ภุมรีภิรมย์ เชลล์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภุมรีภิรมย์ เชลล์
เกิดหม่อมเจ้าภุมรีภิรมย์ ยุคล
22 มีนาคม พ.ศ. 2482 (84 ปี)
คู่สมรสโรมาโน ลุคโก (หย่า)
ชอง มารี เชลล์
บุตร5 คน
บิดามารดาพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรมงคลการ
ฟองจันทร์ ศิริวัติ

ภุมรีภิรมย์ เชลล์ (เดิม: หม่อมเจ้าภุมรีภิรมย์ ยุคล; ประสูติ 22 มีนาคม พ.ศ. 2482) มีพระนามลำลองว่า ท่านหญิงน้อย[1] เป็นพระธิดาในพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรมงคลการ ประสูติแต่ฟองจันทร์ ศิริวัติ (เดิม เจ้าฟองจันทร์ อินทขัติย์) เมื่อวันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2481 (แบบสากลคือ พ.ศ. 2482) มีโสทรเชษฐภคินีหนึ่งองค์ คือจันทรจรัสศรี ไพบูลย์เลิศ มีขนิษฐาและอนุชาต่างมารดาห้าองค์ และมีน้องสาวต่างบิดาหนึ่งคน ชื่อเพียงจันทร์ ภูมมะภูติ

หม่อมเจ้าภุมรีภิรมย์ ยุคล ได้ขอพระราชทานกราบถวายบังคมลาออกจากฐานันดรศักดิ์แห่งพระราชวงศ์ เพื่อสมรสกับโรมาโน ลุคโก เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2506[2] มีโอรสธิดาห้าคน[3] ได้แก่

  1. เกอาตอง ลุคโก
  2. วาลีลี ลุคโก
  3. อเล็กซานเดอร์ ลุคโก
  4. ซาเวียร์ ลุคโก
  5. ปิแอร์ ลุยจิ ลุคโก

ภายหลังทั้งสองได้หย่ากัน ต่อมาภุมรีภิรมย์ได้สมรสใหม่กับชอง มารี เชลล์ ปัจจุบันพำนักอยู่ประเทศฝรั่งเศส

อ้างอิง[แก้]

  1. โกอินเตอร์เจอคนไทยในต่างแดน - เจ้าหญิงที่ยังไม่ลืมบ้าน[ลิงก์เสีย]
  2. ประกาศสำนักพระราชวัง ที่ ๑/๒๕๐๖ เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ลาออกจากฐานันดรศักดิ์แห่งพระราชวงศ์
  3. กิติวัฒนา (ไชยันต์) ปกมนตรี, หม่อมราชวงศ์. สายพระโลหิตในพระพุทธเจ้าหลวง. กรุงเทพฯ : ดีเอ็มดี, พ.ศ. 2551. 290 หน้า. ISBN 978-974-312-022-0