ประเทศกรันโกลอมเบีย

สาธารณรัฐโคลอมเบีย
República de Colombia (สเปน)
←   ←   ← 1819–1831 →   →   →   →
ธงชาติ (ค.ศ. 1821–1822) ตราแผ่นดิน (ค.ศ. 1819–1831)
เพลงชาติ มาร์ชาลิเบร์ตาโดรา (มาร์ชแห่งการปลดปล่อย)
กรันโกลอมเบีย; ดินแดนที่อ้างกรรมสิทธิ์แต่ไม่ได้ควบคุม แสดงเป็นสีเขียวอ่อน
เมืองหลวง		โบโกตา
เมืองใหญ่สุด		ไม่ระบุ
ภาษา		ภาษาสเปน
ศาสนา		โรมันคาทอลิก
การปกครอง		สหพันธ์สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดี
ประธานาธิบดี
-	1819–1830	ซิมอน โบลิบาร์
-	1830, 1831	โดมิงโก ไกเซโด
-	1830, 1831	โฮอากิน โมสเกรา
-	1830–1831	ราฟาเอล อูร์ดาเนตา
รองประธานาธิบดี
-	1819–1820	ฟรันซิสโก อันโตนิโอ เซอา
-	1820–1821	ฮวน เฮร์มัน โรซิโอ
-	1821	อันโตนิโอ นาริญโญ อี อัลบาเรซ
-	1821	โฮเซ มาริอา เดล กัสติโย อี ราดา
-	1821–1827	ฟรันซิสโก เด เปาลา ซันตันเดร์
-	1830–1831	โดมิงโก ไกเซโด
สภานิติบัญญัติ		รัฐสภา
-	สภาสูง	วุฒิสภา
-	สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
ประวัติศาสตร์
-	สถาปนา	17 ธันวาคม 1819
-	รัฐธรรมนูญแห่งกูกูตา	30 สิงหาคม 1821
-	สงครามโคลอมเบีย–เปรู	1828–1829
-	สิ้นสุด	19 พฤศจิกายน 1831
พื้นที่
-	1822	2,172,609 ตร.กม. (838,849 ตารางไมล์)
-	1825	2,519,954 ตร.กม. (972,960 ตารางไมล์)
ประชากร
-	1822 ประมาณการ	2,469,000
ความหนาแน่น		1.1 คน/ตร.กม.  (2.9 คน/ตารางไมล์)
-	1825 ประมาณการ	2,583,799
ความหนาแน่น		1 คน/ตร.กม.  (2.7 คน/ตารางไมล์)
สกุลเงิน		เปียสตรา
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ		โคลอมเบีย เวเนซุเอลา ปานามา เอกวาดอร์ กายอานา

กรันโกลอมเบีย (สเปน: Gran Colombia; แปลว่า โคลอมเบียใหญ่) เป็นชื่อที่นักประวัติศาสตร์ใช้เรียกรัฐ (ซึ่งในขณะนั้นมีชื่อเรียกว่า โคลอมเบีย) ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือของอเมริกาใต้และตอนใต้ของอเมริกากลางระหว่าง ค.ศ. 1819–1831 รัฐนี้รวมดินแดนของโคลอมเบีย เอกวาดอร์ ปานามา และเวเนซุเอลาในปัจจุบัน และบางส่วนของภาคเหนือของเปรูและภาคตะวันตกเฉียงเหนือของบราซิล ชื่อ กรันโกลอมเบีย ใช้ในเชิงประวัติศาสตร์เพื่อแยกความแตกต่างจาก สาธารณรัฐโคลอมเบีย ในปัจจุบัน ซึ่งยังเป็นชื่อทางการของรัฐในอดีตด้วย

ในช่วงเวลาของการก่อตั้ง กรันโกลอมเบียเป็นประเทศที่ทรงเกียรติภูมิสูงสุดในฮิสแปนิกอเมริกา จอห์น ควินซี แอดัมส์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐ (ต่อมาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ) กล่าวอ้างว่ากรันโกลอมเบียเป็นหนึ่งในประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก เกียรติภูมินี้ (ซึ่งสมทบเข้ากับความสำเร็จส่วนตัวของซิมอน โบลิบาร์) ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวเพื่อเอกราชในคิวบา สาธารณรัฐโดมินิกัน และปวยร์โตรีโกที่ปรารถนาจะสร้างรัฐสมทบกับสาธารณรัฐนี้

แต่การรับรองความชอบธรรมของรัฐกรันโกลอมเบียในระดับนานาชาติสวนทางกับจุดยืนของยุโรปที่คัดค้านเอกราชของรัฐในทวีปอเมริกา ออสเตรีย ฝรั่งเศส และรัสเซียจะรับรองเอกราชของรัฐในทวีปอเมริกาก็ต่อเมื่อรัฐใหม่เหล่านั้นยอมรับพระมหากษัตริย์จากราชวงศ์ยุโรปเท่านั้น นอกจากนี้ กรันโกลอมเบียและมหาอำนาจระหว่างประเทศยังไม่ลงรอยกันในเรื่องการขยายดินแดนและพรมแดนของกรันโกลอมเบีย

กรันโกลอมเบียได้รับการประกาศจัดตั้งผ่านกฎหมายพื้นฐานแห่งสาธารณรัฐโคลอมเบียซึ่งตราขึ้นระหว่างการประชุมใหญ่แห่งอังโกสตูรา (ค.ศ. 1819) แต่ยังไม่มีผลบังคับจนกระทั่งการประชุมใหญ่แห่งกูกูตา (ค.ศ. 1821) ได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งกูกูตา

กรันโกลอมเบียได้รับการจัดตั้งเป็นรัฐเดี่ยวแบบรวมศูนย์อำนาจปกครอง ตลอดการดำรงอยู่ของสาธารณรัฐมีร่องรอยความขัดแย้งระหว่างผู้สนับสนุนรัฐบาลแบบรวมศูนย์ที่มีระบบประธานาธิบดีเข้มแข็งกับผู้สนับสนุนรัฐบาลแบบสหพันธรัฐที่มีการกระจายอำนาจ ในขณะเดียวกันยังเกิดความแตกแยกทางการเมืองระหว่างผู้สนับสนุนรัฐธรรมนูญแห่งกูกูตา กับอีกสองกลุ่มที่พยายามให้มีการยกเลิกรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าจะเพื่อสนับสนุนการแตกกรันโกลอมเบียออกเป็นสาธารณรัฐที่เล็กกว่า หรือเพื่อสนับสนุนการคงสหภาพไว้แต่ให้มีระบบประธานาธิบดีที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น ฝ่ายที่สนับสนุนการปกครองตามรัฐธรรมนูญมีรองประธานาธิบดีฟรันซิสโก เด เปาลา ซันตันเดร์ เป็นผู้นำ ในขณะที่ฝ่ายที่สนับสนุนการสร้างระบบประธานาธิบดีที่เข้มแข็งมีประธานาธิบดีซิมอน โบลิบาร์ เป็นผู้นำ ทั้งสองเคยเป็นพันธมิตรกันในสงครามต่อต้านการปกครองของสเปน แต่เมื่อถึง ค.ศ. 1825 ความเห็นต่างของพวกเขาได้กลายเป็นเรื่องสาธารณะและเป็นส่วนสำคัญของความไม่มั่นคงทางการเมืองนับจากปีนั้นเป็นต้นมา

กรันโกลอมเบียถูกยุบเลิกใน ค.ศ. 1831 เนื่องจากความแตกต่างทางการเมืองที่เกิดขึ้นระหว่างผู้สนับสนุนระบอบสหพันธรัฐกับผู้สนับสนุนระบบศูนย์รวมอำนาจปกครอง เช่นเดียวกับความตึงเครียดในระดับภูมิภาคในหมู่ประชาชาติที่รวมกันเป็นสาธารณรัฐ กรันโกลอมเบียแตกออกเป็นรัฐผู้สืบสิทธิ์โคลอมเบีย เอกวาดอร์ และเวเนซุเอลา ส่วนปานามาแยกตัวจากโคลอมเบียใน ค.ศ. 1903 เนื่องจากกรันโกลอมเบียมีอาณาเขตส่วนใหญ่สอดคล้องกับเขตอำนาจดั้งเดิมของอดีตเขตอุปราชแห่งนิวกรานาดา กรันโกลอมเบียจึงอ้างกรรมสิทธิ์เหนือชายฝั่งโมสกิโตซึ่งเป็นชายฝั่งแคริบเบียนของนิการากัว

ดูเพิ่ม

• สหพันธ์สาธารณรัฐอเมริกากลาง
• สหพันธรัฐเปรู-โบลิเวีย

บรรณานุกรม

• Bushnell, David (1970). The Santander Regime in Gran Colombia. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 0-8371-2981-8. OCLC 258393.
• Gibson, William Marion (1948). The Constitutions of Colombia. Durham, NC: Duke University Press. OCLC 3118881.
• Lynch, John (2006). Simón Bolívar: a Life. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-300-11062-6.

แหล่งข้อมูลอื่น

• "Gran Colombia," Flags of The World