ข้ามไปเนื้อหา

แผนการโคลัมโบ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แผนการโคลัมโบ
(for Cooperative Economic and Social
 Development in Asia and the Pacific)
ธงชาติแผนการโคลัมโบ (for Cooperative Economic and Social  Development in Asia and the Pacific)
Flag of the Colombo Plan
Current (blue) and former (yellow) members of the Colombo Plan.
Current (blue) and former (yellow) members of the Colombo Plan.
Headquartersศรีลังกา กรุงโคลัมโบ ประเทศศรีลังกา
Official languagesEnglish
ประเภทEconomic forum
Member countries
ผู้นำ
• Secretary-General
เวียดนาม Ambassador Phan Kieu Thu, PhD
ก่อตั้ง
• Establishmenta
28 November 1950
• Commencement
1 July 1951
เว็บไซต์
www.colombo-plan.org
  1. As the "Colombo Plan for Co-operative Economic Development in South and South-East Asia".

แผนการโคลัมโบ (อังกฤษ: Colombo Plan) เป็นองค์การระดับภูมิภาคที่รัฐบาลในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกร่วมมือกันพัฒนาความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจและสังคม เป้าหมายหลักของแผนการโคลอมโบคือการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์

ประวัติ

[แก้]

ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1949 ทูตอินเดียประจำสาธารณรัฐประชาชนจีน Kavalam Madhava Panikkar เสนอโครงการกับทูตอังกฤษและออสเตรเลียให้สนับสนุนทุนแบบพหุภาคีให้แก่ประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์ที่กำลังแผ่ขยายในภูมิภาค สหรัฐอเมริกาจึงเป็นผู้บริจาคความช่วยเหลือที่ใหญ่ที่สุดให้กับองค์กรดังกล่าว[1]

แต่เดิมนั้น องค์กรนี้เกิดจากการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศของชาติเครือจักรภพ ณ กรุงโคลัมโบ ประเทศศรีลังกา ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1950 ซึ่งมีแผนที่จะตั้งกรอบความร่วมมือระหว่างประเทศที่จะยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในภูมิภาค ซึ่งแรกทีเดียวมีกำหนดหกปี และต่ออายุมาอีกหลายครั้ง จนกระทั่ง ค.ศ. 1980 จึง ต่ออายุไปอย่างไม่มีกำหนด ชื่อโครงการตอนก่อตั้งคือ แผนโคลอมโบเพื่อความร่วมมือในการพัฒนาเศรษฐกิจในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีชาติเครือจักรภพเจ็ดชาติได้แก่ ออสเตรเลีย อังกฤษ แคนาดา ซีลอน อินเดีย นิวซีแลนด์ และปากีสถาน ซึ่งต่อมาได้ขยายเป็น 26 ชาติ ซึ่งมีชาติที่ไม่อยู่ในเครือจักรภพเข้าร่วมด้วย เมื่อได้มีธรรมนูญใหม่ใน ค.ศ. 1977 จึงเปลี่ยนชื่อเป็น "The Colombo Plan for Cooperative Economic and Social Development in Asia and the Pacific" เพื่อสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงชาติสมาชิกและขอบเขตของกิจกรรม

ในช่วงเริ่มโครงการความช่วยเหลือจากแผนการโคลัมโบเป็นการถ่ายโอนทุนและเทคโนโลยีทางกายภาพและการพัฒนาทักษะ จึงเป็นทั้งการสร้างโครงสร้างพื้นฐานอย่างสนามบิน ถนน ทางรถไฟ เขื่อน โรงพยาบาล โรงงานปุ๋ย โรงงานซีเมนต์ มหาวิทยาลัย และโรงถลุงเหล็ก ไปพร้อมกับการฝึกอบรมคนจำนวนมากเพื่อให้สามารถจัดการโครงสร้างพื้นฐานและเศรษฐกิจที่เติบโตขึ้นได้

เป้าหมาย

[แก้]

แผนการโคลัมโบมิใช่แผนแม่บทที่แผนระดับชาติต้องโอนอ่อนตาม แผนการโคลัมโบเป็นกรอบความร่วมมือระดับทวิภาคีซึ่งนำเอาความช่วยเหลือจากต่างประเทศและความช่วยเหลือทางเทคนิคเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมเข้ามาสู่ในภูมิภาค

โครงสร้างองค์กร

[แก้]

องค์ประกอบหลักของแผนการโคลัมโบคือ กรรมการที่ปรึกษา สภา และเลขานุการ ค่าบริหารจัดการจะแบ่งรับผิดชอบกันใน 25 ชาติ ชาติละเท่าๆ กัน

  • กรรมการที่ปรึกษา (The Consultative Committee: CCM) ประกอบด้วยรัฐบาลชาติสมาชิกทั้งหมด เป็นองค์กรสูงสุดในเชิงนโยบาย มีการประชุมทุกสองปี
  • สภา (The Colombo Plan Council) ประกอบด้วยหัวหน้าทูตานุทูตของชาติสมาชิก ณ กรุงโคลัมโบ ประชุมกันสี่ครั้งต่อปีเพื่อสนองตอบนโยบายของกรรมการที่ปรึกษา
  • เลขานุการ (The Colombo Plan Secretariat) นำโดยเลขาธิการใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ในกรุงโคลัมโบ มีหน้าที่ในการบริการจัดการแผนให้เป็นไปตามนโยบาย

โครงการ

[แก้]

แผนการโคลัมโบมีโครงการถาวรหลักสี่ด้านได้แก่

  • Programme for Public Administration & Environment (PPA & ENV)
  • Programme for Private Sector Development (PPSD)
  • Drug Advisory Programme (DAP)
  • Long-Term Scholarships Programme (LTSP)

แผนในปัจจุบัน

[แก้]

ในอดีตแผนการโคลัมโบเน้นการพัฒนาสังคมระยะยาวและโครงสร้างพื้นฐานเป็นสำคัญ แต่ในปัจจุบันได้ปรับแผนให้สอดรับกับความต้องการของประเทศสมาชิกที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว โดยมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาทักษะขั้นสูงและการถ่ายทอดประสบการณ์เพื่อนโยบายสาธารณะที่ดี รวมถึงการพัฒนาภาคเอกชนเพื่อผลักดันการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ รวมถึงการต่อต้านยาเสพติด

ด้วยการสนับสนุนของสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นและชาติสมาชิกอื่นอีก 12 ชาติ แผนการโคลัมโบมีโครงการ DAP ที่เป็นส่วนสำคัญยิ่งในการลดการใช้ยาเสพติดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก โดยปัจจุบันมีโครงการพิเศษในอัฟกานิสถาน[2][3]

ผู้รับทุนแผนการโคลัมโบ

[แก้]

ข้อวิพากษ์วิจารณ์ในระยะแรก

[แก้]

ชาวเอเชียบางกลุ่มมองว่าแผนการนี้เป็นเงื้อมือของจักรวรรดินิยมอังกฤษซึ่งไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อให้ชาติพัฒนาการพึ่งพาตนเอง แผนการโคลัมโบเสนอคำตอบทางเศรษฐกิจให้กับปัญหาซึ่งมีองค์ประกอบทางการเมืองและสังคมอยู่ด้วย ปัญหาที่ร้ายแรงอย่างนายทุนที่ดินและโครงสร้างองค์การแรงงานซึ่งถูกใช้โดยคอมมิวนิสต์กลับไม่ได้รับการเหลียวแล เพราะเป็นปัญหาที่อ่อนไหวทางการเมืองเกินกว่าที่จะจับต้องได้[4]

สมาชิกในปัจจุบัน

[แก้]

แผนการโคลัมโบมีสมาชิก 27 ประเทศ อยู่ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก ประเทศในกลุ่มอาเซียน และประเทศ SAARC (South Asian Association for Regional Cooperation).

ประเทศสมาชิก ปีที่เริ่มสมาชิกภาพ
 อัฟกานิสถาน 1963
 ออสเตรเลีย 1950
 บังกลาเทศ 1972
 ภูฏาน 1962
 บรูไน 2008
 ฟีจี 1972
 อินเดีย 1950
 อินโดนีเซีย 1953
 อิหร่าน 1966
 ญี่ปุ่น 1954
 เกาหลีใต้ 1962
 ลาว 1951
 มาเลเซีย 1957
 มัลดีฟส์ 1963
 มองโกเลีย 2004
 พม่า 1952
 เนปาล 1952
 นิวซีแลนด์ 1950
 ปากีสถาน 1950
 ปาปัวนิวกินี 1973
 ฟิลิปปินส์ 1954
 ซาอุดีอาระเบีย 2012[5]
 สิงคโปร์ 1966
 ศรีลังกา 1950
 ไทย 1954
 สหรัฐ 1951
 เวียดนาม 2004

อดีตสมาชิก

[แก้]

มีอดีตสมาชิกสี่ราย ในจำนวนนี้มีสองรายที่เป็นสมาชิกก่อตั้ง คือ แคนาดา และสหราชอาณาจักร เวียดนามใต้เข้าร่วมใน ค.ศ. 1951 และเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 1976 ได้รวมเข้าเป็นเวียดนามเดียว ซึ่งถอนตัวออกจากแผนการโคลัมโบ เวียดนามกลับเข้ามาเป็นสมาชิกอีกครั้งหนึ่งในภายหลัง

สมาชิก ปีที่เข้าร่วม ปีที่สิ้นสมาชิกภาพ
 แคนาดา 1950 1992
 สหราชอาณาจักร 1950 1991
 กัมพูชา 1951 2004
 เวียดนามใต้ 1951 1975

อ้างอิง

[แก้]
  1. Fischer, Charles A (September 1971). "Containing China? II. Concepts and Applications of Containment". 137 (3). The Geographical Journal: 301. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  2. Welcome speech by Dato' Patricia Yoon-Moi เก็บถาวร 2013-11-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Colombo, 5 July 2010.
  3. http://www.himalmag.com/component/content/article/2660-A-New-Plan-for-the-Colombo-Plan.html[ลิงก์เสีย]
  4. Blackton, Charles S., The Colombo Plan, Far Eastern Survey, 7 February 1951.
  5. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-23. สืบค้นเมื่อ 2013-02-07.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]