วิกติส ฟินปอกาโตว์ตีร์

วิกติส ฟินปอกาโตว์ตีร์
ฟินปอกาโตว์ตีร์ใน พ.ศ. 2528
ประธานาธิบดีไอซ์แลนด์ คนที่ 4
ดำรงตำแหน่ง 1 สิงหาคม พ.ศ. 2523 – 1 สิงหาคม พ.ศ. 2536
นายกรัฐมนตรี	กูนน์นา โทดอสเซน สเต็งรึมัวร์ เฮอร์แมนซัน ฟอสสเตน ปาลัสซัน เดวิตัว์ อ็อตซัน
ก่อนหน้า	กริสติยาน เอลท์จาน
ถัดไป	โอลาฟัวร์ แร็กนา กริมินสัน
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	15 เมษายน พ.ศ. 2473 เรคยาวิก, ราชอาณาจักรไอซ์แลนด์
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยปารีส มหาวิทยาลัยอักษรศาสตร์เกรโนเบิล มหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกน มหาวิทยาลัยไอซ์แลนด์

วิกติส ฟินปอกาโตว์ตีร์ (ไอซ์แลนด์: Vigdís Finnbogadóttir; 15 เมษายน พ.ศ. 2473 –) เป็นอดีตประธานาธิบดีของประเทศไอซ์แลนด์ ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ พ.ศ. 2523 จนถึง พ.ศ. 2539 เธอเป็นสตรีคนแรกของโลกที่ได้รับการเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีตามระบอบประชาธิปไตย และเธอเป็นสตรีที่ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีของประเทศยาวนานที่สุดในโลกด้วยระยะเวลาถึง 16 ปี ปัจจุบันเธอเป็นตัวแทนของประเทศไอซ์แลนด์ในฐานะทูตสันถวไมตรีของยูเนสโกและเป็นสมาชิกของคลับออฟมาดริต เธอเป็นประธานาธิบดีหญิงเพียงคนเดียวของประเทศไอซ์แลนด์นับแต่ได้รับเอกราชจากประเทศเดนมาร์ก

ประวัติ

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

เธอเกิดเมื่อวันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2473 ที่เรคยาวิก เป็นธิดาของฟินโบกิ รูตเตอร์ โฟวาลซัน วิศวกรและอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยไอซ์แลนด์ และซิกิตัว เอดิสด็อตเตอร์ พยาบาลและผู้บริหารของสมาคมพยาบาลของประเทศไอซ์แลนด์ นอกจากนี้เธอยังมีน้องชายอีกหนึ่งคน เธอเข้าศึกษาด้านวรรณกรรมฝรั่งเศสที่มหาวิทยาลัยอักษรศาสตร์เกรโนเบิลและมหาวิทยาลัยปารีส ในประเทศฝรั่งเศสระหว่าง พ.ศ. 2492 จนถึง พ.ศ. 2496 จากนั้นเธอศึกษาต่อในด้านประวัติศาสตร์วงการละครเวที มหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกน จนจบปริญญาตรี และยังได้รับปริญญามหาบัณฑิตจากคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยไอซ์แลนด์ ต่อมาเธอสมรสกับแพทย์คนหนึ่งใน พ.ศ. 2497 แต่ได้หย่าร้างในเวลาต่อมา จนกระทั่งเธอรับหญิงคนหนึ่งเป็นบุตรบุญธรรม เธอจึงเป็นหญิงชาวไอซ์แลนด์คนแรกที่จดทะเบียนรับบุตรบุญธรรมตามกหมายของประเทศ

เธอคือหนึ่งในผู้มีส่วนร่วมของการประท้วงต่อต้านและขอให้กองทัพสหรัฐถอนฐานทัพออกจากประเทศไอซ์แลนด์เมื่อช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1960 และกลุ่มผู้ประท้วงนี้มักจะตะโกนด้วยคำว่า อิสลันด์เออร์เนโทเออร์รินบัด (ไอซ์แลนด์ไม่ใช่เนโท กองทัพสหรัฐจงออกไป)

ชีวิตในวงการวิชาการ

หลังสำเร็จการศึกษา เธอได้เป็นอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศสและละครเวทีฝรั่งเศสที่มหาวิทยาลัยในประเทศและทำงานร่วมกับโรงละครขนาดเล็กหลายครั้ง เธอยังทำงานร่วมกับโรงละครเรคยาวิกตั้งแต่ พ.ศ. 2497 จนถึง พ.ศ. 2500 และกลับมาทำงานให้อีกครั้งใน พ.ศ. 2504 จนถึง พ.ศ. 2507 ในช่วงฤดูร้อน เธอยังทำงานเป็นมัคคุเทศก์อีกด้วย นอกจากนี้ เธอยังเป็นครูสอนภาษาฝรั่งเศสอยู่ที่วิทยาลัยเมนตัตโซคินอีเรคยาวิกและวิทยาลัยเมนตัตโซคินอีฮัมมันฮิอัวร์ นอกจากนี้เธอยังเป็นอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศสที่มหาวิทยาลัยไอซ์แลนด์และเป็นผู้ออกแบบหลักสูตรการสอนภาษาฝรั่งเศสเพื่อออกอากาศผ่านทางสถานีโทรทัศน์ของประเทศอีกด้วย

นอกจากนี้ เธอยังเป็นผู้อำนวยการของโรงละครแห่งเรคยาวิกตั้งแต่ พ.ศ. 2515 จนถึง พ.ศ. 2523 ควบคู่ไปกับเป็นสมาชิกของคณะกรรมการที่ปรึกษาด้วนวัฒนธรรมในแถบนอร์ดิก

ในฐานะประธานาธิบดี

เธอเป็นสตรีคนแรกที่ได้รับเลือกตั้งให้เป็นประธานาธิบดีของประเทศใน พ.ศ. 2523 ด้วยคะแนนเสียงถึงร้อยละ 33.79 แม้ว่าตำแหน่งประธานาธิบดีของประเทศไอซ์แลนด์เป็นแค่ในพิธีการอันเนื่องมาจากปกครองด้วยระบบสาธารณรัฐระบบรัฐสภา แต่เธอมีบทบาทเป็นอย่างมากต่อประเทศไอซ์แลนด์ในฐานะนักเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมและผลกดันวัฒนธรรมและภาษาไอซ์แลนด์ให้เป็นที่รู้จักของคนทั้งโลก เธอยังเป็นทูตทางวัฒนธรรมของประเทศ และเธอยังเน้นย้ำบทบาทของประเทศในเวทีโลก ซึ่งนำไปสู่การเป็นเจ้าภาพการประชุมสุดยอดระหว่างโรนัลด์ เรแกน ประธานาธิบดีสหรัฐ และมิฮาอิล กอร์บาชอฟ ผู้นำสหภาพโซเวียตเมื่อ พ.ศ. 2529 เธอมีคติประจำตัวเสมอว่า "อย่าทำให้ผู้หญิงด้วยกันต้องผิดหวัง ผู้หญิงก็สามารถมีบทบาทในเวทีโลกได้ทัดเทียมกับผู้ชาย" และเธอยังส่งเสริมสิทธิการศึกษษให้แก่เด็กหญิงภายในประเทศ เธอจึงเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้เพื่อสิทธิสตรีและความเป็นผู้นำของสตรี

เธอหมดวาระใน พ.ศ. 2539 รวมระยะเวลาที่ดำรงตำแหน่งถึง 16 ปี และโอลาฟัวร์ แร็กนา กริมินสัน ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีไอซ์แลนด์ต่อจากเธอ

เครื่องอิสริยาภรณ์

เครื่องอิสริยาภรณ์ไอซ์แลนด์

• ไอซ์แลนด์:
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์นกฟอลคอน ชั้นประถมาภรณ์พร้อมสายสร้อย (1 สิงหาคม พ.ศ. 2523)

เครื่องอิสริยาภรณ์และเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ

• เดนมาร์ก:
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์ไอยรา (25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2524)
• ฝรั่งเศส:
  • เครื่องรัฐอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ ชั้นประถมาภรณ์ (12 เมษายน พ.ศ. 2525)
  • เครื่องรัฐอิสรยาภรณ์ศิลปินและลิขิต ชั้นเบญจมาภรณ์
• เนเธอร์แลนด์:
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์สิงโตเนเธอร์แลนด์ ชั้นประถมาภรณ์ (18 กันยายน พ.ศ. 2527)
• สเปน:
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์พระเจ้าการ์โลสที่ 3 (11 กันยายน พ.ศ. 2528)
• สหราชอาณาจักร:
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์บาธ (25 มิถุนายน พ.ศ. 2533)
  • เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญไมเคิลและจอร์จ (18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2525)