rates – Country Data – H.10".
  7. ↑ Jung, Ha-yun (25 February 2003). "Democracy takes office in South Korea". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 23 May 2009.
  8. ↑ 디지털뉴스팀 (23 May 2011). 김동길 "노무현이 잘한 일이 뭔가"...독설 쏟아내 – 경향신문. Kyunghyang Shinmun. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  9. ↑ Mizuno, Kosuke (2009). Populism in Asia. Singapore: Nus Press. p. 167. ISBN 978-9971694838.
  10. ↑ "South Korea's President Sags in Opinion Polls". The New York Times. 27 November 2006.
  11. ↑ "Daily Opinion No. 237 (November 2016)". Gallup Korea. 24 November 2016. สืบค้นเมื่อ 26 November 2016.
  12. ↑ 노무현.
  13. ↑ 노 전 대통령, 재직중 알았다면 '포괄적 뇌물죄' 가능성. The Hankyoreh (ภาษาเกาหลี). 7 April 2009. สืบค้นเมื่อ 18 May 2019.
  14. ↑ Kim, Kwang-Tae (23 May 2009). "SKorean ex-president Roh dies in apparent suicide". Associated Press. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 May 2009. สืบค้นเมื่อ 23 May 2009.
  15. ↑ "Ex-President Roh Jumps to His Death". The Korea Times. 23 May 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 May 2009. สืบค้นเมื่อ 23 May 2009.
  16. ↑ "President Accepts Top Prosecutor's Resignation". The Korea Times. 4 June 2009. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  17. ↑ 한국인이 좋아하는 40가지 [사람편] – 스포츠선수/가수/탤런트/영화배우/예능방송인·코미디언/소설가/역대대통령/기업인/존경하는인물 (2004–2019). gallup.co.kr (ภาษาเกาหลี). 25 May 2019. สืบค้นเมื่อ 12 January 2022.
  18. ↑ [민주당 대선후보] 노무현 누구인가 – 1등 인터넷뉴스 조선닷컴. The Chosun Ilbo. 28 April 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 November 2007. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  19. ↑ 노무현 – Daum 백과사전 (ภาษาเกาหลี). Enc.daum.net. สืบค้นเมื่อ 12 January 2012.
  20. ↑ Mee-yoo, Kwon (27 May 2009). "Roh's Funeral to Be Imbued With Buddhism". The Korea Times. สืบค้นเมื่อ 26 May 2009.
  21. ↑ 노무현후보 김추기경의 방문 (ภาษาเกาหลี). Naver News Dong-a Ilbo. 20 June 2002. สืบค้นเมื่อ 13 September 2008.
  22. ↑ (ในภาษาเกาหลี)Hani News The Hankyoreh (3 September 2008). Retrieved 13 September 2008

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โน มู-ฮย็อน
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ โน มู-ฮย็อน
Stub icon

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โน_มู-ฮย็อน&oldid=12226858"