สายการบินเอทิฮัด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก สายการบินอัลติฮัด)
สายการบินเอทิฮัด
IATA ICAO รหัสเรียก
EY ETD ETIHAD
ก่อตั้งกรกฎาคม 2003; 20 ปีที่แล้ว (2003-07)
เริ่มดำเนินงานพฤศจิกายน 2003; 20 ปีที่แล้ว (2003-11)
ท่าหลักท่าอากาศยานนานาชาติอาบูดาบี
สะสมไมล์Etihad Guest
ขนาดฝูงบิน89
จุดหมาย65 (ตุลาคม ค.ศ. 2021)[1]
บริษัทแม่Etihad Aviation Group
สำนักงานใหญ่เคาะลีฟะฮ์ซิตี อาบูดาบี สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[2]
บุคลากรหลัก
พนักงาน
13,500 (ธันวาคม ค.ศ. 2020)
เว็บไซต์www.etihad.com
ตราสัญลักษณ์ที่มีภาษาไทย

สายการบินเอทิฮัด (อาหรับ: شَرِكَة ٱلْاِتِّحَاد لِلطَّيْرَان, อักษรโรมัน: sharikat al-ittiḥād li-ṭ-ṭayarān; อังกฤษ: Etihad Airways) เป็นสายการบินแห่งชาติของสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ก่อตั้งในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2003 มีสำนักงานตั้งอยู่ที่อาบูดาบี เริ่มดำเนินงานในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2003[3]

สายการบินมีเที่ยวบินมากกว่า 1,200 เที่ยวต่อสัปดาห์ จุดหมายปลายทางมากกว่า 70 แห่ง ในเกือบ 50 ประเทศ กับตัวเครื่องแอร์บัสและโบอิง กว่า 60 ลำ[3] ในปี ค.ศ. 2010 สายการบินรองรับผู้โดยสาร 7.1 ล้านคน โดยเพิ่มขึ้น 13.1% จากปี ค.ศ. 2009[4] ถึงแม้ว่าจะมีรายได้ 3,000 ล้านเหรียญสหรัฐในปี ค.ศ. 2010 แต่สายการบินก็ไม่เคยมีผลกำไร[4]

ฝูงบิน[แก้]

เครื่องบิน จำนวน สั่งซื้อ ความจุผู้โดยสาร หมายเหตุ
F C Y รวม
แอร์บัส เอ 320-200 22 16 120 136
แอร์บัส เอ 321-200 10 16 158 174
แอร์บัส เอ 321นีโอ 26 TBA
แอร์บัส เอ 321-200 10 16 158 174
แอร์บัส เอ 330-200 18 32 191 231
แอร์บัส เอ 330-300 6 8 32 191 231
แอร์บัส เอ 340-500 4 12 28 200 240 จำหน่ายต่อให้กับสายการบินกอนเบียซา (Conviasa)[5]
แอร์บัส เอ 340-600 7 12 32 248 292
แอร์บัส เอ 350-1000 22 TBA ส่งมอบ: 2018[6][7]
แอร์บัส เอ 380-800 10 11 70 417 498
โบอิง 777-300ER 19 28 384 412
40 340 380
8 40 292 340
โบอิง 787-9 20 22 TBA ส่งมอบ: 2014[8]
ฝูงบินเอทิฮัดคริสตัลคาร์โก
เครื่องบิน จำนวน สั่งซื้อ ความจุสินค้า หมายเหตุ
แอร์บัส เอ 300-600RF 2 97,000 ปอนด์
แอร์บัส เอ 330-200F 2 2 152,100 ปอนด์
โบอิง 777F 1 2 225,000 ปอนด์
แมคดอนแนลล์ ดักลาส เอ็มดี-11F 2 203,860 ปอนด์
รวม 66 95

อ้างอิง[แก้]

  1. "Etihad Airways accelerates transformation plan to mitigate impact of pandemic". etihad.com. สืบค้นเมื่อ 8 สิงหาคม 2021.
  2. "Our offices". etihad.com.
  3. 3.0 3.1 "Etihad Airways In Brief" (PDF). Etihad Airways. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2011.
  4. 4.0 4.1 "Etihad Airways' focus on break-even for 2011, profit in 2012". CAPA Centre for Aviation. 21 มกราคม 2011. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2011.
  5. "Conviasa News Update". ch-aviation. 17 กุมภาพันธ์ 2012.
  6. Alex Delmar-Morgan (17 มกราคม 2012). "Etihad Airways Reduces Orders For Airbus A350-1000". The Wall Street Journal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2012. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2012.
  7. Tim Hepher (7 พฤษภาคม 2012). "Etihad drops more A350s in setback to Airbus". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 ตุลาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 7 พฤษภาคม 2012.
  8. Cathy Buyck (13 ธันวาคม 2011). "Etihad increases 787 orders to 41". Air Transport World. สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2012.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]