สงครามที่ราบภาคกลาง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สงครามที่ราบภาคกลาง
ส่วนหนึ่งของ สมัยขุนศึก
Map showing the province of Henan and two definitions of the Central Plain (中原) or Zhōngyuán
แผนที่แสดงการนิยามถึงที่ราบภาคกลางหรือจง-ยฺเหวียน
วันที่มีนาคม ค.ศ. 1929 – พฤศจิกายน ค.ศ. 1930
  • การรบหลักครั้งที่ 1: มีนาคม – พฤศจิกายน ค.ศ. 1929[4]
  • สงครามฤดูใบไม้ร่วง: กันยายน ค.ศ. 1929 – ฤดูร้อน ค.ศ. 1930[2]
  • การรบหลักครั้งที่ 2: พฤษภาคม – พฤศจิกายน ค.ศ. 1930
สถานที่
ประเทศจีนตอนกลาง ตะวันออก และใต้
ผล

รัฐบาลชาตินิยมชนะ

คู่สงคราม
รัฐบาลจีนชาตินิยม
สนับสนุนโดย:
 เยอรมนี[1]
 เชโกสโลวาเกีย[1]
 ญี่ปุ่น[1]		 แนวร่วมขุนศึกของหยาน ซีชาน, เฟิง ยฺวี่เสียง และหลี่ จงเหริน
ฝ่ายย่อย:
กองทัพของจาง ฟาขุย[2]
กองทัพถัง เชิงจี้[3]
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
เจียง ไคเชก
หาน ฟู่จู่
หลิว จี้
หู จงหนาน
เฉิน เฉิง
ทัง เอิ้นป๋อ
หม่า หงขุย
หม่า ปู้ฟาง
มัคส์ เบาเออร์[5]
จาง เสฺวเหลียง (ตั้งแต่กันยายน ค.ศ. 1930)		 หยาน ซีชาน
เฟิง ยฺวี่เสียง
หลี่ จงเหริน
ไป้ ช่งฉี่
ฟู่ จั้วอี้
จาง ฟาขุย[2]
ถัง เชิงจี้[3]
หน่วยที่เกี่ยวข้อง

กองทัพปฏิวัติแห่งชาติ

แนวร่วมขุนศึก

กำลัง
กองทัพเจียง:
240,000+ (ค.ศ. 1929)[7]
295,000 (ค.ศ. 1930)[8]
ขุนศึกพันธมิตร:
ป. 100,000[9]
กองทัพตะวันออกเฉียงเหนือ:
409,000 (ค.ศ. 1930)[9]		 ป. 650,000 (ค.ศ. 1929)[7]
ป. 700,000 (ค.ศ. 1930)[8]
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 30,000 นาย
บาดเจ็บ 60,000 นาย
(รัฐบาลชาตินิยมกล่าวอ้าง)[10]
150,000 นาย (การประมาณการสมัยใหม่)[10]		 150,000 นาย (ฝ่ายชาตินิยมกล่าวอ้าง)[10]
เกิดความสูญเสียต่อพลเรือนเป็นจำนวนมาก[10]

สงครามที่ราบภาคกลาง (จีนตัวเต็ม: 中原大戰; จีนตัวย่อ: 中原大战; พินอิน: Zhōngyúan Dàzhàn) เป็นการทัพทางทหารที่เกิดขึ้นหลายครั้งตั้งแต่ ค.ศ. 1929 ถึง ค.ศ. 1930 ซึ่งก่อตัวเป็นสงครามกลางเมืองในประเทศจีนระหว่างฝ่ายรัฐบาลชาตินิยมกั๋วหมินตั่งในหนานจิงที่นำโดยเจียง ไคเชก กับผู้นำทหารตามภูมิภาคต่าง ๆ และขุนศึกที่เคยเป็นพันธมิตรกับเจียง ไคเชก

ภายหลังการกรีธาทัพขึ้นเหนือจบลงเมื่อ ค.ศ. 1928 หยาน ซีชาน, เฟิง ยฺวี่เสียง, หลี่ จงเหริน และจาง ฟาขุย ได้ยุติความสัมพันธ์กับเจียงลงหลังจากการประชุมปลดอาวุธใน ค.ศ. 1929 และร่วมกันก่อตั้งแนวร่วมต่อต้านเจียงเพื่อท้าทายความชอบธรรมของรัฐบาลหนานจิงอย่างเปิดเผย สงครามครั้งนับเป็นความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุดในสมัยขุนศึก โดยขอบเขตของสงครามกินพื้นที่มณฑลเหอหนาน มณฑลชานตง มณฑลอานฮุย และพื้นที่อื่น ๆ ของที่ราบภาคกลางของประเทศจีน ซึ่งรัฐบาลหนานจิงมีกำลังพลประมาณ 300,000 นาย ส่วนแนวร่วมขุนศึกมีกำลังพลราว 700,000 นายด้วยกัน[11]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Jowett (2017), p. 43.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Jowett (2017), pp. 39–40.
  3. ↑ 3.0 3.1 Jowett (2017), p. 40.
  4. ↑ Jowett (2017), pp. 27–39.
  5. ↑ 5.0 5.1 Jowett (2017), p. 27.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Jowett (2017), p. 50.
  7. ↑ 7.0 7.1 Jowett (2017), p. 25.
  8. ↑ 8.0 8.1 Jowett (2017), p. 41.
  9. ↑ 9.0 9.1 Jowett (2017), p. 42.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 Jowett (2017), p. 58.
  11. ↑ Worthing (2016), p. 132.

บรรณานุกรม[แก้]

  • Eastman, Lloyd E. (1986). The Nationalist Era in China, 1927–1949. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0521385911.
  • Jowett, Philip S. (2017). The Bitter Peace. Conflict in China 1928–37. Stroud: Amberley Publishing. ISBN 978-1445651927.
  • Lipman, Jonathan N. (2011). Familiar Strangers: A History of Muslims in Northwest China. Seattle: University of Washington Press. ISBN 978-0295800554.
  • Taylor, Jay (2009). The Generalissimo. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0674033382.
  • Worthing, Peter (2016). General He Yingqin: The Rise and Fall of Nationalist China. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 9781107144637.
  • Worthing, Worthing (2018). "A Tale of Two Fronts: China's War of the Central Plains, 1930". War in History. 25 (4): 511–533. JSTOR 10.2307/26538750.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สงครามที่ราบภาคกลาง&oldid=11420860"