ข้ามไปเนื้อหา

อิ๋นชวัน

พิกัด: 38°28′19″N 106°15′32″E / 38.472°N 106.2589°E / 38.472; 106.2589
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อิ๋นชวัน

银川市 · ءٍچُوًا شِ

หยินชวน
เริ่มจากบนวนตามเข็มนาฬิกา: ทิวทัศน์ของเขตซิงชิ่ง มองจากเจดีย์วัดเฉิงเทียน, หอกลอง, สถานีรถไฟอิ๋นชวัน, มัสยิดใหญ่หนานกวาน, สุสานเซี่ยตะวันตก, เจดีย์วัดเฉิงเทียน, อนุสาวรีย์เฟิ่งหวง
เริ่มจากบนวนตามเข็มนาฬิกา: ทิวทัศน์ของเขตซิงชิ่ง มองจากเจดีย์วัดเฉิงเทียน, หอกลอง, สถานีรถไฟอิ๋นชวัน, มัสยิดใหญ่หนานกวาน, สุสานเซี่ยตะวันตก, เจดีย์วัดเฉิงเทียน, อนุสาวรีย์เฟิ่งหวง
แผนที่
ดินแดนของนครระดับจังหวัดอิ๋นชวัน (สีเหลือง) ภายในหนิงเซี่ย
ดินแดนของนครระดับจังหวัดอิ๋นชวัน (สีเหลือง) ภายในหนิงเซี่ย
อิ๋นชวันตั้งอยู่ในหนิงเซี่ย
อิ๋นชวัน
อิ๋นชวัน
ที่ตั้งของศูนย์กลางเมืองในหนิงเซี่ย
อิ๋นชวันตั้งอยู่ในประเทศจีน
อิ๋นชวัน
อิ๋นชวัน
อิ๋นชวัน (ประเทศจีน)
พิกัด (รัฐบาลประชาชนเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย): 38°28′19″N 106°15′32″E / 38.472°N 106.2589°E / 38.472; 106.2589
ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน
เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย
ศูนย์กลางการปกครองเขตจินเฟิ่ง
การปกครอง
 • ประเภทนครระดับจังหวัด
 • องค์กรสภาประชาชนนครอิ๋นชวัน
 • เลขาธิการพรรคจาง ยฺหวี่ผู่ (张雨浦) (ชาวหุย)
 • ประธานสภาประชาชนหลี่ หงหรู (李鸿儒)
 • นายกเทศมนตรีเจ้า ซวี่ฮุย (赵旭辉)
 • ประธานสภาที่ปรึกษาการเมืองหม่า ไข่ (马凯) (ชาวหุย)
พื้นที่
 • นครระดับจังหวัด8,874.61 ตร.กม. (3,426.51 ตร.ไมล์)
 • เขตเมือง (2018)[1]492 ตร.กม. (190 ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล2,045 ตร.กม. (790 ตร.ไมล์)
ความสูง1,100 เมตร (3,608 ฟุต)
ประชากร
 (สำมะโนปี 2020)[2]
 • นครระดับจังหวัด2,859,074 คน
 • เขตเมือง (2020)[3]1,662,968 คน
 • ความหนาแน่นเขตเมือง3,400 คน/ตร.กม. (8,800 คน/ตร.ไมล์)
 • รวมปริมณฑล1,487,561 คน
 • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล730 คน/ตร.กม. (1,900 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลาUTC+8 (มาตรฐานจีน)
รหัสไปรษณีย์750000
รหัสพื้นที่0951
รหัส ISO 3166CN-NX-01
อักษรนำหน้าป้ายทะเบียนรถ宁A
เว็บไซต์www.yinchuan.gov.cn (ภาษาจีน)
อิ๋นชวัน
"อิ๋นชวัน" ในอักษรจีนตัวย่อ (บน) และอักษรจีนตัวเต็ม (ล่าง)
อักษรจีนตัวย่อ银川
อักษรจีนตัวเต็ม銀川
ฮั่นยฺหวี่พินอินYínchuān
ความหมายตามตัวอักษร"แม่น้ำสีเงิน"

อิ๋นชวัน (จีนตัวย่อ: 银川; จีนตัวเต็ม: 銀川; พินอิน: Yínchuān) เป็นเมืองหลวงของเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย สาธารณรัฐประชาชนจีน[4] และเคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรเซี่ยตะวันตกของชาวตันกุต นครอิ๋นชวันมีพื้นที่ 8,874.61 ตารางกิโลเมตร (3,426.51 ตารางไมล์) และมีประชากรทั้งหมด 2.29 ล้านคน[5] พื้นที่ตัวเมืองมีผู้อยู่อาศัยจำนวน 1,487,561 คน กระจายตัวภายในเขตทั้ง 3 เขต[5] ชื่อเมืองมีความหมายตามตัวอักษรว่า "แม่น้ำสีเงิน"

อิ๋นชวันตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำเหลือง ซึ่งไหลผ่านทางทิศตะวันออกของเมือง อิ๋นชวันเป็นที่รู้จักในนาม "เมืองริมแม่น้ำภาคตะวันตกเฉียงเหนือ" และ "บ้านของปลาและข้าว" ปัจจุบัน อิ๋นชวันเป็นสถานที่จัดงาน ไชนา-อาหรับ เอกซ์โป (China-Arab Expo) ซึ่งเป็นเวทีสำหรับการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจระหว่างประเทศจีนและกลุ่มประเทศอาหรับ

เมืองนี้ยังเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยหนิงเซี่ย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยสมบูรณ์แบบ (comprehensive university) ระดับภูมิภาคที่ใหญ่ที่สุดภายใต้โครงการ 211 ในเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย

ภูมิศาสตร์

[แก้]
ภาพถ่ายดาวเทียมของอิ๋นชวันในปี 2005

อิ๋นชวันตั้งอยู่กึ่งกลางที่ราบอิ๋นชวันหรือที่ราบหนิงเซี่ย มีที่กำบังจากทะเลทรายมองโกเลียโดยทิวเขาเฮ่อหลานทางทิศตะวันตก แม่น้ำเหลืองไหลผ่านอิ๋นชวันจากตะวันตกเฉียงใต้ไปตะวันออกเฉียงเหนือ ความสูงเฉลี่ยของอิ๋นชวัน คือ 1,100 เมตร (ประมาณ 3,608 ฟุต) ใจกลางเมืองอิ๋นชวันตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างแม่น้ำเหลืองและขอบทิวเขาเฮ่อหลาน

ภูมิอากาศ

[แก้]

อิ๋นชวันมีสภาพภูมิอากาศแบบทะเลทรายที่หนาวเย็น (เคิพเพิน BWk) โดยมีปริมาณน้ำฝนรายปี 186 มิลลิเมตร (7.32 นิ้ว) อิ๋นชวันมีฤดูกาลที่แตกต่างกัน โดยมีฤดูหนาวที่หนาวเย็นและแห้งแล้ง ฤดูใบไม้ผลิมาช้า และมีฤดูร้อนที่สั้น อุณหภูมิเฉลี่ย 24 ชั่วโมงต่อเดือนอยู่ระหว่าง −7.9 องศาเซลเซียส (17.8 องศาฟาเรนไฮต์) ในเดือนมกราคม จนถึง 23.5 องศาเซลเซียส (74.3 องศาฟาเรนไฮต์) ในเดือนกรกฎาคม โดยมีค่าเฉลี่ยรายปีอยู่ที่ 9.00 องศาเซลเซียส (48.2 องศาฟาเรนไฮต์) ความแปรผันของอุณหภูมิในแต่ละวันมีแนวโน้มที่จะมากขึ้นอันเนื่องมาจากความแห้งแล้ง ซึ่งส่วนหนึ่งมีส่วนทำให้เกิดสภาพอากาศที่มีแดดจัด ด้วยเปอร์เซ็นต์แสงแดดที่เป็นไปได้รายเดือนตั้งแต่ 63 เปอร์เซ็นต์ในสามเดือนถึง 71 เปอร์เซ็นต์ในเดือนพฤศจิกายน เมืองนี้ได้รับแสงแดด 2,906 ชั่วโมงต่อปี และมี 158 วันที่ไม่มีน้ำค้างแข็ง

เขตการปกครอง

[แก้]
แผนที่
ชื่อ จีนตัวย่อ ฮั่นยฺหวี่พินอิน เสี่ยวเอ๋อร์จิง ประชากร
(2019)[5]
พื้นที่ (ตร.กม.) ความหนาแน่น (คน/ตร.กม.)
ตัวเมือง
เขตซิงชิ่ง 兴庆区 Xīngqìng Qū ثٍْ‌ٿٍْ ٿِيُوِ 755,441 768 984
เขตจินเฟิ่ง 金凤区 Jīnfèng Qū ڭٍ‌فٍْ ٿِيُوِ 369,296 290 1,273
เขตซีเซี่ย 西夏区 Xīxià Qū ثِ‌ثِيَا ٿِيُوِ 362,842 987 368
นครบริวาร
นครหลิงอู่ 灵武市 Língwǔ Shì لِئٍ‌وُ شِ 296,122 4,639 64
ชนบท
อำเภอหย่งหนิง 永宁县 Yǒngníng Xiàn يٌ‌نِئٍ ثِيًا 245,570 1,295 190
อำเภอเฮ่อหลาน 贺兰县 Hèlán Xiàn حَ‌لًا ثِيًا 263,832 1,600 165

อ้างอิง

[แก้]
  1. Cox, W (2018). Demographia World Urban Areas. 14th Annual Edition (PDF). St. Louis: Demographia. p. 22.
  2. https://www.citypopulation.de/en/china/ningxia/admin/ [URL เปล่า]
  3. https://www.citypopulation.de/en/china/cities/ningxia/ [URL เปล่า]
  4. "Illuminating China's Provinces, Municipalities and Autonomous Regions". PRC Central Government Official Website. สืบค้นเมื่อ 2014-05-17.
  5. 5.0 5.1 5.2 2019年末银川市常住人口229.31万人 (ภาษาจีน). Yinchuan City Statistics Bureau. 2020-02-27. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-17. สืบค้นเมื่อ 2020-08-17.
  6. 中国地面国际交换站气候标准值月值数据集(1971-2000年) (ภาษาจีน). China Meteorological Administration. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 September 2013. สืบค้นเมื่อ 2010-05-04.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]